Pierwszy raz wzmiankowane w roku 1361[1] (według innych źródeł - 1301[2]). W 1463 r. powstał miejscowy kościół rzymskokatolicki. W 1498 r. wojewoda wołoski Stefan najechał Nowe Miasto, niszcząc je wraz z kościołem, który został odbudowany w 1512 r. Z 1634 r. pochodzą pierwsze wzmianki o Żydach osiedlających się w mieście[3]. W 1648 r. miasto zostało zniszczone, a mieszkańcy, w tym wszyscy Żydzi, zamordowani przez Kozaków Chmielnickiego.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Nowe Miasto i Nowe Miasto Posada był Kajetan Guzkowski[4]. W połowie XIX w. powstała samodzielna gmina żydowska. Zapewne z tego czasu pochodzą też miejscowa synagoga i cmentarz żydowski. Dane dotyczące ludności Nowego Miasta w 1880 r. są niespójne, choć panuje zgoda co do sumarycznej liczby, to jest 916[5]. W okresie II Rzeczypospolitej (1921 r.) liczyło około 794 mieszkańców, z czego 259 Żydów. Znajdowało się w powiecie dobromilskimwojewództwa lwowskiego. Między 27 czerwca a 3 sierpnia 1942 r. istniało tu getto dla ludności żydowskiej, utworzone przez Niemców. Żydzi zostali deportowani do Obozu Zagłady w Bełżcu i tam zamordowani. 31 lipca 1944 r. zajęte przez wojska radzieckie[6]. W latach 1944 - 1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tu 20 Polaków[7]. Status miasta utraciło po I wojnie światowej[8], a prawa miejskie w związku z reformą administracyjną 1933/34.
↑Według Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego było 550 rzymskich katolików, 87 grekokatolików, a reszta Żydów. Strona internetowa ŻIHu z kolei określa liczbę Żydów na 350.
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928 s. 762.
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
49°37′03″N 22°50′41″E/49,617500 22,844722
_old_coat_of_arms.svg)
