Justine Henin

{{{imię i nazwisko}}}

Państwo	Belgia
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1982 Liège, Walonia
Wzrost	167 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1 stycznia 1999
Zakończenie kariery	14 maja 2008 powrót: 4 stycznia 2010 ponowne zakończenie: 26 stycznia 2011
Trener	Carlos Rodríguez
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	43 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (20 października 2003)
Australian Open	W (2004)
Roland Garros	W (2003, 2005–2007)
Wimbledon	F (2001, 2006)
US Open	W (2003, 2007)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	23 (14 stycznia 2002)
Australian Open	3R (2003)
Roland Garros	SF (2001)
Wimbledon	3R (2001)
US Open	2R (2001, 2002)
Strona internetowa

{{Tenisista infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | medale = | wikicytaty = | alt grafiki = | imię i nazwisko = | odznaczenia = | faksymile = | imię i nazwisko org = | pełne imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | commons = | data śmierci = | opis faksymile = Nieznane pola: "masa_ciała", "nazwa" oraz "miejsce zamieszkania".

Justine Henin (posłuchaj^ⓘposłuchaj) (ur. 1 czerwca 1982 w Liège) – belgijska tenisistka (Walonka). W latach 2003-2006 występowała pod nazwiskiem Henin-Hardenne.

Pierwszy profesjonalny turniej wygrała zaraz po otrzymaniu licencji zawodowej w rodzinnej Belgii w 1999 roku; została jedną z niewielu tenisistek, które wygrały turniej zawodowy wraz ze swoim debiutem w nim. W 2001 roku jako reprezentantka belgijskiej drużyny zdobyła Puchar Federacji. Zwyciężyła w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku w Atenach i zdobyła siedem wielkoszlemowych tytułów. Dwukrotnie (2006, 2007) triumfowała w turnieju Mistrzyń. Sezony 2003, 2006 i 2007 zakończyła na szczycie listy rankingowej kobiet WTA. Wygrała 43 turnieje indywidualne klasyfikowane w rankingu WTA.

Brała udział w turniejach deblowych, jednak z mniejszym powodzeniem niż w rywalizacji indywidualnej. W 2002 roku wygrała dwa tego rodzaju turnieje: w Gold Coast i Zurychu. Została sklasyfikowana na dwudziestym trzecim miejscu w rankingu deblistek. Później zaprzestała startów w rozgrywkach deblowych.

Według wielu komentatorów sportowych, Henin operowała najlepszym uderzeniem backhandowym po linii wśród pań. Była specjalistką od dobiegania do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnego przebijania ich na drugą stronę kortu. Nie lubiła długich wymian w grze, zazwyczaj starała się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Była zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem.

14 maja 2008 Belgijska Federacja Tenisowa na życzenie tenisistki zorganizowała konferencję prasową, na której Henin ogłosiła, że kończy karierę tenisową.

22 września 2009 oficjalnie, na antenie belgijskiej telewizji ogłosiła powrót do zawodowego tenisa, a jej pierwszym turniejem po powrocie był Brisbane International 2010 w styczniu 2010, gdzie w pierwszym meczu pokonała Rosjankę Nadieżdę Pietrową 7:5, 7:5. Duży wpływ na taka decyzję miał udany powrót jej rodaczki Kim Clijsters, która po prawie dwuletniej przerwie, wygrała wielkoszlemowy US Open 2009. Henin w swoim drugim występie po wznowieniu kariery osiągnęła wicemistrzostwo Australian Open. Podczas meczu z Kim Clijsters w ramach Wimbledonu 2010 niefortunnie upadła, odnosząc kontuzję łokcia. Uraz ten sprawił, że 26 stycznia 2011 ogłosiła definitywne zakończenie kariery sportowej.

Przebieg kariery

Młoda zawodniczka

Justine Henin uprawiała tenis od piątego roku życia. Uczęszczała do klubu w Rochefort. W wieku sześciu lat przeniosła się do Tennis Club Ciney. Był to jej pierwszy kontakt z prawdziwym treningiem i zawodami. Po pracy z kilkoma trenerami klubowymi, przeszła pod opiekę francuskiej federacji tenisowej, gdzie jej trenerami byli Jean-Pierre Collot i Luc Bodart. Później opuściła jednak federację i rozpoczęła prywatne treningi w „Tennis Club Geronsart” pod kierunkiem Gabriela Gonzaleza.

Przez pewien czas wahała się nad wyborem piłki nożnej jako swojej ulubionej dyscypliny sportowej. Po podjęciu ostatecznej decyzji o wyborze kariery tenisistki, powróciła do federacji francuskiej, gdzie jej trenerem został Michael Mouillard, z którym pracowała przez dwa lata. Po śmierci swojej matki, w 1994 roku poznała Carlosa Rodrígueza z prywatnego klubu w Mons, z którym związana jest cała jej dotychczasowa kariera zawodowa.

W maju 1995 włączyła się w rozgrywki juniorskie Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Wystąpiła w Międzynarodowych Mistrzostwach Juniorów, odbywających się w Belgii. Uległa w drugiej rundzie Szwedce Marii Persson. W kwietniu 1996 wzięła udział w ważnej imprezie w Beaulieu Sur Mer, którą wygrała. W finale pokonała Annę Zaporożanową. W 1997 znalazła się w półfinale we Florencji, a kilka tygodni później odpadła w drugim meczu Astrid Bowl z tenisistką Zimbabwe, Carą Black. W czerwcu znalazła jednak idealną okazję, by zrewanżować się dominatorce rozgrywek do lat osiemnastu. Wyeliminowała ją w finale wielkoszlemowego Roland Garros, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo na paryskich kortach. Osiągnęła ćwierćfinały Wimbledonu i US Open. Turniej w Nowym Jorku zakończył jej starty juniorskie.

1996-1998

W 1996 roku Henin zaczęła występować w zawodach z cyklu ITF. Pierwszy sukces odniosła w tym samym roku na Majorce. Rok później wygrała Orange Bowl – mistrzostwa juniorów. W klasie juniorów wygrała też wielkoszlemowy turniej French Open, po którym to sukcesie zdecydowała się na przerwanie nauki w szkole średniej i poświęcenie się wyłącznie zawodowej karierze tenisowej. Triumfowała w dwóch imprezach – w Le Touquet i Koksijde. W sezonie 1998 odniosła trzy turniejowe zwycięstwa – w Ramat Hasharon, Grenelefe i Gelos.

Po otrzymaniu statusu profesjonalnego triumfowała w rozgrywkach ITF jeszcze dwa razy: w 1999 roku w Reims i rok później w mieście, w którym się urodziła – Liège.

1999–2000

1 stycznia 1999 roku Justine Henin otrzymała licencję zawodowej tenisistki. Po sukcesie w mniejszych zawodach we francuskim Reims, gdzie w finale ograła Kim Clijsters, i debiucie w Pucharze Federacji po raz pierwszy wystąpiła w turnieju cyklu WTA Tour. Miało to miejsce w Antwerpii. W pierwszym swoim spotkaniu profesjonalnym pokonała Ljubomirę Baczewą 6:2, 6:1. Niespodziewanie przechodziła kolejne fazy imprezy, by w finale pokonać Sarah Pitkowski. Została piątą kobietą w historii WTA, która triumfowała w turnieju w swoim debiucie (po Katarinie Srebotnik, a przed Angelique Widjają). Miesiąc później zadebiutowała w wielkoszlemowym Roland Garros, w drugiej rundzie przegrywając z Lindsay Davenport. Awansowała do czołowej setki rankingu tenisistek.

Przegrała w pierwszych rundach dwa kolejne starty, w tym na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku. W sezonie halowym osiągnęła ćwierćfinały w Luksemburgu i Québecu oraz półfinał w Poitiers.

Po przejściu eliminacji w styczniu 2000 wystąpiła w zawodach w Hobart i doszła do ćwierćfinału. W następnych trzech turniejach odpadała w drugich rundach, w tym z Martiną Hingis podczas Australian Open. Na Wimbledonie uległa Arantxy Sánchez Vicario. W drodze do ćwierćfinału w Palermo ograła rozstawioną z numerem trzecim Anastazję Myskinę. Pod koniec czerwca triumfowała w imprezie ITF w Liège, gdzie w finale jej przeciwniczka, Barbara Rittner, skreczowała w wyniku kontuzji. Na US Open awansowała do czwartej rundy, poprawiając swoje najlepsze wielkoszlemowe osiągnięcie. Wyeliminowała tam Annę Kurnikową i Alicię Molik.

W październiku awansowała do drugiej rundy w Filderstadt, ale skreczowała tam przeciwko Hingis. Do końca roku doszła jeszcze do ćwierćfinału w Bratysławie i zagrała w finale Pucharu Federacji przeciwko Stanom Zjednoczonym.

2001

W styczniu 2001 roku Henin triumfowała w Gold Coast po finale z Silvią Fariną Elią oraz tydzień później w Canberze, tym razem ogrywając w ostatnim meczu Sandrine Testud. Doszła do czwartej rundy Australian Open, gdzie nie sprostała Monice Seles. Po turnieju w Indian Wells awansowała na dwudzieste miejsce w światowej klasyfikacji. W kwietniu doszła do półfinału w Estoril jako rozstawiona z numerem trzecim. W Berlinie pokonała w trzeciej rundzie Venus Williams, a w sumie znalazła się w ćwierćfinale, przegranym z Jennifer Capriati. Na kortach Roland Garros osiągnęła najlepszy rezultat w dotychczasowej karierze, dochodząc do półfinału. Tam przegrała z Kim Clijsters, która została pierwszą belgijską finalistką Wielkiego Szlema. Po raz pierwszy sklasyfikowana została w gronie dziesięciu najlepszych tenisistek świata. Rodaczce zrewanżowała się wkrótce w finale w 's-Hertogenbosch, ogrywając ją 6:4, 3:6, 6:3.

Na przełomie czerwca i lipca Belgijka dostała się po raz pierwszy w karierze do finału turnieju wielkoszlemowego. Miało to miejsce na Wimbledonie, gdzie wyeliminowała między innymi Capriati, Huber i Martínez. W walce o mistrzostwo uległa Venus Williams 1:6, 6:3, 0:6. Po osiągnięciu ćwierćfinałów w Toronto i San Diego zatrzymana w czwartej rundzie US Open przez Serenę Williams. Dwa tygodnie później skreczowała w finale na Hawajach z Sandrine Testud. Przegrała również w finale w Filderstadt z Davenport. Po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju Mistrzyń. Po zwycięstwie nad Anke Huber uległa Serenie Williams.

W tym sezonie Henin grała również w rozgrywkach deblowych, osiągając finał w Filderstadt (razem z Meghann Shaughnessy; podobnie jak w singlu, przegrała z Davenport i Lisą Raymond). Ponadto była w półfinale Roland Garros z Ukrainką Ołeną Tatarkową, co dotąd pozostaje jej największym wielkoszlemowym sukcesem w grze podwójnej.

2002

Henin rozpoczęła sezon jako siódma rakieta globu. Nie obroniła tytułu z Gold Coast, przegrywając w finale z Venus Williams. W Sydney i Australian Open pokonana przez Kim Clijsters, a w Paryżu przez Monicę Seles. Doszła do finału w Antwerpii oraz czwartej rundy Indian Wells (tam ograna przez Danielę Hantuchovą, która potem zdobyła swój pierwszy zawodowy tytuł). Była w finale w Amelia Island, ponownie pokonana przez starszą z sióstr Williams. W decydujących meczach dwóch prestiżowych turniejów na kortach ziemnych – w Berlinie i Rzymie zmierzyła się z Sereną Williams. W Niemczech pokonała ją 6:2, 1:6, 7:6(5) (pierwszy w karierze tytuł w imprezie pierwszej kategorii), ale we Włoszech uległa 6:7(6), 4:6. Została sklasyfikowana na piątym miejscu w rankingu WTA i odpadła w pierwszej rundzie French Open, po przegranej z Węgierką Anikó Kapros. Miesiąc później przegrała w 1/2 finału Wimbledonu, przez Venus Williams, a wkrótce w czwartej rundzie US Open przez Hantuchovą. Pod koniec sezonu wygrała turniej w Lipsku z Alexandrą Stevenson. W ramach Turnieju Mistrzyń wygrała z Jeleną Diemientjewą, ale przegrała z Kim Clijsters.

