Szablon:Dobry artykuł/archiwum/2010/07

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aktualnie na stronie głównej

Euro w Polsce – wprowadzenie euro w Polsce wynika ze zobowiązań płynących z traktatu ateńskiego przyjętego w referendum w 2003 roku. Polska ma status państwa z derogacją, zobowiązała się do spełnienia kryteriów z Maastricht, co oznacza rezygnację z jednostronnej euroizacji. Polska nie jest członkiem Europejskiego Mechanizmu Kursów Walutowych, co stanowi jedną z zasadniczych przeszkód na drodze do przyjęcia euro w krótkim czasie. Ponadto istotny warunek z punktu widzenia prawnego stanowi konieczność nowelizacji Konstytucji. Data zamiany złotego na euro nie jest określona. Polska zobowiązała się do przyjęcia tej waluty, ale nie określiła terminu jej przyjęcia. Rozliczanie w euro dopuszczalne jest jednak w wielu punktach usługowych. Czytaj więcej…


Archiwum ekspozycji dobrych artykułów

Archiwum artykułów, które zostały umieszczone na stronie głównej w rubryce Dobry Artykuł.

2008: wrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2009: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2010: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2011: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2012: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2013: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2014: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2015: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2016: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2017: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2018: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2019: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2020: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2021: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2022: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2023: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień


31 lipca[edytuj kod]

Jedną ze stałych ekspozycji raciborskiego muzeum przy ulicy Gimnazjalnej 1 jest pochodząca z okresu panowania XXII/XXIII dynastii mumia Dżed-Amonet-ius-anch. Dżed-Amonet-ius-anch pochodziła z zamożnej rodziny. Przyszła na świat prawdopodobnie w Memfis, ok. 800 r. p.n.e. Kobieta zmarła młodo, prawdopodobnie w czasie porodu. Ciało Dżed-Amonet-ius-anch zabalsamowano metodą stosowaną przy pochówku zamożnych zmarłych. Proces jej mumifikacji trwał 70 dni. Zabandażowane ciało zostało umieszczone w wykonanym z płócien i gipsu kartonażu, który w całości ozdobiono bogatą ikonografią. Głowę wymodelowano i otoczono peruką oraz wiankiem. Kartonaż z mumią umieszczony został w dwóch drewnianych sarkofagach. Zabalsamowane i zamknięte w kartonażu oraz dwóch sarkofagach ciało zostało złożone po uroczystej procesji w komorze grobowej. Mumia była przedmiotem wielu badań naukowych oraz opracowań, m.in. niemieckiego egiptologa Richarda Karla Lepsiusa.

30 lipca[edytuj kod]

Należąca do grupy Apolla planetoida 2008 TC3 została odkryta przez Richarda Kowalskiego w ramach programu Catalina Sky Survey z obserwatorium na Mount Lemmon 6 października 2008 roku o godzinie 6.28 UT. O godzinie 14.59 UT w komunikacie oficjalnie ogłoszono, że planetoida znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Komunikat NASA przewidział, że planetoida wejdzie w atmosferę Ziemi o godzinie 2:45:28 ± 15 s UT i jeżeli jakiekolwiek jej kawałki nie spłoną, spadną na Ziemię o godzinie 2:46:20 ± 40 s UT. Był to pierwszy tego typu obiekt, który został odkryty jeszcze przed zderzeniem z Ziemią. W ciągu 19 godzin pomiędzy jego odkryciem a uderzeniem w atmosferę Ziemi dokonano ponad 550 obserwacji i pomiarów planetoidy, a samo odkrycie było szeroko komentowane w fachowych i popularnych mediach.

