Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012
Чемпіонат Європи з футболу 2012
UEFA Euro 2012 Poland/Ukraine
2008 2016
Ilustracja
Oficjalne logo UEFA Euro 2012
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

UEFA

Szczegóły turnieju
Ilustracja
Miasta, w których były rozgrywane mecze
Gospodarze

 Polska
 Ukraina

Otwarcie

8 czerwca 2012, Warszawa

Zamknięcie (finał)

1 lipca 2012, Kijów

Liczba drużyn

16 (z 1 konfederacji)

Liczba aren

8 (w 8 miastach)

I miejsce

 Hiszpania

II miejsce

 Włochy

III miejsce

 Niemcy
 Portugalia

Statystyki turnieju
Liczba meczów

31

Liczba bramek

76 (2,45 na mecz)

Oglądalność

1 440 896 (46 481 na mecz)

Król strzelców

Hiszpania Fernando Torres (3 gole)

Najlepszy zawodnik (MVP)

Hiszpania Andrés Iniesta

Strona internetowa

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012 (ukr. Чемпіонат Європи з футболу 2012), oficjalnie UEFA Euro 2012 (ukr. УЄФА Євро 2012) – czternasty turniej o mistrzostwo Europy w piłce nożnej mężczyzn, zorganizowany wspólnie przez Polskę i Ukrainę.

Syrenka warszawska ustrojona we flagę Hiszpanii, zwycięską drużynę Euro 2012

14 grudnia 2009 na placu Michajłowskim w Kijowie oficjalnie zaprezentowano logo i hasło „Razem tworzymy przyszłość” (ukr. Творимо історію разом) Euro 2012[1].

8 czerwca 2012 turniej rozpoczął mecz otwarcia na Stadionie Narodowym w Warszawie, w którym Polska zremisowała z Grecją, a faza grupowa zakończyła się 19 czerwca. Ćwierćfinały zostały rozegrane od 21 do 24 czerwca, a półfinały 27 i 28 czerwca. Finał Mistrzostw odbył się 1 lipca 2012 na Stadionie Olimpijskim w Kijowie[2].

Na turnieju zostało rozegranych 31 meczów. Zagrało w nich 14 drużyn narodowych wyłonionych w kwalifikacjach, w których brało udział 51 państw między sierpniem 2010 a listopadem 2011, oraz 2 ekipy gospodarzy. Był to ostatni turniej rozegrany w tym systemie, gdyż od 2016 roku w 51 meczach rywalizują 24 drużyny.

1 lipca 2012 reprezentacja Hiszpanii pokonała w finale Włochów (4:0) i jako pierwsza w historii obroniła tytuł Mistrza Europy z poprzednich mistrzostw. Jednocześnie stała się pierwszą w dziejach reprezentacją, która trzeci raz z rzędu uzyskała tytuł mistrzowski (w 2010 r. odniosła zwycięstwo na Mundialu).

Zwycięzca Euro 2012 miał otrzymać automatyczną kwalifikację do Pucharu Konfederacji w piłce nożnej 2013 w Brazylii, jednak w związku z wygraną Hiszpanii, która do Pucharu Konfederacji zakwalifikowała się już jako Mistrz Świata 2010, miejsce to przyznane zostało Włochom, które w Euro 2012 zajęły drugie miejsce[3].

Po raz drugi z rzędu żadnemu z gospodarzy mistrzostw Europy nie udało się zakwalifikować do fazy pucharowej. Mistrzostwa Europy w Polsce i Ukrainie były ostatnimi mistrzostwami z udziałem 16 zespołów.

Procedura wyboru gospodarza[edytuj | edytuj kod]

Wyniki głosowania na gospodarza Mistrzostw Europy 2012
Państwo Runda 1 Runda 2 Uwagi
 Polska /  Ukraina 7 8 Zwycięzcy
 Włochy 11 4
 Chorwacja /  Węgry 9 0

Do finałowego etapu Komitet Wykonawczy UEFA zdecydował się wybrać 3 kandydatury: włoską, chorwacko-węgierską i polsko-ukraińską. Grecja (z 2 głosami) i Turcja (6 głosów) zostały wcześniej wyeliminowane. Gospodarza Euro 2012 pierwotnie planowano wyłonić 8 grudnia 2006, jednak ze względów formalno-organizacyjnych termin przesunięto o ponad 4 miesiące.

18 kwietnia 2007 w tajnym głosowaniu w Cardiff, przy zachowaniu wymaganego kworum (ośmiu osób), bezwzględną większością głosów wygrała wspólna oferta Polski i Ukrainy, więc druga tura głosowania nie była konieczna[4].

Oferta polsko-ukraińska[edytuj | edytuj kod]

Euro 2012
Radość Polaków przed ratuszem w Cardiff po wyborze Polski i Ukrainy na gospodarzy ME'2012
Koziołki na Ratuszu w Poznaniu ubrane w okazjonalne flagi
Odliczanie do rozpoczęcia Turnieju
Dekoracja komunikacji w stylu EURO 2012 w Doniecku
Specjalne znaczki przygotowane na euro
Syrenka warszawska ustrojona we flagę Hiszpanii, zwycięską drużynę Euro 2012
Komunikacja miejska we Lwowie
Wyjątkowe malowanie PKP intercity
Gdański Port lotniczy przystosowany do wymogów UEFA

Zarówno dla Polski, jak i Ukrainy udział w postępowaniu konkursowym o organizację piłkarskich mistrzostw Europy był pierwszą w historii próbą starania się o przeprowadzenie wielkiej imprezy futbolowej. Wiosną 2003 roku wstępną koncepcję zorganizowania ME na Ukrainie po raz pierwszy publicznie zaprezentował prezes Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (FFU) Hryhorij Surkis. Uznał on jednak, iż sama Ukraina nie ma zbyt wielkich szans na przyznanie tak wielkiej imprezy, przekonał więc do swojego pomysłu władze Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN). W sierpniu 2003 w trakcie posiedzenia FFU w Kijowie odbyły się wstępne rozmowy między Surkisem i przedstawicielem PZPN Adamem Olkowiczem. 27 września 2003 doszło we Lwowie do podpisania umowy o współpracy między PZPN i FFU (było to zarazem pierwsze w dziejach zagraniczne posiedzenie polskiej futbolowej centrali, jednak – aby przestrzegać przepisów – najważniejsze uchwały przegłosowano między Rzeszowem i Przemyślem – w autokarze wiozącym polskich delegatów do Lwowa). Podpisano tam trzy dokumenty: uchwałę o wspólnej organizacji Euro 2012, 5-letnią umowę o współpracy między federacjami oraz listy do ówczesnych prezydentów obu państw: Aleksandra Kwaśniewskiego i Leonida Kuczmy z prośbą o poparcie starań.

Partnerzy kandydatury[edytuj | edytuj kod]

Istotnym elementem starań danego państwa o organizację Mistrzostw Europy w piłce nożnej jest przekonanie UEFA, że jego kandydatura cieszy się poparciem rządu, społeczeństwa oraz biznesu.

Jednym z istotnych elementów prezentacji polsko-ukraińskiej kandydatury, przedstawionej na zamkniętej dla mediów prezentacji w Cardiff, obok wystąpień prezesów piłkarskich federacji piłkarskich – Michała Listkiewicza (PZPN) i Hrihorija Surkisa (FFU), trenerów reprezentacji narodowych – Leo Beenhakkera i Ołeha Błochina, było wspólne wystąpienie prezydentów Polski i Ukrainy – Lecha Kaczyńskiego i Wiktora Juszczenki, dających gwarancje państwowe. Polsko-ukraińska prezentacja w Cardiff była również czynnie wspierana przez gwiazdy sportowe: Irenę Szewińską, Włodzimierza Smolarka, Jerzego Dudka, Witalija Kłyczkę oraz zdobywcę Złotej Piłki Andrija Szewczenkę[5].

Polsko-ukraińska kandydatura otrzymała wsparcie strony rządowej. Zarówno w postaci udzielonych gwarancji rządowych, czyli zapewnienia UEFA, że w przypadku wyboru Polski i Ukrainy rząd dopełni wszelkich starań, żeby Mistrzostwa Europy odbyły się, jak i w formie finansowej. Rządy Polski i Ukrainy przekazały po 10 milionów złotych każdy na przygotowanie oferty.