W roku 2002 Henin zdobyła dwa zwycięstwa turniejowe w konkurencji deblowej. Pierwsze z nich w Gold Coast razem z Meghann Shaughnessy, drugie w Zurychu z Jeleną Bowiną. Była też w półfinałach w Sydney i Filderstadt. 14 stycznia 2002 zajmowała dwudzieste trzecie, najwyższe w karierze, miejsce w rankingu deblistek.

2003

Starty turniejowe piąta w rankingu światowym Henin rozpoczęła trzema półfinałami: w Sydney i Paryżu została wyeliminowana przez Kim Clijsters, a na Australian Open przez Venus Williams. W lutym wygrała imprezę w Dubaju po zaciętym finale z Seles (7:5 w trzecim secie). W kwietniu triumfowała w Charleston i była w finale w Amelia Island. Obroniła tytuł w Berlinie, w dwóch ostatnich meczach wygrywając z Mauresmo i Clijsters. W czerwcu wywalczyła swoje pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe. Stało się to na kortach Roland Garros. W decydujących spotkaniach ograła Patty Schnyder, Chandę Rubin i Serenę Williams, a w finale Kim Clijsters. Był to pierwszy w historii finał z udziałem dwóch Belgijek i jednocześnie pierwszy indywidualny tytuł Wielkiego Szlema dla tego kraju. Henin awansowała na trzecie miejsce w rankingu.

Na Clijsters trafiła także w finale w 's-Hertogenbosch, ale tam skreczowała w drugim secie. Doszła do półfinału Wimbledonu. W rozgrywkach poprzedzających wielkoszlemowy US Open odniosła serię triumfów, zwyciężając kolejno w San Diego, Toronto i w nowojorskim Flushing Meadows. Drugi tytuł wielkoszlemowy zdobyła, pokonując Clijsters, a wcześniej Capriati i Myskinę. Została wiceliderką klasyfikacji WTA. Dopiero wspomnianej Rosjance udało się ją pokonać w finale w Lipsku kilka tygodni później. Henin doszła również do finału w Filderstadt i zwyciężyła w Zurychu. 20 października 2003 została po raz pierwszy w karierze sklasyfikowana na pierwszym miejscu listy światowej. W listopadzie awansowała do półfinału Masters, ustanawiając swój najlepszy rezultat w tym turnieju.

Sukcesy indywidualne pociągnęły za sobą decyzję Belgijki o zaprzestaniu startów deblowych. Ostatnie zawody, w jakich zagrała debla, to wielkoszlemowy Australian Open. Partnerowała jej Jelena Bowina. W drugiej rundzie pokonały Jelenę Tatarkową i Renatę Voráčovą 6:7(3), 6:0, 6:0, a następny mecz przeciwko Virginii Ruano Pascual i Paoli Suárez oddały walkowerem.

2004

Przed rozpoczęciem sezonu 2004 trenowała z Patem Etcheberrym, który w przeszłości współpracował z takimi gwiazdami tenisa, jak Andre Agassi czy Jennifer Capriati. Nagły przyrost masy mięśniowej oraz znaczna poprawa wytrzymałości były główną przyczyną pogłosek o zażywaniu przez zawodniczkę sterydów anabolicznych.

Już w pierwszym turnieju w Sydney zaprezentowała swoją doskonałą formę. W drugiej rundzie wygrała z Conchitą Martínez, a w ćwierćfinale z Chandą Rubin. Nie rozegrała meczu półfinałowego z Lindsay Davenport, ale w finale pokonała swoją pogromczynię z turnieju Masters, Francuzkę Amélie Mauresmo. Wynik spotkania: 6:4, 6:4.

Trzecie trofeum wielkoszlemowe Justine Henin – Kim Clijsters 6:3, 4:6, 6:3 Australian Open, 2004

W Australian Open startowała jako liderka światowego rankingu. W pierwszej rundzie bez straty gema pokonała Olivię Lukaszewicz, a w drugiej Camille Pin. Ze Swietłaną Kuzniecową zwyciężyła w rundzie trzeciej. Pokonanie Mary Santangelo zapewniło jej udział w ćwierćfinale, gdzie pewnie wyeliminowała Lindsay Davenport. Łatwy pojedynek finałowy z Fabiolą Zuluagą sprawił, że w finale zagrała ze swoją rodaczką, Kim Clijsters. Henin odniosła zwycięstwo 6:3, 4:6, 6:3 i tym samym sięgnęła po swój trzeci tytuł wielkoszlemowy.

Wystąpiła w turnieju w Dubaju, gdzie wygrała z Selimą Sfar, Conchitą Martínez i Meghann Shaughnessy. W finale po raz kolejny triumfowała, pokonując Rosjankę Swietłanę Kuzniecową. W Ad-Dauha odniosła sukcesy w dwóch pierwszych pojedynkach, z Marią Vento-Kabchi i Nathalie Dechy, ale w półfinale odwrócił się wynik z Dubaju i uległa Swietłanie Kuzniecowej.

W drugiej rundzie Pacific Life Open pokonała Samanthę Reeves, a potem Martę Marrero i Barborę Strýcovą. W meczach ćwierć i półfinałowych pokonała Rosjanki Swietłanę Kuzniecową i Anastazję Myskinę. Ku niezadowoleniu amerykańskiej publiczności, zwyciężyła w finale z Lindsay Davenport.

Na Amelia Island już w swoim pierwszym spotkaniu wyeliminowała Rosjankę Dinarę Safinę. Rozprawiła się z Conchitą Martínez i Wierą Zwonariową. Jej pogromczynią okazała się Amélie Mauresmo, z którą Belgijka przegrała w półfinałach.

Poniosła klęskę w turnieju French Open. Zdołała rozegrać tylko dwa mecze. Pierwszy z nich z Sandrine Testud wygrała 6:4, 6:4, ale w kolejnym uległa Tathianie Garbin 5:7, 4:6.

Mistrzostwo olimpijskie Justine Henin – Amélie Mauresmo 6:3, 6:3 IO Ateny, 2004

Henin zaczęła zmagać się z nierozpoznaną infekcją, która zmusiła tenisistkę do kilkumiesięcznej przerwy. Pojawiła się dopiero w sierpniu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. W pierwszych rundach wygrała pojedynki z Barborą Strýcovą, Marią Vento-Kabchi i Nicole Pratt. Wynikiem 6:4, 6:4 zakończyła ćwierćfinał z Mary Pierce, a 7:5, 5:7, 8:6 półfinał z Anastazją Myskiną. W ostatecznej rozgrywce pokonała Amélie Mauresmo i zdobyła swój pierwszy w karierze złoty medal olimpijski.

Prosto z Grecji poleciała do Nowego Jorku, by wziąć udział w wielkoszlemowym US Open. Nie był on jednak już jednak tak dobry. W pierwszych rundach wygrywała swoje mecze (z Nicole Vaidišovą, Tziporą Obziler oraz Lisą Raymond), ale w czwartym pojedynku przegrała z Nadią Pietrową. Taki rezultat spowodował, że straciła miejsce liderki kobiecego rankingu.

Kontuzja kłykcia udowego prawego kolana sprawiła, że nie wystąpiła już w żadnym turnieju do końca kalendarzowego sezonu. 28 grudnia 2004 przeszła operację kolana w jednej z klinik na Florydzie.

2005

Długa rehabilitacja po przebytym zabiegu nie pozwoliła jej wznowić treningów, a co za tym idzie, wystartować w wielkoszlemowym Australian Open w Melbourne, który rozgrywany jest w drugiej połowie stycznia. Nie miała zatem szansy obronić tytułu wywalczonego tam przed rokiem.

Powróciła na korty w marcu 2005 roku, kiedy to była czterdziestą zawodniczką świata. Wystąpiła w Miami, gdzie w drugiej rundzie wygrała z Abigail Spears, a w kolejnej z Nurią Llagosterą Vives. W czwartej rundzie pokonała Alicię Molik. W ćwierćfinale przegrała jednak z Rosjanką Marią Szarapową.

Swoją światową klasę udowodniła na kolejnych turniejach. W kwietniu wystartowała w Charleston, gdzie w pierwszych trzech rundach pokonała Jelenę Janković, Peng Shuai i Ivetę Benešovą. W ćwierćfinale zwyciężyła w konfrontacji z liderką rankingu WTA Lindsay Davenport, a w półfinale wyeliminowała Tatianę Golovin. W finałowym meczu pokonała 7:5, 6:4 Jelenę Diemientjewą. Po turnieju awansowała z 43 na 22 pozycję na liście światowej.

W Warszawie błyskawicznie wygrała pierwsze cztery spotkania z Denisą Chládkovą, Marią Vento-Kabchi, Patty Schnyder i Aną Ivanović. W trzysetowym pojedynku finałowym ze Swietłaną Kuzniecową zdecydowanie odniosła zwycięstwo 3:6, 6:2, 7:5. Belgijka awansowała na piętnastą pozycję na liście rankingowej.

Wygrała następny turniej w Berlinie. W pierwszych rundach pokonała Ivetę Benešovą, Marię Kirilenko i Květę Peschke. W ćwierćfinale spotkała się z Szarapową, później ze Schnyder. Mecz finałowy z Pietrową zwyciężyła 6:3, 4:6, 6:3.

Czwarte trofeum wielkoszlemowe Justine Henin – Mary Pierce 6:1, 6:1 Roland Garros, 2005

Przed turniejem French Open była dwunastą zawodniczką świata. W pierwszej rundzie zwyciężyła z Conchitą Martínez, a w kolejnej z Ruano Pascual. Wygrała również z Anabel Mediną Garrigues. Najtrudniejszy mecz stoczyła w czwartym etapie ze Swietłaną Kuzniecową. Belgijka wygrała 7:6(6), 4:6, 7:5. Ostatecznie to ona spotkała się w ćwierćfinale pokonała Marię Szarapową 6:4, 6:2. Wygrywając 6:2, 6:3 z Nadią Pietrową zapewniła sobie udział w finale. Tam w dwóch krótkich setach pokonała faworytkę publiczności, kanadyjsko-francuską tenisistkę Mary Pierce. Odniosła czwarte w karierze zwycięstwo wielkoszlemowe i znacznie awansowała w rankingu WTA.

Po tym triumfie wystartowała dopiero w Wimbledonie, gdzie odpadła już w pierwszej rundzie, przegrywając z Greczynką Eleni Daniilidou. W drugiej rundzie zawodów w Toronto wyeliminowała Marianę Díaz-Oliva, a w trzeciej Zheng Jie. Wyrównany pojedynek stoczyła w ćwierćfinale z Nicole Vaidišovą, a później z Amélie Mauresmo. Przegrała 5:7, 1:6 belgijski finał turnieju i spadła z piątej na siódmą pozycję w rankingu.

W US Open rozegrała zwycięskie mecze w trzech pierwszych rundach (z Zuzaną Ondráškovą, Maríą Sánchez Lorenzo oraz Cho Yoon-jeong). Jednak już w kolejnej rundzie przegrała z Mary Pierce. Sezon zakończyła na turnieju w Filderstadt, gdzie grała tylko w drugiej rundzie, przegrywając z Włoszką Flavią Pennettą.

