Mięsień łopatkowo-gnykowy
Mięsień łopatkowo-gnykowy (łac. musculus omohyoideus) – jeden z mięśni szyi człowieka, parzysty i składający się z dwóch brzuśców, należący do grupy mięśni podgnykowych[1]. Razem z innymi mięśniami podgnykowymi swoim działaniem obniża lub ustala kość gnykową[1].
Rozpoczyna się na górnym brzegu łopatki i więzadle poprzecznym łopatki, u góry zaś na trzonie kości gnykowej[1]. Blaszka przedtchawicza powięzi szyi sięga bocznie do brzegów tego mięśnia, zawijając się na nim – toteż kurcząc się napina on tę blaszkę, przez co zmniejsza jej nacisk na żyłę szyjną wewnętrzną[1][2]. Mięsień posiada dwa brzuśce, górny i dolny (łac. venter superior, venter inferior), rozdzielone ścięgnem pośrednim (łac. tendo intermedius). Ścięgno to przechodzi do tyłu za mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym[1]. Brzusiec dolny mięśnia łopatkowo-gnykowego dzieli trójkąt boczny szyi na trójkąt łopatkowo-obojczykowy i trójkąt łopatkowo-czworoboczny[3].
Unaczyniony od tętnic tarczowych: dolnej i górnej, unerwiony poprzez pętlę szyjną[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 738–741.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 749.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 752.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
