Mięsień mostkowo-gnykowy
Mięsień mostkowo-gnykowy (łac. musculus sternohyoideus) – w anatomii człowieka parzysty, długi i cienki mięsień szyi, należący do grupy mięśni podgnykowych. Przyczepia się do rękojeści mostka, końca mostkowego obojczyka, a także pomiędzy tymi kośćmi, na torebce stawu mostkowo-obojczykowego. Końcowy przyczep znajduje się na kości gnykowej. Mięsień leży do przodu od mięśni: mostkowo-tarczowego i tarczowo-gnykowego[1][2].
Unaczyniony jest od tętnic tarczowych: dolnej i górnej, a unerwiony poprzez pętlę szyjną[1][2].
Swoim działaniem obniża lub ustala kość gnykową, w nieznacznym zakresie może pełnić rolę pomocniczego mięśnia wdechowego[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 738–741, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 176–178, ISBN 978-83-66548-16-9.
