Mięsień łonowo-guziczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Mięsień łonowo-guziczny (łac. musculus pubococcygeus) − mięsień stanowiący przednio-przyśrodkową część mięśnia dźwigacza odbytu. Jego miejsca przyczepu to: gałąź dolna kości łonowej i przyśrodkowa część łuku ścięgnistego dźwigacza odbytu. Jego włókna sięgają do gruczołu krokowego lub pochwy, kości guzicznej, środka krocza, odbytnicy i jej kanału[1].

Części mięśnia[edytuj | edytuj kod]

W obrębie włókien mięśnia wyróżnia się trzy części[1]:

  • mięsień łonowo-guziczny właściwy
  • mięsień łonowo-kroczowy
  • mięsień łonowo-odbytowy

Unerwienie[edytuj | edytuj kod]

Gałęzie nerwów kroczowych i splotu guzicznego[2].

Unaczynienie[edytuj | edytuj kod]

Mięsień łonowo-guziczny jest zaopatrywany przez następujące tętnice[2]:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zygmunt Urbanowicz: Mała encyklopedia anatomii człowieka. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2003, s. 251-252. ISBN 83-89309-09-2.
  2. a b Zygmunt Urbanowicz: Mała encyklopedia anatomii człowieka. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2003, s. 249. ISBN 83-89309-09-2.