Mięśnie międzykostne ręki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięśnie międzykostne ręki
Mięśnie międzykostne dłoniowe.
Mięśnie międzykostne grzbietowe.

Mięśnie międzykostne ręki (łac. musculi interossei) – w anatomii człowieka siedem krótkich, pierzastych mięśni należących do grupy krótkich mięśni ręki, położonych w okolicy środkowej dłoni, pomiędzy kośćmi śródręcza. Dzielą się one na dwie warstwy – dłoniową i grzbietową[1][2].

Z trzech mięśni międzykostnych dłoniowych (musculi interossei palmares) pierwszy zaczyna się na powierzchni łokciowej II kości śródręcza, a drugi i trzeci na powierzchniach promieniowych odpowiednio IV i V kości śródręcza. Następnie przechodzą w wąskie ścięgna, które biegną na więzadłach poprzecznych głębokich śródręcza i kończą się na rozcięgnach grzbietowych i torebkach stawów śródręczno-paliczkowych po tych samych stronach palców, na których się zaczynały. Czasami wyróżniany jest jeszcze jeden mięsień międzykostny dłoniowy, leżący między I kością śródręcza a podstawą paliczka bliższego kciuka, ale jest on szczątkowy i zwykle uważany jest za część zginacza krótkiego kciuka lub przywodziciela kciuka[1][2].

Cztery mięśnie międzykostne grzbietowe (musculi interossei dorsales) są położone najbardziej grzbietowo ze wszystkich krótkich mięśni ręki. Są one pierzaste i dwugłowe. Każda z dwóch głów poszczególnego mięśnia zaczyna się na sąsiedniej, skierowanej w stronę bliźniaczej głowy, powierzchni kości śródręcza, wypełniając w ten sposób przestrzenie między wszystkimi pięcioma kośćmi. Przechodzą w wąskie ścięgna i kończą się na rozcięgnach grzbietowych i torebkach stawów śródręczno-paliczkowych II, III i IV palca: pierwszy mięsień po stronie promieniowej II palca, drugi po stronie promieniowej III palca, trzeci po stronie łokciowej III palca a czwarty po stronie łokciowej IV palca[1][2].

Wszystkie mięśnie międzykostne ręki unaczynione są przez łuk dłoniowy głęboki, a unerwione przez gałąź głęboką nerwu łokciowego[1][2].

Ich funkcją jest odwodzenie palców II, III i IV w stawach śródręczno-paliczkowych, a także zginanie palców w stawach śródręczno-paliczkowych i prostowanie w stawach międzypaliczkowych[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 842–846, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. a b c d e Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 329–333, ISBN 978-83-66548-14-5.