Zbigniew Boniek

Zbigniew Boniek

Data i miejsce urodzenia	3 marca 1956 Bydgoszcz
Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej
Okres urzędowania	od 26 października 2012
Poprzednik	Grzegorz Lato
Członek Komitetu Wykonawczego UEFA
Okres urzędowania	od 5 kwietnia 2017
Odznaczenia

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	181 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
MŚ III miejsce Hiszpania 1982 Piłka nożna
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | opis grafiki = | data śmierci = | miejsce urodzenia = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | klub = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | kariera seniorska = | numer w klubie = | odznaczenia = | www = Nieznane pola: "trener-lata", "wikiquote", "masa_ciała", "krajurodzenia", "latawreprezentacji", "data1", "trener-kluby", "występywreprezentacji(gole)", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "reprezentacja", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "data2", "pseudonim", "imięinazwisko", "juniorskielata", "opis zdjęcia", "juniorskiekluby", "występy(gole)", "lata" oraz "numer".

Zbigniew Kazimierz Boniek (ur. 3 marca 1956 w Bydgoszczy) – polski piłkarz, trener, działacz piłkarski i biznesmen.

Były selekcjoner reprezentacji Polski w piłce nożnej. Od 26 października 2012 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, a od 5 kwietnia 2017, także członek Komitetu Wykonawczego UEFA.

Należy do grona stu najlepszych piłkarzy w historii światowej piłki nożnej według FIFA. Uczestnik 3. turniejów finałowych mistrzostw świata – Argentyna 1978, Hiszpania 1982 (3. miejsce), Meksyk 1986 (łącznie 16 meczów i 6 goli). Zdobywca m.in. Pucharu Europy (1985), Pucharu Zdobywców Pucharów (1984) i Superpucharu Europy (1984). Zdobywca III. miejsca w Plebiscycie Złotej Piłki w 1982 roku.

Piłkarz 50 i 60-lecia Tygodnika Piłka Nożna.

Wybitny Reprezentant Polski oraz były kapitan reprezentacji Polski.

W swojej karierze reprezentował barwy Zawiszy Bydgoszcz, Widzewa Łódź, Juventusu oraz AS Romy.

Życiorys

Kariera klubowa

Jest wychowankiem Zawiszy Bydgoszcz, w którym grał od 1968. W 1975 roku trafił do Widzewa Łódź, w którym zadebiutował 16 sierpnia 1975. Z tym klubem dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski (1981, 1982). W łódzkim klubie rozegrał 172 ligowe mecze, strzelając 50 bramek.

Przed Mistrzostwami Świata w 1982 r., w ostatnim dniu okienka transferowego (30 kwietnia 1982) podpisał kontrakt z Juventusem. Polski zawodnik obok Paolo Rossiego i Michela Platiniego był jednym z filarów zespołu. W latach 1984–1985 zdobył z tym klubem wszystkie najważniejsze międzynarodowe trofea, na czele z Pucharem Europy i Pucharem Zdobywców Pucharów. Był nazywany „Pięknością nocy”, gdyż najlepsze występy notował w meczach rozgrywanych przy sztucznym oświetleniu.

W barwach Juventusu uczestniczył w spotkaniu finałowym Pucharu Europy w 1985 na Heysel w Brukseli, gdzie przed spotkaniem doszło do zamieszek, w wyniku których śmierć poniosło 39 kibiców (następnego dnia, grając w Tiranie, strzelił zwycięską bramkę dla reprezentacji Polski w meczu z Albanią w eliminacjach mistrzostw świata 1986). W lipcu 1985 za 3 miliardy lirów przeszedł do AS Roma. Z klubem tym w 1986 roku zdobył Puchar Włoch. Właśnie tam w 1988 roku zakończył karierę piłkarską.

Reprezentacja narodowa

W reprezentacji Polski zadebiutował w wieku 20 lat, 24 marca 1976 roku, w meczu przeciwko reprezentacji Argentyny, jeszcze pod wodzą Kazimierza Górskiego. Na stałe zadomowił się w kadrze Jacka Gmocha w trakcie Mistrzostw Świata w Argentynie w 1978 r., gdzie popisał się zwłaszcza strzeleniem dwóch bramek w meczu z Meksykiem. Mimo tego Polacy odpadli jednak z turnieju po drugiej rundzie.

