Mięśnie dźwigacze żeber
Mięśnie dźwigacze żeber (łac. musculi levatores costarum) – w anatomii człowieka grupa małych, cienkich, płaskich i trókątnych mięśni zaliczanych do grupy krótkich głębokich mięśni grzbietu. Zaczynają się na wyrostkach poprzecznych najniższego kręgu szyjnego i kręgów piersiowych od pierwszego do jedenastego, biegnąc w dół kończą się na żebrach w okolicy guzka żebra. Łączą kręg z żebrem leżącym poniżej niego (musculi levatores costarum breves), natomiast trzy–cztery dolne mają także dłuższe włókna mięśniowe kierujące się do następnego z kolei żebra (musculi levatores costarum longi)[1][2].
Unerwione są przez gałęzie przednie nerwu szyjnego C8 i nerwów piersiowych Th1–11[1].
Ich funkcja jest sporna; prawdopodobnie uczestniczą w unoszeniu żeber (byłyby wtedy mięśniami wdechowymi) lub w prostowaniu, pochylaniu w bok i obracaniu kręgosłupa w stronę przeciwną[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 658–671, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 51, ISBN 978-83-66548-15-2.