29 lipca[edytuj kod]

Po odzyskaniu niepodległości Aleksander Prystor był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej (19181922). Brał udział w wojnie polsko bolszewickiej. Tuż przed bitwą warszawską został odwołany przez Piłsudskiego z oddziałów frontowych i powołany na stanowisko osobistego adiutanta Naczelnego Wodza. Uczestniczył w przygotowaniach do zajęcia Wilna i w samej akcji. Został wówczas adiutantem generała Lucjana Żeligowskiego, a po zajęciu miasta, także szefem jego kancelarii cywilnej. W latach 19291930 pełnił funkcję ministra pracy i opieki społecznej, a w okresie 1930–1931 – ministra przemysłu i handlu. Był jednym z czołowych polityków sanacji oraz bliskim współpracownikiem Józefa Piłsudskiego. 27 maja 1931 został mianowany premierem Polski, a funkcję tę piastował do 9 maja 1933. Po wybuchu II wojny światowej schronił się na Litwie. Po zajęciu tego państwa przez ZSRR został aresztowany przez NKWD. Zmarł w szpitalu więziennym na Butyrkach w Moskwie.

28 lipca[edytuj kod]

Gra Company of Heroes została stworzona przez studio Relic Entertainment i wydana na świecie przez THQ. Jest to jedna z pierwszych gier oznaczona w każdym wydaniu językowym logo inicjatywy Games for Windows, podjętej przez Microsoft. W Company of Heroes gracz przejmuje kontrolę nad pododdziałem amerykańskiej US Army lub niemieckiego Wehrmachtu. Każda armia ma inną drogę rozwoju baz. Jednostki poruszają się po mapie taktycznej, czyli ograniczonej do małego obszaru działań, na przykład wsi lub miasteczka. System rozgrywki w Company of Heroes oparty jest na istniejącym w innej grze studia Relic Warhammer 40.000: Dawn of War, a na tle RTS-ów rozgrywanych w realiach II wojny światowej wyróżnia się mechanizmami budowy bazy i użycia zasobów. Gra została entuzjastycznie przyjęta przez recenzentów, doczekała się też dwóch rozszerzeń: Na linii frontu i Chwała bohaterom.

27 lipca[edytuj kod]

Po raz pierwszy o bażancie królewskim wzmiankował wenecki podróżnik Marco Polo w swoim dzienniku z wyprawy do kraju Tatarów, gdzie spędził 17 lat, jednak dokładny opis gatunku pojawił się w XIX wieku. Pierwsze próby opisu podjął John Latham w 1823 roku, opisując ptaki na podstawie rysunków i sterówek. Ptak charakteryzuje się bardzo długim ogonem, osiągającym do 160 cm długości, co stanowi 75% długości ciała. Jest gatunkiem monotypowym oraz narażonym na wyginięcie. Występuje endemicznie w górskich lasach środkowych Chin. Bażanty królewskie są aktywne głównie w ciągu dnia. Jako główne środowisko życia preferują lasy mieszane i liściaste. Znajdują tu miejsce schronienia oraz odpowiednią bazę pokarmową.

26 lipca[edytuj kod]

12 lipca 2006 roku na Bliskim Wschodzie między państwem Izrael a arabską szyicką organizacją Hezbollah, mającą swoje bazy w południowym Libanie, wybuchł konflikt znany jako wojna lipcowa. Konflikt rozpoczął się, gdy bojownicy Hezbollahu ostrzelali rakietami izraelskie miasta nadgraniczne i przeprowadzili atak rakietami przeciwczołgowymi na dwa opancerzone samochody Humvee Sił Obrony Izraela, patrolujące ogrodzenie graniczne po izraelskiej stronie. Izrael odpowiedział na te wydarzenia masowymi bombardowaniami i atakami artyleryjskimi, niszcząc infrastrukturę cywilną Libanu, m.in. lotnisko międzynarodowe w Bejrucie. W odpowiedzi Hezbollah kontynuował z większą siłą ostrzeliwanie północnego Izraela. W wyniku konfliktu śmierć poniosły tysiące osób, a jego ofiarami byli przede wszystkim libańscy cywile.

25 lipca[edytuj kod]

W listopadzie 1945 roku wzdłuż drogi krajowej nr 1 w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec odsłonięto trzy pomniki upamiętniające poległych żołnierzy radzieckich. Jednym ze wspomnianych pomników jest pomnik upamiętniający bitwę o wzgórza Seelow. Monument został usytuowany na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Seelow. Pomnik i cmentarz otoczone są opieką miasta i muzeum. Miejsce pamięci składa się z dwóch poziomów – na dolnym znajdują się groby, na górnym – rzeźba żołnierza. Pomnik, zaprojektowany przez Lwa Kerbela, został wzniesiony w 1945 na rozkaz marszałka Gieorgija Żukowa, który powiedział, że trzeba upamiętnić ścieżkę wojenną.