Po 3,5-letnich przygotowaniach kandydatury, 18 kwietnia 2007 wspólna misja zakończyła się pełnym sukcesem.

Organizacja rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

Do rozgrywek Euro 2012 zakwalifikowało się 16 krajowych męskich reprezentacji seniorskich, które zostały – metodą losowania – podzielone na cztery czterozespołowe grupy. Losowanie odbyło się 2 grudnia 2011 w Kijowie o godzinie 18:00 czasu środkowoeuropejskiego (godz. 20:00 czasu miejscowego). Rywalizacja w dwóch grupach (A i C) toczyła się w Polsce, a dwóch pozostałych (B i D) na Ukrainie. Początkowo zakładano[potrzebny przypis], że schemat rozgrywkowy (tzw. drabinka) ułożony zostanie w ten sposób, by aż do zakończenia półfinałów żadna z drużyn nie musiała przemieszczać się pomiędzy oboma państwami. Tylko kibice reprezentacji, która awansuje do finału turnieju, mieliby przemieścić się z Polski na Ukrainę. Plany te nie zostały jednak uwzględnione przy ustalaniu terminarza opublikowanego przez UEFA 4 października 2010 roku[6].

Komitet organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2007 Prezes Rady Ministrów Jarosław Kaczyński podpisał zarządzenie w sprawie powołania Międzyresortowego Zespołu – Komitetu Organizacyjnego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. W skład komitetu weszli przedstawiciele władz państwowych, samorządów, organizacji społecznych oraz mediów. Na czele Komitetu Organizacyjnego w Polsce stanął premier Jarosław Kaczyński, natomiast na Ukrainie prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko[7][8].

14 maja 2007 minister sportu i turystyki Tomasz Lipiec powołał Macieja Grześkowiaka na stanowisko szefa sztabu organizacyjnego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012. 24 lipca 2007 został on jednak odwołany i zastąpił go Michał Borowski powołany przez nową minister sportu Elżbietę Jakubiak[9]. Zostały również powołane spółki celowe do koordynacji mistrzostw (PL.2012+) oraz budowy stadionów (Narodowe Centrum Sportu).

Wizyta robocza prezydenta UEFA Michaela Platiniego we Wrocławiu
Autostrada M18 Charków-Dnipro
Sieć drogowa w Polsce
Sieć drogowa na Ukrainie

Prawo o Euro 2012[edytuj | edytuj kod]

Zasady przygotowania turnieju Euro 2012 reguluje tzw. ustawa o Euro 2012[10]. Rządowy projekt wpłynął do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej 3 września 2007, jako druk sejmowy nr 2114. Prace nad projektem prowadziła Komisja Nadzwyczajna do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z koalicyjnym programem rządowym „Solidarne Państwo”, wprowadzono poprawki do projektu. Już 7 września 2007 przeprowadzono głosowanie w sprawie przyjęcia całości projektu ustawy – uchwalono ją na posiedzeniu nr 47 Sejmu V kadencji. 410 posłów było za, 0 przeciw, 2 wstrzymało się (głosowanie nr 103). Senat Rzeczypospolitej Polskiej nie wniósł poprawek. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński podpisał ustawę 19 września 2007[11][12]. W ustawie określono m.in. podmioty wykonujące przedsięwzięcia związane z turniejem i warunki ułatwiające organizację mistrzostw oraz sposób realizacji gwarancji rządowych. Na jej mocy tworzone są spółki celowe z ograniczoną odpowiedzialnością (takie jak np. PL.2012 Sp. z o.o., która odpowiada za koordynację wszystkich działań związanych z przygotowaniami do imprezy od stron samorządowej i rządowej), które są odpowiedzialne za realizację inwestycji, finansowanych z budżetów państwa i jednostek samorządowych oraz środków Unii Europejskiej.

Euro 2012 – Polska Sp. z o.o. (LOC Poland) oraz LLC LOC Euro 2012 Ukraina (LOC Ukraine), powołane odpowiednio przez Polski Związek Piłki Nożnej i Ukraiński Związek Piłki Nożnej (FFU) na zlecenie UEFA, są organizatorem Finałowego Turnieju ME w piłce nożnej UEFA EURO 2012 ™ w Polsce i na Ukrainie. Ich główne zadania związane są z wdrażaniem usług w wielu dziedzinach, takich jak zakwaterowanie, organizacja uroczystości, transport, przygotowanie miast gospodarzy, programy wsparcia, przygotowanie obozów treningowych, wsparcie techniczne i pozyskanie wolontariuszy zgodnie z wytycznymi UEFA[13][14].

Wykaz przedsięwzięć Euro 2012, zawartych w ofercie przyjętej przez UEFA oraz objętych zobowiązaniami i gwarancjami Rady Ministrów lub jednostek samorządu terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej, a także innych niezbędnych do przeprowadzenia turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012, został określony rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 października 2007 roku w sprawie wykazu przedsięwzięć Euro 2012 (Dz.U. z 2007 r. nr 192, poz. 1385). Przedsięwzięcia objęte rozporządzeniem to:

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Transport w Polsce.

Miasta goszczące turniej: Warszawa, Gdańsk, Wrocław, Poznań, Kijów, Lwów oraz centra pobytowe jak np. Kraków są popularnymi miejscowościami turystycznymi, w przeciwieństwie do Doniecka i Charkowa, zastępującego pierwotną kandydaturę Dniepropetrowska. W związku ze zwycięstwem polsko-ukraińskiej kandydatury i przyznaniem praw do organizacji turnieju oraz wymogami UEFA, Polska zobowiązała się zmodernizować oraz wybudować nowe: linie kolejowe, dworce, porty lotnicze, autostrady i hotele, tak aby zapewnić kibicom swobodny dostęp do aren mistrzostw. Przed rozpoczęciem Euro 2012 w Polsce miało istnieć 3 tys. kilometrów autostrad i dróg ekspresowych. W kwietniu 2012 minister transportu Sławomir Nowak poinformował, iż w związku z opóźnieniami, przed mistrzostwami nie powstanie odcinek autostrady A1 Stryków-Pyrzowice i nie uda się też ukończyć odcinków A1 Toruń-Stryków oraz A4[15]. Nie udało się też wybudować drogi S5, a autostrada A2 została udostępniona kibicom w trakcie budowy zaledwie kilka dni przed rozpoczęciem turnieju[16].

Aktualne oznaczenia Dróg Transeuropejskich: E28, E30, E40, E50, E58, E67, E75, E77, E95, E105, E261, E371, E372, E373, E462, E577, E584; Dróg ekspresowych i autostrad: A1, A2, A4, A6, A8, S1, S2, S3, S5, S6, S7, S8, S10, S11, S12, S14, S17, S19, S22, S51, S61, S74, S79, S86 oraz dróg ukraińskich: M03, M04, M05, M06, M07, M08, M09, M10, M11, M12, M14, M18, H01, H02, H08, H11, H13, H16, H20, M40

Logo i symbole[edytuj | edytuj kod]

Logo Mistrzostw

Oficjalna prezentacja logo Mistrzostw Europy 2012 odbyła się na placu Michajłowskim w Kijowie 14 grudnia 2009. Grzegorz Lato, Hryhorij Surkis i Michel Platini odsłonili logo Euro 2012 zebranym gościom, wśród których byli najważniejsi ukraińscy politycy, w tym prezydent Wiktorem Juszczenką i premier Julia Tymoszenko, oraz przedstawiciele wszystkich miast-organizatorów. Logo jest inspirowane ukraińskimi tradycyjnymi wycinankami i nawiązuje do kultur obu państw-organizatorów, czyli Polski i Ukrainy. Centralnym elementem tej kompozycji jest łodyga (wyrażająca ich wspólną historię) z której wyrasta piłka, po boku – po stronie zachodniej, biało-czerwony kwiat symbolizujący narodowe barwy Polski, po prawej niebiesko-żółty kwiat w barwach Ukrainy.

