Przejdź do zawartości

Katarzyna Nosowska

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kasia Nosowska)
Katarzyna Nosowska
Ilustracja
Katarzyna Nosowska (2024)
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1971
Szczecin

Gatunki

rock, muzyka alternatywna, muzyka elektroniczna, trip hop, pop

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów piosenek, kompozytorka, pisarka, felietonistka, prezenterka radiowa

Aktywność

od 1989

Wydawnictwo

Mercury (1996–2000)
Universal (2000)
QL (2007–2009)
Supersam (2011–2012)
Kayax (od 2013)

Zespoły
Hey (1992–2017, 2021, 2023)
Yugoton (2001)
Męskie Granie Orkiestra (2019)
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Katarzyna Nosowska, występująca też jako Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka rockowo-alternatywna, autorka tekstów piosenek, kompozytorka, pisarka, felietonistka i prezenterka radiowa. Występuje solowo i jako wokalistka zespołu muzycznego Hey.

Jako nastolatka śpiewała w lokalnych zespołach w Szczecinie. W 1992 dołączyła do Hey, który w przeciągu kilku miesięcy zdobył ogólnopolską popularność i stał się jednym z najważniejszych reprezentantów polskiego rocka lat 90. Do zawieszenia przez grupę działalności w 2017 nagrała z nią 11 albumów studyjnych. Równolegle rozpoczęła karierę jako solistka. Pod własnym nazwiskiem wydała dotychczas 9 albumów studyjnych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011), Basta (2018), Degrengolada (2023) oraz Kasia i Błażej (2024, w duecie z Błażejem Królem). Brała także udział w innych projektach muzycznych, między innymi współtworzyła supergrupę Yugoton (2001) i nagrała single promujące festiwal muzyczny Męskie Granie (2012, 2013, 2019). Ponadto współpracowała z innymi artystami, śpiewając gościnnie w ich utworach, pisząc dla nich teksty lub nagrywając wokale wspierające. W swojej twórczości łączyła elementy gatunków, takich jak rock, muzyka alternatywna, muzyka elektroniczna, trip hop i pop.

Pisała felietony dla kilku czasopism oraz wydała trzy ich zbiory w formie książek: A ja żem jej powiedziała… (2018), Powrót z Bambuko (2020) i Nie mylić z miłością (2023). Zagrała kilka epizodycznych ról w filmach, serialach i spektaklu teatralnym. Współprowadziła audycję radiową Tranzytem do niebytu na antenie Roxy FM (2009–2013). Odbyła serię stand-upowych występów Zmalowane wrota (2019).

Jest jedną z najpopularniejszych i najbardziej uznanych polskich piosenkarek i autorów tekstów. W 2010 została przez czasopismo „Machina” nazwana najlepszą polską wokalistką. Wygrała rekordową liczbę 34 Fryderyków, w tym trzy dla wokalistki roku i siedem dla autora roku. Ponadto jest laureatką między innymi dwóch Paszportów „Polityki”, w tym w honorowej kategorii kreatora kultury, Mateusza, Fenomenu „Przekroju”, trzech Bestsellerów Empiku za sprzedaż książek, trzech nagród aktorskich na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film oraz Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej nagrania były certyfikowane złotymi, platynowymi i multiplatynowymi płytami. 10 jej albumów zajęło pierwsze miejsce na notowaniu sprzedaży OLiS, a 26 utworów na Liście przebojów programu Trzeciego. W 2013 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.

Dzieciństwo i młodość

[edytuj | edytuj kod]

Katarzyna Nosowska urodziła się 30 sierpnia 1971 roku w Szczecinie[1]. Jest jedynaczką, córką marynarza[2] i jego żony Krystyny[3]. Jej dziadek od strony matki pochodził spod Krakowa, zaś babka spod Łomży[4]. Rodzina babki ze strony matki została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie[5]. Wychowywała się w bloku przy ulicy Miedzianej w Szczecinie[4]. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 11[6], gdzie uczyła się w klasie z przyszłą aktorką Agatą Kuleszą[7]. Na czas szóstej klasy przeniosła się do szkoły sportowej na profil pływacki, jednak po roku wróciła do poprzedniej placówki[8][9].

Pod presją rodziców kontynuowała naukę w szczecińskim technikum odzieżowym[10][8]. Zaczęła w tym czasie śpiewać w chórze Politechniki Szczecińskiej, między innymi z przyszłą piosenkarką Joanną Prykowską[11][12]. Po zdanej maturze nie miała pomysłu na dalszą naukę lub karierę zawodową. Za namową Kuleszy bez powodzenia podeszła do egzaminów wstępnych do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie[10]. Przez krótki czas pracowała jako sprzedawczyni w księgarni i sprzątaczka w prowadzonej przez ciotkę księgarni muzycznej. Następnie przez prawie rok była zatrudniona na poczcie, gdzie zajmowała się wprowadzaniem danych do komputerów Odra. Została zwolniona po tym, jak w sierpniu 1992 wyjechała na festiwal w Jarocinie bez udzielonego urlopu[13].

Działalność muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

1989–1991: Lokalne zespoły w Szczecinie

[edytuj | edytuj kod]

Podczas nauki w technikum wyjechała do letniej pracy w Niemieckiej Republice Demokratycznej w ramach obozu organizowanego przez Ochotnicze Hufce Pracy. Tam poznała Marka (ps. Fagas), gitarzystę Włochatego Odkurzacza – anarchopunkowego zespołu ze Szczecina. Po powrocie do Polski zaczęła przychodzić na próby grupy, podczas których Marek zachęcił ją do śpiewania. Przyjęła propozycję bycia wokalistką zespołu, wkrótce jednak została z niego usunięta, ponieważ nie zjawiała się na próbach. W 1989 przyszła na widownię koncertu Włochatego Odkurzacza w szczecińskim klubie Pinokio, gdzie muzycy spontanicznie zachęcili ją do wyjścia na scenę i zaśpiewania dwóch piosenek[14][15][10][16]. Lenin, którego poznała podczas prób chóru Politechniki Szczecińskiej, zaprosił ją do udzielenia wokali wspierających dla zespołu Szklane Pomarańcze, w którym śpiewał. Po jednej z prób dołączyła do stałego składu grupy jako druga wokalistka. Ze Szklanymi Pomarańczami występowała podczas nauki w trzeciej klasie technikum, do czasu rozwiązania zespołu z powodu powołania jednego z muzyków do wojska[14]. Podczas prób poznała basistę Jacka Chrzanowskiego[17].