24 lipca[edytuj kod]

Jednym z najważniejszych i najbardziej znanych deptaków w katowickim Śródmieściu jest ulica Stawowa. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od stawu, który istniał za ulicą księdza Piotra Skargi. Rozpoczyna swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. ks. Piotra Skargi, następnie krzyżuje się z ulicą Adama Mickiewicza, za nią zamienia się w deptak. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą 3 Maja. Stanowi ona pieszy pasaż nasycony funkcją handlową i usługami, będący jedną z ważnych przestrzeni publicznych o funkcji reprezentacyjnej i integrującej. W badaniach z roku 2005 roku była ona jednym z nielicznych obszarów centralnych miasta odczuwanych jako przyjemne i zadbane.

23 lipca[edytuj kod]

Utworzony w marcu 2006 roku polski państwowy program pomocowy dla białoruskiej młodzieży był początkowo przeznaczony dla studentów relegowanych z białoruskich uczelni z przyczyn politycznych. Z biegiem czasu objął także osoby, które nie mogą studiować na Białorusi ze względu na swoje poglądy polityczne i zaangażowanie w obronę demokracji i praw człowieka. Jest to największy w Europie program tego rodzaju. Merytorycznie koordynowany jest przez Biuro Programu przy Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, we współdziałaniu z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP. Program finansowany jest z budżetu państwa – w 2008 roku Minister Spraw Zagranicznych Polski przekazał na jego kontynuację 1,2 miliona euro.

22 lipca[edytuj kod]

Jednym z prekursorów heavy metalu w Polsce jest grupa TSA (skrót od: Tajne Stowarzyszenie Abstynentów). Zespół powstał w 1979 roku w Opolu z inicjatywy gitarzysty Andrzeja Nowaka i basisty Tomasza Zatwarnickiego. Zadebiutował w 1981 roku singlem Mass Media/Wpadka, jednakże pierwszy album studyjny pod tytułem TSA ukazał się dopiero w 1983 roku. W początkowym okresie działalności TSA czerpał inspirację z dokonań muzycznych grup AC/DC i wczesnego Led Zeppelin, jednak stopniowo rozwijał własny styl oparty na wokalizach Marka Piekarczyka. Na początku lat 90. XX wieku doszło pomiędzy muzykami do konfliktu o prawa do nazwy zespołu. Istniały wówczas dwie grupy: TSA oraz TSA-Evolution.

21 lipca[edytuj kod]

Najstarszą, niezarejestrowaną przez Księgę rekordów Guinnessa mieszkanką Białorusi była Hanna Barysiewicz. Media zainteresowały się nią w 2004 roku. Gdy kobieta wymieniała paszport, urzędnicy zwrócili uwagę na wiek petentki – 115 lat. Początkowo podejrzewano pomyłkę. Przed wydaniem Księgi rekordów Guinnessa za 2007 rok strona białoruska wystawiła kandydaturę Hanny Barysiewicz jako rekordzistki długowieczności, jednak mieszkanka Białorusi została pominięta. Powodem tego były wątpliwości redaktorów wydawnictwa, którzy nie mieli zaufania do dokumentów wydawanych na terenie byłego ZSRR. W 2007 roku oficjalną rekordzistką długowieczności była 114-letnia mieszkanka Japonii, podczas gdy Hanna Barysiewicz miała wówczas 118 lat. Barysiewicz zmarła 23 lutego 2007 roku w Mińsku, przeżywszy 118 lat i 281 dni.

