Mięsień pierścienno-nalewkowy tylny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień pierścienno-nalewkowy tylny (oznaczony strzałką)

Mięsień pierścienno-nalewkowy tylny (łac. musculus cricoarytenoideus posterior) – w anatomii człowieka parzysty mięsień wewnętrzny krtani, rozpięty między tylną powierzchnią blaszki chrząstki pierścieniowatej a wyrostkiem mięśniowym chrząstki nalewkowatej. Jest to jedyny mięsień wewnętrzny krtani odpowiedzialny za rozwieranie szpary głośni. Unerwiony jest przez nerw krtaniowy dolny[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 369–377, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 230–231, ISBN 978-83-66548-16-9.