Symbole, znaki i logotypy zostały zaprojektowane przez portugalską agencję reklamową Brandia Central, która od lat jest związana z UEFA. Logotyp i hasło imprezy ukazywały się na wszystkich materiałach promocyjnych dotyczących mistrzostw Europy. Autorem iluminacji jest szwajcarski artysta Gerry Hofstetter. W swoim dorobku ma on m.in. podobne projekty, przygotowane z myślą o Euro 2008.

Hasło mistrzostw[edytuj | edytuj kod]

Razem tworzymy historię (ang. Creating History Together)

Piłka[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Tango 12.

Oficjalna piłka Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 to Tango 12, produkcji firmy Adidas, złożona z 32 termicznie łączonych paneli pokrytych specjalną, wypukłą powłoką, mającą ułatwiać kontakt z butem i kontrolę nad piłką. 24 panele ułożone są w sześć białych okręgów, na konturach których znajdują się barwy narodowe Polski i Ukrainy, natomiast w osiem pozostałych koloru czarnego, oddzielających okręgi, wpisane są grafiki nawiązujące do kultury ludowej organizatorów mistrzostw. Wewnętrzna warstwa piłki wyściełana jest tkaną powłoką. W porównaniu do poprzedniej piłki Adidasa – Jabulani – pod powierzchnią zewnętrzną znajduje się nowy typ pęcherza pozwalający na zwiększenie retencji powietrza i redukcję absorpcji wody.

Oficjalna prezentacja piłki odbyła się 2 grudnia 2011 roku podczas ceremonii losowania grup turniejowych Euro 2012 w Kijowie.

Maskotki[edytuj | edytuj kod]

Oficjalne maskotki turnieju

Oficjalne maskotki mistrzostw – Slavek i Slavko[17] – zostały zaprezentowane 16 listopada 2010 roku o godzinie 11:00 w Teatrze Polskim w Warszawie[18]. Za projekt i wykonanie odpowiedzialna jest firma Warner Bros.[19] Postacie to bliźniacy, Polak i Ukrainiec, ubrani w stroje piłkarskie w barwach narodowych swoich drużyn, mający włosy utrwalone żelem, pofarbowane na kolory swoich flag państwowych.

Imiona maskotek, podobnie jak w przypadku Euro 2008, wybrali kibice z całego świata spośród trzech propozycji wytypowanych wcześniej przez UEFA oraz Lokalne Komitety Organizacyjne. Głos można było oddać poprzez oficjalną stronę UEFA, w restauracjach McDonald’s w Polsce i na Ukrainie, bądź na specjalnych pokazach maskotek w ośmiu miastach-gospodarzach Euro 2012. Głosowanie odbywało się od 16 listopada do 3 grudnia 2010 roku. Wynik został ogłoszony 4 grudnia 2010 roku w Kijowie[20]. Zwycięska propozycja otrzymała 56% głosów, Siemko i Strimko – 29%, Klemek i Ladko – 15%. W głosowaniu wzięły udział 39 223 osoby[18].

Bilety[edytuj | edytuj kod]

Tak jak w poprzednich edycjach turnieju bilety były przyznawane losowo na podstawie aplikacji złożonych na stronie internetowej organizatora lub też były dystrybuowane przez narodowe związki piłkarskie w 16 państwach finalistów. Składanie aplikacji na bilety Euro 2012 prowadzone było w dniach 1–31 marca 2011 roku, zaś samo losowanie odbyło się pod koniec kwietnia 2011. Z całkowitej liczby 1 mln 400 tys. sztuk na 31 meczów turnieju, bezpośrednio w sprzedaży było dostępne 41%[21], pozostali kibice otrzymali bilety dzięki subskrypcjom na mecze oraz loteriom sponsorów. Łącznie zostało zgłoszonych ponad 12 milionów aplikacji, co jest 17% wzrostem w stosunku do ubiegłych finałów mistrzostw i jest jednocześnie rekordem wszech czasów popularności Mistrzostw Europy w piłce nożnej[22].

Ceny w zależności od miejsc na stadionach zostały określone na 30 € (za bramkami) do 600 € za najlepsze miejsca na finał w Kijowie. Ponadto oprócz indywidualnych biletów na pojedyncze mecze, fani mogli kupić pakiety meczowe, aby kibicować określonej drużynie oraz na wybranym stadionie[23]. Dostępne były również bilety dla osób niepełnosprawnych. Portal biletowy UEFA służy także właścicielom wejściówek do ewentualnej ich odsprzedaży[24].

Trofeum[edytuj | edytuj kod]

Puchary
Puchar Henriego Delaunaya podczas prezentacji w Gdańsku, miesiąc przed Euro 2012
Dawny Puchar Euro
 Osobny artykuł: Puchar Henriego Delaunaya.

Na siedem tygodni przed rozpoczęciem turnieju puchar Mistrzów Europy rozpoczął swoją podróż po miastach gospodarzach. Na sto dni przed pierwszym meczem, w mieście Nyon w Szwajcarii odbyła się ceremonia wypuszczenia balonu w kształcie Pucharu Euro, w której uczestniczył Prezydent UEFA Michael Platini. Balon o wysokości 35 m podróżował wokół wszystkich 8 miast-gospodarzy, przypominając kibicom o zbliżającym się turnieju.

Drużyna Hiszpanii – zwycięzcy poprzedniej edycji turnieju Euro – otrzymała na ręce kapitana reprezentacji Ikera Casillasa nową wersję Pucharu Henriego Delaunaya. Druga wersja trofeum jest oparta na pierwowzorze nazwanym na cześć Henriego Delaunaya, zaprojektowanym przez Arthusa-Bertranda w 1960 roku, byłego prezesa Francuskiego Związku Piłki Nożnej i pierwszego sekretarza generalnego UEFA[25].

Puchar, wykonany ze srebra, waży 8 kilogramów i mierzy 60 centymetrów, i jest o 18 cm wyższy oraz o 2 kilogramy cięższy od oryginału. Srebrna podstawa jest większa, nadając pucharowi większą stabilność. Nazwy państw, które dotychczas wygrały rozgrywki i poprzednio widniały na cokole, zostały wygrawerowane na odwrocie. Puchar został zaprojektowany przez Pierre Delaunaya, syna Henriego, wizjonera turniejów Mistrzostw Europy UEFA. Pierwowzór był dziełem złotnika Chobillona, natomiast obecny wykonał zakład złotniczy Asprey z Londynu.

Miasta i stadiony[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Europy w piłce nożnej w 2012 odbyły się na ośmiu stadionach. Były to: Stadion Narodowy w Warszawie, Stadion Miejski we Wrocławiu, PGE Arena w Gdańsku, Stadion Miejski w Poznaniu, Stadion Olimpijski w Kijowie, Donbas Arena w Doniecku, Stadion Metalist w Charkowie oraz Arena Lwów we Lwowie. Większość, bo 5 z 8 stadionów przygotowywanych na Euro 2012, to całkowicie nowe obiekty (posiadają 4. kategorię UEFA). Pozostałe (w Poznaniu, Charkowie i Kijowie) przeszły gruntowną renowację. Największą areną Mistrzostw był lekkoatletyczny Stadion Olimpijski w Kijowie, mieszczący 70 050 widzów, natomiast największym typowo piłkarskim obiektem był warszawski Stadion Narodowy z widownią dla 58 500 kibiców.

