Mięsień odwodziciel długi kciuka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mięsień odwodziciel długi kciuka (łac. Musculus abductor pollicis longus) - największy mięsień grupy tylnej mięśni przedramienia.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Przyczep proksymalny zlokalizowany na powierzchni tylnej kości łokciowej oraz błonie międzykostnej i na powierzchni tylnej kości promieniowej. Biegnie ku dołowi w stronę promieniową. Zakończony płaskim ścięgnem przebiegającym między prostownikami promieniowymi nadgarstka a mięśniem zginaczem promieniowym nadgarstka. Przechodzi przez pierwszy przedział troczka prostowników. Przyczep dystalny zlokalizowany na podstawie I kości śródręcza, kości czworobocznej większej, w niektórych odmianach także zrasta się ze ścięgnem mięśnia prostownika krótkiego kciuka oraz z brzuścem mięśnia odwodziciela krótkiego kciuka.

Funkcja[edytuj | edytuj kod]

Odwodzi i odprowadza kciuk. Odwodziciel ręki w stronę promieniową. Zginacz ręki w kierunku dłoniowym.

Unaczynienie[edytuj | edytuj kod]

Unerwienie[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Anatomia człowieka, t. 1, Anatomia ogólna kości, stawy i więzadła, mięśnie; Michał Reicher; wyd. XI (VII), Warszawa 1999; ISBN 83-200-2375-0