3 Pułk Artylerii Konnej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Witold Majewski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
3 Pułk Artylerii Konnej (3 pak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Na podstawie doświadczeń z wojny polsko–bolszewickiej uznano za korzystne tworzenie dywizji jazdy[1], w skład których wchodzić miały trzy brygady jazdy, każda z nich w składzie dwóch pułków jazdy oraz pułku artylerii konnej. Na podstawie zarządzenia szefa Oddziału I Ministerstwa Spraw Wojskowych z 13 lutego 1921 roku, zarządzono formowanie trzech dowództw pułków artylerii konnej.
Dowództwo 3 pułku artylerii konnej organizowano na bazie baterii zapasowej artylerii konnej nr 3 w Poznaniu. Miejscem postoju dowództwa był Poznań. Formowanie rozpoczęto 18 kwietnia 1921 roku[2]. 26 marca 1921 roku na stanowisko dowódcy pułku został wyznaczony pułkownik Witold Majewski[3].
Przyjęcie organizacji jazdy opartej na systemie brygadowym spowodowało bezzasadność istnienia dowództw pułków artylerii konnej. W związku z tym z dniem 10 października 1921 roku pułk został rozwiązany[2].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo 3 pułku artylerii konnej w Poznaniu
- 4 dywizjon artylerii konnej
- 7 dywizjon artylerii konnej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Giętkowski 2001 ↓, s. 66.
- ↑ a b Giętkowski 2001 ↓, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 677.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: Nakładem Koła Oficerów Artylerii Polskiej na Obczyźnie, 1975.
- Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.