Polska Polska (PZPN)
Warszawa Gdańsk Wrocław Poznań
Stadion Narodowy w Warszawie PGE Arena Gdańsk Stadion Miejski Stadion Miejski
Pojemność: 58 580 Pojemność: 43 615 Pojemność: 44 416 Pojemność: 43 269
52°14′22″N 21°02′44″E/52,239444 21,045556 54°23′28″N 18°38′26″E/54,391111 18,640556 51°08′28″N 16°56′36″E/51,141111 16,943333 52°23′51″N 16°51′28″E/52,397500 16,857778
3 mecze grupowe (mecz otwarcia),
ćwierćfinał, półfinał
3 mecze grupowe,
ćwierćfinał
3 mecze grupowe 3 mecze grupowe
Pierwszy mecz: 8 czerwca 2012
Ostatni mecz: 28 czerwca 2012
Pierwszy mecz: 10 czerwca 2012
Ostatni mecz: 22 czerwca 2012
Pierwszy mecz: 8 czerwca 2012
Ostatni mecz: 16 czerwca 2012
Pierwszy mecz: 10 czerwca 2012
Ostatni mecz: 18 czerwca 2012
Ukraina Ukraina (FFU)
Kijów Donieck Charków Lwów
Stadion Olimpijski Donbas Arena Stadion Metalist Arena Lwów[26]
Pojemność: 70 050 Pojemność: 51 504 Pojemność: 38 863 Pojemność: 34 915
50°26′00″N 30°31′20″E/50,433333 30,522222 48°01′15″N 37°48′35″E/48,020833 37,809722 49°58′51″N 36°15′42″E/49,980833 36,261667 49°46′29″N 24°01′39″E/49,774722 24,027500
3 mecze grupowe,
ćwierćfinał, finał
3 mecze grupowe,
ćwierćfinał, półfinał
3 mecze grupowe 3 mecze grupowe
Pierwszy mecz: 11 czerwca 2012
Ostatni mecz: 1 lipca 2012
Pierwszy mecz: 11 czerwca 2012
Ostatni mecz: 27 czerwca 2012
Pierwszy mecz: 9 czerwca 2012
Ostatni mecz: 17 czerwca 2012
Pierwszy mecz: 9 czerwca 2012
Ostatni mecz: 17 czerwca 2012
Mapa ośrodków treningowych reprezentacji

Oprócz 8 miast gospodarzy, w Euro 2012 uczestniczyły inne miejscowości jako Centra Pobytowe na Euro 2012 do treningu dla narodowych drużyn piłkarskich.

 Osobny artykuł: Centra Pobytowe na Euro 2012.

W październiku 2010 roku ogłoszono ostateczną listę 21 rekomendowanych Centrów Pobytowych w Polsce: Gdańsk, Gniewino, Gdynia, Jelenia Góra, Józefów, Kielce, Kołobrzeg, Kraków, Legionowo, Lubawa, Międzychód, Opalenica, Ostróda, Puławy, Słupsk, Tychy, Warka, Warszawa, Wieliczka, Władysławowo, Wrocław. Ostatecznie w 2011 roku poszczególne Reprezentacje przy współpracy z UEFA wybrały centra pobytowe. W Polsce zamieszkało 13, a na Ukrainie 3 drużyny w następujących miejscowościach i hotelach:

Miasta i stadiony rezerwowe wykluczone przez UEFA 13 maja 2009 roku:

Sędziowie[edytuj | edytuj kod]

20 grudnia 2011 roku Komitet Sędziowski UEFA obradujący w Nyonie przedstawił listę 12 sędziów, którzy poprowadzili mecze podczas Mistrzostw. ME 2012 były pierwszą dużą imprezą piłkarską, w której ani jeden mecz nie został poprowadzony przez sędziego z obywatelstwem państwa gospodarza. Spośród sędziów liniowych także nikt nie reprezentował Polski ani Ukrainy[27][28].

Lista arbitrów głównych na Euro 2012:

Państwo Sędzia Rok urodzenia Mecze
 Anglia Howard Webb 1971 3 6 0 0
 Francja Stéphane Lannoy 1969 3 15 0 0
 Niemcy Wolfgang Stark 1969 2 10 0 0
 Węgry Viktor Kassai 1975 2 12 0 0
 Włochy Nicola Rizzoli 1971 3 8 0 0
 Holandia Björn Kuipers 1973 2 8 0 0
 Portugalia Pedro Proença 1970 4 10 0 0
 Szkocja Craig Thomson 1972 2 12 0 0
 Słowenia Damir Skomina 1976 3 9 0 0
 Hiszpania Carlos Velasco Carballo 1971 2 3 1 1
 Szwecja Jonas Eriksson 1974 2 9 0 0
 Turcja Cüneyt Çakır 1976 3 17 1 0

Eliminacje do Euro 2012[edytuj | edytuj kod]

Mecz Austrii i Niemiec o wyjście z grupy A. Na zdjęciu Mario Gómez i Julian Baumgartlinger

Grupy eliminacyjne[edytuj | edytuj kod]

O awans i zapewnienie sobie 1 z 14 miejsc w finałach mistrzostw (Polska i Ukraina automatycznie zostały zakwalifikowane) walczyło 51 drużyn, które zostały podzielone na 9 grup przy pomocy współczynnika UEFA. Losowanie grup eliminacyjnych odbyło się 7 lutego 2010 w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie[29], a jego wyniki są następujące:

Eliminacje grupowe do Euro 2012 rozpoczęły się 11 sierpnia 2010 i trwały do 11 października 2011. Mecze eliminacyjne rozgrywane były we wtorki, piątki i soboty[30].

Baraże[edytuj | edytuj kod]

Gianni Infantino (po lewej) i Zbigniew Boniek podczas losowania par barażowych.

Losowanie par barażowych odbyło się w hotelu Sheraton w Krakowie. Mecze barażowe odbyły się 11 i 15 listopada 2011.

Drużyna 1 Wynik dwumeczu Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz
Turcja Turcja 0:3 Chorwacja Chorwacja 0:3 0:0
Estonia Estonia 1:5 Irlandia Irlandia 0:4 1:1
Czechy Czechy 3:0 Czarnogóra Czarnogóra 2:0 1:0
Bośnia i Hercegowina Bośnia i Hercegowina 2:6 Portugalia Portugalia 0:0 2:6
Po lewej gospodarz pierwszego meczu.

Zakwalifikowane drużyny[edytuj | edytuj kod]

W finałach Mistrzostw Europy 2012 wystąpiło szesnaście narodowych reprezentacji w systemie stosowanym od czasu Euro 1996. Niektóre krajowe federacje piłkarskie proponowały rozszerzenie turnieju do 24 drużyn, ponieważ liczba narodowych federacji gwałtownie się zwiększyła od lat dziewięćdziesiątych, kiedy miało miejsce ostatnie poszerzenie liczby uczestników (53 w kwietniu 2006 w porównaniu do 48 w Euro 1996)[31]. W kwietniu 2007 Komitet Wykonawczy UEFA oficjalnie zdecydował, że podczas Euro 2012 nie nastąpi poszerzenie[32].

Dwunastu z szesnastu finalistów uczestniczyło w poprzednim turnieju Euro 2008. Reprezentacja Anglii oraz Reprezentacja Danii w piłce nożnej, które uczestniczyły w Euro 2004 w Portugalii, powróciły po nieobecności w edycji 2008. Reprezentacja Irlandii w piłce nożnej powróciła po 24-letniej absencji w turnieju – był to jej 2 występ w finałach. Reprezentacja Ukrainy w piłce nożnej zadebiutowała jako niepodległe państwo (wcześniej piłkarze z tego kraju brali udział w mistrzostwach jako reprezentanci ZSRR).

Szesnastoma drużynami biorącymi udział w mistrzostwach były:

