Mięsień czworoboczny człowieka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mięsień czworoboczny
Trapezius muscle
musculus trapezius
Ilustracja
Mięsień czworoboczny
Narządy

Układ mięśniowy

Tętnice

t.potyliczna, t. nadłopatkowa, t. poprzeczna szyi, gałęzie grzbietowe tętnic międzyżebrowych tylnych

Nerwy

gałąź zewnętrzną nerwu dodatkowego (XI), gałązki splotu szyjnego (C2–4)

Mięsień czworoboczny (łac. musculus trapezius), dawniej mięsień kapturowy (łac. musculus cucullaris) lub mięsień stołowy (łac. musculus mensalis) – parzysty mięsień należący do grupy powierzchownych mięśni grzbietu człowieka, częściowo pokrywający mięśnie najszersze grzbietu[1]. Mięsień czworoboczny ma wiele miejsc przyczepu, począwszy od podstawy czaszki do wyrostków kolczystych dwunastu kręgów piersiowych. Dolne włókna mięśnia są przyczepione do grzebienia łopatki; włókna pośrednie do wyrostka barkowego, a położone najwyżej włókna do końca barkowego obojczyka[1].

Funkcja[edytuj | edytuj kod]

Dźwiga bark ku górze (współpracując z mięśniami dźwigaczem łopatki i równoległobocznym), zbliża łopatkę do kręgosłupa i/lub opuszcza staw ramienny. Przy ustalonym barku zgina głowę ku tyłowi. Przy ustalonej obręczy kończyny górnej unosi tułów ku górze. Cały mięsień cofa bark i przyciska łopatkę do klatki piersiowej[1].

Unaczynienie i unerwienie[edytuj | edytuj kod]

Unaczyniony jest przez tętnicę potyliczną, tętnicę nadłopatkową, tętnicę poprzeczną szyi i gałęzie grzbietowe tętnic międzyżebrowych tylnych[1]

Unerwiony jest podwójnie, przez gałąź zewnętrzną nerwu dodatkowego (XI) oraz przez gałązki splotu szyjnego (C2–4)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 650–652, ISBN 978-83-200-4323-5.