Jej słabsze wyniki w tych turniejach związane były z nękającą ją w ostatnich miesiącach kontuzją ścięgna uda. Zajmowała miejsce w pierwszej ósemce rankingu WTA, mimo to nie pojawiła się na turnieju Masters w Los Angeles. Jeden z tenisowych magazynów uplasował ją na trzydziestym pierwszym miejscu w rankingu najlepszych tenisistów i tenisistek w historii.

2006

Już w pierwszym swoim spotkaniu sezonu 2006 w Sydney Henin miała okazję zmierzyć się z bardzo utytułowaną koleżanką po fachu – Szwajcarką Martiną Hingis, która powracała na światowe korty po trzyletniej przerwie. Dla trzykrotnej mistrzyni Australian Open było to ogromne wyzwanie i nie sprostała mu, przegrywając w dwóch setach. Tymczasem Henin pewnie dotarła do finału, a jedna z jej rywalek – Rosjanka Nadieżda Pietrowa poddała mecz walkowerem. W decydującej konfrontacji Belgijka pokonała Włoszkę Francescę Schiavone wynikiem 4:6, 7:5, 7:5.

Tradycyjnie już Henin-Hardenne pojawiła się dopiero w Melbourne i zaraz na początku rozwiała nadzieje polskich kibiców na coś więcej niż pierwsza runda w wykonaniu naszej ówczesnej najlepszej zawodniczki, Marty Domachowskiej. Belgijka pewnie przechodziła kolejne spotkania, rozgrywając trzysetówki dopiero w fazie ćwierćfinałów – z Amerykanką Lindsay Davenport i Rosjanką Marią Szarapową. Sprawy przybrały niespodziewany obrót dopiero w finale singla pań. Henin skreczowała przy stanie 1:6, 0:2 z powodu kłopotów żołądkowych i pozwoliła Francuzce Amélie Mauresmo na wygranie pierwszego w karierze turnieju rangi Wielkiego Szlema.

Z końcem lutego zawitała ponownie na światowe korty, tym razem udając się do Dubaju. Tam bez większych problemów podtrzymała serię – w tej imprezie nie przegrała żadnego spotkania. Jako trzecia rakieta planety Henin-Hardenne osiągnęła półfinał w Indian Wells i drugą rundę w Miami, niespodziewanie ulegając Amerykance Meghann Shaughnessy. Potem przegrała z Patty Schnyder w jednej drugiej finału w Charleston.

Po emocjach związanych z Pucharem Federacji dla Henin-Hardenne rozpoczął się okres startów na ulubionej mączce. Tym razem zrezygnowała z przyjazdu do Polski, gdzie w ramach turnieju J&S Cup miała bronić tytułu. Przyczyną absencji Belgijki była kontuzja pleców, ale na kortach Warszawianki godnie zastąpiła ją Kim Clijsters.

Po wznowieniu treningów w Monako, Henin pojechała do Berlina. Kilka tygodni słabszej gry objawiło się znaczącym spadkiem rankingowym, a w niemieckim turnieju pierwszej kategorii cennych punktów należało bronić. Aż do finału nie miała żadnych kłopotów z wygrywaniem spotkań. W ostatnim meczu przegrała z Pietrową, w trzecim secie 5:7.

Porażka z Pietrową nie zaważyła jednak na tym, czego Belgijka dokonała na paryskich kortach Roland Garros. Najpierw brała udział w losowaniu drabinki turniejowej jako obrończyni tytułu. Od czwartej rundy pokonała cztery rozstawione koleżanki, kolejno Anastazję Myskinę, Annę-Lenę Grönefeld, Kim Clijsters, a w finale Swietłanę Kuzniecową. Trzecie mistrzostwo French Open zdobyła nie tracąc seta i poprawiając tym samym wynik Hiszpanki Arantxy Sánchez Vicario z 1984 roku. Henin awansowała na trzecie miejsce w rankingu WTA i powróciła na pozycję liderki klasyfikacji Race.

Pod koniec czerwca po dramatycznym meczu finałowym pokonała Anastazję Myskinę 4:6, 6:1, 7:6(5) na trawie w Eastbourne, ale to nie wystarczyło, by błyszczeć w Londynie. Do turnieju wimbledońskiego przystępowała w roli faworytki. Zwycięstwa przychodziły gładko, a do domu została odesłana między innymi Clijsters. W finale sposób na Belgijkę znalazła Amélie Mauresmo, która zdobyła drugie mistrzostwo wielkoszlemowe i po raz drugi zwyciężając nad Henin-Hardenne. Belgijka wyrównała swoje najlepsze londyńskie osiągnięcie (finał 2001) i otrzymała nagrodę Mistrzyni Sportu UNESCO za prezentowanie postawy fair-play.

Po dwumiesięcznej przerwie Henin-Hardenne powróciła do rywalizacji, rezygnując wcześniej ze startu w San Diego i Madrycie. Cztery spotkania rozegrała niemalże w treningowym stylu, a w finale dodatkowo przeciwniczka – Lindsay Davenport skreczowała przy stanie 6:0, 1:0 z powodu kontuzji ramienia. Belgijska wiceliderka klasyfikacji światowej udała się do Nowego Jorku. Tu znów wystąpiła w roli faworytki. Dwa pierwsze spotkania przebiegły bez poważniejszych komplikacji, ale już w trzeciej rundzie straciła seta z Japonką Ai Sugiyamą. Potem wyeliminowała Shahar Peer i Davenport. Mnóstwo problemów przysporzyła jej sensacyjna półfinalistka z Serbii i Czarnogóry, Jelena Janković, która jednak została pokonana 4:6, 6:4, 6:0. Finał z Marią Szarapową był już popisem Rosjanki, która po raz drugi w karierze wywalczyła tytuł mistrzyni wielkoszlemowej.

Hardenne nie wykorzystała szansy, by zostać pierwszą rakietą świata – a w takim układzie zapewniłoby jej to zwycięstwo na Flushing Meadows. Mimo to wystąpiła we wszystkich czterech finałach turniejów Wielkiego Szlema, co po raz ostatni udało się Martinie Hingis w 1997 roku.

Podczas finału Pucharu Federacji odniosła kontuzję kolana, która przesądziła o porażce Belgijek z ambitną drużyną Włoszek. Henin-Hardenne zaprzestała startów na okres dwóch miesięcy, kiedy to przyjechała do Madrytu, by walczyć w Sony Ericsson Championships.

Stawka turnieju była ogromna, bo aż trzy panie miały szanse na objęcie fotela liderki klasyfikacji WTA. Oprócz Henin, była to Maria Szarapowa i Amélie Mauresmo. Z tego grona najskuteczniejsza okazała się Belgijka, wygrywając Masters po raz pierwszy w karierze i zajmując pierwszą pozycję w obydwu światowych rankingach. W meczach grupowych pokonała Hingis i Pietrową, ulegając jedynie Mauresmo. W półfinałach wyeliminowała z rywalizacji Szarapową, a w ostatnim spotkaniu zrewanżowała się na Francuzce, pokonując ją w dwóch setach.

Okres przerwy pomiędzy sezonami spędziła na Seszelach. W połowie grudnia zagrała w pokazowym turnieju węgierskim Debreczynie, gdzie wygrała z Jeleną Janković 6:4, 2:6, 7:5. Kilka dni później została uznana mistrzynią świata ITF i sportową osobowością roku w Belgii.

2007

Z początkiem roku 2007 tenisowe media obiegła informacja o niespodziewanej absencji liderki światowej klasyfikacji zarówno w imprezie w Sydney, jak i na Australian Open. Szybko okazało się, że Belgijka rozstała się ze swoim mężem, Pierre’em-Yves’em Hardenne’em i te właśnie problemy osobiste nie pozwoliły jej pojechać do Australii. Straciła mnóstwo punktów rankingowych, a tym samym pierwsze miejsce na świecie na rzecz finalistki z Melbourne – Marii Szarapowej.

Pojawiła się w Paryżu w ramach turnieju Open Gaz de France już jako Justine Henin. Po dwóch meczach trzysetowych nie sprostała w półfinale Czeszce Lucie Šafářovej. W kolejnych dwóch turniejach, w Dubaju i Ad-Dausze, odniosła dwa zwycięstwa. Henin nie wystartowała w Indian Wells, ale porażka Szarapowej w czwartej rundzie sprawiła, że ponownie objęła prym w światowym rankingu.

Wkrótce wzięła udział w Miami Masters i osiągnęła finał, przegrywając po dramatycznym pojedynku z Sereną Williams. Po drodze, w trzech setach wygrała z Francuzką Virginie Razzano. Po tym turnieju Belgijka umocniła się na przewodnictwie w światowej klasyfikacji i przez kilka tygodni nie pojawiała się na turniejach WTA z powodu kłopotów z oddychaniem, podejrzewano u niej astmę.

Wznowiła rywalizację w Warszawie, zaczynając tym samym ulubiony okres gry na nawierzchni ziemnej. W drabince znalazły się także Kim Clijsters i Venus Williams – były to trzy główne pretendentki do powtórzenia sukcesu na J&S Cup poprzez wygranie go po raz drugi. Clijsters odpadła jednak bardzo wcześnie. W ćwierćfinale Henin spotkała się z Serbką Janković, którą postrzegano jako najpoważniejszą kandydatkę do pokonania Belgijki. Po – tradycyjnie trzysetowym – spotkaniu Justine Henin okazała się lepsza. Finał rozegrano w poniedziałek, ponieważ w stolicy Polski padało obficie przez całą niedzielę. To właśnie 25-letnia mieszkanka Monte Carlo została pierwszą w historii turnieju mistrzynią, która zdobyła główną premię minimum dwa razy.

Dwa dni po zakończeniu J&S Cup Kim Clijsters ogłosiła niespodziewanie, że kończy z efektem natychmiastowym zawodową karierę sportową. Obydwie Belgijki spotkały się na korcie w zawodowych turniejach aż dwadzieścia dwa razy, a w młodości wspólnie wygrywały deblowe turnieje ITF. Clijsters w chwili zakończenia kariery miała 23 lata, a rywalizacja obu pań należy do jednej z największych w dziejach tenisa ziemnego.

Tymczasem Henin pojechała do Berlina. Tegoroczny Qatar Telecom German Open stał pod znakiem opadów deszczu, a ubiegłoroczna belgijska finalistka zakończyła swój udział już w półfinale, pokonana przez Swietłanę Kuzniecową. W piątek po południu Henin ponownie wyszła na kort. Grała mecz ćwierćfinałowy przeciwko Jelenie Janković. Spotkanie, przerwane opadami deszczu, zostało zakończone przy stanie 3:6, 4:4 z powodu zapadających ciemności i odłożone na godzinę 11:00 w sobotę. Kiedy jednak w sobotnie przedpołudnie zawodniczki zakończyły rozgrzewkę, musiały opuścić kort (deszcz). Powróciły ok. godziny 13:30. Po rozegraniu jednego gema serwisowego (serwis Henin) i prowadzeniu Belgijki 5:4, znów zaczęło padać. Tym razem jednak prognoza sprawdziła się i opady były krótkie, a zawodniczki nie zeszły nawet z kortu. Po przerwie Henin wygrała kolejnego gema i doprowadziła do trzeciego seta. Decydującą odsłonę Belgijka rozpoczęła od utraty serwisu, a potem kolejnego. Janković wyszła na prowadzenie 4:0 i miała piłkę na 5:0. Od tego czasu rozpoczęło się zupełnie inne spotkanie. Wygrała sześć gemów z rzędu, broniąc po drodze piłki na przełamanie. Ostateczny wynik spotkania: 3:6, 6:4, 6:4. Henin wygrała piąty mecz z rzędu przeciwko Serbce.

