Mięsień tarczowo-nagłośniowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięśnie krtani. Mięsień tarczowo-nagłośniowy oznaczony numerem 14.

Mięsień tarczowo-nagłośniowy (łac. musculus thyroepiglotticus) – w anatomii człowieka mięsień krtani. Zaczyna się w kącie chrząstki tarczowatej, biegnie następnie łukiem w górę jako przedłużenie mięśnia tarczowo-nalewkowego zewnętrznego i kończy się na brzegu chrząstki nagłośni i w fałdzie nalewkowo-nagłośniowym na błonie czworokątnej[1]. Unerwiony jest przez gałąź przednią nerwu krtaniowego dolnego[2]. Prawdopodobnie bierze udział w przechylaniu nagłośni w tył i ku dołowi[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 375, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 234, ISBN 978-83-200-3258-1.