Sapieżyszki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia nagłówki sekcji; zmiany kosmetyczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 29: Linia 29:
Król Zygmunt I Stary podarował Sapieżyszki rodowi Sapiehów, który wybudował tu kościół i pałac (niezachowany). [[Andrzej Sapieha]] na pocz. XVII wieku sprzedał miejscowość Grzegorzowi Massalskiemu. Jego syn Aleksander miał córkę, która wstąpiła do zakonu i zapisała Sapieżyszki klasztorowi bernardynek w Kownie. Po III Rozbiorze Polski i kasacie zakonu, w 1795 roku dobra te stały się własnością rządu pruskiego.
Król Zygmunt I Stary podarował Sapieżyszki rodowi Sapiehów, który wybudował tu kościół i pałac (niezachowany). [[Andrzej Sapieha]] na pocz. XVII wieku sprzedał miejscowość Grzegorzowi Massalskiemu. Jego syn Aleksander miał córkę, która wstąpiła do zakonu i zapisała Sapieżyszki klasztorowi bernardynek w Kownie. Po III Rozbiorze Polski i kasacie zakonu, w 1795 roku dobra te stały się własnością rządu pruskiego.


Do 28 sierpnia 1870 Sapieżyszki posiadały [[prawo miejskie]]<ref>Postanowienie z 3 (15) lipca 1870, ogłoszone 16 (28) sierpnia 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 242, s. 189.</ref>, odebrane w ramach represji po powstaniu styczniowym. Do 1920 leżały w [[powiat mariampolski|powiecie mariampolskim]].
Do 28 sierpnia 1870 Sapieżyszki posiadały [[prawo miejskie]]<ref>Postanowienie z 3 (15) lipca 1870, ogłoszone 16 (28) sierpnia 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 242, s. 189.</ref>, odebrane w ramach represji po powstaniu styczniowym. Do 1920 leżały w [[powiat mariampolski|powiecie mariampolskim]]. W związku z zalewaniem domów, miejscowość obecnie znajduje się na terenie położonym nieco wyżej, a miejsce dawnej zabudowy wyznacza jedynie gotycki kościół.


== Zabytki ==
== Zabytki ==
* Kościół gotycki z poł. XVI wieku pw. św. Jana Chrzciciela. W 1812 roku wojska francuskie urządziły w nim stajnię. Restaurowany w 1923 roku.
* Kościół gotycki z poł. XVI wieku pw. św. Jana Chrzciciela. W XVIII wieku dobudowano do fasady kościoła drewnianą dzwonnicę (obecnie nieistniejącą). W 1812 roku wojska francuskie urządziły w kościele stajnię. Restaurowany w 1923 roku. W 1952 roku przeprowadzono renowację. Prezbiterium, poza niewielkimi partiami przy nawie głównej, jest rekonstrukcją<ref>https://sa.lt/zapyskio-baznycioje-praeities-tarpsniu-zenklai/?fbclid=IwAR2GE0LNvZdW86Zo8qOLdHe_zu8vDQjxl_Ygr9KhTTfDFVMppurmIqTwekg</ref>.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 11:51, 19 lut 2019

Sapieżyszki
Ilustracja
Kościół św. Jana Chrzciciela
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

kowieński

Rejon

kowieński

Populacja (2001)
• liczba ludności


254

Kod pocztowy

53083

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sapieżyszki”
Ziemia54°55′30″N 23°39′00″E/54,925000 23,650000
Kościół gotycki w Sapieżyszkach

Sapieżyszki (lit. Zapyškis) – dawne miasto, obecnie miasteczko na Litwie, nad Niemnem, w okręgu kowieńskim, w rejonie kowieńskim, siedziba starostwa Sapieżyszki; kościół, szkoła, urząd pocztowy.

Historia

Król Zygmunt I Stary podarował Sapieżyszki rodowi Sapiehów, który wybudował tu kościół i pałac (niezachowany). Andrzej Sapieha na pocz. XVII wieku sprzedał miejscowość Grzegorzowi Massalskiemu. Jego syn Aleksander miał córkę, która wstąpiła do zakonu i zapisała Sapieżyszki klasztorowi bernardynek w Kownie. Po III Rozbiorze Polski i kasacie zakonu, w 1795 roku dobra te stały się własnością rządu pruskiego.

Do 28 sierpnia 1870 Sapieżyszki posiadały prawo miejskie[1], odebrane w ramach represji po powstaniu styczniowym. Do 1920 leżały w powiecie mariampolskim. W związku z zalewaniem domów, miejscowość obecnie znajduje się na terenie położonym nieco wyżej, a miejsce dawnej zabudowy wyznacza jedynie gotycki kościół.

Zabytki

  • Kościół gotycki z poł. XVI wieku pw. św. Jana Chrzciciela. W XVIII wieku dobudowano do fasady kościoła drewnianą dzwonnicę (obecnie nieistniejącą). W 1812 roku wojska francuskie urządziły w kościele stajnię. Restaurowany w 1923 roku. W 1952 roku przeprowadzono renowację. Prezbiterium, poza niewielkimi partiami przy nawie głównej, jest rekonstrukcją[2].

Przypisy

  1. Postanowienie z 3 (15) lipca 1870, ogłoszone 16 (28) sierpnia 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 242, s. 189.
  2. https://sa.lt/zapyskio-baznycioje-praeities-tarpsniu-zenklai/?fbclid=IwAR2GE0LNvZdW86Zo8qOLdHe_zu8vDQjxl_Ygr9KhTTfDFVMppurmIqTwekg

Zobacz też

Linki zewnętrzne