20 lipca[edytuj kod]

Jedyne znane skamieniałości staurikozaura pochodzą z formacji Santa Maria w południowej Brazylii. Odkryto je w datowanych na karnik osadach ogniwa Alemoa. Holotyp został wydobyty w 1936 roku przez ekspedycję paleontologiczną z Museum of Comparative Zoology. Staurikozaur był niewielkim dwunożnym dinozaurem drapieżnym o silnych tylnych kończynach i niewielkich przednich. Jego żuchwa niemal dorównywała długością kości udowej, co dowodzi, że miał on stosunkowo dużą głowę. Jego puste w środku kości miały dość grube ścianki. Długość staurikozaura szacowano na 208–210 centymetrów, a masę na około 19 kilogramów.

19 lipca[edytuj kod]

Ostatnią anglojęzyczną powieścią Vladimira Nabokova był Oryginał Laury. Powieść nie została ukończona przez autora, gdyż ten zmarł w 1977 roku. Przed śmiercią Nabokov prosił żonę Vérę o spalenie rękopisu, rodzina jednak nie spełniła tej prośby. Liczący 138 kart rękopis przechowywany był przez lata w banku w Montreux. W listopadzie 2008 roku Dmitri Nabokov, syn pisarza, zapowiedział publikację Oryginału Laury. Plany te wywołały dyskusję o tym, kto może dysponować twórczością zmarłego pisarza i czy jego życzenie dotyczące zniszczenia powieści powinno być uhonorowane. Po publikacji utwór spotkał się z negatywną reakcją recenzentów, krytykujących publikację dzieła niedokończonego i niedopracowanego przez autora.

18 lipca[edytuj kod]

W listopadzie 1945 roku wzdłuż drogi krajowej nr 1 w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec odsłonięto trzy pomniki upamiętniające poległych żołnierzy radzieckich. Jednym ze wspomnianych pomników jest pomnik upamiętniający bitwę o wzgórza Seelow. Monument został usytuowany na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Seelow. Pomnik i cmentarz otoczone są opieką miasta i muzeum. Miejsce pamięci składa się z dwóch poziomów – na dolnym znajdują się groby, na górnym – rzeźba żołnierza. Pomnik, zaprojektowany przez Lwa Kerbela, został wzniesiony w 1945 na rozkaz marszałka Gieorgija Żukowa, który powiedział, że trzeba upamiętnić ścieżkę wojenną.

17 lipca[edytuj kod]

Jednym z najważniejszych i najbardziej znanych deptaków w katowickim Śródmieściu jest ulica Stawowa. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od stawu, który istniał za ulicą księdza Piotra Skargi. Rozpoczyna swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. ks. Piotra Skargi, następnie krzyżuje się z ulicą Adama Mickiewicza, za nią zamienia się w deptak. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą 3 Maja. Stanowi ona pieszy pasaż nasycony funkcją handlową i usługami, będący jedną z ważnych przestrzeni publicznych o funkcji reprezentacyjnej i integrującej. W badaniach z roku 2005 roku była ona jednym z nielicznych obszarów centralnych miasta odczuwanych jako przyjemne i zadbane.

16 lipca[edytuj kod]

Znajdująca się w Warszawie przy ulicy Targowej 50/52 synagoga została zbudowana w drugiej połowie XIX wieku jako oficyna kamienic Rothblitów i Sokołowskiego. Po zakończeniu wojny we wnętrzu synagogi urządzono magazyny oraz garaż, a część jej polichromii została zamalowana. Przez wiele lat nie wiedziano o dawnym przeznaczeniu obiektu. W marcu 1996 roku varsavianiści Janusz Sujecki i Jarosław Zieliński przez przypadek natknęli się na fragmenty malowideł ściennych w synagodze. Całe odkrycie uznano za rewelację, ponieważ były to jedyne odnalezione do tego czasu autentyczne polichromie żydowskiego domu modlitwy na Mazowszu. W 2002 roku pomieszczenia modlitewni zostały wynajęte przez gminę Warszawa-Centrum Fundacji Cmentarza Żydowskiego "Gęsia", zajmującej się ratowaniem żydowskich zabytków w Polsce.