     Państwa gospodarze Euro 2012 – Polska i Ukraina

     Państwa zakwalifikowane do Euro 2012

     Państwa niezakwalifikowane do Euro 2012

     Państwa niebędące członkami UEFA

Drużyna Zakwalifikowana jako Data kwalifikacji Liczba występów w ME Najlepszy wynik w ME Ranking
FIFA
Rezultat
 Polska współgospodarz 2007-04-18 18 kwietnia 2007(dts) 1 (2008) Faza grupowa (2008) 62 Faza grupowa
 Ukraina współgospodarz 2007-04-18 18 kwietnia 2007(dts) 0 debiutant 52 Faza grupowa
 Niemcy zwycięzca Grupy A 2011-09-02 2 września 2011(dts) 10 (1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008) Mistrzostwo (1972, 1980, 1996) 3 Półfinał
 Rosja zwycięzca Grupy B 2011-10-11 11 października 2011(dts) 3 (1996, 2004, 2008) III/IV miejsce (2008) 13 Faza grupowa
 Włochy zwycięzca Grupy C 2011-09-06 6 września 2011(dts) 7 (1968, 1980, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008) Mistrzostwo (1968) 12 II miejsce
 Francja zwycięzca Grupy D 2011-10-11 11 października 2011(dts) 7 (1960, 1984, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008) Mistrzostwo (1984, 2000) 14 Ćwierćfinał
 Holandia zwycięzca Grupy E 2011-09-06 6 września 2011(dts) 8 (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008) Mistrzostwo (1988) 4 Faza grupowa
 Grecja zwycięzca Grupy F 2011-10-11 11 października 2011(dts) 3 (1980, 2004, 2008) Mistrzostwo (2004) 15 Ćwierćfinał
 Anglia zwycięzca Grupy G 2011-10-07 7 października 2011(dts) 7 (1968, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004) III miejsce (1968) 6 Ćwierćfinał
 Dania zwycięzca Grupy H 2011-10-11 11 października 2011(dts) 7 (1964, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004) Mistrzostwo (1992) 9 Faza grupowa
 Hiszpania zwycięzca Grupy I 2011-09-06 6 września 2011(dts) 8 (1964, 1980, 1984, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008) Mistrzostwo (1964, 2008) 1 Mistrzostwo
 Szwecja najlepszy wicemistrz
grup eliminacyjnych
2011-10-11 11 października 2011(dts) 4 (1992, 2000, 2004, 2008) III/IV miejsce (1992) 17 Faza grupowa
 Chorwacja zwycięstwo – baraż 1 2011-11-15 15 listopada 2011(dts) 3 (1996, 2004, 2008) Ćwierćfinał (1996, 2008) 8 Faza grupowa
 Irlandia zwycięstwo – baraż 2 2011-11-15 15 listopada 2011(dts) 1 (1988) Faza grupowa (1988) 18 Faza grupowa
 Czechy zwycięstwo – baraż 3 2011-11-15 15 listopada 2011(dts) 4 (1996, 2000, 2004, 2008) II miejsce (1996) 27 Ćwierćfinał
 Portugalia zwycięstwo – baraż 4 2011-11-15 15 listopada 2011(dts) 5 (1984, 1996, 2000, 2004, 2008) II miejsce (2004) 10 Półfinał

Podział na koszyki[edytuj | edytuj kod]

Uroczystość ostatecznego losowania do finałów UEFA EURO 2012, miała miejsce 2 grudnia 2011 w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kijowie na Ukrainie[33][34]. Wielogodzinna ceremonia była prowadzona przez znaną ukraińską dziennikarkę Olgę Freimut oraz polskiego dziennikarza Piotra Sobczyńskiego. Obok Michela Platiniego zasiedli prezes ukraińskiej federacji piłkarskiej Hryhorij Surkis oraz Grzegorz Lato. Głównym punktem było przemówienie prezydenta Wiktora Janukowycza.

Tak jak miało to miejsce w finałach 2004 oraz 2008, szesnastu finalistów zostało podzielonych na cztery koszyki, używając terminologii UEFA[35]. Gospodarzom przysługiwał przywilej losowania z koszyka nr 1 z Hiszpanią, jako drużyną broniącą tytułu[36]. W procedurze losowania, do każdej z 4 grup została przypisana jedna drużyna z każdego koszyka. Ustalenie grafiku uzależnione było od miejsca w koszyku (np. A2, A3 lub A4). Z powodów logistycznych, Polska i Ukraina otrzymały miejsca A1 i D1[37]. Piłki były losowane przez poprzednich zawodników drużyn, które zdobyły Mistrzostwa Europy: Horsta Hrubescha, Marco van Bastena, Petera Schmeichela oraz Zinédine’a Zidane’a.

Koszyk 1 Koszyk 2 Koszyk 3 Koszyk 4

Faza grupowa[edytuj | edytuj kod]

Po rozegraniu wszystkich meczów fazy grupowej do ćwierćfinałów awansują dwie drużyny, które zdobyły najwięcej punktów w grupie. Za zwycięstwo w meczu przyznawane są 3 punkty, za remis – 1 punkt. W przypadku gdy dwie lub więcej drużyn uzyskają tę samą liczbę punktów, o awansie decydują kolejno kryteria określone przez UEFA[38]:

Gdy dokładnie dwie drużyny mają tyle samo punktów, o awansie decyduje:

  1. Liczba punktów zdobytych przez drużyny w bezpośrednim meczu rozegranym między nimi (tzn. w przypadku, gdy w takim meczu padł remis, przechodzi się do punktu nr 2.);
  2. Bilans bramek obu drużyn, z uwzględnieniem wszystkich meczów w grupie;
  3. Liczba strzelonych bramek przez obie drużyny we wszystkich meczach w grupie;
  4. współczynnik UEFA z eliminacji do mistrzostw Europy w piłce nożnej 2008, eliminacji do mistrzostw świata w piłce nożnej 2010, eliminacji do mistrzostw Europy w piłce nożnej 2012 oraz z mistrzostw Europy w piłce nożnej 2008, mistrzostw świata w piłce nożnej 2010;
  5. zachowanie drużyn pod względem fair play (w finałach mistrzostw);
  6. losowanie.

Gdy więcej niż dwie drużyny mają tyle samo punktów, o awansie decyduje:

  1. Liczba punktów zdobytych przez drużyny w bezpośrednich meczach rozegranych między nimi;
  2. Bilans bramek drużyn z uwzględnieniem meczów, które rozegrały one między sobą;
  3. Liczba strzelonych bramek przez drużyny – również w meczach, które rozegrały między sobą;
  4. Jeżeli po rozpatrzeniu punktów 1-3 dwie drużyny ciągle zajmują ex-aequo jedno miejsce, punkty 1) do 3) rozpatruje się ponownie dla tych dwóch drużyn, aby ostatecznie ustalić ich pozycje w grupie. Jeśli ta procedura nie wyłoni zwycięzcy, stosuje się po kolei punkty od 5 do 9;
  5. Bilans bramek obu drużyn, z uwzględnieniem wszystkich meczów w grupie;
  6. Liczba strzelonych bramek przez obie drużyny we wszystkich meczach w grupie;
  7. współczynnik UEFA z eliminacji do mistrzostw Europy w piłce nożnej 2008, eliminacji do mistrzostw świata w piłce nożnej 2010, eliminacji do mistrzostw Europy w piłce nożnej 2012 oraz z mistrzostw Europy w piłce nożnej 2008, mistrzostw świata w piłce nożnej 2010;
  8. zachowanie drużyn pod względem fair play (w finałach mistrzostw);
  9. losowanie.

Jeżeli dwie drużyny uzyskały tę samą liczbę punktów, tę samą liczbę bramek i remisują pod koniec ostatniego meczu grupowego między tymi drużynami, kolejność tych drużyn rozstrzygają rzuty karne, pod warunkiem, że żadne inne drużyny nie uzyskały tej samej liczby punktów we wszystkich meczach grupowych. Jeżeli więcej niż dwie drużyny uzyska tę samą liczbę punktów, stosuje się wyżej wymienione kryteria.

Legenda do tabelek:

  • Pkt – liczba punktów
  • M – liczba meczów
  • W – wygrane
  • R – remisy
  • P – porażki
  • Br+ – bramki zdobyte
  • Br− – bramki stracone
  • +/− – różnica bramek
awans do ćwierćfinału
odpadnięcie z turnieju

Grupa A (Mecze w Warszawie i Wrocławiu, Polska)[edytuj | edytuj kod]

Mecz: Polska – Czechy
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Czechy 6 3 2 0 1 4 5 −1
 Grecja 4 3 1 1 1 3 3 0
 Rosja 4 3 1 1 1 5 3 +2
 Polska 2 3 0 2 1 2 3 −1

8 czerwca 2012
18:00 CEST
Polska 
1:1
(1:0)
 Grecja
Stadion Narodowy, Warszawa
Widzów: 56 826
Sędzia: Hiszpania Carlos Velasco Carballo

8 czerwca 2012
20:45 CEST
Rosja 
4:1
(2:0)
 Czechy
Stadion Miejski, Wrocław
Widzów: 40 803
Sędzia: Anglia Howard Webb

12 czerwca 2012
18:00 CEST
Grecja 
1:2
(0:2)
 Czechy
Stadion Miejski, Wrocław
Widzów: 41 105
Sędzia: Francja Stéphane Lannoy