W 1980 r. był zamieszany w tzw. Aferę na Okęciu i w konsekwencji zawieszony w prawach reprezentanta. Szybko jednak wrócił do kadry i odegrał czołową rolę w występie polskiej reprezentacji na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982 r. W pamięci kibiców szczególnie zapamiętany dzięki hat-trickowi w Barcelonie w spotkaniu z reprezentacją Belgii. W meczu przeciwko Związkowi Radzieckiemu obejrzał drugą żółtą kartkę na tym turnieju, przez co zmuszony był pauzować w meczu półfinałowym przeciwko Włochom, przegranym przez Polskę 0:2. Do składu wrócił na mecz o trzecie miejsce z Francją wygranym przez Polskę 3:2. Na Mistrzostwa Świata w Meksyku w 1986 r. pojechał jako kapitan reprezentacji Polski. Reprezentacja odpadła w 1/8 finału po porażce z Brazylią 0:4. Na trzech turniejach finałowych Mistrzostw Świata (1978, 1982, 1986) rozegrał 16 spotkań, strzelając 6 goli.

Znakomite występy podczas Mistrzostw Świata oraz w Juventusie zaowocowały trzecim miejscem w plebiscycie czasopisma France Football na najlepszego piłkarza Europy 1982 (jako drugi Polak w historii – po Kazimierzu Deynie). Wcześniej wybrany został do drużyny gwiazd mistrzostw świata. Także w 1982 roku, jako drugi – po Wacławie Kucharze – piłkarz w historii, został najlepszym sportowcem Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”. Dwukrotnie w 1978 r. i 1982 r. został najlepszym piłkarzem roku w Polsce w plebiscycie „Piłki Nożnej”. W 1976 r. został wybrany piłkarskim odkryciem roku w Polsce w plebiscycie „Piłki Nożnej”.

Ostatni występ reprezentacyjny Zbigniewa Bońka miał miejsce 23 marca 1988 roku w meczu z Irlandią Północną. W reprezentacji rozegrał łącznie 80 meczów i zdobył 24 bramki. Jest członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta.

W 1979 roku wybrany do drużyny „Reszty Świata” na mecz z mistrzem świata, Argentyną, wygranym przez drużynę gwiazd 2:1. W drużynie „Reszty Świata” wystąpił także w meczu z Francją w 1986 r., podczas pożegnalnego występu Michela Platiniego.

Po zakończeniu kariery

Zbigniew Boniek podczas losowania fazy grupowej UEFA EURO 2012 (13 października 2011)

Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Autograf w bydgoskiej Alei Autografów

Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W latach 1989–1990 odbył kurs trenerski w Coverciano. W sezonie 1990/1991 prowadził drużynę US Lecce, występującą wówczas w Serie A. Sezon ten zakończył się spadkiem do Serie B. W następnym sezonie Boniek prowadził drużynę AS Bari, grającą w Serie A. Zespół zakończył sezon na piętnastym miejscu i spadł do Serie B. W sezonie 1992/1993 Zbigniew Boniek został zatrudniony w grającym w Serie C1 Sambenedettese, skąd został jednak zwolniony przed końcem rozgrywek.

Za kadencji Michała Listkiewicza do sierpnia 2002 roku pełnił funkcję wiceprezesa PZPN. 8 lipca 2002 objął funkcję selekcjonera reprezentacji Polski w piłce nożnej. Na ławce trenerskiej reprezentacji zadebiutował 20 listopada 2002 w przegranym 0:2, towarzyskim spotkaniu z Danią. Łącznie, jako trener, poprowadził kadrę w 5 spotkaniach. Bilans drużyny narodowej pod jego wodzą to: 2 zwycięstwa, 1 remis i 2 porażki. 3 grudnia 2002 zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Polski. Od 2004 do 20 lipca 2006 ponownie związany z Widzewem jako jeden ze współwłaścicieli i członków zarządu stowarzyszenia. Od 18 czerwca 2007 do września 2008 członek Rady Nadzorczej Klubu Sportowego Widzew Łódź SA.

W 2004 Pelé umieścił go na liście FIFA 100. Jest jedynym polskim piłkarzem umieszczonym na tej liście.

W 2009, za całokształt kariery, otrzymał nagrodę Golden Foot „All-Time”.

Jako jedna z legend Juventusu, Boniek uhonorowany został przyznaniem mu jednej z 50 gwiazd otaczających Juventus Stadium. Spotkało się to ze sprzeciwem fanów, którzy wypominali Polakowi nieprzychylne wypowiedzi na temat Starej Damy. Nowe władze Juve, pod naciskiem kibiców, postanowiły poddać ten temat pod ich głosowanie. Kibice zdecydowali, że ostatnia gwiazda trafi do Edgara Davidsa. Holender zdobył w głosowaniu 60%. Drugi był Boniek, z 5% poparcia. 14 lutego 2011, jego gwiazda została zamieniona na gwiazdę wspomnianego Edgara Davidsa.