15 lipca[edytuj kod]

Istnienie syna księcia Polan SiemomysłaCzcibora jest poświadczone tylko dzięki relacji Thietmara z Merseburga. Według relacji Czcibor miał dowodzić wraz z bratem Mieszkiem I w bitwie pod Cedynią 24 czerwca 972 roku i zwyciężyć margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona i grafa Zygfryda von Walbeck. Milczenie innych źródeł na temat Czcibora spowodowało, że większość ustaleń na temat tej postaci pozostaje w sferze naukowych hipotez. Brak informacji o jego śmierci w trakcie bitwy pod Cedynią sugeruje, że zmarł on po 24 czerwca 972, kiedy to rozegrała się owa bitwa. Postać Czcibora przetrwała w licznych polskich powieściach i zabytkach.

14 lipca[edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o istnieniu placówki oświatowej w Trzebiatowie pochodzi z dokumentu datowanego na 29 listopada 1328 roku, wystawionego przez opata białobłockiego Arnolda, w którym mowa jest o budowie kościoła mariackiego i fundacji szkoły. Na przestrzeni kolejnych wieków w Trzebiatowie rozwijały się m.in. szkoły: łacińska, partykularna, fundacyjna, elementarna, dla ubogich, gimnazjum oraz szkoła średnia. Pierwsze reformy oświatowe przeprowadzone przez Królestwo Prus w XVIII wieku wprowadziły powszechny obowiązek szkolny dla dzieci w wieku 5–12 lat. Do XIX w. w szkołach kształcono przede wszystkim chłopców. W wyniku reform z 1800 w Trzebiatowie powstała pierwsza szkoła dla dziewcząt, następnie placówki koedukacyjne.

13 lipca[edytuj kod]

Jedyne znane skamieniałości staurikozaura pochodzą z formacji Santa Maria w południowej Brazylii. Odkryto je w datowanych na karnik osadach ogniwa Alemoa. Holotyp został wydobyty w 1936 roku przez ekspedycję paleontologiczną z Museum of Comparative Zoology. Staurikozaur był niewielkim dwunożnym dinozaurem drapieżnym o silnych tylnych kończynach i niewielkich przednich. Jego żuchwa niemal dorównywała długością kości udowej, co dowodzi, że miał on stosunkowo dużą głowę. Jego puste w środku kości miały dość grube ścianki. Długość staurikozaura szacowano na 208–210 centymetrów, a masę na około 19 kilogramów.

12 lipca[edytuj kod]

Ostatnią anglojęzyczną powieścią Vladimira Nabokova był Oryginał Laury. Powieść nie została ukończona przez autora, gdyż ten zmarł w 1977 roku. Przed śmiercią Nabokov prosił żonę Vérę o spalenie rękopisu, rodzina jednak nie spełniła tej prośby. Liczący 138 kart rękopis przechowywany był przez lata w banku w Montreux. W listopadzie 2008 roku Dmitri Nabokov, syn pisarza, zapowiedział publikację Oryginału Laury. Plany te wywołały dyskusję o tym, kto może dysponować twórczością zmarłego pisarza i czy jego życzenie dotyczące zniszczenia powieści powinno być uhonorowane. Po publikacji utwór spotkał się z negatywną reakcją recenzentów, krytykujących publikację dzieła niedokończonego i niedopracowanego przez autora.

11 lipca[edytuj kod]

W listopadzie 1945 roku wzdłuż drogi krajowej nr 1 w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec odsłonięto trzy pomniki upamiętniające poległych żołnierzy radzieckich. Jednym ze wspomnianych pomników jest pomnik upamiętniający bitwę o wzgórza Seelow. Monument został usytuowany na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Seelow. Pomnik i cmentarz otoczone są opieką miasta i muzeum. Miejsce pamięci składa się z dwóch poziomów – na dolnym znajdują się groby, na górnym – rzeźba żołnierza. Pomnik, zaprojektowany przez Lwa Kerbela, został wzniesiony w 1945 na rozkaz marszałka Gieorgija Żukowa, który powiedział, że trzeba upamiętnić ścieżkę wojenną.