Dołączyła jako wokalistka do grającego muzykę elektroniczną zespołu Kafel, w którym grał Lenin. W 1989 grupa wystąpiła na organizowanym przez Jerzego Owsiaka festiwalu Letnia zadyma w środku zimy oraz wzięła udział w konkursie na festiwalu w Jarocinie, gdzie przegrała z Closterkellerem. Po Jarocinie Nosowska przestała przychodzić na próby Kafla, po czym opuściła zespół[14][11]. W lutym 1990 członkowie zespołu Pidżama Porno, słysząc jej śpiew w piwnicy, poprosili ją o nagranie dla nich wokali wspierających[18]. Zaśpiewała w chórkach utworów „Pasażer” (polskojęzycznej wersji „The Passenger” Iggy’ego Popa) i „Ulice jak stygmaty”, które znalazły się na wydanym w czerwcu tego samego roku albumie Futurista[19]. Również w 1990 dołączyła do heavymetalowego zespołu Dum Dum, założonego przez gitarzystę Piotra Banacha, z którym poznał ją Chrzanowski. Po nagraniu kasety demo i zagraniu tylko jednego koncertu opuściła Dum Dum, przekonana przez ówczesnego partnera, że pozostali członkowie grupy źle ją traktują. Rozgniewany jej decyzją Banach nie odzywał się do niej przez dwa lata[17][15][20]. Przez ten czas nie była członkinią żadnego zespołu, jednak jako wokalistka rozpoznawalna na szczecińskiej scenie rockowej dostawała zaproszenia do udzielenia wokali wspierających innym wykonawcom. Zaśpiewała w tym czasie między innymi dla zespołów Alians, No Way Out i Vivid[14][21].

1992–1999

[edytuj | edytuj kod]

Wiosną 1992 przyjęła otrzymaną przez Piotra Banacha po dwóch latach braku kontaktu propozycję śpiewania w zespole rockowym Hey, który zakładał. Skład grupy uzupełnili: basista Marcin Macuk, drugi gitarzysta Marcin Żabiełowicz i perkusista Robert Ligiewicz. Pierwszy koncert Hey odbył się 1 lipca 1992 na Rock Festiwalu w Kielcach, gdzie zespół zdobył drugie miejsce. W kolejnych tygodniach Jacek Chrzanowski zastąpił Macuka w składzie[22]. Dzięki kasecie demo, nagranej dwa lata wcześniej przez Dum Dum z Nosowską w składzie, Hey dostał się na odbywający się w sierpniu festiwal w Jarocinie[20]. Tam otrzymał drugą nagrodę dziennikarzy i wzbudził zainteresowanie Katarzyny Kanclerz, menedżerki prowadzącej z Andrzejem Puczyńskim wydawnictwo muzyczne Izabelin Studio. W kolejnych miesiącach Kanclerz zaczęła organizować dla Hey działania promocyjne, w tym występy w telewizji i koncerty[23][21]. W listopadzie 1992 członkowie grupy podpisali kontrakt z Izabelin Studio i rozpoczęli nagrania debiutanckiego albumu studyjnego, Fire, którego premiera odbyła się 8 lutego 1993[21][24]. W trzy tygodnie sprzedało się 30 tysięcy jego egzemplarzy[25], a spośród promujących go singli trzy („Moja i twoja nadzieja”, „Dreams” i „Teksański”) dotarły do 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[26]. Związek Producentów Audio-Video certyfikował go poczwórnie platynową płytą[27].

Wiosną 1993 nagrała cztery utwory z zespołem Dezerter, które zostały w tym samym roku wydane na maxi singlu Dezerter i kompilacji Jak powstrzymałem III wojnę światową, czyli nieznana historia Dezertera[28][29]. W 1993 Hey zagrał na szeregu festiwali muzycznych, między innymi Printemps de Bourges we Francji, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i Wojnie z trzema schodami, gdzie gościnnie zaśpiewał Ryszard Riedel[30]. W międzyczasie nagrała wokale wspierające na albumy Enjoy! zespołu IMTM[31][32] i Niech popłyną łzy Kobranocki[33]. 23 listopada 1993 otrzymała statuetkę „Tylko Rocka” dla wokalistki roku, a 23 stycznia 1994 nagrodę Radia Kolor za największą osobowość sceniczną[34][1]. Ponadto na początku 1994 triumfowała w kategorii estrada w pierwszym plebiscycie Paszportów „Polityki”[34][35]. 22 kwietnia 1994 Hey wydał drugi album studyjny, Ho![36], który w 10 dni sprzedał się w 250 tysiącach egzemplarzy[37] i został certyfikowany potrójną platyną[27]. Od 8 do 29 maja 1994 zespół odbył trasę po halach sportowo-widowiskowych i amfiteatrach[34]. 9 października 1994 zagrał koncert w hali Spodek w Katowicach, przygotowany we współpracy z MTV Europe i RMF FM, udokumentowany na wydanym 6 grudnia 1994 albumie koncertowym Live![38][39].

Otrzymała nominację w kategorii najlepsza wokalistka do nagród Fryderyki 1994[40] oraz w kategorii estrada do Paszportów „Polityki” za rok 1994[35]. Wraz z Grzegorzem Porowskim zaśpiewała gościnnie w utworze Piotra Banacha „Piesenka”, wydanym na początku 1995 jako radiowy singel promujący jego planowany solowy album, ostatecznie niewydany[41][42]. 29 maja 1995 Hey wydał minialbum Heledore, a w lipcu 1995 odbył podróż do Nowego Jorku w związku z czynionymi przez wytwórnię PolyGram Polska[a] próbami wypromowania grupy w Stanach Zjednoczonych[45]. Plany nie zostały zrealizowane z powodu nieporozumień z amerykańskim oddziałem PolyGramu i ciąży Nosowskiej, która uniemożliwiała dalekie podróże[44][46]. 9 października 1995 Hey wydał trzeci album studyjny, ?[45], który pokrył się platynową płytą[27]. Nasilające się na przełomie 1995 i 1996 konflikty przyczyniły się do zerwania przez zespół współpracy z Kanclerz i przeniesienia do wytwórni Mercury Records[47][48], stanowiącej część PolyGramu[49]. Otrzymała nominację w kategorii autor roku do nagród Fryderyki 1995[50].

W 1996 nagrała utwór „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” do elektronicznego podkładu muzycznego, który Piotr Banach przygotował na potrzeby filmu Gry uliczne w reżyserii Krzysztofa Krauzego. Współpraca zainspirowała ich do nagrania całego albumu w podobnej stylistyce. Jako że koncepcja nie zakładała udziału pozostałych członków Hey, postanowili wydać przygotowany materiał jako jej solowy debiut. Utwory zostały skomponowane przez Banacha, Andrzeja Smolika i Marcina Macuka, zaś producentem całości jest Banach[41][51]. Album puk.puk został wydany 16 września 1996 przez Mercury Records[52]. Został certyfikowany złotą płytą za sprzedaż 50 tysięcy egzemplarzy[27][53]. Był promowany singlami „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” i „O nas”[52] oraz trasą koncertową[54]. „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…” dotarł do 2. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[55] i 10. notowania 30 ton – lista, lista przebojów[56]. 5 kwietnia 1997 otrzymała podczas gali Fryderyki 1996 nagrody w kategoriach autor roku i album roku – muzyka alternatywna (puk.puk), ponadto była nominowana jako wokalistka roku i za album roku – rock (puk.puk)[57].

