Mięsień najdłuższy człowieka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień najdłuższy oznaczony na czerwono.

Mięsień najdłuższy (łac. musculus longissimus) – w anatomii człowieka mięsień należący do grupy długich głębokich mięśni grzbietu, razem z mięśniem biodrowo-żebrowym tworzący mięsień krzyżowo-grzbietowy. Oba te mięśnie razem z mięśniem kolcowym stanowią prostownik grzbietu[1][2].

Mięsień najdłuższy leży po obu stronach kręgosłupa w bruździe między wyrostkami kolczystymi kręgów a kątami żeber i dzieli się na trzy pasma:

  • mięsień najdłuższy klatki piersiowej (łac. musculus longissimus thoracis)
  • mięsień najdłuższy szyi (łac. musculus longissimus cervicis)
  • mięsień najdłuższy głowy (łac. musculus longissimus capitis)[1].

Początkiem mięśnia najdłuższego klatki piersiowej jest wspólna masa mięśniowa i powierzchowna masa ścięgnista mięśnia krzyżowo-grzbietowego. Przyczepy początkowe ma też na wyrostkach poprzecznych dolnych sześciu-siedmiu kręgów piersiowych. Przyczepy końcowe ma na wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych i kątach żeber od 12 do 2 (wiązki końcowe boczne), a także na wyrostkach dodatkowych kręgów lędźwiowych i wyrostków poprzecznych wszystkich kręgów piersiowych (wiązki końcowe przyśrodkowe)[1]. Mięsień najdłuższy szyi ma przyczep początkowy na wyrostkach poprzecznych kręgów piersiowych od Th1 do Th6, a przyczep końcowy na guzkach tylnych kręgów szyjnych od C2 do C5[1]. Mięsień najdłuższy głowy rozpoczyna się na wyrostkach poprzecznych kręgów piersiowych od Th1 do Th3 oraz kręgów szyjnych od C3 do C7. Przyczepem końcowym jest wyrostek sutkowaty kości skroniowej[1].

Unerwiony jest przez nerwy rdzeniowe C2–L5, a unaczyniony przez gałązki grzbietowe tętnic międzyżebrowych tylnych i tętnic lędźwiowych, a także gałązki tętnicy szyjnej głębokiej i tętnicy potylicznej[1].

Wspólnym działaniem mięśnia najdłuższego wraz z mięśniem biodrowo-żebrowym jest prostowanie i zginanie do tyłu grzbietu, utrzymywanie równowagi tułowia w czasie chodzenia, a przy głębokim wdechu prostowanie kręgosłupa. Oprócz tego mięsień najdłuższy głowy pociąga głowę do tyłu i pochyla ją[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 659–665, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 46–49, ISBN 978-83-66548-15-2.