Pocysterskie opactwo w Krzeszowie

Pocysterskie opactwo w Krzeszowie

nr rej. A/1989/489 z 1959-02-20 20 lutego 1959(dts)
Zabudowania klasztorne
Państwo	Polska
Miejscowość	Krzeszów
Kościół	rzymskokatolicki
Rodzaj klasztoru	opactwo
Obiekty sakralne
Bazylika	Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Kościół	św. Józefa
Zabudowania klasztorne	Dom Opata, Klasztor Benedyktynek, Wielka Kalwaria Krzeszowska, Betlejem (Krzeszów), Kaplica św. Anny na Górze Świętej Anny
Fundator	Anna Przemyślidka
Styl	Barok
Data budowy	1242
Położenie na mapie Polski Pocysterskie opactwo w Krzeszowie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pocysterskie opactwo w Krzeszowie
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego Pocysterskie opactwo w Krzeszowie
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kamienna Góra Pocysterskie opactwo w Krzeszowie
50°44′04″N 16°04′20″E
Strona internetowa

Pocysterskie opactwo w Krzeszowie – kompleks najwyższej światowej klasy zabytków, którego początki sięgają XIII wieku. Opactwo nazywane „europejską perłą baroku” przynależy do diecezji legnickiej, wcześniej zamieszkane przez benedyktynów i cystersów. Znajduje się w Krzeszowie, w województwie dolnośląskim. W 2004 uznane za pomnik historii. Część obiektów udostępniona jest dla zwiedzających. Na miejscu funkcjonują Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W części klasztornej znajduje się Opactwo Sióstr Benedyktynek, ekspatriowane w 1946 r. z klasztoru i kościoła pw. Wszystkich Świętych we Lwowie.

Historia

• 
  Herb opactwa (tarcza)
• 
  Dom opata i kościół Józefa
• 
  Fasada bazyliki
• 
  Kościół św. Józefa
• 
  Budynek bramny

W roku 1242 Anna Przemyślidka, wdowa po Henryku II Pobożnym założyła w Krzeszowie parafię benedyktyńską i sprowadziła benedyktynów z Opatovic we wschodnich Czechach. Z niewiadomych przyczyn benedyktyni opuścili Krzeszów w roku 1289. Bolko I Surowy ustanowił w 1292 nową fundację dla cystersów, nadając im 14 wsi i miasto Lubawka. Sprowadził mnichów z Henrykowa.

Podczas wojen husyckich w latach 1414–1426 klasztor został spustoszony, jednak w następnych latach odzyskał świetność. Wśród kolejnych przełożonych klasztoru szczególnie zasłużył się 43. opat, Innocenty Fritsch, kierujący opactwem w latach 1727–1734. Za jego czasów powstał obecny, wspaniały kościół klasztorny. Na początku swoich rządów uporządkował on również sprawy klasztornych majątków ziemskich, czego widocznym do dziś śladem są licznie rozsiane po Kotlinie Krzeszowskiej kamienie graniczne wykonane wg tego samego wzorca: w płytkiej wnęce infuła i pastorał – symbole władzy opackiej, u góry litery I A G – monogram Innocentego Fritscha (Innocentius Abbas Grissoviensis) i u dołu rok – 1727.

Gdy Śląsk został w 1741 roku zdobyty przez Prusy, nastąpiła jego stopniowa sekularyzacja, natomiast kościół klasztorny został przemianowany na parafialny. Ze względu na zły stan gotyckiej części claustrum podjęto decyzję o jego częściowej rozbiórce, a pozostałe skrzydło przeznaczono na szkołę i mieszkania. Dom gościnny stał się siedzibą nadleśnictwa. W wyniku pożaru w 1913 r. spłonął hełm północnej wieży, jego odbudowę rozpoczęto dopiero 3 sierpnia 1930 r., rekonstrukcję ukończono 12 lipca 1931 r. Na pamiątkę tego wydarzenia od 2022 roku (109. rocznica pożaru) odbywa się Bieg na Wieżę. W biegu uczestniczą strażacy z OSP Krzeszów przebrani w mundury z epoki. W roku 1919 opustoszały klasztor został przejęty przez wysiedlonych z Pragi benedyktynów z klasztoru Emaus, wśród których był Nikolaus von Lutterotti, który opracował dotychczasowe dzieje klasztoru i osób z nim związanych. Papież Pius XI podniósł konwent w 1924 roku do rangi opactwa, dzięki czemu zyskał na znaczeniu jako punkt odnowy duchowej.

3 września 1940 prawie cały klasztor przejęły władze III Rzeszy, w związku z czym większość benedyktynów została zmuszona do jego opuszczenia. Część z nich powołano do wojska, czternastu zginęło na wojnie. W klasztorze urządzono tymczasowy ośrodek pobytu, najpierw, jeszcze w 1940 r. dla przesiedlanych z Rumunii Niemców karpackich z Bukowiny, od 5 października 1941 był w nim obóz dla Żydów śląskich przed ich wywiezieniem do obozu Theresienstadt, w roku 1943 ośrodek dla reemigrantów wracających z Lotaryngii, natomiast zimą 1944–1945 dla niemieckich przesiedleńców z Węgier. Pod koniec wojny w klasztorze ukryto duże archiwalia z Wrocławia oraz zbiory Biblioteki Pruskiej z Berlina. Ocalałe zbiory zostały przejęte przez władze polskie i zdeponowane w Bibliotece Jagiellońskiej. W 1946 wysiedlono pozostałych jeszcze niemieckich benedyktynów, poza ich przeorem Nikolausem von Lutterottim, który mieszkał w Krzeszowie do lat 50. XX w., a klasztor objęły w 1946 ss. benedyktynki ze Lwowa. Po wojnie techniczny stan klasztoru pogarszał się, co spowodowało ciągnące się latami remonty, nie dające trwałej poprawy. Kompleksowy remont całego zespołu przeprowadzono po 1997 roku.