Nagrała z zespołem Voo Voo nową wersję utworu „Nim stanie się tak, jak gdyby nigdy nic nie było”, która znalazła się na wydanym 5 maja 1997 albumie Flota zjednoczonych sił[58]. 3 kwietnia 1997 wykonała ją na promującym wydawnictwo koncercie w Klubie Stodoła[59][60]. Piosenka została wydana na singlu[59] i dotarła do 3. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[61]. 5 maja 1997 Hey wydał czwarty album studyjny, Karma[62], certyfikowany złotą płytą[27]. W lipcu 1997 zespół nagrał z udziałem innych polskich artystów „Moją i twoją nadzieję ’97”, nową wersję utworu „Moja i twoja nadzieja” z 1993, dedykowaną ofiarom powodzi tysiąclecia i wydaną na charytatywnym maxi singlu[63].

8 marca 1998 wydała nakładem Mercury Records drugi solowy album studyjny, Milena[64]. Jego producentem i autorem muzyki do większości utworów jest Andrzej Smolik, ponadto po jednej piosence skomponowali Piotr Banach i Paweł Krawczyk[65]. Promowały go single „Zoil” (z gościnnym udziałem Kazika Staszewskiego), „Gdy rozum śpi” i „Milena”[66][67][68]. „Zoil” dotarł do 3. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[69] i 9. notowania 30 ton – lista, lista przebojów[70]. „Gdy rozum śpi” został wykorzystany na ścieżce dźwiękowej do filmu Demony wojny według Goi w reżyserii Władysława Pasikowskiego[66].

W 1998 zaśpiewała gościnnie w piosence „Wzgórze” zespołu Voo Voo z albumu Oov Oov (wydanego 7 września)[71] i „A nas to” Patrycji Kosiarkiewicz z albumu Kim więc jestem (wydanego 5 października)[72]. Oba utwory zostały wydane na singlach[73][74]. Otrzymała nominacje w kategoriach wokalistka roku i album roku – muzyka alternatywna (Milena) do nagród Fryderyki 1998[75]. 4 maja 1999 Hey wydał album Hey, ostatni nagrany z Piotrem Banachem, który opuścił zespół w lipcu 1999. We wrześniu 1999 zdobyła za rolę w teledysku do singla „4 pory” z albumu Hey nagrodę w kategorii kreacja aktorska na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[76]. Otrzymała ponadto nominację w kategorii wokalistka roku do nagród Fryderyki 1999[77].

2000–2009

[edytuj | edytuj kod]

Napisała trzy teksty na album Justyny Steczkowskiej Dzień i Noc, wydany 21 lutego 2000[78]. 23 lutego 2000 zaśpiewała „Wielka dama tańczy sama” podczas koncertu Tyle słońca z piosenkami Anny Jantar, zorganizowanego w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Nagranie znalazło się na wydanym 13 marca 2000 roku albumie koncertowym[79][80]. 16 kwietnia 2000 zaśpiewała gościnnie w utworach „Się ściemnia” i „Paranoja jest goła” podczas jubileuszowego koncertu zespołu Maanam w Sali Kongresowej. W 2018 nagrania zostały wydane na albumie koncertowym Maanam i goście, a pierwsze z nich dotarło do 7. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[81][82][83]. 15 maja 2000 wydała nakładem Mercury Records i Universal Music Polska[b] swój trzeci solowy album studyjny, Sushi, w całości wyprodukowany i w większości skomponowany przez Andrzeja Smolika[84]. Promowały go single „Keskese”, „Electrified” i „Tfu”[85]. 12 sierpnia 2000 zagrała koncert na Start Festiwalu Jarocin, podczas którego gościnnie wystąpił Robert Brylewski[86]. Od 10 do 26 października 2000 odbyła trasę koncertową Sushi 2000[87]. 30 listopada 2000 zaśpiewała gościnnie na jubileuszowym koncercie Lady Pank we Wrocławiu z okazji 18-lecia działalności[88], a w grudniu 2000 na koncercie Pidżamy Porno w Białymstoku z okazji 13-lecia działalności. Nagrania utworów „To co czujesz, to co wiesz” i „Stąpając po niepewnym gruncie” z drugiego z nich znalazły się na albumie koncertowym Koncertówka 2. Drugi szczyt, wydanym w 2003[89].

Nosowska podczas koncertu Hey w Lublinie (2005)

W plebiscycie Fryderyki 2000 zdobyła nagrody w kategoriach autor roku i album roku – muzyka alternatywna (Sushi), ponadto była nominowana jako wokalistka roku[90]. Otrzymała także nominację do Paszportów „Polityki” za rok 2000 w kategorii estrada[35]. Wspólnie z Andrzejem Smolikiem nagrała nową wersję utworu „The Iris Sleeps Under The Snow” zespołu Ścianka, która znalazła się na wydanym 29 stycznia 2001 minialbumie …only your bus doesn’t stop here[91]. Weszła w skład supergrupy Yugoton, która nagrała polskojęzyczne covery piosenek z krajów byłej Jugosławii, w aranżacjach przygotowanych przez Olafa Deriglasoffa[92]. Nagrany przez zespół album Yugoton został wydany 5 marca 2001[93]. Zadebiutował na 1. miejscu listy sprzedaży OLiS[94] i został certyfikowany złotą płytą[27] za sprzedaż 50 tysięcy egzemplarzy[53]. Na albumie znalazły się trzy utwory w wykonaniu Nosowskiej: „Rzadko widuję cię z dziewczętami” (w duecie z Pawłem Kukizem), „Gdy miasto śpi (snem kamiennym)” i „To była sobota”[95]. Pierwszy z nich, wydany na singlu[96], dotarł do 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[97] i 4. notowania 30 ton – lista, lista przebojów[98]. 2 września 2001 wzięła udział w jedynym koncercie Yugoton, który odbył się na torze łyżwiarskim Stegny w Warszawie[99].

W 2001 zaśpiewała gościnnie w utworze Przemysława Thiele „Hey” z albumu Monogatari (wydanego 5 maja)[100], w trzech nagraniach wierszy na albumie Michała Żebrowskiego Lubię, kiedy kobieta (wydanym 25 czerwca)[101] i w trzech piosenkach na albumie Złe misie zespołu Świetliki (wydanym 26 listopada)[102]. Również w 2001 zaśpiewała gościnnie w utworze „Jazda” grupy T.Love, nagranym na potrzeby albumu Model 01, jednak wersja z jej udziałem nie została wykorzystana z uwagi na sprzeciw wytwórni Warner Music Poland, z którą Hey miał kontrakt (w 2002 demo zostało wydane na singlu „Moje pieniądze”)[103][104]. 22 października 2001 odbyła się premiera szóstego albumu studyjnego Hey, [sic!], w tym pierwszego nagranego z gitarzystą Pawłem Krawczykiem, który zastąpił Piotra Banacha[105]. Została nominowana w kategoriach wokalistka roku i autor roku do nagród Fryderyki 2001[106].

