Mięsień przywodziciel najmniejszy
Mięsień przywodziciel najmniejszy (łac. musculus adductor minimus, musculus adductor quartus) – w anatomii człowieka mięsień należący do warstwy tylnej grupy przyśrodkowej mięśni uda, często ściśle połączony z mięśniem przywodzicielem wielkim i wtedy traktowany jako jego część, a nie osobny mięsień[1]. Rozpoczyna się na powierzchni przedniej gałęzi dolnej kości łonowej i biegnie do jednej trzeciej górnej części wargi przyśrodkowej kresy chropawej kości udowej. Unerwiony jest przez gałąź tylną nerwu zasłonowego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 876–878, ISBN 978-83-200-4323-5.