Belgijka nie wzięła udziału w imprezie w Rzymie, koncentrując się na emocjach związanych z obroną tytułu w wielkoszlemowym Roland Garros. Wraz z Rafaelem Nadalem rozlosowali drabinki turniejowe gry pojedynczej kobiet i mężczyzn. Było to losowanie historyczne – po raz pierwszy z możliwością śledzenia przez internautów ceremonii na żywo. Henin była perfekcyjnie przygotowana do startu, a przez siedem spotkań nie straciła seta. Zrewanżowała się Serenie Williams, gładko eliminując ją w fazie ćwierćfinałów. W ostatnim meczu pokonała Serbkę Anę Ivanović, dla której był to pierwszy wielkoszlemowy finał. Wcześniej udowodniła jednak jej rodaczce, Janković, że w konfrontacjach z Belgijką może niewiele. Henin zapisała się w annałach tenisa jako piąta tenisistka, która trzy razy z rzędu triumfowała we French Open i pierwsza od czasów Martiny Hingis, która dokonała tego na turnieju Australian Open (1997–1999).

Po tygodniowej przerwie Henin powróciła do Eastbourne, by obronić tytuł z 2006 roku. W pierwszym meczu w sezonie na korcie trawiastym pokonała Polkę Agnieszkę Radwańską 6:4, 6:1. Następnie wyeliminowała Nicole Vaidišovą, a w meczu o finał Marion Bartoli. W decydującym starciu wygrała z Amélie Mauresmo, wynikiem 7:5, 6:7, 7:6.

Nadszedł czas na turniej wimbledoński. W ubiegłym roku Henin była w Londynie w finale, który przegrała z Mauresmo. W pierwszych spotkaniach łatwo wyeliminowała swoje przeciwniczki, między innymi Serenę Williams. Niespodziewanie w meczu o finał natrafiła na opór Francuzki Marion Bartoli i została pokonana po raz czwarty w sezonie. Najboleśniejsze było jednak to, że po raz kolejny nie udało się jej wywalczyć upragnionego trofeum londyńskiego. Bartoli awansowała do pierwszego profesjonalnego finału wielkoszlemowego, ale tam z kretesem przegrała z drugą z sióstr Williams, Venus.

24 lipca 2007 Henin wybrała się z podopiecznymi swojej fundacji na dwutygodniowy wypoczynek do Szwajcarii. W połowie sierpnia wyjechała do Toronto, gdzie brała udział w turnieju Rogers Cup. Przed dwoma laty w tym turnieju po raz ostatni rozegrała pojedynek finałowy z Kim Clijsters. Przegrała 5:7, 1:6. Tym razem początkowe pojedynki przebiegały sprawnie, w półfinale Henin gładko ograła rewelację zawodów, Chinkę Yan Zi. W meczu o główną premię pokonała Janković, choć nie było to spotkanie łatwe. Zawodniczka z Belgradu miała mnóstwo szans na wygranie seta, ale nie skorzystała z nich i w efekcie po raz kolejny w konfrontacjach z Belgijką zeszła z kortu przegrana.

Kolejny tytuł wielkoszlemowy przyniósł Henin występ w US Open. W drodze do finału nie straciła żadnego seta. W ćwierćfinale wygrała z Amerykanka Sereną Williams, która w czasie spotkania mruczała pod nosem wyzwiska pod adresem najwyżej rozstawionej rywalki, a następnie niekulturalnie zachowała się podczas konferencji prasowej. W 1/2 finału pokonała mistrzynię Wimbledonu – Venus Williams. Jednakże zawodniczki zawiodły i wynik 7:6, 6:4 był głównie przyczyną powtarzających się błędów obydwu tenisistek. Zwycięstwo jest jednak zwycięstwem i Henin została druga tenisistką w erze open, która w jednym turnieju wielkoszlemowym wyeliminowała obydwie panny Williams (pierwsza była Martina Hingis). W finale Henin pokonała Swietłanę Kuzniecową 6:1, 6:3 i zdobyła siódmy tytuł wielkoszlemowy, a drugi w US Open. Po raz trzeci w karierze wygrała turniej Wielkiego Szlema bez straty seta (po Roland Garros 2006 i 2007). Zdobyła trzeci tytuł na kortach Flushing Meadows dla Belgii i ósmy dla tego kraju w historii tenisa.

Wycofała się ze startu w Pekinie, gdzie areną zmagań były korty, które będą gościć tenisistów w przyszłym roku w ramach letnich igrzysk olimpijskich. Przyczyną absencji była chroniczna astma. Problemy z oddychaniem pojawiły się u tenisistki już podczas US Open.

Mistrzyni pojawiła się z początkiem października w Stuttgarcie w walce o żółte porsche – główną nagrodę Porsche Tennis Grand Prix. Po wolnym losie w pierwszej rundzie zwyciężyła Dinarę Safinę i Jelenę Diemientjewą, a następnie wygrała spotkanie przeciwko Jelenie Janković 7:6, 7:5. W finale rywalką Henin była Tatiana Golovin, ubiegłoroczna wicemistrzyni. Mecz zakończył się wynikiem 2:6, 6:2, 6:1. Kilka minut później otrzymała kluczyki do głównej nagrody, porsche. Na pytanie Michaela Stacha, niemieckiego tenisisty, który przeprowadzał wywiady z zawodniczkami, czy posiada prawo jazdy, odpowiedziała, że owszem, ale w tym samochodzie byłaby niebezpieczna dla otoczenia. Mimo to nagrodę odebrała, wygrywając turniej za trzecim podejściem (wcześniej dwukrotnie dochodziła do finałów, ulegając Kim Clijsters i Lindsay Davenport).

10 października 2007 organizacja WTA ogłosiła, że Henin zapewniła sobie miejsce liderki światowej klasyfikacji do końca sezonu 2007. Po turnieju w Niemczech zgromadziła imponującą liczbę 5500 punktów rankingowych. WTA obliczyło, że druga Swietłana Kuzniecowa nie jest w stanie do końca sezonu odrobić straty, wynoszącej ponad 1800 punktów.

Henin zwyciężyła także w Zurychu, w finale ponownie spotykając się z Golovin. W ćwierćfinale wyeliminowała Agnieszkę Radwańską, a w półfinale wygrała mecz z Nicole Vaidisovą, zakończony rezultatem 3:6, 6:3, 7:5.

27 października 2007 zagrała pokazowe spotkanie gry mieszanej. Wystąpiła u boku Gorana Ivanisevicia. Belgijka i Chorwat pokonali w dwóch setach Steffi Graf i Andre Agassiego. Dochód z meczu został przeznaczony na fundację byłej niemieckiej tenisistki.

W listopadzie zagrała w Sony Ericsson Championships, gdzie broniła tytułu. W pierwszym meczu grupowym ograła Annę Czakwetadze; następnie zrewanżowała się Francuzce Marion Bartoli za porażkę w Wimbledonie, wygrywając z nią 6:0, 6:0. Pokonała też Jelenę Janković, zmagającą się z problemami zdrowotnymi. W półfinale Belgijka trafiła na Anę Ivanović, ale i ten pojedynek zakończyła w dwóch setach. W finale spotkała się teoretycznie z najsłabszą zawodniczką z całego turnieju, która udział zawdzięczała wycofaniu się Venus Williams. Maria Szarapowa znalazła się jednak o krok o kolejnego triumfu w imprezie mistrzyń. Henin dokonała rzeczy niezwykłej, zwyciężając 5:7, 7:5, 6:3. Justine Henin została pierwszą tenisistką, która zarobiła pięć milionów dolarów w trakcie jednego sezonu. Wygrała dziesięć turniejów – najwięcej spośród zawodniczek cyklu WTA Tour. Mimo to jej dorobek finansowy był niższy od wynagrodzenia najlepszego tenisisty ATP.

2008–2009

Rok 2008 rozpoczęła od wygrania Medibank International w Sydney. W półfinale imprezy pokonała Serbkę Anę Ivanović 6:2, 2:6, 6:4. W finale natomiast Rosjankę Swietłanę Kuzniecową 4:6, 6:2, 6:4. W Australian Open 2008 Belgijka przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zwyciężczynią, Rosjanką Marią Szarapową 4:6, 0:6. Była to pierwsza porażka zawodniczki 0:6 w secie od 2002 roku i występu na kortach Rolanda Garrosa. Po przerwie w grze zwyciężyła w Proximus Diamond Games 2008 w Antwerpii. W finale pokonała Włoszkę Karin Knapp 6:3, 6:3. Następnie Henin na początku marca pojechała na Bliski Wschód, by przystąpić do obrony tytułu w Barclays Dubai Tennis Championships. Po wygranej w drugiej rundzie z Katariną Srebotnik (7:5, 6:7, 6:3), w trzeciej nie sprostała Schiavone 6:7(3), 6:7(4) i po przez pierwszy przegrała mecz w stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich, wygrywając tam wcześniej szesnaście spotkań.

Podczas Sony Ericsson Open w Miami, po trzech wcześniejszych zwycięstwach, przegrała z Amerykanką Sereną Williams w dwóch setach, wynikiem 2:6, 0:6.

14 maja 2008 Belgijska Federacja Tenisowa na życzenie tenisistki zorganizowała konferencję prasową, na której Henin ogłosiła, że kończy karierę tenisową. Jej agent podał w jednym z wywiadów, że odbyła z nim poważną rozmowę, w której powiedziała, że wygrała już wszystko, co chciała wygrać. Decyzję podjęła po powrocie z turnieju w Berlinie. Belgijka zrezygnowała z profesjonalnych startów na dwa tygodnie przed rozpoczęciem wielkoszlemowego Roland Garros i weszła do historii jako pierwsza tenisistka, która zakończyła karierę będąc liderką rankingu WTA.

Henin zajęła się swoją akademią tenisową, którą prowadzi razem z Carlosem Rodríguezem. Podczas US Open 2009 po raz pierwszy wychowanka akademii zdobyła mistrzostwo wielkoszlemowe. Dokonała tego Ukrainka Maryna Zaniewska, która wygrała grę podwójną dziewcząt razem z Walerią Sołowiewą. Justine wystąpiła w dwóch programach reality – show. Pierwszy nosił tytuł Dwanaście prac Justine – tenisistka miała w nim wykonać dwanaście rzeczy, które chciała zawsze zrobić. Tym sposobem między innymi zaśpiewała piosenkę i wcieliła się w kasjerkę w supermarkecie. W czerwcu 2009 poprowadziła program muzyczny, który skupiał się wokół osoby Lary Fabian, belgijsko-włoskiej piosenkarki.

Jesienią 2009 po spektakularnym sukcesie rodaczki Kim Clijsters, która triumfowała w grze pojedynczej kobiet podczas US Open, Henin zapowiedziała swój powrót do WTA Tour.

Wznowienie kariery (2010)

Wznowienie kariery Henin miało miejsce w australijskim Brisbane w styczniu 2010 roku. Belgijka doszła tam do finału, eliminując po drodze Anę Ivanović i Nadię Pietrową. W starciu o puchar, pomimo dwóch piłek meczowych, uległa rodaczce Kim Clijsters 3:6, 6:4, 7:6. Trzy tygodnie później, po raz kolejny w karierze Justine została wicemistrzynią Australian Open. W Melbourne ograła dwie tenisistki ze swojego kraju, Kirsten Flipkens i Yaninę Wickmayer, Jelenę Diemientjewą, a także Zheng Jie, Alisę Klejbanową i ponownie Pietrową. W finale nie poradziła sobie z broniącą tytułu Sereną Williams, która triumfowała również w grze podwójnej (wraz ze swoją siostrą Venus).

