5 Pułk Strzelców Konnych (1920)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1920 (przeformowanie) |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Brodnicą (18 VIII 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
5 pułk strzelców konnych – oddział jazdy dywizyjnej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych z 17 czerwca 1919, z luźnych szwadronów poprzydzielanych do oddziałów piechoty jako kawaleria dywizyjna, utworzone zostały cztery pułki dragonów[1].
Jesienią 1919 zreorganizowano jazdę dywizyjną. W miejsce istniejących pułków dragonów sformowano cztery pułki strzelców konnych. Dowództwa pułków strzelców konnych sprawowały tylko funkcje inspekcyjne, nie dowódcze[2]. Poza zmianą nazwy, przemianowanie to nie pociągnęło za sobą żadnych zmian organicznych wewnątrz pułków.
W międzyczasie pułki rozrosły się do czterech dyonów i posiadały nominalnie po 8 szwadronów i szwadron zapasowy. W drugiej połowie 1920 wyszły nowe etaty wojenne pułków strzelców konnych. Według tych etatów, w skład pułku wchodziły trzy dywizjony z numeracją I–III, oraz szwadron zapasowy. Dywizjon składał się z dowództwa dyonu, plutonu ckm na taczankach i dwóch szwadronów z wewnętrzną numeracją pułkową 1–6. Szwadron zapasowy dzielił się na dowództwo ze sztabem i sekcją łączności, oraz oddziały: rekrutów, ozdrowieńców, ujeżdżania koni i karabinów maszynowych[3]. Ze względu na konieczność zwolnienia ze służby kawalerii dywizyjnej jednostek kawalerii liniowej, zdecydowano się sformować kolejny, 5 pułk strzelców konnych. W jego skład weszły oddziały różnych pułków tworzące szwadron por. Albrechta[4]. Potem do pułku dołączył I Lubelski dywizjon ochotniczy. Pułk liczył dwa dywizjony i szwadron zapasowy[5].
W wyniku kolejnych reorganizacji pułk ten przemianowany został na 7 pułk strzelców konnych.
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy skład[4]
- dowództwo pułku w Grudziądzu
- oddział 1 pułku ułanów
- oddział 10 pułku ułanów
- samodzielny dywizjon strzelców granicznych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grobicki 1926 ↓, s. 48.
- ↑ Wyszczelski 2006 ↓, s. 130-131.
- ↑ Grobicki 1926 ↓, s. 50.
- ↑ a b Grobicki 1926 ↓, s. 51.
- ↑ Grobicki 1926 ↓, s. 53.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Grobicki. Zarys historyczny organizacji kwalerji dywizyjnej w latach 1918 -1921. „Przegląd Kawaleryjski”. 6 (16), s. 45-58, 1926. Warszawa: Departament II Kawalerii.
- Jerzy Grobicki. Organizacja kawalerji polskiej w latach 1918 - 1921. „Przegląd Kawaleryjski”. 9 (2), s. 97-120, 1932. Warszawa: Departament Kawalerji M.S.Wojsk..
- Lech Wyszczelski: Wojsko Polskie w latach 1918–1921. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2006. ISBN 83-89729-56-3.