Mięsień dźwigacz podniebienia miękkiego
Mięsień dźwigacz podniebienia miękkiego (łac. musculus levator veli palatini) – jeden z mięśni poprzecznie prążkowanych wpływających na czynność podniebienia miękkiego.
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Parzysty mięsień na górze przyczepia się do dolnej powierzchni piramidy kości skroniowej. Przyczep górny mięśnia rozpoczyna się także na powierzchni przyśrodkowej części chrzęstnej trąbki słuchowej. Położony jest on do przodu od kanału tętnicy szyjnej. Następnie włókna mięśnia kierują się ku dołowi do przyśrodka i nieco ku przodowi. W tym miejscu mięsień przebiega w dolnym ograniczeniu ujścia gardłowego trąbki słuchowej (lac. ostium pharyngeum tubae auditivae) tworząc wyraźny fałd na błonie śluzowej części nosowej gardła zwany wałem dźwigacza (łac. torus levatorius). Z obu stron dochodzą do tylnego brzegu rozcięgna podniebiennego i kończą się splatając się ze sobą.
Czynność mięśnia[edytuj | edytuj kod]
Mięsień dźwigacz unosi podniebienie miękkie i ustawia poziomo aż do zetknięcia z tylną ścianą gardła. Może także nieco napinać podniebienie. Dodatkowo przyczepiając się w okolicy ujścia gardłowego trąbki słuchowej może zamykać (zaciskać) jej ujście gardłowe. Dzięki działaniu mięśnia dźwigacza podniebienia możliwy jest prawidłowy akt połykania.
Unerwienie i unaczynienie[edytuj | edytuj kod]
Mięsień unerwiony jest przez gałązki splotu gardłowego (łac. plexus pharyngeus) pochodzące od nerwu błędnego łącznie z gałęzią wewnętrzną nerwu dodatkowego[1]. Włókna mięśniowe unaczynione są przez gałązki tętnicy twarzowej.
Dodatkowe ilustracje[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janusz Moryś, Olgierd Narkiewicz: Anatomia Człowieka. Tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 219-220. ISBN 978-83-200-4109-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Łasiński: Anatomia głowy dla stomatologów. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993. ISBN 83-200-1686-X.