Po kilku tygodniach przerwy Henin wystąpiła w Indian Wells, gdzie odpadła w drugiej rundzie, pokonana przez Giselę Dulko. W turnieju w Miami, dotarła do półfinału, gdzie przegrała z Cijsters 2:6, 7:6, 6:7. Po tym turnieju została sklasyfikowana na 23. miejscu w rankingu WTA. Podczas Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie wygrała swój 42. zawodowy turniej, pokonując w finale 6:4, 2:6, 6:1 Samanthę Stosur. Następnie wzięła udział w Mutua Madrileña Madrid Open w Madrycie, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Aravane Rezaï, późniejszą triumfatorką turnieju. Po starcie w stolicy Hiszpanii, przyszedł czas na drugi turniej wielkoszlemowy, French Open, gdzie Belgijka przed zakończeniem kariery triumfowała tam trzykrotnie z rzędu, tak więc przystąpiła do turnieju po serii 21 wygranych meczów z kolei. Henin pożegnała się z turniejem w 4. rundzie, przegrywając z Australijką Samanthą Stosur 6:2, 1:6, 4:6. Natomiast Stosur, po pokonaniu w ćwierćfinale Serenę Williams i w półfinale Jelenę Janković awansowała do finału, w którym nie sprostała Włoszce Francesce Schiavone.

Gra podwójna

Justine Henin wygrała w swojej karierze dwa turnieje WTA w grze podwójnej: w 2002 roku w Gold Coast i Zurychu. Ponadto doszła do półfinału French Open 2001. W rankingu światowym zajmowała najwyższe, 23. miejsce według notowań z dnia 14 lutego 2002.

W 1997 roku zadebiutowała w kobiecych rozgrywkach deblowych ITF na terenie Belgii. Pierwszy sukces odniosła w kwietniu 1998, dochodząc do finału we Francji w parze z Aurelie Vedy. W listopadzie tego samego roku zdobyła swój pierwszy tytuł gry podwójnej - w duecie z Kim Clijsters triumfowały w Ramat Hasharon pod finale z Olgą Gluszczenko i Tatianą Puczek.

W maju 1999 organizatorzy turnieju WTA w Antwerpii przyznali jej i Anne Kremer dziką kartę, uprawniającą do startu w zawodach głównych. Tenisistki awansowały do półfinału, pokonane przez Laurę Golarsę i Katarinę Srebotnik. W grudniu 2000 Henin wygrała swoją drugą imprezę z cyklu ITF, miało to miejsce w Cergy Pontoise w parze z Virgnie Razzano. W styczniu 2001 odnotowała debiut wielkoszlemowy podczas Australian Open; jej partnerką była Evie Dominikovic i doszły do drugiej rundy, wyeliminowane przez Virginię Ruano Pascual i Paolę Suarez. W czerwcu osiągnęła jeden z największych sukcesów w swojej deblowej karierze, awansując do półfinału French Open razem z Jeleną Tatarkową. Ponownie przegrały z Pascal i Suarez, ale wyeliminowały wcześniej rozstawione Kimberly Po i Nathalie Tauziat, Alexandrę Fusai i Ritę Grande, a także rodaczki Kim Clijsters i Laurence Courtois. Wynik ten zapewnił Henin awans do grona stu najlepszych tenisistek w grze podwójnej na świecie.

Miesiąc później znalazła się w trzeciej rundzie Wimbledonu (z Magui Serną), ale oddały ten mecz walkowerem. W drugiej części sezonu doszła Belgijka do ćwierćfinału w Toronto i finału w Filderstadt u boku Meghann Shaughnessy. W styczniu 2002 zdobyła razem z Amerykanką swój pierwszy tytuł WTA w deblu. Triumfowały w Gold Coast, pokonując w finale Asę Svensson i Miriam Oremans, a w półfinale najwyżej rozstawione Jelenę Lichowcewą i Ai Sugiyamę. W pierwszej rundzie w Sydney wyeliminowały Clijsters i Sugiyamę (numer 2), a w półfinale uległy Martinie Hingis i Annie Kurnikowej. Justine awansowała na najwyższe, 23. miejsce w rankingu WTA (według notowań z dnia 14 lutego).

Po serii słabszych występów, wynikających z coraz lepszych startów w grze pojedynczej, wygrała Henin swój drugi turniej w karierze, w Zurychu w parze z Jeleną Bowiną. Pokonały w kolejnych spotkaniach Lindsay Davenport i Chandę Rubin, Kim Clijsters i Danielę Hantuchovą oraz Jelenę Dokić i Nadię Pietrową.

W styczniu 2003 doszła do trzeciej rundy Australian Open i zaprzestała udziału w turniejach gry podwójnej, za wyjątkiem dwóch meczów w ramach Pucharu Federacji w 2006 roku. Ostatni pojedynek w tej konkurencji rozegrała w Melbourne razem z Jeleną Bowiną; pokonały Jelenę Tatarkową i Renatę Voracovą 6:7(3), 6:0, 6:0, a następny mecz przeciwko Suarez i Pascual oddały walkowerem.

Występy reprezentacyjne

Od 1999 do 2010 roku Justine Henin występowała w rozgrywkach o Puchar Federacji. Jedyne trofeum i jednocześnie pierwsze w historii dla Belgii, zdobyła razem z Kim Clijsters, Els Callens i Laurence Courtois w 2001 roku. Belgijki pokonały wówczas w fazie grupowej Niemki, Australijki i Hiszpanki, a w decydującym starciu w Madrycie triumfowały nad Rosjankami 3-2. Justine zyskała jeden punkt, zwyciężając Nadię Pietrową 6:0, 6:3.

W 2006 Belgijki ponownie znalazły się w finale tego turnieju. Drużyna, osłabiona nieobecnością Clijsters, remisowała po dwóch dniach rywalizacji z Włoszkami 2-2. W meczu deblowym Henin i Flipkens przegrywały z Francescą Schiavone i Robertą Vinci 6:3, 2:6, 0:2, kiedy okazało się, że Henin nie może kontynuować spotkania z powodu silnego urazu kolana. Belgijki skreczowały, a puchar po raz pierwszy w dziejach pojechał na Półwysep Apeniński.

Justine Henin rozegrała w Pucharze Federacji dziewiętnaście spotkań, z czego wygrała piętnaście. Po raz ostatni wystapiła w kwietniu 2010 roku w barażach Grupy Światowej i została pokonana przez Kaię Kanepi 7:6(6), 4:6, 3:6.

W 2004 reprezentowała Belgię na letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach. Henin występowała w Grecji po kilkumiesięcznej przerwie, spowodowanej chorobą wirusową. Do rywalizacji przystąpiła z najwyższym numerem rozstawienia. Do ćwierćfinałowego meczu włącznie nie straciła nawet jednego seta. Do trzysetowej gry zmusiła ją Anastazja Myskina w półfinale. Po niemal trzech godzinach gry Henin triumfowała 7:5, 5:7, 8:6. W spotkaniu o złoty medal okazała się lepsza od Amelie Mauresmo wynikiem 6:3, 6:3. Dla reprezentacji Belgii był to jedyny medal zdobyty w Atenach i drugi w historii uzyskany w tenisie (poprzedni, brązowy, wywalczyły cztery lata wcześniej Els Callens i Dominique Monami w Sydney).

W 2011 roku, kilkanaście dni przed zakończeniem swojej kariey, wzięła udział w rozgrywkach o Puchar Hopmana, a jej partnerem został Ruben Bemelmans. Belgowie rozpoczęli zmagania w Perth od porażki 1-2 z gospodarzami, Alicią Molik i Lleytonem Hewittem. Następnie pokonali 3-0 Kazachów, Sesil Karatantczewą i Andrieja Gołubiewa, a w ostatnim starciu okazali się lepsi od Serbów, których reprezentowali Ana Ivanović i Novak Djoković. W swojej grupie zostali sklasyfikowani na drugm miejscu, ale wobec rezygnacji kontuzjowanej Ivanović awansowali do finału. O losach trofeum zdecydował pojedynek mikstowy, w którym lepszi byli w dwóch setach Bethanie Mattek-Sands i John Isner, występujący w barwach Stanów Zjednoczonych.

Zakończenie kariery

14 maja 2008 Belgijska Federacja Tenisowa zorganizowała konferencję prasową, podczas której niespełna 26-letnia Henin ogłosiła zakończenie kariery sportowej. Po półtorarocznej przerwie, we wrześniu 2009 zapowiedziała na antanie BBC swój powrót do profesjonalnej rywalizacji. Jednym z powodów decyzji Belgijki był udany powrót na korty jej rodaczki, Kim Clijsters, która po dwóch latach przerwy i urodzeniu córki triumfowała w US Open 2009. Justine pojawiła się na światowych kortach w styczniu 2010 i w swoim zaledwie drugim starcie doszła do finału Australian Open. Podczas meczu z Clijsters w ramach Wimbledonu 2010 niefortunnie upadła, doznając urazu łokcia. To spowodowało ponowne zakończenie jej kariery, które ogłosiła 26 stycznia 2011 roku.

Justine Henin została w 2008 pierwszą tenisistką w dziejach, która zakończyła karierę, zajmując pierwsze miejsce w rankingu WTA (do tego czasu rekord należał do Stefii Graf, która w 1999 wycofała się ze sportu, będąc rakietą numer trzy na świecie). Na pozycji tej klasyfikowana była łącznie przez 117 tygodni, w tym najdłużej 61 tygodni z rzędu. Na fotelu liderki zakończyła sezonu 2003, 2006 i 2007; po raz pierwszy znalazła się tam 20 października 2003 (zaledwie na siedem dni, jako druga Belgijka w dziejach, zmieniona przez swoją rodaczkę Clijsters), a po raz ostatni 18 maja 2008 (po ogłoszeniu zakończenia kariery jej nazwisko zostało zdjęte z list rankingowych).

Wygrała 43 profesjonalne turnieje gry pojedynczej, w tym złoto olimpijskie (2004) i siedem imprez wielkoszlemowych: French Open 2003, US Open 2003, Australian Open 2004, French Open 2005, French Open 2006, French Open 2007 i US Open 2007; ponadto pięciokrotnie była w finałach: Wimbledon 2001, Australian Open 2006, Wimbledon 2006, US Open 2006 i Australian Open 2010. Nigdy nie wygrała turnieju wimbledońskiego. W latach 2005 - 2007 trzykrotnie triumfowała w Paryżu, co daje jej drugi wynik w dziejach pod względem ilości wygranych z rzędu edycji tych zawodów (wcześniej w latach 1990 - 1992 dokonała tego Monica Seles). W 2006 zagrała w finałach wszystkich czterech turniejów Wielkiego Szlema (wygrała tylko w Paryżu) i dokonała tego jako pierwsza tenisistka od czasów Martiny Hingis (1997). Jest drugą w historii Belgijką, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (po Josane Sigart, 1931), ale pierwszą, która uczyniła to w grze pojedynczej (chociaż to Kim Clijsters jako pierwsza zagrała w finale podczas French Open 2001).

Dwukrotnie wygrywała Mistrzostwa WTA w Madrycie, w roku 2006 z Amelie Mauresmo i w 2007 z Marią Szarapową. Zdobywając tytuł turnieju w Antwerpii w 1999 została piątą kobietą w historii WTA wygrywającą imprezę w swoim debiucie. W ramach rywalizacji reprezentacyjnej zdobyła Puchar Federacji 2001 i wicemistrzostwo Pucharu Hopmana 2011. Na światowych kortach zarobiła niespełna 21 milionów dolarów; w sezonie 2007 jako pierwsza tenisistka w dziejach zarobiła ponad 5 milionów dolarów (rekord pobiła Serena Williams w 2009).

