Mięsień mostkowo-tarczowy
Mięsień mostkowo-tarczowy (łac. musculus sternothyroideus) – w anatomii człowieka bardzo cienki, płaski, podłużnie czworoboczny mięsień szyi, zaliczany do grupy mięśni podgnykowych. Jego przyczepy stanowią u dołu rękojeść mostka i pierwsza chrząstka żebrowa, a u góry kresa skośna chrząstki tarczowatej krtani. Podobnie jak mięsień tarczowo-gnykowy leży do tyłu od mięśnia mostkowo-gnykowego[1][2].
Unaczyniony jest od tętnic tarczowych: dolnej i górnej, unerwiony poprzez pętlę szyjną[1].
Obniża chrząstkę tarczowatą krtani, może pełnić rolę pomocniczego mięśnia wdechowego[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 738–741, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 176–179, ISBN 978-83-66548-16-9.