12 czerwca 2012
20:45 CEST
Polska 
1:1
(0:1)
 Rosja
Stadion Narodowy, Warszawa
Widzów: 55 920
Sędzia: Niemcy Wolfgang Stark

16 czerwca 2012
20:45 CEST
Czechy 
1:0
(0:0)
 Polska Stadion Miejski, Wrocław
Widzów: 41 480
Sędzia: Szkocja Craig Thomson

16 czerwca 2012
20:45 CEST
Grecja 
1:0
(1:0)
 Rosja Stadion Narodowy, Warszawa
Widzów: 55 614
Sędzia: Szwecja Jonas Eriksson

Grupa B (Mecze w Charkowie i Lwowie, Ukraina)[edytuj | edytuj kod]

Mecz: Niemcy – Portugalia
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Niemcy 9 3 3 0 0 5 2 +3
 Portugalia 6 3 2 0 1 5 4 +1
 Dania 3 3 1 0 2 4 5 −1
 Holandia 0 3 0 0 3 2 5 −3

9 czerwca 2012
19:00 EEST
Holandia  0:1
(0:1)
 Dania
Stadion Metalist, Charków
Widzów: 35 923
Sędzia: Słowenia Damir Skomina

9 czerwca 2012
21:45 EEST
Niemcy 
1:0
(0:0)
 Portugalia Arena Lwów, Lwów
Widzów: 32 990
Sędzia: Francja Stéphane Lannoy

13 czerwca 2012
19:00 EEST
Dania 
Nicklas Bendtner Gol 41'80'
2:3
(1:2)
 Portugalia
Arena Lwów, Lwów
Widzów: 31 840
Sędzia: Szkocja Craig Thomson

13 czerwca 2012
21:45 EEST
Holandia 
1:2
(0:2)
 Niemcy
Gol 24'38' Mario Gómez
Stadion Metalist, Charków
Widzów: 37 750
Sędzia: Szwecja Jonas Eriksson

17 czerwca 2012
21:45 EEST
Portugalia 
Cristiano Ronaldo Gol 28'74'
2:1
(1:1)
 Holandia
Stadion Metalist, Charków
Widzów: 37 445
Sędzia: Włochy Nicola Rizzoli

17 czerwca 2012
21:45 EEST
Dania 
1:2
(1:1)
 Niemcy
Arena Lwów, Lwów
Widzów: 32 990
Sędzia: Hiszpania Carlos Velasco Carballo

Grupa C (Mecze w Gdańsku i Poznaniu, Polska)[edytuj | edytuj kod]

Mecz: Hiszpania – Włochy
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Hiszpania 7 3 2 1 0 6 1 +5
 Włochy 5 3 1 2 0 4 2 +2
 Chorwacja 4 3 1 1 1 4 3 +1
 Irlandia 0 3 0 0 3 1 9 −8

10 czerwca 2012
18:00 CEST
Hiszpania 
1:1
(0:0)
 Włochy
PGE Arena, Gdańsk
Widzów: 38 869
Sędzia: Węgry Viktor Kassai

10 czerwca 2012
20:45 CEST
Irlandia 
1:3
(1:2)
 Chorwacja
Stadion Miejski, Poznań
Widzów: 39 550
Sędzia: Holandia Björn Kuipers

14 czerwca 2012
18:00 CEST
Włochy 
1:1
(1:0)
 Chorwacja
Stadion Miejski, Poznań
Widzów: 37 096
Sędzia: Anglia Howard Webb

14 czerwca 2012
20:45 CEST
Hiszpania 
4:0
(1:0)
 Irlandia PGE Arena, Gdańsk
Widzów: 39 150
Sędzia: Portugalia Pedro Proença

18 czerwca 2012
20:45 CEST
Chorwacja  0:1
(0:0)
 Hiszpania
PGE Arena, Gdańsk
Widzów: 39 076
Sędzia: Niemcy Wolfgang Stark

18 czerwca 2012
20:45 CEST
Włochy 
2:0
(1:0)
 Irlandia Stadion Miejski, Poznań
Widzów: 38 794
Sędzia: Turcja Cüneyt Çakır

Grupa D (Mecze w Doniecku i Kijowie, Ukraina)[edytuj | edytuj kod]

Mecz: Ukraina – Szwecja
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Anglia 7 3 2 1 0 5 3 +2
 Francja 4 3 1 1 1 3 3 0
 Ukraina 3 3 1 0 2 2 4 −2
 Szwecja 3 3 1 0 2 5 5 0

11 czerwca 2012
19:00 EEST
Francja 
1:1
(1:1)
 Anglia
Donbas Arena, Donieck
Widzów: 47 400
Sędzia: Włochy Nicola Rizzoli

11 czerwca 2012
21:45 EEST
Ukraina 
Andrij Szewczenko Gol 55'62'
2:1
(0:0)
 Szwecja
Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 64 290
Sędzia: Turcja Cüneyt Çakır

15 czerwca 2012
19:00 EEST
Ukraina  0:2
(0:0)
 Francja
Donbas Arena, Donieck
Widzów: 48 000
Sędzia: Holandia Björn Kuipers

15 czerwca 2012
21:45 EEST
Szwecja 
2:3
(0:1)
 Anglia
Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 64 640
Sędzia: Słowenia Damir Skomina

19 czerwca 2012
21:45 EEST
Anglia 
1:0
(0:0)
 Ukraina Donbas Arena, Donieck
Widzów: 48 700
Sędzia: Węgry Viktor Kassai

19 czerwca 2012
21:45 EEST
Szwecja 
2:0
(0:0)
 Francja Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 63 010
Sędzia: Portugalia Pedro Proença

Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]

Do fazy pucharowej awansują drużyny, które zajęły dwa pierwsze miejsca w każdej grupie. Od tej fazy gra toczy się systemem pucharowym (przegrany odpada). W razie remisu zostanie rozegrana dogrywka, jeśli i ona nie wyłoni zwycięzcy, następuje seria rzutów karnych.

Ćwierćfinały Półfinały Finał
                                   
  21 czerwca 2012 – Warszawa        
A  Polska  Grecja  Rosja  Czechy 1A   Czechy  0
  27 czerwca 2012 – Donieck
B  Holandia  Dania  Niemcy  Portugalia 2B   Portugalia  1  
    Portugalia  0(2)
23 czerwca 2012 – Donieck
    Hiszpania  0(4)  
C  Hiszpania  Włochy  Chorwacja  Irlandia 1C   Hiszpania  2
  1 lipca 2012 – Kijów
D  Ukraina  Szwecja  Francja  Anglia 2D   Francja  0  
    Hiszpania  4
22 czerwca 2012 – Gdańsk
    Włochy  0
B  Dania  Niemcy  Portugalia  Holandia 1B   Niemcy  4
  28 czerwca 2012 – Warszawa
A  Polska  Grecja  Rosja  Czechy 2A   Grecja  2  
    Niemcy  1
24 czerwca 2012 – Kijów
    Włochy  2  
D  Ukraina  Szwecja  Francja  Anglia 1D   Anglia  0(2)
 
C  Hiszpania  Włochy  Chorwacja  Irlandia 2C   Włochy  0(4)  
 


Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]


21 czerwca 2012
20:45 CEST
Czechy  0:1
(0:0)
 Portugalia
Stadion Narodowy, Warszawa
Widzów: 55 590
Sędzia: Anglia Howard Webb

22 czerwca 2012
20:45 CEST
Niemcy 
4:2
(1:0)
 Grecja
PGE Arena, Gdańsk
Widzów: 38 751
Sędzia: Słowenia Damir Skomina

23 czerwca 2012
21:45 EEST
Hiszpania 
Xabi Alonso Gol 19'90+1' (k)
2:0
(1:0)
 Francja Donbas Arena, Donieck
Widzów: 47 000
Sędzia: Włochy Nicola Rizzoli

24 czerwca 2012
21:45 EEST
Anglia  0:0 (dogr.)
k. 2:4
(0:0)
 Włochy Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 64 340
Sędzia: Portugalia Pedro Proença
    Rzuty karne  
Steven Gerrard Karny–gol
Wayne Rooney Karny–gol
Ashley Young Pudło
Ashley Cole Pudło
Karny–gol Mario Balotelli
Pudło Riccardo Montolivo
Karny–gol Andrea Pirlo
Karny–gol Antonio Nocerino
Karny–gol Alessandro Diamanti

