Mięśnie płatowate
Mięśnie płatowate (łac. musculi splenii) – w anatomii człowieka dwa płaskie, podłużne mięśnie głębokie grzbietu, z grupy mięśni długich, podgrupy mięśni kolcowo-poprzecznych. Położone są w okolicy karku, pod mięśniem czworobocznym i mostkowo-obojczykowo-sutkowym[1].
Każdy mięsień płatowaty składa się z dwóch części: górnego mięśnia płatowatego głowy (musculus splenius capitis) i dolnego mięśnia płatowatego szyi (musculus splenius cervicis). Części te mogą być jednak także całkowicie rozdzielone, stanowiąc wtedy zupełnie odrębne mięśnie[1]. Mięsień płatowaty głowy rozpoczyna się na więzadle karkowym na wysokości C3–C7 oraz na wyrostkach kolczystych i więzadle nadkolcowym Th1–Th2. Przyczep końcowy ma na wyrostku sutkowatym kości skroniowej i poniżej kresy karkowej górnej na płaszczyźnie karkowej. Przykryty jest tam przez przyczep mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Mięsień płatowaty szyi rozpoczyna się w przedłużeniu mięśnia płatowatego głowy oraz na wyrostkach kolczystych i więzadle nadkolcowym Th3–Th5, a kończy na guzkach tylnych wyrostków poprzecznych 2–3 pierwszych kręgów szyjnych[1].
Mięśnie te unaczynione są przez gałązki tętnicy potylicznej, tętnicy poprzecznej szyi, tętnicy kręgowej i tętnicy szyjnej głębokiej, a unerwione przez gałęzie tylne nerwów szyjnych (C1–5)[1].
Zginają szyję (mięsień płatowaty szyi) i głowę (mięsień płatowaty głowy) ku tyłowi oraz do boku (przy jednostronnym działaniu)[1].