Puchar Federacji

Justine Henin

Występy w reprezentacji Belgii w Pucharze Federacji rozpoczęła w 1999 roku. Jej koleżankami z drużyny były wówczas największe gwiazdy belgijskiego tenisa, Dominique Monami, Els Callens i Sabine Appelmans. Kapitanem drużyny był Ivo Van Aken. Belgijki w połowie kwietnia wystąpiły w Den Bosch w konfrontacji z dwuosobowym zespołem Holandii, w składzie którego znalazły się Miriam Oremans i Amanda Hopmans. Holenderki nie wygrały żadnego z pięciu spotkań. Pokonała Oremans w trzech setach oraz Hopmans w dwóch setach (konfrontacja Henin – Hopmans to jedyny dwusetowy mecz tego pojedynku).

W roku 2000 Belgia trafiła już w pierwszej rundzie na dominujące w światowym tenisie Amerykanki. W stosunku do składu z ubiegłorocznej edycji, Sabine Appelmans została zastąpiona przez Kim Clijsters. W Las Vegas już dwa mecze gry pojedynczej rozstrzygnęły o losach konfrontacji – przegrała z Monicą Seles, a Kim Clijsters z Lindsay Davenport. Honorowy punkt dla Belgijek zdobyły deblistki Els Callens i Dominique Monami, pokonując w dwóch setach Jennifer Capriati i Lisę Raymond.

Rok 2001 został zapisany złotymi zgłoskami w historii belgijskiego tenisa. Kim Clijsters i Justine Henin osiągnęły finały wielkoszlemowych turniejów, dając nadzieje na pierwszy dla Belgii triumf w tym prestiżowym turnieju. Równie dobrze powiodło się tenisistkom belgijskim w Pucharze Federacji. W pierwszej rundzie pokonały 3:0 Niemki, a następnie takim samym wynikiem Australijki (Kim Clijsters ograła Alicię Molik). We wspaniałym stylu Belgijki pokonały Hiszpanki, nie dając im szans na wygranie meczu. Imponujące było zwycięstwo Kim Clijsters nad Arantxą Sánchez Vicario, która zdołała ugrać jedynie trzy gemy. Kolejna wielka hiszpańska mistrzyni, Conchita Martínez, przegrała z Henin. Trzeci punkt do kolekcji dołożyły deblistki Els Callens i Laurence Courtois. Tym sposobem drużyna dostała się do rozgrywek finałowych, gdzie zmierzyła się z reprezentantkami Rosji. Trzy rozegrane spotkania Belgijki kończyły w dwóch setach. W meczach z Nadieżdą Pietrową i Jeleną Diemientjewą zawodniczki wygrały po jednej odsłonie do zera. Ekipa deblowa walczyła o zwycięstwo w rozgrywce tie-breakowej. Drużyna Belgii odniosła największy sukces w historii startów w Pucharze Federacji (od 1963 roku).

Pod kierownictwem Ivo Van Akena w 2002 roku obrończynie tytułu pokonały na ojczystych kortach w Brukseli Australijki 3:1. Nieukończony mecz deblowy nie zalicza się do ogólnej klasyfikacji. Dwa zwycięstwa (nad Nicole Pratt i Alicią Molik) odniosła Justine Henin, Molik przegrała również z Kim Clijsters. Punkt Australijkom oddała Els Callens, przegrywając z Nicole Pratt. Tenisistki belgijskie odniosły później porażkę 1:4 w konfrontacji z Włoszkami. Justine Henin nie brała udziału w rozgrywkach.

W roku 2003 w belgijskim Bree zawodniczki wyeliminowały Austriaczki, które nie były w stanie wygrać żadnego z pięciu zaplanowanych meczów. Tylko pojedynek Kim Clijsters z Evelyn Fauth rozgrywano w trzech setach; pozostałe kończyły się w dwóch. Justine Henin-Hardenne pokonała Patricię Wartusch. Na kortach w Charleroi reprezentantki gospodarzy wyeliminowały wynikiem 5:0 drużynę Słowaczek. Po dwa mecze wygrały Henin i Clijsters, a duet Els Callens i Caroline Maes pokonał przeciwniczki w dwóch setach. W kolejnej fazie rozgrywek Henin-Hardenne nie wzięła udziału – Belgijki zostały pokonane 1:4 przez Amerykanki.

Po trzech latach przerwy powróciła do rywalizacji drużynowej w roku 2006. Pierwszy, belgijsko-rosyjski pojedynek, fani tenisa uważali za najbardziej interesujący na tym etapie rozgrywek. Mecze pierwszej rundy, rozgrywane w Liège, Belgia zwyciężyła 3:2. Justine Henin wygrała dwa mecze indywidualne, a Kim Clijsters przegrała jeden z nich (z Dementiewą). Duet zawodniczek belgijskich został pokonany przez deblistki rosyjskie. Henin odmówiła udziału w półfinałach, tłumacząc się zmęczeniem (tydzień wcześniej dotarła do finału Wimbledonu, który przegrała). Belgijska federacja nie pozwoliła jej przebywać na kortach i kibicować koleżankom. To postawiło pod znakiem zapytania jej występ w finale Fed Cup, do którego Belgia zakwalifikowała się, pokonując 4:1 Stany Zjednoczone. Zamiast Henin-Hardenne zagrała znacznie mniej utytułowana Belgijka, Leslie Butkiewicz. Na początku sierpnia coach belgijskiej gwiazdy tenisa, Carlos Rodríguez, na konferencji prasowej oznajmił, iż Justine Henin zdecydowała się walczyć o triumf Belgii w Fed Cup. Przeciwniczkami drużyny belgijskiej w decydującej rozgrywce, były Włoszki. W składzie zwyciężczyń edycji 2001 zabrakło kontuzjowanej Kim Clijsters. Pierwszego dnia każda z reprezentacji zdobyła jeden punkt (Justine Henin dla Belgii, a Francesca Schiavone dla Włoch). Drugiego dnia rozegrano dwa mecze singlowe, które nie przyniosły rozstrzygnięcia. Doszło więc do konfrontacji deblowej. Justine Henin grała z Kirsten Flipkens przeciwko Robercie Vinci oraz Francesce Schiavone. Na początku trzeciego seta Henin doznała kontuzji kolana, Belgijki skreczowały, a Włoszki zdobyły pierwsze w historii trofeum.

Życie rodzinne

Françoise Rosière, matka Justine Henin, była nauczycielką języka francuskiego i historii. Zmarła na nowotwór, 26 marca 1995 roku. Jej ojcem jest Jose Henin. Tenisistka ma dwóch starszych braci: Davida i Thomasa oraz dwie siostry: młodszą Sarah i zmarłą Florence, która zginęła potrącona przez samochód jeszcze przed narodzinami tenisistki.

Poznała swojego przyszłego męża, Pierre’a-Yves’a Hardenne’a, na turnieju w Han-Sur-Lesse. Sędzią głównym zawodów był jej ojciec. Pierre-Yves, początkujący tenisista, wygrał te zawody. Nagrody wręczała Justine Henin. Zostali małżeństwem 16 listopada 2002 roku w Chateau de Lavaux-Sainte-Anne. Od tego czasu na kortach używała nazwiska Henin-Hardenne. Prawo belgijskie zabrania noszenia przez żonę nazwiska męża, toteż prawnie nadal nosiła tylko nazwisko panieńskie. W 2005 roku przeprowadzili się do Monte Carlo w Monako.

Ślub Henin z Pierre’em-Yves’em Hardenne’em był jednym z powodów, dla których zerwała kontakty ze swoją rodziną. Ojciec był przeciwny jej małżeństwu, podobnie rodzeństwo. W 2001 roku, gdy grała w wielkoszlemowym US Open, w wyniku choroby płuc zmarł sześciotygodniowy synek jej brata Thomasa, Emilien Henin, w którego pogrzebie nie uczestniczyła z powodu obowiązków sportowych. Małżeństwo Justine rozpadło się na początku 2007 roku. W specjalnym oświadczeniu na swojej stronie internetowej tenisistka podała, że razem z Pierre’em-Yves’em zdecydowali o rozstaniu się. Informacja ta pojawiła się 23 stycznia 2007 roku. Wcześniej, bo już 4 stycznia, ogłosiła, że z powodów osobistych wycofuje się z udziału w Australian Open oraz poprzedzającym go turnieju Sydney International, również w Australii. Bliski znajomy Justine Henin i jej męża podał, że przyczyną mogła być kłótnia w dzień Nowego Roku, po której wyjechała do Belgii. W belgijskiej prasie również podano taką wiadomość, którą przekazała Veronique Hardenne, teściowa tenisistki. Jej syn pozostał w Monako. Belgijska tenisistka odtąd występowała na kortach jako Justine Henin. Wraz z pojawieniem się tego komunikatu, oficjalna strona zawodniczki zmieniła swój adres (z henin-hardenne.be na justine-henin.be).

Rozstanie z mężem oraz poważny wypadek samochodowy jej starszego brata Davida doprowadziły do pogodzenia się Henin z rodziną. Wszyscy bliscy towarzyszyli jej podczas finału wielkoszlemowego French Open 2007, zasiedli na trybunach po raz pierwszy w jej profesjonalnej karierze. Tuż przed finałem Mistrzostw WTA 2007 w Madrycie dowiedziała się, że jej siostra Sarah urodziła syna, Romaina, który zmarł z powodu wady serca. Mistrzostwo, wywalczone w epickim boju z Marią Szarapową, zadedykowała siostrze i siostrzeńcowi. Zimą 2008 przez krótki czas związana była z lekarzem afrykańskiego pochodzenia. Od 2011 jej partnerem jest Benoît Bertuzzo. 12 września 2012 ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka, które mają nastąpić w marcu 2013.

Jest matką chrzestną Kiary Henin, córki Thomasa Henin z drugiego małżeństwa.

Ulubionym miastem tenisistki jest Montreal. Jej ulubiona wokalistka to Céline Dion. Lubi czytać powieści kryminalne, zwłaszcza autorstwa Patricii Cornwell. Od lat dziecinnych przyjaźniła się z Olivierem Rochusem, dzisiaj słynnym belgijskim tenisistą.

Tenisowym wzorem Justine Henin jest Niemka Steffi Graf. Belgijka wspomina w jednej z książek biograficznych, iż nigdy nie miała okazji z nią porozmawiać, a także nigdy nie spotkały się na korcie w zawodowym turnieju.

Jest bohaterką dwóch biograficznych książek. Pierwszą z nich wydano w 2003 roku w Brukseli. Nosi tytuł „Justine Henin-Hardenne. Szczęście znalezione na korcie”. Jej autorem jest Patrick Haumont. Drugą, zatytułowaną „Tie-Break! Justine Henin-Hardenne, tragedy & triumph”, napisał Mark Ryan. Ukazała się na rynku londyńskim w 2004 roku.

