IV/3 Dywizjon Towarzyszący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
IV/3 Dywizjon Towarzyszący
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1937

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

mjr pil Roman Rudkowski

Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Poznań

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko[a]

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

Podległość

3 pułk lotniczy

IV dywizjon towarzyszący 3 pułku lotniczego (IV/3 plot) – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

IV dywizjon towarzyszący został sformowany na podstawie rozkazu L.dz. 4359/tjn. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 19 lipca 1937 roku.

Dywizjon został zorganizowany na lotnisku Ławica w Poznaniu, na bazie 33 eskadry towarzyszącej i podporządkowany dowódcy 3 pułku lotniczego. Organizatorem i pierwszym dowódcą dywizjonu był major pilot Roman Rudkowski. W skład dywizjonu wchodziło dowództwo i trzy eskadry.

W dniu 24 sierpnia 1939 roku, po zarządzeniu mobilizacji, dowództwo dywizjonu oraz 39 et zostało rozformowane, natomiast dwie pozostałe eskadry przeformowane na organizację wojenną.

Organizacja pokojowa IV/3 plot[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095.