Przejdź do zawartości

Niżni Kostur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Selso (dyskusja | edycje) o 22:05, 17 maj 2011. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Niżni Kostur
{{{nazwa oryginalna}}}
Ilustracja
Od lewej: Szpiglasowa Przełęcz, Szpiglasowy Wierch, Wyżni Kostur, Niżni Kostur. W dole Wielki Staw Polski
Państwo

 Polska
 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2055 m n.p.m.

Pierwsze wejście

5 sierpnia 1902
Teodor Eichenwald, Ferdynand Rabowski, Jan Bachleda Tajber, Wojciech Tylka

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: POL Tatry
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Niżni Kostur, Niżni Liptowski Kostur (słow. Nižný kostúr) – szczyt o wysokości 2055 m n.p.m. w grani głównej Tatr, należący do Liptowskich Murów. Od Kotelnicy oddziela go Czarna Ławka, a od Wyżniego Kostura Niżnia Liptowska Ławka (ok. 2035 m). Przez te szczyty i przełęcze biegnie granica słowacko-polska. Po słowackiej stronie zbocza szczytu opadają do Doliny Ciemnosmreczyńskiej.

Od wierzchołka, w kierunku północnym (w stronę Doliny Pięciu Stawów Polskich) odchodzi krótkie, boczne ramię, skręcające w okolice Czarnego Stawu. W wierzchołku Niżniego Kostura główna grań zmienia nieco kierunek ze wschodniego (od Kotelnicy) na południowo-wschodni (w stronę Szpiglasowego Wierchu).

Obecnie szczyt ten, podobnie jak całe Liptowskie Mury, nie jest udostępniony turystycznie.

Najstarsze odnotowane wejścia turystyczne:

Na Niżnim Kosturze rośnie skalnica odgiętolistna – bardzo rzadki gatunek rośliny, w Polsce występujący tylko na nielicznych stanowiskach w Tatrach[2].

Od lewej: Szpiglasowa Przełęcz, Szpiglasowy Wierch, Wyżni Kostur a pod nim Niżni Kostur). Ponad nimi Mięguszowiecki Szczyt Wielki i Cubryna
  1. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Tom IV. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
  2. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.
BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
  2. Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2004. ISBN 83-915-737-9-6.

Szablon:Bibliografia stop