Wielki szlem

Historia występów

Gra pojedyncza

Turniej	2011	2010	2009	2008	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001	2000	1999
Australian Open	3R	F	–	QF	–	F	–	W	SF	QF	4R	4R	–
Roland Garros		4R	–	–	W	W	W	4R	W	4R	SF	–	2R
Wimbledon		4R	–	–	SF	F	1R	–	SF	SF	F	1R	–
US Open		–	–	–	W	F	4R	4R	W	4R	4R	1R	–

Gra podwójna

Turniej	2003	2002	2001
Australian Open	3R	–	2R
Roland Garros	–	–	SF
Wimbledon	–	–	3R
US Open	–	2R	2R

Legenda

      biały: –, nie uczestniczyła w turnieju

     różowy: QF, odpadła w turnieju juniorskim w ćwierćfinale (1997)

     różowy: W, wygrała turniej juniorski (1996)

      niebieski: 1R, odpadła w 1 rundzie turnieju seniorskiego (podobnie: 2R, 3R, 4R)

      jasnobrązowy: QF, odpadła w ćwierćfinale

      ciemnobrązowy: SF, odpadła w półfinale

      żółty: F, odpadła w finale

      zielony: W, wygrała turniej

Turnieje WTA

Gra pojedyncza

Mistrzyni

Lp.	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	10/05/1999	Antwerpia, Belgian Open	Kategoria IV	112 500	ziemna	Sarah Pitkowski	6:1, 6:2
2.	01/01/2001	Gold Coast, Thalgo Hardcourts Champ’s	Kategoria III	170 000	twarda	Silvia Farina Elia	7:6(5), 6:4
3.	08/01/2001	Canberra, Canberra International	Kategoria III	170 000	twarda	Sandrine Testud	6:2, 6:2
4.	18/06/2001	's-Hertogenbosch, Heineken Trophy	Kategoria III	170 000	trawa	Kim Clijsters	6:4, 3:6, 6:3
5.	06/05/2002	Berlin, Eurocard German Open	Kategoria I	1 224 000	ziemna	Serena Williams	6:1, 1:6, 7:6(5)
6.	21/10/2002	Linz, Generali Ladies Linz	Kategoria II	585 000	dywan	Alexandra Stevenson	6:3, 6:0
7.	17/02/2003	Dubaj, Dubai Duty Free Women’s Open	Kategoria II	585 000	twarda	Monica Seles	4:6, 7:6(4), 7:5
8.	07/04/2003	Charleston, Family Circle Cup	Kategoria I	1 300 000	twarda	Serena Williams	6:3, 6:4
9.	05/05/2003	Berlin, MasterCard German Open	Kategoria I	1 262 000	ziemna	Kim Clijsters	6:4, 4:6, 7:5
10.	26/05/2003	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	6 225 054	ziemna	Kim Clijsters	6:0, 6:4
11.	28/07/2003	San Diego, Acura Classic	Kategoria II	1 000 000	twarda	Kim Clijsters	3:6, 6:2, 6:3
12.	11/08/2003	Toronto, Rogers AT&T Cup	Kategoria I	1 325 000	twarda	Lina Krasnorucka	6:1, 6:0
13.	25/08/2003	Nowy Jork, US Open	Wielki Szlem	7 586 000	twarda	Kim Clijsters	7:5, 6:1
14.	13/10/2003	Zurych, Swisscom Challenge	Kategoria I	1 300 000	twarda	Jelena Dokić	6:0, 6:4
15.	12/01/2004	Sydney, Sydney International	Kategoria II	585 000	twarda	Amélie Mauresmo	6:4, 6:4
16.	19/01/2004	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	5 590 310	twarda	Kim Clijsters	6:3, 4:6, 6:3
17.	23/02/2004	Dubaj, Dubai Duty Free Women’s Open	Kategoria II	585 000	twarda	Swietłana Kuzniecowa	7:6(3), 6:3
18.	08/03/2004	Indian Wells, Pacific Life Open	Kategoria I	2 100 000	twarda	Lindsay Davenport	6:1, 6:4
19.	16/08/2004	Ateny, Igrzyska olimpijskie	IO	0	twarda	Amélie Mauresmo	6:3, 6:3
20.	11/04/2005	Charleston, Family Circle Cup	Kategoria I	1 300 000	twarda	Jelena Diemientjewa	7:5, 6:4
21.	25/04/2005	Warszawa, J&S Cup	Kategoria II	585 000	ziemna	Swietłana Kuzniecowa	3:6, 6:2, 7:5
22.	02/05/2005	Berlin, Qatar Total German Open	Kategoria I	1 300 000	ziemna	Nadieżda Pietrowa	6:3, 4:6, 6:3
23.	23/05/2005	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	5 301 154	ziemna	Mary Pierce	6:1, 6:1
24.	09/01/2006	Sydney, Sydney International	Kategoria II	600 000	twarda	Francesca Schiavone	4:6, 7:5, 7:5
25.	20/02/2006	Dubaj, Dubai Tennis Championships	Kategoria II	1 000 000	twarda	Maria Szarapowa	7:5, 6:2
26.	29/05/2006	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	6 747 626	ziemna	Swietłana Kuzniecowa	6:4, 6:4
27.	19/06/2006	Eastbourne, Hastings Direct Int’l Champ’s	Kategoria II	600 000	trawa	Anastazja Myskina	4:6, 6:1, 7:6(5)
28.	22/08/2006	New Haven, Pilot Pen Tennis	Kategoria II	600 000	twarda	Lindsay Davenport	6:0, 1:0 k
29.	07/11/2006	Madryt, Sony Ericsson Champ’s	Masters	3 000 000	dywan	Amélie Mauresmo	6:4, 6:3
30.	19/02/2007	Dubaj, Dubai Tennis Championships	Kategoria II	1 500 000	twarda	Amélie Mauresmo	6:4, 7:5
31.	26/02/2007	Ad-Dauha, Qatar Total Open	Kategoria II	1 340 000	twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:4, 6:2
32.	30/04/2007	Warszawa, J&S Cup	Kategoria II	600 000	ziemna	Alona Bondarenko	6:1, 6:3
33.	28/05/2007	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	8 978 567	ziemna	Ana Ivanović	6:1, 6:2
34.	18/06/2007	Eastbourne, Hastings Direct Int’l Champ’s	Kategoria II	600 000	trawa	Amélie Mauresmo	7:5, 6:7(4), 7:6(2)
25.	19/06/2007	Toronto, Rogers Cup	Kategoria I	1 340 000	twarda	Jelena Janković	7:6(3), 7:5
36.	28/05/2007	Nowy Jork, US Open	Wielki Szlem	9 098 000	twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:3
37.	01/10/2007	Stuttgart, Porsche Tennis Grand Prix	Kategoria II	650 000	dywan	Tatiana Golovin	2:6, 6:2, 6:1
38.	15/10/2007	Zurych, Zurich Open	Kategoria I	1 340 000	dywan	Tatiana Golovin	6:3, 6:4
39.	07/11/2007	Madryt, Sony Ericsson Champ’s	Masters	3 000 000	dywan	Maria Szarapowa	5:7, 7:5, 6:3
40.	07/01/2008	Sydney, Sydney International	Kategoria II	600 000	twarda	Swietłana Kuzniecowa	4:6, 6:2, 6:4
41.	11/02/2008	Antwerpia, Proximus Diamond Games	Kategoria II	600 000	twarda	Karin Knapp	6:3, 6:3
42.	02/05/2010	Stuttgart, Porsche Tennis Grand Prix 2010	Kategoria Premier	700 000	ceglana	Samantha Stosur	6:4, 2:6, 6:1
43.	19/06/2010	's-Hertogenbosch, UNICEF Open	Kategoria International	220 000	trawa	Andrea Petković	3:6, 6:3, 6:4

Gra podwójna

Mistrzyni

Lp.	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	31/12/2001	Gold Coast, Thalgo Hardcourts Champ’s	Kategoria III	170 000	twarda	M. Shaughnessy	Åsa Svensson Miriam Oremans	6:1, 7:6(6)
2.	14/10/2002	Zurych, Swisscom Challenge	Kategoria I	1 224 000	dywan	Jelena Bowina	Jelena Dokić Nadieżda Pietrowa	6:2, 7:6(2)

Statystyki

Przeciwko czołowym zawodniczkom

Tenisistka	Mecze	W	P	Pierwsze spotkanie	Ostatnie spotkanie
Marion Bartoli	4	3	1	Toronto, 13 sierpnia 2003	Madryt, 8 listopada 2007
Kim Clijsters	25	12	13	Ramat ha-Szaron, 1998	Londyn, 28 czerwca 2010
Anna Czakwetadze	3	3	0	Londyn, 30 czerwca 2006	Madryt, 6 listopada 2007
Lindsay DavenportKK	13	8	5	Paryż, 24 maja 1999	Nowy Jork, 6 września 2006
Jelena Diemientjewa	13	11	2	Melbourne, 21 stycznia 2002	Miami, 25 marca 2010
Jelena Dokić	3	2	1	Amelia Island, 13 kwietnia 2002	Zurych, 19 października 2003
Tatiana Golovin	4	4	0	Charleston, 16 kwietnia 2005	Zurych, 21 października 2007
Daniela Hantuchová	5	3	2	Gold Coast, 1 stycznia 2002	Londyn, 3 lipca 2006
Martina HingisKK	4	2	2	Melbourne, 20 stycznia 2000	Madryt, 7 listopada 2006
Ana Ivanović	5	5	0	Warszawa, 30 kwietnia 2005	Brisbane, 8 stycznia 2010
Jelena Janković	10	10	0	Charleston, 11 kwietnia 2005	Stuttgart, 30 kwietnia 2010
Anna KurnikowaKK	4	4	0	Filadelfia, 8 listopada 1999	Melbourne, 14 stycznia 2003
Lina KrasnoruckaKK	2	2	0	Paryż, 5 czerwca 2001	Toronto, 17 sierpnia 2003
Swietłana Kuzniecowa	18	16	2	Londyn, 1 lipca 2003	Sydney, 11 stycznia 2008
Magdalena MaleewaKK	4	3	1	Paryż, 7 lutego 2000	Antwerpia, 14 lutego 2002
Conchita MartínezKK	7	7	0	Londyn, 3 lipca 2001	Paryż, 24 maja 2005
Amélie MauresmoKK	14	8	6	Nowy Jork, 30 sierpnia 1999	Eastbourne, 23 czerwca 2007
Alicia Molik	5	5	0	Nowy Jork, 11 września 2000	Ad-Dauha, 28 lutego 2007
Corina MorariuKK	1	1	0	Québec, 1 listopada 1999	Québec, 1 listopada 1999
Anastazja MyskinaKK	10	8	2	Palermo, 10 lipca 2000	Eastbourne, 24 czerwca 2006
Flavia Pennetta	3	2	1	Londyn, 2003	Puchar Federacji, 2006
Nadieżda Pietrowa	16	14	2	Puchar Federacji, 2001	Londyn, 26 czerwca 2010
Mary PierceKK	5	4	1	Charleston, 11 kwietnia 2003	Nowy Jork, 5 września 2005
Agnieszka Radwańska	2	2	0	Eastbourne, 18 czerwca 2007	Zurych, 15 października 2007
Dinara Safina	6	5	1	Nowy Jork, 1 września 2003	Berlin, 10 maja 2008
Arantxa Sánchez VicarioKK	1	0	1	Londyn, 26 czerwca 2000	Londyn, 26 czerwca 2000
Patty Schnyder	9	9	0	Nowy Jork, 29 sierpnia 2001	Londyn, 2 lipca 2007
Monica SelesKK	6	3	3	Melbourne, 22 stycznia 2001	Amelia Island, 18 kwietnia 2003
Maria Szarapowa	10	7	3	Miami, 29 marca 2005	Paryż, 29 maja 2010
Nicole VaidišováKK	4	4	0	Nowy Jork, 31 sierpnia 2004	Zurych, 20 października 2007
Serena Williams	14	6	8	Nowy Jork, 2 września 2001	Melbourne, 30 stycznia 2010
Venus Williams	9	2	7	Berlin, 7 maja 2001	Nowy Jork, 7 września 2007
Caroline Wozniacki	1	1	0	Miami, 2 kwietnia 2010	Miami, 2 kwietnia 2010
Samantha Stosur	2	1	1	Stuttgart, 2 maja 2010	Paryż, 31 maja 2010

^KK Zawodniczka już zakończyła karierę.

