Mięsień płaszczkowaty
Mięsień płaszczkowaty (łac. musculus soleus) – w anatomii człowieka szeroki i gruby mięsień należący do warstwy powierzchownej grupy tylnej mięśni goleni[1]. Jest zmienny, czasem nie występuje wcale. Przyczep początkowy ma na powierzchni tylnej głowy kości strzałkowej, łuku ścięgnistym, kresie mięśnia płaszczkowatego kości piszczelowej i tylnej powierzchni kości piszczelowej. Kończy się na kości piętowej (za pomocą ścięgna piętowego)[1]. Jego ścięgno łączy się ze ścięgnem mięśnia brzuchatego łydki, tworząc ścięgno piętowe (Achillesa)[1].
Razem z mięśniem brzuchatym łydki zgina podeszwowo stopę, odwraca ją i przywodzi, działając na stawy skokowe[1].
Unaczyniony jest przez tętnicę strzałkową i tętnicę piszczelową tylną, a unerwiony przez gałązki nerwu piszczelowego (L4–5, S1–2)[1].