W latach 2002–2004 występowała gościnnie podczas koncertów zespołu Dezerter[107], począwszy od trasy po Anglii, Holandii i Belgii w kwietniu 2002[28][108]. Została nominowana w kategoriach wokalistka roku i autor roku do nagród Fryderyki 2002[109]. Wspólnie z Mietallem Walusiem nagrała utwór „Siódemka” na potrzeby kompilacji Projekt SI 031, wydanej 24 marca 2003[110][111]. Wystąpiła gościnnie w singlu Renaty Przemyk „Kochana”, promującym jej wydaną 14 kwietnia 2003 składankę The Best Of[112][113]. Piosenka dotarła do 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[114]. Nagrała cover utworu Andrzeja Dąbrowskiego „Zielono mi” na potrzeby wydanego 20 października 2003 albumu Ladies, z którego część dochodu została przekazana na fundację Porozumienie bez barier[115]. Nagranie promowało go jako singel[116]. 3 listopada 2003 zaśpiewała na dwóch koncertach galowych Ladies w Teatrze Polskim w Warszawie[117]. 17 listopada 2003 Hey wydał album Music Music[118], który przez dwa pierwsze tygodnie po premierze zajmował 1. miejsce listy sprzedaży OLiS[119]. Otrzymała nominacje w kategoriach wokalistka roku i autor roku do nagród Fryderyki 2003[120].

Nosowska podczas koncertu Hey w Warszawie (2007)

Napisała trzy teksty na debiutancki album Krzysztofa Zalewskiego (ps. Zalef), Pistolet, wydany 1 marca 2004[121][122], a także tekst do utworu Krzysztofa Krawczyka „Z daleka od trosk” z albumu To, co w życiu ważne, wydanego 31 maja 2004[123][124]. 31 lipca 2004 zaśpiewała gościnnie na koncercie zespołu Dezerter na festiwalu Przystanek Woodstock, wydanym później na DVD[125][126]. 9 października 2004 zdobyła za rolę w teledysku do singla Hey „Mru-Mru” nagrodę w kategorii kreacja aktorska na festiwalu Yach Film 2004[127]. 4 maja 2005 odbyła się premiera dedykowanego Ekstraklasie singla „Prosta rzecz”, który nagrała z Arturem Rojkiem i Krzysztofem „Grabażem” Grabowskim[128][129]. Napisała słowa utworu „Gdybyś wiedział” z debiutanckiego albumu zespołu Toronto, Miasto, wydanego 27 czerwca 2005[130][131]. 23 września 2005 Maryla Rodowicz wydała album Kochać, na który napisała wszystkie teksty, ponadto udzieliła wokali wspierających w dwóch utworach[132][133].

21 listopada 2005 ukazał się album Hey Echosystem[134], certyfikowany platynową płytą[27]. 30 stycznia 2006 zespół Silver Rockets wydał album Unhappy Songs, na którym zaśpiewała w dwóch utworach[135][136]. 20 marca 2006 została w plebiscycie Fryderyki 2005 nagrodzona w kategoriach wokalista roku i autor roku[137][138]. 20 maja 2006 odbyła się premiera nagranego przez Marylę Rodowicz z okazji Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006 utworu „Za Janasa”, do którego napisała tekst[139][140]. Wspólnie z zespołem Pogodno nagrała utwór „Piosenka dla Franka” na potrzeby charytatywnego albumu Pocztówka do świętego Mikołaja 2006, wydanego 20 listopada 2006[141][142]. 18 grudnia 2006 ukazał się album Wojciecha Waglewskiego Jasne błękitne okna, stanowiący ścieżkę dźwiękową do filmu pod tym samym tytułem, na którym zaśpiewała gościnnie w wydanym jako singel utworze „Piosenka kobieca”[143][144]. 17 kwietnia 2007 otrzymała podczas gali Fryderyki 2006 nagrodę w kategorii autor roku, ponadto była nominowana jako wokalistka roku[145][146].

Nosowska podczas koncertu Hey w Nowym Jorku (2008)

28 maja 2007 wydała nakładem wytwórni QL Music czwarty solowy album studyjny, UniSexBlues. Materiał powstawał przez siedem lat i został w całości wyprodukowany przez Marcina Macuka[147][148]. Album zajmował przez dwa tygodnie pierwsze miejsce listy sprzedaży OLiS[149][150] i został certyfikowany złotą płytą[27] za sprzedaż 15 tysięcy egzemplarzy[53]. Promujące go single „Era retuszera”, „Nerwy i wiktoriańscy lekarze” oraz „Karatetyka” dotarły do pierwszej dziesiątki Listy przebojów Programu Trzeciego[151][152]. 18 sierpnia 2007 zagrała na Off Festivalu w Mysłowicach swój pierwszy solowy koncert od siedmiu lat[153]. 24 września 2007 otrzymała nominację w kategorii najlepszy polski wykonawca do Europejskich Nagród Muzycznych MTV 2007[154]. Od 5 października do 11 listopada 2007 odbyła trasę koncertową UniSexBlues Show 2007[155]. 15 listopada 2007 zdobyła Złotego Dzioba dla wykonawcy roku[156]. 19 listopada 2007 Hey wydał album koncertowy MTV Unplugged, nagrany w ramach cyklu telewizji MTV pod tym samym tytułem[157]. Wydawnictwo spędziło pięć tygodni na szczycie listy OLiS[158] i sprzedało się w ponad 100 tysiącach egzemplarzy[159], dzięki czemu zostało certyfikowane potrójną platyną[27]. 13 grudnia 2007 Zespół Reprezentacyjny wydał album Kumple to grunt, na którym wraz z innymi wykonawcami zaśpiewała gościnnie w wydanym na singlu utworze „Król”[160].

Od 7 lutego do 11 marca 2008 odbyła trasę koncertową UniSexBlues Show 2008[161]. 25 lutego 2008 otrzymała nagrodę Fenomen „Przekroju” za rok 2007[162]. 4 kwietnia 2008 wystąpiła na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu[163]. 7 kwietnia 2008 wygrała podczas gali Fryderyki 2008 nagrody w kategoriach wokalistka roku, autor roku, album roku muzyka alternatywna (UniSexBlues), piosenka roku i videoklip roku (dwie ostatnie za „Erę retuszera”)[164][165]. Napisała tekst do utworu Maryli Rodowicz „Pół oddechu” z albumu Jest cudnie, wydanego 12 maja 2008[166]. W czerwcu 2008 zdobyła na XLV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu nagrodę specjalną TVP2 za najlepsze teksty literackie w muzyce rockowej[167], dodatkowo była nominowana do Superjedynki w kategorii artysta roku[168]. 30 czerwca 2008 otrzymała nominację do Mateusza w kategorii muzyki rozrywkowej[169]. 11 lipca 2008 zagrała na Eko Union of Rock Festivalu w Węgorzewie[170], a 18 lipca 2008 na festiwalu w Jarocinie[171].

