Mięsień dłoniowy długi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Mięsień dłoniowy długi (łac. musculus palmaris longus) – wąski mięsień kończyny górnej leżący w warstwie powierzchownej grupy przedniej mięśni przedramienia. Jest mięśniem położonym po stronie łokciowej mięśnia zginacza promieniowego nadgarstka. Występuje u około 84% populacji[1]. Brak tego mięśnia nie wpływa na siłę chwytu[2].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Przyczep proksymalny zlokalizowany jest na nadkłykciu przyśrodkowym kości ramiennej i na powięzi przedramienia. Dodatkowo zrasta się z sąsiadującymi mięśniami. Mięsień przebiega ku dołowi między mięśniem zginaczem promieniowym nadgarstka a mięśniem zginaczem powierzchownym palców. Kończy się długim ścięgnem przechodzącym w rozcięgno dłoniowe. Ścięgno zrasta się z troczkiem zginaczy przechodząc nad nim.

Funkcja[edytuj | edytuj kod]

  • nieznaczne zginanie przedramienia w stawie łokciowym
  • nawracanie przedramienia
  • napinanie rozcięgna dłoniowego i zginanie stawów ręki i palców w stawach śródręczno-paliczkowych

Unaczynienie[edytuj | edytuj kod]

Unerwienie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sebastin SJ i inni, „The prevalence of absence of the palmaris longus--a study in a Chinese population and a review of the literature”. Journal of Hand Surgery. 30 (5): 525–7., 2005.
  2. Sebastin SJ i inni, „Does the absence of the palmaris longus affect grip and pinch strength?”. Journal of Hand Surgery. 30 (4): 406–8., 2005.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Anatomia człowieka, t. 1, Anatomia ogólna kości, stawy i więzadła, mięśnie; Michał Reicher; wyd. XI (VII), Warszawa 1999; ISBN 83-200-2375-0