Mikołaj Prażmowski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| prymas Polski i Litwy | ||
 Portret Mikołaja Prażmowskiego z jego barokowego nagrobka w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu | ||
| ||
| Kraj działania |  I Rzeczpospolita
| |
| Data urodzenia | 1617 | |
| Data i miejsce śmierci | 15 kwietnia 1673 Ujazdów | |
| arcybiskup gnieźnieński | ||
| Okres sprawowania | 1666 – 1673 | |
| biskup łucki | ||
| Okres sprawowania | 1659 – 1666 | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | łaciński | |
| Nominacja biskupia | 1 grudnia 1659 | |
| Sakra biskupia | 9 listopada 1664 | |
Mikołaj Jan Prażmowski herbu Belina (ur. 1617 w Prażmowie, zm. 15 kwietnia 1673 w Ujazdowie) – interreks 1668-1669, arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski od 1666, biskup łucki od 1659, biskup warmiński od 1664, w latach 1658-1666 kanclerz wielki koronny, podkanclerzy koronny od 1658, sekretarz wielki koronny, [1]referendarz wielki koronny od 1652 roku. [2]
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Abp Prażmowski zaświadcza, że posłowie miasta Poznania na elekcji oddali głosy na Michała Korybuta Wiśniowieckiego (dokument ze zbiorów Archiwum Państwowego w Poznaniu)
Był jednym z najbliższych współpracowników króla Jana II Kazimierza, przywódcą stronnictwa profrancuskiego na dworze. Uczestnik kongresu pokojowego w Oliwie w 1660 roku[3]. Dzięki swoim nieprzeciętnym zdolnościom dyplomatycznym doprowadził do podpisania pokoju oliwskiego w 1660. Blisko związany z Ludwiką Marią Gonzagą, chciał przeprowadzić jej plany elekcji vivente rege, jednak spotkało się to z powszechną niechęcią szlachty. W 1661 roku otrzymał ze skarbu francuskiego 18 000 liwrów[4]. W 1662 pobierał z kasy ambasadora francuskiego w Rzeczypospolitej Antoine de Lumbres'a pensję w wysokości 15 000 franków za poparcie planu elekcji vivente rege kandydata francuskiego Ludwiki Marii Gonzagi[5]. Na sejmie abdykacyjnym 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana II Kazimierza Wazy[6]. Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora[7]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z województwa poznańskiego[8]. Był przeciwnikiem Michała Korybuta Wiśniowieckiego, posądzany był nawet o snucie spisków detronizacyjnych. W 1673 konfederacja gołąbska ogłosiła go zdrajcą ojczyzny i obłożyła jego dobra sekwestrem.
Pochowany w kolegiacie łowickiej.[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 147.
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 138.
- ↑ Historia dyplomacji polskiej, t. II: 1572-1795, pod redakcją Zbigniewa Wójcika, Warszawa 1982, s. 216.
- ↑ Kazimierz Waliszewski, Polsko-francuzkie stosunki w XVII wieku 1644-1667. Opowiadania i źródła historyczne ze zbiorów archiwalnych francuzkich publicznych i prywatnych..., Kraków 1889, s. 102.
- ↑ Kazimierz Waliszewski, Polsko-francuzkie stosunki w XVII wieku 1644-1667. Opowiadania i źródła historyczne ze zbiorów archiwalnych francuzkich publicznych i prywatnych..., Kraków 1889, s. 110-111.
- ↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, 481.
- ↑ Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćiesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.
- ↑ Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, s. [b.n.s.]
- ↑ Marceli Kosman: Między ołtarzem a tronem : poczet prymasów Polski. Poznań: Oficyna Wydawnicza G & P, 2000. ISBN 83-7272-017-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nicolaus Prażmowski archiepiscopus Gnesnensis de electione Michaelis Korybut in regem Poloniae agit anno 1669 /kopia/.
- Krzysztof Rafał Prokop, „Sylwetki biskupów łuckich”, Biały Dunajec – Ostróg 2001, s. 106-110.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||
| ||||||||
|
| ||||
| ||||
Kategorie:
- Członkowie dworu Jana II Kazimierza Wazy
- Elektorzy Michała Korybuta Wiśniowieckiego
- Elektorzy władców Polski (województwo poznańskie)
- Interreksi
- Kanclerze wielcy koronni (duchowni)
- Pobierający pensję z kasy ambasady francuskiej w I Rzeczypospolitej
- Pobierający pieniądze ze skarbu francuskiego w I Rzeczypospolitej
- Podkanclerzowie koronni (duchowni)
- Prażmowscy herbu Belina
- Biskupi warmińscy
- Biskupi gnieźnieńscy
- Biskupi łuccy
- Prymasi Polski
- Sekretarze wielcy koronni (duchowni)
- Senatorowie duchowni I Rzeczypospolitej
- Sygnatariusze aktu abdykacji Jana II Kazimierza Wazy 1668
- Pochowani w bazylice katedralnej Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja w Łowiczu
- Referendarze wielcy koronni (duchowni)
- Uczestnicy kongresu pokojowego w Oliwie
- Urodzeni w 1617
- Zmarli w 1673
