21 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita
| |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 5 pułk artylerii ciężkiej | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | mjr Franciszek Szałek | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | artyleria | |
| Podległość | 21 Dywizja Piechoty Górskiej | |
21 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (21 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 5 pułk artylerii ciężkiej z Krakowa.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
21 dywizjon artylerii ciężkiej został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym "W" w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku, w garnizonie Kraków, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Jednostką mobilizującą był 5 Pułk Artylerii Ciężkiej. 25 sierpnia 1939 roku dywizjon wymaszerował z koszar do rejonu alarmowego 12 km wschód od Krakowa i tam ukończył mobilizację. W trakcie wyposażania pododdziału wystąpiły braki w wyposażeniu i uzbrojeniu indywidualnym. Między innymi zabrakło około 50% plecaków oraz karabinków dla telefonistów, którym w zamian wydane zostały bagnety. Dwie radiostacje typu N2 otrzymało jedynie dowództwo dywizjonu. 26 sierpnia 1939 roku dyon otrzymał konie z poboru, które w większości były nieodpowiednie dla artylerii ciężkiej. Po zakończeniu mobilizacji dywizjon został podporządkowany dowódcy 21 Dywizji Piechoty Górskiej.
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
dowódca — mjr Franciszek Szałek
- adiutant — kpt. Olgierd Smoleński
- płatnik — ppor. rez. Małecki
- dowódca 1 baterii — kpt. Mateusz Zajewski
- oficer zwiadowczy — ppor. rez. Bernard Nitsche (zdezerterował)
- oficer ogniowy— ppor. Majchrzak
- szef baterii — ogn. Maszner
- dowódca 2 baterii — por. rez. Dominik Łubieński
- oficer zwiadowczy — ppor. rez. Rościszewski
- oficer ogniowy — ppor. Wiesław Poczman
- szef baterii — st. ogn. Piotr Medoń
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Instytut Wydawnictw PAX. Warszawa 1990
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków 1995. ISBN 83-85621-87-3
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