10 lipca[edytuj kod]

Jednym z najważniejszych i najbardziej znanych deptaków w katowickim Śródmieściu jest ulica Stawowa. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od stawu, który istniał za ulicą księdza Piotra Skargi. Rozpoczyna swój bieg przy skrzyżowaniu z ul. ks. Piotra Skargi, następnie krzyżuje się z ulicą Adama Mickiewicza, za nią zamienia się w deptak. Kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą 3 Maja. Stanowi ona pieszy pasaż nasycony funkcją handlową i usługami, będący jedną z ważnych przestrzeni publicznych o funkcji reprezentacyjnej i integrującej. W badaniach z roku 2005 roku była ona jednym z nielicznych obszarów centralnych miasta odczuwanych jako przyjemne i zadbane.

9 lipca[edytuj kod]

Znajdująca się w Warszawie przy ulicy Targowej 50/52 synagoga została zbudowana w drugiej połowie XIX wieku jako oficyna kamienic Rothblitów i Sokołowskiego. Po zakończeniu wojny we wnętrzu synagogi urządzono magazyny oraz garaż, a część jej polichromii została zamalowana. Przez wiele lat nie wiedziano o dawnym przeznaczeniu obiektu. W marcu 1996 roku varsavianiści Janusz Sujecki i Jarosław Zieliński przez przypadek natknęli się na fragmenty malowideł ściennych w synagodze. Całe odkrycie uznano za rewelację, ponieważ były to jedyne odnalezione do tego czasu autentyczne polichromie żydowskiego domu modlitwy na Mazowszu. W 2002 roku pomieszczenia modlitewni zostały wynajęte przez gminę Warszawa-Centrum Fundacji Cmentarza Żydowskiego "Gęsia", zajmującej się ratowaniem żydowskich zabytków w Polsce.

8 lipca[edytuj kod]

Istnienie syna księcia Polan SiemomysłaCzcibora jest poświadczone tylko dzięki relacji Thietmara z Merseburga. Według relacji Czcibor miał dowodzić wraz z bratem Mieszkiem I w bitwie pod Cedynią 24 czerwca 972 roku i zwyciężyć margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona i grafa Zygfryda von Walbeck. Milczenie innych źródeł na temat Czcibora spowodowało, że większość ustaleń na temat tej postaci pozostaje w sferze naukowych hipotez. Brak informacji o jego śmierci w trakcie bitwy pod Cedynią sugeruje, że zmarł on po 24 czerwca 972, kiedy to rozegrała się owa bitwa. Postać Czcibora przetrwała w licznych polskich powieściach i zabytkach.

7 lipca[edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o istnieniu placówki oświatowej w Trzebiatowie pochodzi z dokumentu datowanego na 29 listopada 1328 roku, wystawionego przez opata białobłockiego Arnolda, w którym mowa jest o budowie kościoła mariackiego i fundacji szkoły. Na przestrzeni kolejnych wieków w Trzebiatowie rozwijały się m.in. szkoły: łacińska, partykularna, fundacyjna, elementarna, dla ubogich, gimnazjum oraz szkoła średnia. Pierwsze reformy oświatowe przeprowadzone przez Królestwo Prus w XVIII wieku wprowadziły powszechny obowiązek szkolny dla dzieci w wieku 5–12 lat. Do XIX w. w szkołach kształcono przede wszystkim chłopców. W wyniku reform z 1800 w Trzebiatowie powstała pierwsza szkoła dla dziewcząt, następnie placówki koedukacyjne.

6 lipca[edytuj kod]

Jedyne znane skamieniałości staurikozaura pochodzą z formacji Santa Maria w południowej Brazylii. Odkryto je w datowanych na karnik osadach ogniwa Alemoa. Holotyp został wydobyty w 1936 roku przez ekspedycję paleontologiczną z Museum of Comparative Zoology. Staurikozaur był niewielkim dwunożnym dinozaurem drapieżnym o silnych tylnych kończynach i niewielkich przednich. Jego żuchwa niemal dorównywała długością kości udowej, co dowodzi, że miał on stosunkowo dużą głowę. Jego puste w środku kości miały dość grube ścianki. Długość staurikozaura szacowano na 208–210 centymetrów, a masę na około 19 kilogramów.