Nosowska podczas koncertu na festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej w Warszawie (2008)

15 września 2008 wystąpiła jako gość specjalny podczas festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej Fundacji Okularnicy, gdzie zaprezentowała własne interpretacje piosenek z tekstami Agnieszki Osieckiej[172]. W kolejnych tygodniach przygotowany na tę okazję materiał muzyczny został zarejestrowany w studiu, a jego produkcją zajął się Marcin Macuk[173]. Nagrania ukazały się 28 listopada 2008 nakładem QL Music w formie albumu Osiecka[174]. Wydawnictwo spędziło osiem tygodni na 1. miejscu listy OLiS[175]. W dniu premiery osiągnęło nakład odpowiadający złotej płycie[176], po dwóch tygodniach – platynowej[177], zaś w maju 2009 – podwójnie platynowej[178] (60 tysięcy egzemplarzy[53]). Album promowały single „Kto tam u ciebie jest?”[179] i „Kokaina”[180]. Dodatkowo utwór „Uciekaj moje serce” dotarł do 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[152].

Od 6 marca do 23 kwietnia 2009 odbyła trasę koncertową promującą Osiecką[181]. 20 kwietnia 2009 wygrała podczas gali Fryderyki 2009 nagrody w kategoriach wokalistka roku i album roku piosenka poetycka (Osiecka), dodatkowo była nominowana za piosenkę roku („Kto tam u ciebie jest?”) i najlepszą oprawę graficzną (Osiecka)[182][183]. 5 czerwca 2009 odbyła się premiera reedycji Osieckiej, wzbogaconej względem wersji pierwotnej o płytę DVD z filmem dokumentującym powstawanie albumu w reżyserii Grzegorza Lipca[180]. 26 czerwca 2009 zaśpiewała na festiwalu TOPtrendy 2009 w Sopocie podczas koncertu Top, w którym zajęła z Osiecką 5. miejsce[184]. 4 października 2009 zdobyła na festiwalu Yach Film 2009 nagrodę w kategorii kreacja aktorska za rolę w teledysku „Kto tam u ciebie jest?”[185]. 23 października 2009 Hey wydał album Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy![186], który dotarł do 1. miejsca listy OLiS[187] i został certyfikowany podwójną platyną[27]. W 2009 zaśpiewała gościnnie w utworze „Mary & Jerry” Sidneya Polaka z albumu Cyfrowy styl życia (wydanego 27 marca)[188], w dwóch utworach na albumie Kalambury zespołu Pustki (wydanego 26 października)[189][190] i w piosence „STARtEST” T-raperów znad Wisły z albumu Ekshumacja 2 (wydanego 23 listopada)[191].

2010–2019

[edytuj | edytuj kod]

Zaśpiewała gościnnie w utworze „Caesia & Ruben” z albumu Czesława Śpiewa Pop, wydanego 12 kwietnia 2010[192]. 19 kwietnia 2010 otrzymała podczas gali Fryderyki 2010 nagrodę w kategorii autor roku, ponadto była nominowana jako wokalistka roku oraz, wspólnie z Pawłem Krawczykiem, w kategorii kompozytor roku[193][194]. 30 maja 2011 Doda wydała album 7 pokus głównych, na który napisała tekst do utworu „Lazarium”[195][196]. 23 września 2011 wydała szósty solowy album studyjny, 8, w całości wyprodukowany przez Marcina Macuka i Marcina Borsa. Ukazał się on nakładem Supersam Music, niezależnej wytwórni założonej przez jej management[197]. Album przez trzy tygodnie po premierze zajmował 1. miejsce listy OLiS[198] i pokrył się platynową płytą[27] za sprzedaż 30 tysięcy egzemplarzy[53]. Promowały go single „Nomada”[199], „O lesie”[200] i „Kto?”[201] oraz trasa koncertowa trwająca od 19 października do 19 listopada 2011[202]. 26 kwietnia 2012 zdobyła podczas gali Fryderyki 2012 nagrody dla autora roku i za najlepszą oprawę graifczną albumu (8), ponadto była nominowana jako wokalistka roku, za piosenkę roku („Nomada”), album roku muzyka alternatywna i produkcję muzyczną roku (dwie ostatnie za 8)[203][204].

Nosowska podczas koncertu Hey w Chorzowie (2010)

8 maja 2012 zespół June wydał album July Stars, na którym zaśpiewała gościnnie w utworze „Przyznaj się”[205][206]. Została mianowana dyrektorem artystycznym festiwalu Męskie Granie 2012. 11 maja 2012 odbyła się premiera promującego tegoroczną trasę singla „Ognia!”, który nagrała w duecie z Markiem Dyjakiem[207]. Od 14 lipca do 1 września 2012 wystąpiła na wszystkich sześciu koncertach z trasy Męskie Granie 2012, solowo lub z Heyem[208]. Latem 2012 zagrała także na Open’er Festivalu w Gdyni (6 lipca)[209], festiwalu w Jarocinie (20 lipca)[210] i Off Festivalu w Katowicach (3 sierpnia)[211]. 4 listopada 2012 zaśpiewała na gali z okazji 50-lecia Programu III Polskiego Radia w Teatrze Polskim w Warszawie[212]. 6 listopada 2012 Hey wydał album Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan[213], certyfikowany platynową płytą[27]. 3 grudnia 2012 ukazał się album koncertowy Męskie Granie 2012, na którym znalazło się siedem jej występów (w tym jeden z Hey) i wersja studyjna „Ognia!”[214]. 17 grudnia 2012 otrzymała za sprawą albumu 8 Mateusza w kategorii muzyka rozrywkowa – wydarzenie[215].

28 stycznia 2013 przedsiębiorstwo Kayax ogłosiło rozpoczęcie współpracy menedżersko-wydawniczej z Nosowską i Hey[216]. W 2013 ponownie została mianowana dyrektorem artystycznym festiwalu Męskie Granie, tym razem wspólnie z O.S.T.R.-em. 11 czerwca 2013 odbyła się premiera promującego go singla „Jutro jest dziś”, który nagrali w duecie[217]. Od 13 lipca do 31 sierpnia 2013 wystąpiła na wszystkich siedmiu koncertach z trasy Męskie Granie 2013, między innymi w ramach przygotowanego na jej okazję przez Andrzeja Smolika projektu specjalnego Small Synth Orchestra[218][219]. Cztery występy z jej udziałem znalazły się na albumie koncertowym Męskie Granie 2013, wydanym 9 września 2013[220][221]. 4 września 2013 zagrała w Warszawie koncert w ramach emitowanego przez TVP2 cyklu Made in Polska[222]. Od 5 do 24 listopada 2013 odbyła trasę koncertową Nosowska.zip, podczas której wykonywała utwory z wszystkich solowych albumów[223].