30 października 2008 bez powodzenia kandydował w wyborach na prezesa polskiej federacji piłkarskiej (przegrał z Grzegorzem Latą), jednak w następnych wyborach, 26 października 2012, zwyciężył (otrzymując w drugiej turze 61 głosów delegatów-przy wymaganych co najmniej 59) i objął urząd prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej. Po objęciu przez niego urzędu, poprawił się wizerunek związku - federacja odzyskała transparentność i zaufanie kibiców. Ponadto poprzez trafione wybory personalne prezesa, jakim niewątpliwie było powierzenie funkcji selekcjonera reprezentacji Polski, trenerowi Adamowi Nawałce, kadra Polski, po latach posuchy, zaczęła osiągać satysfakcjonujące wyniki. To pod jego rządami reprezentacja Polski w piłce nożnej, w 2016 roku zakwalifikowała się na Euro 2016, a następnie dotarła do ćwierćfinału tego turnieju, osiągając najlepszy wynik na Mistrzostwach Europy w historii. Od początku kadencji Bońka, Polska awansowała w rankingu FIFA o 47 lokat (z 54. miejsca w 2012, na 7. miejsce w 2017). 28 października 2016 po raz drugi został wybrany na prezesa PZPN.

5 kwietnia 2017 podczas 41. Kongresu Europejskiej Unii Piłkarskiej w Helsinkach, otrzymując 45 na 55 możliwych głosów, został wybrany w skład Komitetu Wykonawczego UEFA. Boniek został tym samym, drugim, po Leszku Rylskim (lata 1956-64 i 1966-68), Polakiem w Komitecie Wykonawczym UEFA.

Statystyka

• 24 bramki strzelone w reprezentacji narodowej
• 21 spotkań, w których strzelał bramki
• 80 występów w reprezentacji narodowej

Reprezentant nr 447-48.

Sukcesy

Widzew Łódź

• Mistrzostwo Polski: 1980/1981, 1981/1982

Juventus

• Mistrzostwo Włoch: 1983/1984
• Puchar Włoch: 1982/1983
• Puchar Europy: 1984/1985
• Superpuchar Europy: 1984
• Puchar Zdobywców Pucharów: 1983/1984

AS Roma

• Puchar Włoch : 1985/1986

Polska

• Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
  • III miejsce: 1982

Indywidualne

• III. miejsce w Plebiscycie Złotej Piłki: 1982
• Najlepszy sportowiec Polski w Plebiscycie Przeglądu Sportowego: 1982
• Odkrycie Roku w Plebiscycie Piłki Nożnej: 1976
• Piłkarz Roku w Plebiscycie Piłki Nożnej: 1978, 1982
• Drużyna Gwiazd Mistrzostw Świata: 1982
• Drużyna Reszty Świata na mecz z Argentyną: 1979
• Drużyna Reszty Świata na mecz z Francją: 1986
• FIFA 100: 2004
• Golden Foot „All time”: 2009
• Piłkarz Pięćdziesięciolecia Piłki Nożnej: 2006
• Piłkarz Sześćdziesięciolecia Piłki Nożnej: 2016

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1982, Polska
• Commendatore Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1997, Włochy

Życie prywatne

Jest synem byłego piłkarza Zawiszy i Polonii Bydgoszcz, Józefa oraz Jadwigi Bońków. Mieszka w Rzymie. Posiada obywatelstwo polskie i włoskie. Ma żonę Wiesławę, romanistkę, którą poślubił w 1976 roku, dwie córki, Karolinę i Kamilę oraz syna, Tomasza. Mężem córki Karoliny jest były włoski tenisista, Vincenzo Santopadre. Mają syna Mateo (ur. 2004) oraz córkę Giulie (ur. 2006). 17 grudnia 2015, na świat przyszła jego druga wnuczka, Emma Catterina Boniek.

Ciekawostki

• Na jego cześć imieniem Boniek nazwany został, urodzony w 1984 roku, honduraski piłkarz, Oscar Boniek García Ramírez - ponad 100-krotny reprezentant Hondurasu w piłce nożnej, a także uczestnik Mistrzostw Świata z 2014 roku.
• W 2012 roku, wraz z Luísem Figo i Marco van Bastenem, wziął udział w reklamie piwa Tyskie.
• W młodości Zbigniew Boniek był ministrantem.

Linki zewnętrzne

• Zbigniew Boniek w bazie 90minut.pl
• Ludzie Wprost – Zbigniew Boniek (pol.)
• weltfussball.de – Zbigniew Boniek (niem.)
• Profil na repra.pl - występy w reprezentacji Polski