59 Dywizjon Artylerii Lekkiej
59 Dywizjon Artylerii Lekkiej (59 dal) - pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 30 pułk artylerii lekkiej z Brześcia.
Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]
59 dywizjon artylerii lekkiej miał być sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym "W", w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym[1].
Jednostką mobilizującą był 30 pal stacjonujący w garnizonie Brześć[2].
Organizacja wojenna pododdziału była identyczna z organizacją wojenną dywizjonu wchodzącego w skład pułku artylerii lekkiej i zakładała, że w jego składzie znajdzie się dowództwo, trzy baterie armat i kolumna amunicyjna. Każda z baterii miała być uzbrojona w cztery 75 mm armaty wz. 1897.
Dywizjon miał być jednostką artylerii odwodu Naczelnego Wodza.
Dywizjon został sformowany w dniach 23–26 marca 1939 roku, w Brześciu, a następnie przetransportowany koleją do rejonu operacyjnego Armii „Modlin”. Dowódca armii, gen. bryg. Emil Krukowicz-Przedrzymirski podporządkował pododdział dowódcy 20 Dywizji Piechoty, wyznaczonej do osłony kierunku na Warszawę, w rejonie Mławy.
W czasie kampanii wrześniowej, w dniach 1–4 września, dyon walczył w bitwie pod Mławą, wspierając piechotę Oddziału Wydzielonego ppłk. dypl. Konstantego Zaborowskiego broniącego pozycji rzęgnowskiej. Dowódca dywizjonu pełnił funkcję dowódcy artylerii Oddziału Wydzielonego[3].
11 września dowódca Armii „Warszawa” podporządkował dyon (bez 1 baterii) Grupie Operacyjnej Kawalerii gen. Andersa. 14 września pododdział odłączył się od wojsk Grupy gen. Andersa. 16 września w lasach między Łaskarzewem, a Maciejowicami po uporczywej walce dostał się do niemieckiej niewoli.
1 bateria wzięła udział w obronie Warszawy, jako artyleria bezpośredniego wsparcia III batalionu 336 Pułku Piechoty na Saskiej Kępie (Pododcinek „Południowo-Wschodni”, Odcinek „Warszawa-Wschód”).
Obsada personalna 59 dal[edytuj | edytuj kod]
- dowódca dywizjonu - mjr art. Mieczysław Suzin
- adiutant - ppor. rez. Wacław Cieślik († 1 XI 1939 zmarł z ran)
1 bateria
- dowódca baterii - por. Wiesław Józef Gąsiorowski
2 bateria
- dowódca baterii - por. Jan Adam Nowicki
- oficer zwiadowczy - ppor. Jan Markiewicz
- oficer ogniowy - ppor. Klemens Juszczyk
- oficer ogniowy - ppor. rez. art. Jerzy Olgierd Odyniec
- dowódca I plutonu - ppor. Jan Żuk
- dowódca II plutonu - plut. pchor. Wachtel ? Jakub Wachtel
3 bateria
- dowódca 3 baterii - kpt. Piotr Kaczkowski
- szef baterii - st. ognm. Marcin Sałata
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Juszkiewicz, Bitwa pod Mławą 1939, Prace Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych Nr 33, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1979, wyd. I
- Ryszard Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774.
- Piotr Zarzycki, Artyleria w obronie Lwowa w roku 1939, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2 (207), Warszawa 2005
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||