Napisała teksty do dwóch utworów na debiutancki album Sary Brylewskiej Skąd przyszłaś (wydany 1 kwietnia 2014)[224], do singla Justyny Steczkowskiej „Terra” (wydanego 20 kwietnia 2014)[225], do piosenki „Jesteś zwycięzcą!” wykonywanej przez piłkarzy Ekstraklasy (wydanej 3 czerwca 2014)[226] oraz do utworu „Pół dziewczyna” z albumu Natalii Nykiel Lupus Electro (wydanego 23 września 2014)[227][228]. Stworzyła również słowa do „Elektrycznego”, singla promującego festiwal Męskie Granie 2014, który nagrali Brodka, Olaf Deriglasoff, Emade, Dawid Podsiadło i Andrzej Smolik w ramach supergrupy Męskie Granie Orkiestra 2014 (wydanego 4 czerwca 2014)[229]. 18 lipca 2014 zaśpiewała gościnnie na festiwalu w Jarocinie podczas koncertu Pidżamy Porno z okazji 30-lecia działalności Krzysztofa „Grabaża” Grabowskiego[230]. Zaśpiewała gościnnie w coverach utworów „Come as You Are” Nirvany i „Auto Pilot” Queens of the Stone Age na albumie Rock’n’roll zespołu Tymon & The Transistors, wydanym 17 października 2014[231]. Pojawiła się także w piosence „Wojna” duetu Fisz Emade Tworzywo z albumu Mamut, który ukazał się 6 listopada 2014[232]. Została ona wydana jako singel[233] i dotarła do 2. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[234]. 12 grudnia 2014 zaśpiewała „Mamonę” Republiki podczas koncertu Grzegorz Ciechowski – spotkanie z legendą w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, którego nagranie zostało wydane 10 kwietnia 2015 w formie albumu koncertowego[235].

Nosowska (2016)

12 stycznia 2015 wydała singel „Sypnij ziarnem szczerych słów”, nagrany na potrzeby filmu Ziarno prawdy w reżyserii Borysa Lankosza[236]. Został on wyróżniony nagrodami od jury i widowni na Konkursie Polskiej Piosenki Filmowej KamerTon[237]. 18 kwietnia 2015 zagrała specjalny koncert Nosowska elektronicznie podczas festiwalu Red Bull Music Academy Weekender w Warszawie[238]. 13 czerwca 2015 wystąpiła na Orange Warsaw Festivalu w Warszawie[239]. W 2015 zaśpiewała gościnnie w coverze utworu Hey „Do rycerzy, do szlachty, do mieszczan”, nagranym przez Stanisławę Celińską na album Atramentowa… (wydany 11 maja)[240], oraz w singlu „Czemu wciąż jest czwartek” Marcina Zabrockiego z albumu 1+1=0 (wydanego 4 września)[241][242]. 22 kwietnia 2016 Hey wydał album Błysk[243], certyfikowany platynową płytą[27]. 3 i 6 czerwca 2016 wystąpiła na LIII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[244][245]. 4 listopada 2016 ukazał się album Krzysztofa Krawczyka Duety, na którym zaśpiewała gościnnie w utworze „Bezsenni”, wydanym jako singel[246][247].

Wystąpiła gościnnie w wydanym 23 lutego 2017 singlu Miuosha „Tramwaje i gwiazdy”, zwiastującym album POP[248]. Nagranie zostało certyfikowane złotą płytą[27]. Współtworzyła tekst do wydanego 1 czerwca 2017 singla „Nieboskłon”, nagranego przez Brodkę, Tomasza Organka i Piotra Roguckiego w ramach supergrupy Męskie Granie Orkiestra 2017[249][250]. W czerwcu 2017 miała wystąpić gościnnie na koncercie Maryli Rodowicz z okazji jubileuszu 50-lecia jej działalności artystycznej podczas LIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, jednak ogłosiła szeroko komentowaną w mediach decyzję o rezygnacji w ramach protestu przeciwko próbom cenzurowania festiwalu przez Telewizję Polską[251]. 29 lipca 2017 opublikowała cover utworu „King” zespołu T.Love, nagrany na potrzeby wydanego w 2018 albumu T.Cover[252][253]. Zaśpiewała gościnnie w utworze Pauliny Przybysz „Papadamy” z wydanego 6 października 2017 albumu Chodź tu, promującego go jako singel[254]. 12 października 2017 potwierdziła, że z jej inicjatywy Hey zawiesi działalność na czas nieokreślony, zaznaczając, że nie oznacza to rozwiązania zespołu[255]. Ostatnią przed zawieszeniem aktywnością grupy były wydana 27 października 2017 kompilacja CDN[256] oraz trwająca od 24 listopada do 14 grudnia 2017 trasa koncertowa Fayrant Tour, obejmująca największe hale sportowo-widowiskowe w Polsce[257][258].

10 i 11 lutego 2018 zaśpiewała gościnnie w utworze „Tramwaje i gwiazdy” podczas koncertów Miuosha, Smolika i Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, które odbyły się w sali koncertowej NOSPR[259]. Nagranie występu znalazł się na albumie koncertowym Miuosh / Smolik / NOSPR, wydanym 25 maja 2018[260]. 19 marca 2018 wystąpiła w Teatrze Polskim w Warszawie na gali 100-lecia ZAiKS-u[261]. Zaśpiewała w nowej wersji utworu Lady Pank „Minus 10 w Rio”, nagranej na potrzeby wydanego 15 czerwca 2018 albumu LP1[262]. 13 lipca 2018 zagrała na festiwalu w Jarocinie[263]. 19 lipca 2018 wydała nową wersję piosenki „Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…”, nagraną z Zamilską jako Zamilska remix w ramach projektu „Powroty” T-Mobile Music Beats[264]. 25 sierpnia 2018 wzięła udział w koncercie projektu specjalnego ØNA podczas festiwalu Męskie Granie w Żywcu, gdzie wspólnie z Renatą Przemyk zaśpiewała „Kochaną”[265].

12 października 2018 wydała nakładem Kayax siódmy solowy album studyjny, Basta, w całości wyprodukowany przez Michała „Foxa” Króla[266]. Wydawnictwo zadebiutowało na 1. miejscu listy OLiS[267] i pokryło się platynową płytą[27] za sprzedaż 30 tysięcy egzemplarzy[53]. Promujące je single „Ja pas!”[268], „Nagasaki”[269] i „Brawa dla Państwa” dotarły kolejno do 2., 10. i 10. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[152]. Trasa koncertowa promująca album, Na tłusto, trwała od 5 października do 17 listopada 2018[270]. W jej ramach zagrała 27 października 2018 na festiwalu Soundedit w Łodzi, gdzie otrzymała nagrodę Człowieka ze Złotym Uchem[271]. 23 listopada 2018 wydała interpretację utworu „Coraz bliżej święta”, nagraną w ramach kampanii reklamowej koncernu Coca-Cola[272].

