Mięsień bródkowo-gnykowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mięsień bródkowo-gnykowy

Mięsień bródkowo-gnykowy (łac. musculus geniohyoideus) – parzysty mięsień szyi, należący do grupy mięśni nadgnykowych. Przesuwa ku górze i przodowi kość gnykową (jak brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego), unosi także język.

Biegnie od kolca bródkowego żuchwy do kości gnykowej. Jest najwyżej położonym wśród mięśni nadgnykowych, pokrytym od dołu przez mięsień żuchwowo-gnykowy.

Unaczyniony od tętnicy językowej (gałąź tętnicy szyjnej zewnętrznej), unerwiony poprzez pętlę szyjną i nerw podjęzykowy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bochenek, Adam, Reicher, Michał: Anatomia człowieka (tom I).