Półfinały[edytuj | edytuj kod]


27 czerwca 2012
21:45 EEST
Portugalia  0:0 (dogr.)
k. 2:4
(0:0)
 Hiszpania Donbas Arena, Donieck
Widzów: 48 000
Sędzia: Turcja Cüneyt Çakır
    Rzuty karne  
João Moutinho Pudło
Pepe Karny–gol
Nani Karny–gol
Bruno Alves Pudło
Pudło Xabi Alonso
Karny–gol Andrés Iniesta
Karny–gol Gerard Piqué
Karny–gol Sergio Ramos
Karny–gol Cesc Fàbregas

28 czerwca 2012
20:45 CEST
Niemcy 
Mesut Özil Gol 90+2' (k)
1:2
(0:2)
 Włochy
Gol 20'36' Mario Balotelli
Stadion Narodowy, Warszawa
Widzów: 55 540
Sędzia: Francja Stéphane Lannoy

Finał[edytuj | edytuj kod]


1 lipca 2012
21:45 EEST
Hiszpania 
4:0
(2:0)
 Włochy Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 63 170
Sędzia: Portugalia Pedro Proença


 

MISTRZ EUROPY 2012


HISZPANIA
 
TRZECI TYTUŁ
Zwycięzca Mistrzostw – Hiszpania z pucharem

Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Reprezentacja Punkty Bramki +/− Bramki+ Bramki-
złoto  Hiszpania 14 +11 12 1
srebro  Włochy 9 -1 6 7
brąz  Niemcy 12 +4 10 6
 Portugalia 10 +3 6 3

Wyeliminowane w ćwierćfinale
5.  Anglia 8 +2 5 3
6.  Czechy 6 -2 4 6
7.  Grecja 4 -2 6 8
8.  Francja 4 -2 3 5

Wyeliminowane w fazie grupowej
9.  Rosja 4 +2 5 3
10.  Chorwacja 4 +1 4 3
11.  Dania 3 -1 4 5
12.  Ukraina 3 -2 2 4
13.  Szwecja 3 0 5 5
14.  Polska 2 -1 2 3
15.  Holandia 0 -3 2 5
16.  Irlandia 0 -8 1 9

Strzelcy[edytuj | edytuj kod]

3 gole[edytuj | edytuj kod]

2 gole[edytuj | edytuj kod]

1 gol[edytuj | edytuj kod]

Gole samobójcze

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

MVP[edytuj | edytuj kod]

Złoty but[edytuj | edytuj kod]

  • Hiszpania Fernando Torres
    Nagroda przyznana została najlepszemu strzelcowi turnieju. W przypadku remisu ważna jest liczba asyst. Spośród 6 zawodników z największą liczbą bramek jedynie Torres i Niemiec Mario Gómez mieli na koncie jedną asystę. W takiej sytuacji liczy się mniejsza liczba minut spędzonych na boisku: Torres – 189 minut, Gómez – 281 minut.

Król strzelców[edytuj | edytuj kod]

Drużyna turnieju[edytuj | edytuj kod]

Bramkarze Obrońcy Pomocnicy Napastnicy
Hiszpania Iker Casillas Hiszpania Jordi Alba Anglia Steven Gerrard Hiszpania Cesc Fàbregas
Niemcy Manuel Neuer Hiszpania Gerard Piqué Niemcy Sami Khedira Hiszpania David Silva
Włochy Gianluigi Buffon Hiszpania Sergio Ramos Niemcy Mesut Özil Włochy Mario Balotelli
Niemcy Philipp Lahm Włochy Andrea Pirlo Portugalia Cristiano Ronaldo
Portugalia Fábio Coentrão Włochy Daniele De Rossi Szwecja Zlatan Ibrahimović
Portugalia Pepe Hiszpania Xabi Alonso
Hiszpania Sergio Busquets
Hiszpania Xavi
Hiszpania Andrés Iniesta

Kartki[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik Reprezentacja
Sokratis Papastatopulos  Grecja 3 1
Keith Andrews  Irlandia 3 1
Wojciech Szczęsny  Polska 0 1
David Limberský  Czechy 2 0
Jérémy Ménez  Francja 2 0
Philippe Mexès  Francja 2 0
José Holebas  Grecja 2 0
Jorgos Karangunis  Grecja 2 0
Xabi Alonso  Hiszpania 2 0
Álvaro Arbeloa  Hiszpania 2 0
Sergio Ramos  Hiszpania 2 0
Jetro Willems  Holandia 2 0
Sean St Ledger  Irlandia 2 0
Jérôme Boateng  Niemcy 2 0
Eugen Polanski  Polska 2 0
Fábio Coentrão  Portugalia 2 0
João Pereira  Portugalia 2 0
Miguel Veloso  Portugalia 2 0
Ałan Dzagojew  Rosja 2 0
Anders Svensson  Szwecja 2 0
Anatolij Tymoszczuk  Ukraina 2 0
Mario Balotelli  Włochy 2 0
Andrea Barzagli  Włochy 2 0
Leonardo Bonucci  Włochy 2 0
Daniele De Rossi  Włochy 2 0
Christian Maggio  Włochy 2 0
Thiago Motta  Włochy 2 0
Ashley Cole  Anglia 1 0
Steven Gerrard  Anglia 1 0
James Milner  Anglia 1 0
Alex Oxlade-Chamberlain  Anglia 1 0
Ashley Young  Anglia 1 0
Vedran Ćorluka  Chorwacja 1 0
Nikica Jelavić  Chorwacja 1 0
Niko Kranjčar  Chorwacja 1 0
Mario Mandžukić  Chorwacja 1 0
Luka Modrić  Chorwacja 1 0
Ivan Rakitić  Chorwacja 1 0
Gordon Schildenfeld  Chorwacja 1 0
Darijo Srna  Chorwacja 1 0
Ivan Strinić  Chorwacja 1 0
Petr Jiráček  Czechy 1 0
Daniel Kolář  Czechy 1 0
Tomáš Pekhart  Czechy 1 0
Jaroslav Plašil  Czechy 1 0
Tomáš Rosický  Czechy 1 0
Lars Jacobsen  Dania 1 0
William Kvist  Dania 1 0
Jakob Poulsen  Dania 1 0
Simon Poulsen  Dania 1 0
Yohan Cabaye  Francja 1 0
Mathieu Debuchy  Francja 1 0
Kyriakos Papadopulos  Grecja 1 0
Dimitris Salpingidis  Grecja 1 0
Jorgos Samaras  Grecja 1 0
Wasilis Torosidis  Grecja 1 0
Jordi Alba  Hiszpania 1 0
Sergio Busquets  Hiszpania 1 0
Javier Martínez  Hiszpania 1 0
Gerard Piqué  Hiszpania 1 0
Fernando Torres  Hiszpania 1 0
Mark van Bommel  Holandia 1 0
Nigel de Jong  Holandia 1 0
Robin van Persie  Holandia 1 0
Robbie Keane  Irlandia 1 0
John O’Shea  Irlandia 1 0
Glenn Whelan  Irlandia 1 0
Holger Badstuber  Niemcy 1 0
Mats Hummels  Niemcy 1 0
Jakub Błaszczykowski  Polska 1 0
Robert Lewandowski  Polska 1 0
Rafał Murawski  Polska 1 0
Damien Perquis  Polska 1 0
Marcin Wasilewski  Polska 1 0
Bruno Alves  Portugalia 1 0
Raul Meireles  Portugalia 1 0
Nani  Portugalia 1 0
Pepe  Portugalia 1 0
Hélder Postiga  Portugalia 1 0
Cristiano Ronaldo  Portugalia 1 0
Aleksandr Aniukow  Rosja 1 0
Igor Dienisow  Rosja 1 0
Pawieł Pogriebniak  Rosja 1 0
Jurij Żyrkow  Rosja 1 0
Rasmus Elm  Szwecja 1 0
Samuel Holmén  Szwecja 1 0
Kim Källström  Szwecja 1 0
Olof Mellberg  Szwecja 1 0
Jonas Olsson  Szwecja 1 0
Jarosław Rakicki  Ukraina 1 0
Jewhen Selin  Ukraina 1 0
Andrij Szewczenko  Ukraina 1 0
Federico Balzaretti  Włochy 1 0
Gianluigi Buffon  Włochy 1 0
Giorgio Chiellini  Włochy 1 0
Riccardo Montolivo  Włochy 1 0

Transmisje telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalnym, jedynym nadawcą w Polsce została Telewizja Polska S.A., na Ukrainie Narodowa Telekompania Ukrainy (NTU) oraz Telewizja Ukraina (TRK)[39]. Wszystkie spotkania były transmitowane na żywo w ponad dwustu państwach na świecie.