Nietypowe rozstrzygnięcia meczów

Mecze wygrane bez utraty gema (wynikiem 6:0, 6:0)

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
2004	Australian Open	Olivia Lukaszewicz	1R	6:0, 6:0
2006	Indian Wells	Aiko Nakamura	3R	6:0, 6:0
2007	Madryt	Marion Bartoli	RR	6:0, 6:0

Mecze wygrane poprzez krecz rywalki

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
2000	Knokke-Heist	Amanda Hopmans	1R	6:3, 1:2 krecz
2002	Amelia Island	Jelena Dokić	SF	6:2, 4:1 krecz
2002	Montreal	Henrieta Nagyová	3R	5:7, 6:0, 4:1 krecz
2005	Charleston	Lindsay Davenport	QF	3:6, 6:3, 1:0 krecz
2006	New Haven	Lindsay Davenport	F	6:0, 1:0 krecz	kontuzja ramienia

Mecze wygrane walkowerem

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
2001	Berlin	Clarisa Fernández	3R	walkower
2004	Sydney	Lindsay Davenport	SF	walkower
2006	Sydney	Nadieżda Pietrowa	QF	walkower
2008	Sydney	Lucie Šafářová	2R	walkower

Mecze poddane rywalce

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
2001	Berlin	Jennifer Capriati	SF	2:6, 6:4, 1:2 krecz	kontuzja kostki
2001	Hawaje	Sandrine Testud	F	3:6, 0:2 krecz	kontuzja uda
2003	's-Hertogenbosch	Kim Clijsters	F	7:6(4), 0:3 krecz	kontuzja lewego nadgarstka
2006	Australian Open	Amélie Mauresmo	F	1:6, 0:2 krecz	kłopoty żołądkowe

Przebieg wybranych meczów w karierze

• 2003 – Australian Open – czwarta runda. Mecz przeciwko Lindsay Davenport. Po raz pierwszy w karierze Belgijka pokonała kilkukrotną liderkę rankingu WTA 7:5, 5:7, 9:7. Pojedynek trwał ponad trzy godziny, obydwie zawodniczki walczyły z australijskim upałem. Justine Henin-Hardenne doznała skurczu mięśnia.
• 2003 – French Open – półfinał. Pojedynek przeciwko Serenie Williams. Justine Henin-Hardenne wygrała 6:2 pierwszego seta, ale przegrała drugiego 4:6. W decydującej, trzeciej odsłonie, wygrała 7:5. Kiedy Williams prowadziła 4:2 przy stanie gema 15:0, nastąpił mały konflikt na korcie. Amerykanka uderzyła pierwszy serw, kiedy Justine Henin podniosła rękę, sygnalizując, że nie jest jeszcze gotowa. Uderzenie było netowe. Sędzia nie zauważył gestu Henin i kiedy zapytał ją o to, nie odpowiedziała. Podyktował powtórzenie serwu, czym wyraźnie zdenerwował Williams, która przegrała gema, a w efekcie cały mecz. Ta porażka przerwała serię trzydziestu trzech meczów Sereny Williams wygranych z rzędu. W finale Justine wygrała z Kim Clijsters.
• 2003 – US Open – półfinał. Justine Henin-Hardenne pokonała w trzecim secie w tie-breaku Jennifer Capriati, która po meczu trafiła do szpitala z powodu zmęczenia. Henin-Hardenne wygrała 4:6, 7:5, 7:6(4). Kilka razy w meczu Capriati była o dwie piłki od zwycięstwa. W finale następnego dnia Belgijka pokonała swoją rodaczkę, Kim Clijsters.
• 2004 – Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach – półfinał. Belgijka grała z Anastazją Myskiną. Justine Henin doprowadziła z wyniku 5:1 w trzecim secie na korzyść Rosjanki do wygrania całego meczu. Wkrótce zdobyła złoty medal olimpijski.
• 2005 – French Open – czwarta runda. Pojedynek ze Swietłaną Kuzniecową, który Justine Henin wygrała 7:6(6), 4:6, 7:5. Rosjanka wygrała pierwszego seta i wysoko prowadziła w drugim. Justine Henin broniła już piłki meczowe, jednak ostatecznie wygrała drugą odsłonę i doprowadziła do rozegrania trzeciej. Tam zwyciężyła 7:5 i odniosła triumf w turnieju.
• 2005 – Wimbledon – pierwsza runda. Justine Henin grała z Eleni Daniilidou. Przegrała 7:6(8), 2:6, 7:5. Był to jeden z niewielu przypadków, kiedy triumfatorka French Open tak szybko skończyła rywalizację w Wimbledonie.
• 2006 – Australian Open – finał. Pojedynek z Amélie Mauresmo. Justine Henin z powodu kłopotów żołądkowych musiała zrezygnować z dalszego rozgrywania meczu (przy wyniku 1:6, 0:2). Od 1900 roku tylko cztery razy kobiety nie rozgrywały do końca finału wielkoszlemowej imprezy; od 1965 roku był to pierwszy taki przypadek. Belgijka oświadczyła potem, że obawiała się możliwych komplikacji zdrowotnych, gdyby zdecydowała się kontynuować grę.
• 2006 – Wimbledon – finał. Po raz drugi finał wielkoszlemowej imprezy przeciwko Amélie Mauresmo, przegrany 6:2, 3:6, 4:6. Pierwszego seta Justine Henin wygrała w pół godziny, jej rywalka była nerwowa i nie pokazywała swojego najlepszego tenisa. W drugim secie nastąpił jednak zwrot w grze obydwu zawodniczek, Henin zaczęła popełniać wiele niewymuszonych błędów i w efekcie przegrała drugą partię do trzech, a trzecią do czterech.
• 2007 – Berlin – ćwierćfinał. Justine Henin pokonała Jelenę Janković 3-6, 6:4, 6:4. Mecz wznawiany był pięciokrotnie. Rozpoczęto go w piątek i przerwano przy stanie 3:6, 4:4 dla Serbki z powodu zapadających ciemności (przełożono na sobotę). Czwarta próba wznowienia meczu w sobotę przed południem została zakończona fiaskiem – po rozgrzewce zawodniczki opuściły kort z powodu opadów deszczu. Powróciły około godziny czternastej i po rozegraniu gema na 5:4 dla Belgijki znów zaczęło padać. Na szczęście opady okazały się przelotne i Justine Henin wygrała seta 6:4. W trzecim straciła cztery gemy z rzędu i Serbka prowadziła 0:4. Od tego czasu zwyciężyła sześć kolejnych gemów i całego seta do czterech.

Inne informacje

• Turniejową mentorką Justine Henin (osobą, która wprowadza tenisistkę w świat zawodowego tenisa ziemnego) była Virginia Ruzici.
• W 1997, jako piętnastolatka, Justine Henin otrzymała „Trophy 40-15” – nagrodę dla najpopularniejszej w Belgii tenisistki.
• Jako juniorka wygrała w 1997 na kortach Rolanda Garrosa. Wystartowała wtedy z „dziką kartą”; była pierwszą Belgijką, która wygrała te zawody od 1947 roku. W 1996 wygrała Orange Bowl i Mistrzostwa Europy (European Championships). W 1997 była w ćwierćfinałach juniorskich Wimbledonu i US Open.
• W 1997 została najmłodszą triumfatorką Belgian National Championships (Narodowych Mistrzostwach Belgii) i pokonała wtedy czterdziestą zawodniczkę świata, Dominique Van Roost.
• Podczas rozdawania nagród w jednym z turniejów amatorskich w Belgii poznała swojego przyszłego męża – trenera tenisa ziemnego Pierre’a-Yves’a Hardenne’a.
• W 2002 razem z Kim Clijsters zdobyły Trophée National du Merite Sportif (Trofeum Doskonałego Narodowego Sportowca) od belgijskiego rządu. Drugi raz od czasu powstania nagrody (1933) przyznano ją osobie związanej z tenisem (ostatnio w 1957), a po raz pierwszy kobiecie.
• Te słowa Justine Henin-Hardenne powiedziała po swoim pierwszym w karierze zwycięstwie wielkoszlemowym we French Open 2003: Dedykuję zwycięstwo mojej mamie, ponieważ kiedy przyjechałam tu z nią jedenaście lat temu, powiedziałam: – Któregoś dnia będę na tym korcie i może wygram. I dzisiaj to zrobiłam. Po zwycięstwie spotkała się z belgijską rodziną królewską (królem Albertem II, królową Paolą i księciem Phillippe). Później pojawiła się na balkonie piętnastowiecznego brukselskiego ratusza, gdzie otrzymała huczne owacje od tłumu. Jako pierwsza postać ze świata sportu otrzymała fanfary od belgijskiej drużyny piłki nożnej, w której znalazł się Leo Clijsters, ojciec Kim.
• 2003 – Justine Henin-Hardenne wraz z Rogerem Federerem wybrani zostali „Tenisistami Roku” przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Pisarzy Tenisowych (International Tennis Writers Association).
• 2003 – Justine Henin-Hardenne i Andy Roddick zostali wybrani Mistrzami Świata przez Międzynarodową Federację Tenisową (ITF)
• Tenisistka założyła w grudniu 2003 własną organizację charytatywną „Justine’s Winner’s Circle”, zajmującą się dziećmi chorymi na nowotwór. Oryginalna, francuska nazwa instytucji brzmi Les vingt Coeurs de Justine, co w dosłownym tłumaczeniu znaczy „Dwadzieścia serduszek Justine”. Tyle samo serduszek znajduje się na logo fundacji.
• 16 lutego 2004 Justine Henin i Kim Clijsters zostały odznaczone Krzyżem Wielkim Orderu Korony (Ordre de la couronne) przez króla Alberta II. Uroczystość w Pałacu Królewskim uświetniła obecność premiera Belgii, Guya Verhofstadta.
• Czterokrotnie nominowana do nagrody „Najlepszego Sportowca Roku” (Laureus World Sportswoman of the Year Award).
• W 2006 roku, UNESCO uznało Henin „Sportową Mistrzynią UNESCO”.
• W marcu 2012 zajęła 26. miejsce na liście 100 najlepszych tenisistów wszech czasów według The Tennis Channel.
• Deblowymi partnerkami Justine Henin były m.in. Kim Clijsters, Magdalena Malejewa, Virginie Razzano, Amélie Mauresmo, Els Callens i Mary Pierce.

Rekordy

Najwięcej rozegranych spotkań

Liderki rankingu WTA zostały pogrubione.

Liczba	Tenisistki
25	Kim Clijsters
18	Swietłana Kuzniecowa
16	Nadieżda Pietrowa
14	Amélie Mauresmo
14	Serena Williams
12	Lindsay Davenport
12	Jelena Diemientjewa
10	Jelena Janković
10	Anastazja Myskina
10	Maria Szarapowa
9	Patty Schnyder
9	Venus Williams
7	Jennifer Capriati
7	Conchita Martínez
7	Chanda Rubin
7	Monica Seles
6	Jelena Bowina
6	Nathalie Dechy
6	Dinara Safina
6	Francesca Schiavone
6	Sandrine Testud
6	Wiera Zwonariowa
5	Daniela Hantuchová
5	Ana Ivanović
5	Alicia Molik
5	Mary Pierce
5	Ai Sugiyama

Najwięcej wygranych turniejów

Liczba	Lata	Turnieje
4	2003, 2005, 2006, 2007	Roland Garros
4	2003, 2004, 2006, 2007	Dubai Tennis Championships
3	2002, 2003, 2005	Qatar Telecom German Open
3	2004, 2006, 2008	Sydney International
2	2003, 2005	Family Circle Cup
2	2005, 2007	J&S Cup
2	2003, 2007	Rogers Cup
2	2003, 2007	US Open

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Justine Henin (ang. • fr. • niderl.)
• Oficjalna strona fundacji Justine Henin (niem. • ang.)
• Profil tenisistki w serwisie Tennisrulz (ang.)
• Szablon:WTA profil
• Szablon:Fed Cup profil
• Profil Henin na stronie sports-reference.com (ang.)