118 Eskadra Myśliwska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
118 Eskadra Myśliwska
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1926

Rozformowanie

1926

Dowódcy
Pierwszy

kpt.pil. Franciszek Jach

Organizacja
Dyslokacja

Poznań Ławica

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

Podległość

IV/3 dywizjon myśliwski

118 eskadra myśliwska (118 em) – pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Eskadra została sformowana w 3 pułku lotniczym na Ławicy w oparciu o rozkaz Ministerstwa Spraw Wojskowych, Departament IV Żeglugi Powietrznej L.dz. 25 ŻP/tjn. Og.-Org. z 18 marca 1926. Wraz ze 117 eskadrą myśliwską utworzyła IV dywizjon myśliwski 3 plot[1].
Organizatorem i pierwszym dowódcą został kpt.pil. Franciszek Jach. Z braku personelu latającego wstępnie wcielono kilku pilotów z eskadry treningowej 3 pułku. Uzbrojenie eskadry stanowiły samoloty Fokker D-VII i Albatros D-III[1].

118 eskadra myśliwska, nie osiągnąwszy zdolności ćwiczebnej, rozkazem MSWojsk. Dep. IV Żeg. Pow. L.dz. 500/tjn. Og-Org. z 26 maja 1926, została rozwiązana. Personel i sprzęt został skierowany do innych jednostek myśliwskich 3 pułku lotniczego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Pawlak 1989 ↓, s. 217.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]