Mięśnie żucia
Mięśnie żucia, mięśnie żuciowe (łac. musculi masticatores) – w anatomii ssaków grupa mięśni poruszających żuchwą, a tym samym uczestniczących w procesie żucia[1][2].
Do mięśni żucia zaliczają się:
- mięsień skroniowy (łac. musculus temporalis)
- mięsień żwacz (łac. musculus masseter)
- mięsień skrzydłowy boczny (łac. musculus pterygoideus lateralis)
- mięsień skrzydłowy przyśrodkowy (łac. musculus pterygoideus medialis)[1].
Przyczep początkowy każdego z nich leży na czaszce, końcowy zaś na żuchwie. Mięśnie żucia odpowiadają za ruchy w stawie skroniowo-żuchwowym. Z wyjątkiem mięśnia skrzydłowego bocznego, główną czynnością powyższych mięśni jest unoszenie żuchwy. Wszystkie mięśnie żucia mają wspólne unerwienie – od nerwu żuchwowego (trzecia gałąź nerwu trójdzielnego)[1][2].
U człowieka najsilniejszym z mięśni tej grupy jest mięsień skroniowy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 775–779, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 300, ISBN 978-83-01-16822-3.