W przypadku zerwania łączy telewizyjnych mecze Euro 2012 miały być przerywane. Zdecydowano o tym po awarii, która uniemożliwiła większości telewidzów na świecie obejrzenie 21 minut półfinału Niemcy – Turcja w 2008 roku[40].

W Polsce transmisje można było oglądać w jakości HD: obraz w rozdzielczości 1080i, dźwięk w systemie wielokanałowym Dolby Digital 5.1[41]. Mecz otwarcia pomiędzy reprezentacjami Polski i Grecji śledziło średnio 12 mln 550 tys. widzów[42], mecz Polski z Rosją 13 mln 574 tys. widzów[43], a z Czechami – 12 mln 813 tys. widzów[44]. Mecz finałowy był dostępny do obejrzenia w technologii 3D[45].

Prawa medialne do spotkań[edytuj | edytuj kod]

Oficjalni sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Partnerzy narodowi

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Razem tworzymy przyszłość.
  2. Organizacja turnieju. PL.2012, 2011-04-02. [dostęp 2012-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-06)]. (pol.).
  3. Zasady kwalifikacji do turniejów FIFA i UEFA. [dostęp 2012-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-29)].
  4. Przyznanie EURO 2012 Polsce i Ukraine. 18 kwietnia 2007. [dostęp 2010-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 maja 2007)].
  5. Czworo kolejnych Przyjaciół EURO. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-27)].
  6. Plan meczów przybliża EURO na UEFA.COM. uefa.com, 2010-10-04. [dostęp 2010-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-05)]. (pol.).
  7. ACM, PAP. Lipiec: Pół rządu w Komitecie Organizacyjnym Euro. „Sport.pl”. 25 kwietnia 2007.  (ostatnia aktualizacja 2007-04-25 18:39).
  8. KPRM, Powstał Komitet Organizacyjny EURO 2012, Warszawa, 26 kwietnia 2007.
  9. mik, PAP. Grześkowiak szefem sztabu organizacyjnego Euro 2012. „Sport.pl”. 14 maja 2007.  (ost. aktualizacja 2007-05-14 13:12).
  10. Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (Dz.U. z 2020 r. poz. 2008).
  11. Opis przebiegu procesu legislacyjnego – druk nr 2114.
  12. Michał Białoński: Prezydent podpisał ustawę o Euro 2012!. [dostęp 2007-09-19].
  13. Struktura organizacji Turnieju na UEFA.COM. uefa.com, 2011-11-01. [dostęp 2011-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)]. (pol.).
  14. Spółka EURO 2012 Polska. upzpn.pl, 2011-11-01. [dostęp 2011-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-07)]. (pol.).
  15. Minister Nowak: A1 i A4 nie dotrzemy na Euro 2012.
  16. Autostrada A2 ze Strykowa do Konotopy już przejezdna – WP SportoweFakty. sportowefakty.wp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-13)].
  17. Maskotki UEFA EURO 2012 mają imiona. UEFA.com, 2010-12-04. [dostęp 2010-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-02)]. (pol.).
  18. a b W Warszawie zaprezentowano maskotki. UEFA.com, 2010-11-16. [dostęp 2010-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-19)]. (pol.).
  19. Maskotkę Euro 2012 zrobi Warner Bros. – Sport – Informacje – portal TVN24.pl – 11.08.2010.
  20. Maskotki spotkają się z kibicami na UEFA.COM. UEFA.com, 2010-11-12. [dostęp 2010-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-20)]. (pol.).
  21. Apply now for UEFA EURO 2012 ticket sales. [w:] UEFA [on-line]. 1 marca 2011.
  22. MASOWE zapotrzebowanie na bilety UEFA EURO 2012. [w:] UEFA [on-line]. 1 Kwietnia 2011.
  23. Ticket prices for UEFA EURO 2012 announced. [w:] UEFA [on-line]. 15 lutego 2011.
  24. W kwietniu 2012 dostępne tanie bilety na szlagierowe spotkania Mistrzostw Europy. euro2012.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)].
  25. Nowy Puchar Mistrzostw Europy. [dostęp 2012-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-20)].
  26. Koncert i fajerwerki na otwarciu Areny Lwów (pl.uefa.com, 29 października 2011). pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
  27. Tylko Piłka Na granicy wstydu, czyli Euro 2012 bez polskiego głównego sędziego. tylkopilka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
  28. EURO 2012 niemal na pewno bez polskich sędziów.
  29. TVN24, 16 kwietnia 2009 [1].
  30. Onet.pl, 7 lutego 2010 Euro 2012: wylosowano grupy eliminacyjne.
  31. UEFA to consider 24-team EURO.
  32. UEFA verdicts from Cardiff.
  33. December date for EURO finals draw in Kyiv. [w:] UEFA [on-line]. 3 października 2011.
  34. EURO draw throws up fascinating group tests. [w:] UEFA [on-line]. 2 Grudnia 2011.
  35. UEFA’s national team coefficient ranking. [w:] UEFA [on-line]. 16 października 2011.
  36. EURO finals draw seedings unveiled. [w:] UEFA [on-line]. 16 października 2011.
  37. Fixture plan brings EURO dream closer. [w:] UEFA [on-line]. 4 października 2010.
  38. Punkty 8.07 i 8.08 (rozdział VI) przepisów UEFA: Regulations of the UEFA European Football Championship. wrzesień 2009. (ang.).
  39. UEFA EURO 2012 TV deal in Ukraine. UEFA.com, 2011-11-02. [dostęp 2011-12-03].
  40. Dziennik Polska-Europa-Świat, 15.01.2009 r., s. 25.
  41. Już jest! TVP1 w jakości HD. tvp.pl, 2012-06-01. [dostęp 2012-06-12]. (pol.).
  42. Cała Polska śledzi Euro 2012 w Telewizji Polskiej. tvp.pl, 2012-06-11. [dostęp 2012-06-12]. (pol.).
  43. Mecz Polska-Rosja zebrał rekordową oglądalność.
  44. Znakomite wyniki oglądalności meczu Polska – Czechy!
  45. TVP: finał Euro 2012 w 3D. [dostęp 2012-08-13].
  46. a b c Prawa medialne do UEFA EURO 2012™.
  47. a b Prawa medialne EURO 2012 w Kazachstanie i Azerbejdżanie. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-29)].
  48. a b Grupa TV 4 z prawami do EURO 2012 dla Danii i Norwegii. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-23)].
  49. Voetbal International – NOS haalt EK 2012 in Polen en Oekraïne binnen.
  50. ARD i ZDF pokaże Euro 2012. dvbnews.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-31)].
  51. Canal+ sprzedał prawa do części meczów NRK i TV2 (norw.).
  52. UEFA.com – UEFA EURO 2012.
  53. Przyznano prawa medialne do EURO w Portugalii. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
  54. Prawa medialne do EURO na Słowacji dla RTVS. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-13)].
  55. https://archive.is/20091005110126/http://www.uefa.com/uefa/keytopics/kind=131072/newsid=900253.html.
  56. MTV z wyłącznymi prawami medialnymi UEFA EURO 2012. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
  57. https://archive.is/20100128053111/http://www.uefa.com/uefa/keytopics/kind=131072/newsid=948161.html.
  58. a b ESPN i TSN z prawami TV do EURO. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
  59. https://archive.is/20091016022652/http://www.uefa.com/uefa/keytopics/kind=131072/newsid=902931.html.
  60. Continental sponsorem EURO 2012 i 2016. pl.uefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-24)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]