25 stycznia 2019 w dystrybucji cyfrowej ukazała się reedycja albumu Basta, wzbogacona względem wydania pierwotnego o premierowy singel „Joystick” z gościnnym udziałem Miuosha oraz mówione komentarze do wszystkich piosenek[273]. Od 8 stycznia do 10 marca 2019 odbyła się kolejna trasa koncertowa promująca album, Na tłusto i basta[274]. 9 marca 2019 wygrała podczas gali Fryderyki 2019 nagrodę za album roku alternatywa (Basta), ponadto była nominowana jako autor roku[275][276]. 22 marca 2019 wytwórnia Magic Records wydała dwupłytową kompilację Poeci polskiej piosenki: Jeśli wiesz co chcę powiedzieć… z utworami, do których napisała teksty, w wykonaniu różnych artystów (w tym jej samej i Hey)[277]. Album dotarł do 1. miejsca listy sprzedaży OLiS[278] i pokrył się złotą płytą[27] za sprzedaż 15 tysięcy egzemplarzy[53].

Wspólnie z Igo, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim utworzyła supergrupę Męskie Granie Orkiestra 2019. 30 maja 2019 odbyła się premiera nagranego przez nich singla promującego doroczną edycję festiwalu Męskie Granie, „Sobie i Wam”[279]. Piosenka dotarła do 2. miejsca ogólnopolskiego notowania AirPlay – Top[280] i była piątym najczęściej odtwarzanym przez polskie radiostacje w 2019 utworem[281]. Ponadto zajęła 1. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[282] i Poplisty RMF FM[283] oraz została certyfikowana platynową płytą[27]. Od 13 lipca do 24 sierpnia 2019 wystąpiła w ramach Męskie Granie Orkiestry 2019 podczas wszystkich festiwali z trasy Męskie Granie 2019[284].

28 czerwca 2019 Pat Jacob wydał album Całkiem nowy człowiek, na którym zaśpiewała gościnnie w utworze „Słońca”[285]. 2 sierpnia 2019 ukazał się album Janerka na basy i głosy, na którym znalazły się nagrane przez nią covery utworów Lecha Janerki „LA” i „Wieje”[286][287]. Wraz z pozostałymi wykonawcami, którzy pracowali nad wydawnictwem, otrzymała nominację w kategorii album roku muzyka poetycka do Fryderyków 2020[288]. 15 listopada 2019 odbyła się premiera albumu koncertowego Męskie Granie 2019, na którym znalazły się wszystkie wykonania Męskie Granie Orkiestry 2019 oraz jej występ z Łoną[289]. Wydawnictwo dotarło do 1. miejsca listy OLiS[290] i pokryło się podwójnie platynową płytą[27] za sprzedaż 60 tysięcy egzemplarzy[53]. Album promował jako singel cover utworu Maryli Rodowicz „Sing-Sing”, który wykonywała z Igo i Krzysztofem Zalewskim[291]. 13 grudnia 2019 ukazał się poświęcony grupie Acid Drinkers tribute album Ladies and Gentlemen on Acid, na którym znalazła się jej interpretacja piosenki „My Soul’s Among to Lions”[292].

Od 2020

[edytuj | edytuj kod]
Nosowska podczas wywiadu z Agnieszką Szydłowską (2020)

Zaśpiewała w nowej wersji utworu „Tramwaje i gwiazdy” Miuosha, nagranej przez 70 muzyków przy użyciu smartfonów i wydanej 21 kwietnia 2020[293]. 9 maja 2020 opublikowała nagranie przygotowane w ramach akcji #hot16challenge[294]. 8 sierpnia 2020 zagrała koncert podczas festiwalu Męskie Granie 2020, gdzie gościnnie wystąpił z nią Mata[295]. Zaśpiewała w utworze „Zadymka” na wydanym 23 października 2020 albumie Anawa 2020 zespołu Voo Voo, stanowiącym interpretację albumu Marek Grechuta & Anawa z 1970[296]. 24 stycznia 2021 Miuosh wydał niealbumowy singel „Klucze” z jej gościnnym udziałem[297]. 9 lutego 2021 wykonała wspólnie z Okim i Igo utwór Kultu „Arahja” podczas gali Bestsellerów Empiku 2020[298]. 16 lipca 2021 zespół Muchy wydał album Szaroróżowe, na którym wystąpiła gościnnie w utworze „Psy miłości”, wydanym jako singel[299][300]. 17 lipca 2021 podczas festiwalu w Jarocinie odbył się pierwszy koncert Hey od zawieszenia działalności w 2017[301][302]. 19 sierpnia 2021 wystąpiła na koncercie z okazji 20-lecia TVN24 podczas Top of the Top Sopot Festivalu 2021[303].

Zainicjowała utworzenie z Joanną Prykowską i Pawłem Krawczykiem zespołu Anieli, ale krótko po rozpoczęciu prac nad wspólnym materiałem zrezygnowała z udziału w grupie, która pozostała duetem[304]. Zaśpiewała jednak gościnnie w ich debiutanckim singlu, „Jaśniejąca”, wydanym 21 stycznia 2022 i zapowiadającym album Blask[305][306]. 7 lutego 2022 ukazał się singel „Wystarczy”, który nagrała w ramach akcji Mapa Zero Waste ING Banku Śląskiego[307]. 18 sierpnia 2022 wystąpiła na Top of the Top Sopot Festivalu 2022[308]. 7 października 2022 opublikowała cover utworu „Boso” zespołu Zakopower[309], nagrany na wydany 14 grudnia 2022 album Kayax XX Rework celebrujący 20-lecie wytwórni Kayax[310]. W 2022 zaśpiewała gościnnie w utworach: „Nie ma nas” Tomasza Makowieckiego (wydanym 14 września jako singel)[311], „Awejniak” Dawida Podsiadły z albumu Lata dwudzieste (wydanego 21 października)[312] oraz „Wielkie oczy” Zakopower z albumu Widzialne / Niewidzialne (wydanego 9 grudnia)[313].

19 maja 2023 wydała nakładem Kayax ósmy solowy album studyjny, Degrengolada, w całości wyprodukowany przez Michała „Foxa” Króla[314]. Wydawnictwo dotarło do 3. miejsc list OLiS[315] i OLiS – albumy fizycznie[316] oraz zostało nominowane do Fryderyka 2024 w kategorii album roku indie pop[317]. Promowały je single „Larum”[318], „Majak” (z gościnnym udziałem Natalii Szroeder)[319], „Przytomna”[320], „Runo”[321] i „Piękna degrengolada”[322]. Latem 2023 wystąpiła między innymi na festiwalu w Jarocinie (15 lipca)[323], Top of the Top Sopot Festivalu 2023 (23 sierpnia)[324] oraz na festiwalu Męskie Granie 2023, gdzie we wszystkich miastach zagrała w ramach projektu Męskie Granie Przestawia specjalnie przygotowany koncert w duecie z Błażejem Królem[325][326]. 4 października 2023 wydała singel „Neodym”, nagrany z gościnnym udziałem Błażeja Króla[327]. Została nominowana do Europejskich Nagród Muzycznych MTV 2023 w kategorii najlepszy polski wykonawca[328].