Cały kompleks składa się z: kościoła klasztornego, klasztoru, ogrodu, kościoła bractwa św. Józefa, domu gościnnego opata oraz budynków pomocniczych. Pierwszy powstał romański kościół, który został wzniesiony w końcu XIII wieku i poświęcony w roku 1292, gdy przybyli do niego pierwsi zakonnicy. Obecny barokowy kościół projektowali architekci z kręgu Kiliana Ignaca Dientzenhofera w latach 1728–1735. Fasadę o dwóch wieżach projektował Ferdynand Maksymilian Brokoff.

Opaci cysterscy

1. Teodoryk 1292–1298
2. Henryk I 1298–1303
3. Mikołaj I 1303–1310
4. Wilhelm 1310–1312
5. Henryk II Camerarius 1312–1332
6. Mikołaj II 1332–1352
7. Hellwig, 1352-1357
8. Henryk III von Probsthain 1357–1359
9. Mikołaj III Kestner 1360–1374
10. Henryk IV von Probsthain 1374–1383
11. Jan I Karaluch 1383–1387
12. Piotr I Appenrode, z Jauer 1387–1394
13. Mikołaj IV von Liegnitz 1395–1399
14. Henryk V 1399–1401
15. Mikołaj V Goldberg 1401–1429
16. Paweł Körnichen 1429–1431
17. Michał I 1431–1436
18. Jan II 1436–1440
19. Michał II 1440–1460
20. Mikołaj VI von Liebau 1460–1490
21. Jan III von Hayn 1490–1506
22. Tomasz Koch 1506–1516
23. Franciszek Büthner 1517–1533
24. Michał III Lorenz 1533–1542
25. Jan IV Ilgner-Walowitz 1542–1544
26. Jan V Kellner 1544–1554
27. Benedykt I Bartsch 1554–1556
28. Antoni Neukirch 1556–1558
29. Jan VI Tharlan 1558–1567
30. Kacper I Hauser 1567–1571
31. Krzysztof Scholtz 1571–1574
32. Mikołaj VII Ruperti 1574–1576
33. Kacper II Ebert 1576–1609
34. Jerzy I Henning 1609–1611
35. Tomasz Haller 1611–1616
36. Marcin Clavei 1616–1620
37. Jerzy II Henning 1621–1622
38. Adam Wolfgang 1622–1632
39. Walenty Rüling 1632–1653
40. Andrzej Michaelis 1653–1660
41. Bernard Rosa 1660–1696
42. Dominik Geyer 1696–1726
43. Innocenty Fritsch 1727–1734
44. Benedykt II Seidel 1734–1763
45. Malachiasz Schönwiese 1763–1767
46. Placyd Mundfering 1768–1787
47. Piotr II Keylich 1787–1797
48. Jan VII Langer 1797–1800
49. Ildefons Reuschel 1800–1810

Galeria

• 
  Budynek klasztorny
• 
  Rzeźby na fasadzie
• 
  Cmentarz klasztorny
• 
  Bazylika w parku miniatur w Kowarach

Bibliografia

• Baldwin Ziętara,Obraz Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie, [w:] H. Dziurla i K. Bobowski, Krzeszów uświęcony łaską, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1997 r., s. 9–12 ISBN 83-229-1275-7.
• Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2017-12-07].
• Strona fundacji EUROPEJSKA PERŁA BAROKU oraz Parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Krzeszowie – www.opactwo.eu
• Dobrzyniecki A., 2022: Pasje kolekcjonerskie i badawcze o. Nikolausa von Lutterottiego OSB (1892–1955) W: Dobrzyniecki A., Kurbiel J.: Święte obrazki. Pasje kolekcjonerskie i badawcze o. Nikolausa von Lutterottiego OSB (1892–1955). Muzeum Narodowe we Wrocławiu, stron 63.
• Łużyniecka E., Średniowieczny klasztor cysterski w Krzeszowie na podstawie ostatnich badań architektonicznych, „Czasopismo Techniczne. Architektura” 2011, R. 108, z. 23, 7-A, s. 441–460
• Kapałczyński W., Prace remontowo-konserwatorskie w okresie powojennym. Stan obecny zabytków zespołu w Krzeszowie, [w:] H. Dziurla, K. Bobowski (red.), Krzeszów uświęcony łaską, Wydawnictwo UWr, Wrocław 1997, s. 360–375.
• Provinzial-Konservator der Kunstdenkmäler Niederschlesien zu Breslau, Archiwum Państwowe we Wrocławiu, nr 252, nr 250 – Kościół klasztorny w Krzeszowie