Papuga karolińska
| Conuropsis carolinensis[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
 Papugi karolińskie na ilustracji z The Birds of America Johna Jamesa Audubona | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
papuga karolińska | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
Papuga karolińska[6] (Conuropsis carolinensis) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Była endemitem, a także jedynym rodzimym gatunkiem papugi Stanów Zjednoczonych. Występowała we wschodniej i południowo-wschodniej części kraju, od doliny rzeki Ohio po Zatokę Meksykańską. Należała do monotypowego rodzaju Conuropsis.
Ostatni osobnik żyjący na wolności został zabity w hrabstwie Okeechobee na Florydzie w 1904 r., a ostatni zamknięty ptak – samiec Incas – padł w Cincinnati Zoo 21 lutego 1918 r. w rok po swojej partnerce Lady Jane, w tej samej wolierze, w której blisko cztery lata wcześniej padł ostatni osobnik gołębia wędrownego – Martha[7]. Przyczyną wyginięcia gatunku było masowe odstrzeliwanie papug przez farmerów, którzy uznawali je za szkodniki. Amerykański malarz i przyrodnik, Charles Willson Peale, pisał, że po zabiciu jednej papugi pozostałe „po kilkukrotnym okrążeniu tego miejsca ponownie obsiadały drzewo, spoglądając w dół na swoich zabitych towarzyszy z tak widocznymi objawami współczucia i niepokoju, że całkowicie mnie rozbroiły”[8].
Pomiędzy rokiem 1937 a 1955 trzy papugi wyglądem przypominające papugi karolińskie były obserwowane i sfilmowane na bagnach Okefenokee na granicy Georgii i Florydy. Jednak American Ornithologists’ Union po przeanalizowaniu filmu stwierdziła, że są to przypuszczalnie papugi innego gatunku, które uciekły z hodowli. Inne notowania tej papugi miały miejsce w hrabstwie Okeechobee aż do końca lat 20. XX w., ale nie zostały one potwierdzone okazami.
Papuga karolińska mogła wyjątkowo zalatywać daleko na północ od swojego lęgowego obszaru występowania. Kilka kości tego gatunku, w tym pygostyl, odnaleziono w Calvert Site w południowym Ontario (Kanada). Możliwe, że pozostałości te zostały tam przeniesione w celach ceremonialnych[9].
Znane są dwa podgatunki tego ptaka[10]:
- Conuropsis carolinensis carolinensis (Linnaeus, 1758) – podgatunek nominatywny – południowo-wschodnie USA
- Conuropsis carolinensis ludoviciana (J.F. Gmelin, 1788) – wschodnio-środkowe USA
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Conuropsis carolinensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Conuropsis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2010-10-30] (ang.).
- ↑ K. Linneusz: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Ed. X. T. 1. 1758, s. 97. (łac.).
- ↑ a b D. Lepage: Carolina Parakeet Conuropsis carolinensis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-05-14]. (ang.).
- ↑ BirdLife International, Conuropsis carolinensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2016-3 [dostęp 2017-02-04] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-14].
- ↑ Cokinos, Christopher (June 2005). Recenzja książki „The Carolina Parakeet: Glimpses of a Vanished Bird”. Birder’s World. (ang.).
- ↑ B. Bryson, Krótka historia prawie wszystkiego, przeł. J. Bieroń, Poznań 2009, s. 485–486, ISBN 978-83-7506-368-4.
- ↑ W. Earl Godfrey, The Birds of Canada (Revised Edition), National Museum of Natural History, 1986, s. 303, ISBN 0-660-10758-9.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-14]. (ang.).