5 lipca[edytuj kod]

Ostatnią anglojęzyczną powieścią Vladimira Nabokova był Oryginał Laury. Powieść nie została ukończona przez autora, gdyż ten zmarł w 1977 roku. Przed śmiercią Nabokov prosił żonę Vérę o spalenie rękopisu, rodzina jednak nie spełniła tej prośby. Liczący 138 kart rękopis przechowywany był przez lata w banku w Montreux. W listopadzie 2008 roku Dmitri Nabokov, syn pisarza, zapowiedział publikację Oryginału Laury. Plany te wywołały dyskusję o tym, kto może dysponować twórczością zmarłego pisarza i czy jego życzenie dotyczące zniszczenia powieści powinno być uhonorowane. Po publikacji utwór spotkał się z negatywną reakcją recenzentów, krytykujących publikację dzieła niedokończonego i niedopracowanego przez autora.

4 lipca[edytuj kod]

Dawna rezydencja magnacka w Pszczynie na Górnym Śląsku powstała w XI lub XII wieku. W średniowieczu stanowiła własność między innymi książąt opolsko-raciborskich, książąt opawskich i książąt cieszyńskich. W latach 15481765 należała do śląskiego rodu Promnitzów, w latach 17651847 do książąt Anhalt-Köthen-Pless, a od 1847 do książąt Hochberg von Pless z Książa. W latach 18701876 dokonali oni przebudowy zamku, na skutek której uzyskał on swój obecny kształt architektoniczny w stylu neobarokowym. Wraz z zabytkowym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 156 ha tworzy zespół pałacowo-parkowy. W 1946 budynek został zamieniony na muzeum, obecnie działające pod nazwą Muzeum Zamkowe w Pszczynie.

3 lipca[edytuj kod]

Podobnie jak większość kierowców Formuły 1, Karun Chandhok swoją karierę wyścigową rozpoczął od wyścigów kartingowych. W 2000 roku zadebiutował w oficjalnych zawodach, wygrywając indyjską serię wyścigową Formuła Maruti. Po raz pierwszy za kierownicą bolidu Formuły 1 zasiadł w listopadzie 2007, kiedy to wziął udział w dwudniowych testach bolidów zespołu Red Bull Racing na torze Circuit de Catalunya w Barcelonie. 4 marca 2010 roku został oficjalnie ogłoszony etatowym kierowcą zespołu Hispania Racing F1 Team, gdzie jego partnerem wyścigowym jest Bruno Senna.

2 lipca[edytuj kod]

W dniach 24 kwietnia1 maja 1945 roku w okolicach miasta Halbe została stoczona bitwa między wojskami III Rzeszy i ZSRR. Zgrupowanie frankfurcko-gubińskie pod dowództwem generała Theodora Bussego zostało okrążone w regionie Spreewald. Podjęto próbę ucieczki na zachód przez miasteczko Halbe i przez południową granicę lasu berlińskiego, by połączyć się z 12 Armią dowodzoną przez generała Walthera Wencka z zamiarem marszu na zachód i poddania się aliantom zachodnim. Wówczas 1 Front Białoruski dowodzony przez Gieorgija Żukowa zaatakował niemiecką straż tylną od północnego wschodu. Po ciężkich walkach kilka tysięcy okrążonych niemieckich żołnierzy zdołało się przebić i dojść do niemieckiej 12 Armii. Reszta zginęła lub trafiła do niewoli sowieckiej.

1 lipca[edytuj kod]

Jednym ze współzałożycieli Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i Przeglądu Pediatrycznego był Józef Brudziński. Był on autorem ponad 55 prac naukowych. Dotyczyły one głównie zagadnień neurologii i pediatrii. W 1908 roku opublikował pierwszą pracę dotyczącą symptomatologii zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, w której opisał nowy objaw, polegający na wyprostowaniu kończyny chorej po biernym przygięciu kończyny zdrowej i odwrotnie, przygięciu kończyny zdrowej po biernym przygięciu kończyny chorej. Imię Józefa Brudzińskiego nosi Szpital Miejski w Gdyni przy ulicy Wójta Radtkego i jedna z sal Pałacu Kazimierzowskiego.