Mięsień gnykowo-językowy
Mięsień gnykowo-językowy (łac. musculus hyoglossus) – cienki czworokątny mięsień[1] nieregularnego kształtu, którego przyczep początkowy leży na podstawie i wyrostkach[2], u człowieka na trzonie i rogach większych kości gnykowej[1]. Włókna mięśniowe kierują się stamtąd na skos do góry i przodu, wnikając w język[2]. Przyczep końcowy na bocznej części rozcięgna językowego[1]. Sięga on wierzchołka języka[2].
Jego działanie polega na chowaniu wysuniętego języka i przybliżaniu grzbietu języka do dna jamy ustnej[1]. Działanie to jest antagonistyczne w stosunku do czynności mięśnia bródkowo-językowego[2].
Topografia u człowieka[edytuj | edytuj kod]
Przyśrodkowo od mięśnia gnykowo-językowego przebiega tętnica językowa i nerw językowy. Bocznie leży mięsień żuchwowo-gnykowy, mięsień rylcowo-gnykowy, tylny brzuciec mięśnia dwubrzuścowego, nerw podjęzykowy oraz przewód Whartona. Pomiędzy mięśniem gnykowo-językowym i bródkowo-gnykowym a znajdującym się powyżej mięśniem podłużnym dolnym języka, w tzw. bruździe językowej bocznej, biegnie gałąź głęboka tętnicy językowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3243-7.
- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2: Narządy wewnętrzne i układ krążenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