14 i 15 października 2023 Hey zagrał koncerty w Spodku w Katowicach z okazji 30-lecia działalności[329][330]. Od 1 listopada 2023 do 5 maja 2024 trwała trasa koncertowa Widzimy się wieczorem promująca album Degrengolada[331][332]. Artystka występuje jako gość muzyczny w cyklu sześciu multimedialnych spektakli Beksiński.Live poświęconych twórczości Zdzisława Beksińskiego, odbywających się od 6 listopada 2023 do 26 listopada 2024[333][334][335]. 10 czerwca 2024 wydała singel „Tylko to co chcę”, nagrany na potrzeby promocji serwisu strumieniowego Max[336].

20 sierpnia 2024 wystąpiła wspólnie z Błażejem Królem podczas Top of the Top Sopot Festivalu 2024[337], zaś 24 sierpnia 2024 na festiwalu Męskie Granie 2024 w Warszawe[338]. 20 września 2024 odbyła jest premiera nagranego przez nich w duecie albumu Kasia i Błażej[339]. Dotarł on do 2. miejsc list OLiS[340] i OLiS – albumy fizycznie[341]. Promowały go single „Można”[342], „Wanna”[343] i „Błyszcz”[344]. „Można” dotarł do pierwszych miejsc list przebojów Programu III Polskiego Radia[345] i Radia 357[346]. 26 września 2024 ukazała się nowa wersja utworu Hey „Moja i twoja nadzieja”, dedykowana ofiarom powodzi w Europie Środkowej, w której zaśpiewała u boku innych polskich artystów[347]. Od 3 listopada do 16 grudnia 2024 odbędzie się promująca Kasię i Błażeja trasa koncertowa, Jenin-Piaseczno[348].

Działalność pozamuzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
Nosowska podczas występu na festiwalu 3-Majówka we Wrocławiu (2022)

Publikowała felietony w czasopismach „Filipinka” (1998–2002)[349][350][351][352], „Muza” (2003)[353], „Sukces” (2005–2006)[354], „Zwierciadło” (2007–2008, 2016–2017)[355][356] i „Gazeta Magnetofonowa” (2016)[357][358].

W 2000 ujawniła plan wydania tomu poezji, ostatecznie niezrealizowany[359]. W latach 2000–2003 mówiła w wywiadach, że pisze powieść[360][28], jednak w 2005 wyjawiła, iż zrezygnowała z jej wydania[361].

23 maja 2018 wydała nakładem wydawnictwa Wielka Litera książkę A ja żem jej powiedziała…, stanowiącą zbiór 50 felietonów. Propozycję jej napisania otrzymała na fali popularności filmów, które zamieszczała w serwisie Instagram[362][363]. W sklepach sieci Empik A ja żem jej powiedziała… była najlepiej sprzedającą się pozycją 2018 spośród książek, albumów muzycznych i płyt. Została dzięki niej nagrodzona Bestsellerem Empiku 2018 w kategorii literatura polska[364]. Czytane przez nią nagranie książki było trzecim najczęściej słuchanym audiobookiem w serwisie Storytel w 2018, w tym pierwszym spośród literatury faktu[365].

Napisała scenariusz do trzeciego odcinka serialu telewizyjnego Canal+, Pisarze. Serial na krótko, wyemitowanego premierowo 15 czerwca 2019[366].

16 września 2020 wydała nakładem wydawnictwa Wielka Litera drugą książkę, Powrót z Bambuko, również napisaną w formie zbioru felietonów[367][368][369]. Dzięki niej wygrała Bestsellera Empiku 2020 w kategorii literatura piękna[370].

20 października 2023 wydała nakładem wydawnictwa Wielka Litera trzecią książkę, Nie mylić z miłością[371]. Została dzięki niej nagrodzona Bestsellerem Empiku 2023 w kategorii literatura piękna[372].

Aktorstwo

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 pracowała z Teatrem Montownia w Warszawie nad spektaklem Tesmoforie, który ostatecznie nie został zrealizowany[360]. Zagrała gościnną rolę w odcinku serialu telewizyjnego Niania, wyemitowanym przez TVN w marcu 2009[373].

W 2014 wcieliła się w rolę Eurydyki w spektaklu teatralnym Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, wyprodukowanym przez Teatr Polski w Bydgoszczy, Teatr Imka w Warszawie i Teatr Muzyczny „Capitol” we Wrocławiu. Śpiewała w nim cztery utwory, w tym „[sic!]” Hey i trzy specjalne na tę okazję przygotowane, skomponowane przez Pawła Krawczyka do jej tekstów. Premiera spektaklu odbyła się 20 marca 2014 we Wrocławiu w ramach XXXV Przeglądu Piosenki Aktorskiej[374][375][376]. Następnie przedstawienie było wystawiane 26 i 27 marca 2014 w Bydgoszczy[377], a także od 3 do 6 czerwca 2014 i od 17 do 19 września 2014 w Warszawie[378].

Wcieliła się w epizodyczną rolę kobiety na posterunku w filmie Pitbull. Ostatni pies w reżyserii Władysława Pasikowskiego, którego premiera odbyła się 13 marca 2018[379][380]. Zagrała gościnnie siebie samą w dwóch odcinkach piątego sezonu serialu Druga szansa telewizji TVN, emitowanego w kwietniu 2018[381][382]. W 2020 wcieliła się w epizodyczne role pani Kalorii w filmie Darii Woszek Maryjki[383][384] i matki Kuby w filmie Joanny Satanowskiej Bóg internetów[385].

Pozostałe

[edytuj | edytuj kod]

Jest członkinią Akademii Fonograficznej, stowarzyszenia zajmującego się wyłanianiem nominowanych i laureatów Fryderyków, w sekcji muzyki rozrywkowej[386].

Pod koniec lat 90. była jurorką w talent show Mini Playback Show telewizji TVN[360][15]. W 2013 była doradczynią sędziego Kuby Wojewódzkiego w programie TVN X Factor[387], do którego wcześniej odrzuciła zaproszenie zasiadania w jury[388]. 3 października 2014 wzięła udział jako gościnna jurorka w programie TVP2 Superstarcie[389][390]. Od 2014 jest dyrektorem artystycznym i przewodniczącą jury Festiwalu Młodych Talentów, konkursu muzycznego organizowanego corocznie w Szczecinie[391][392].

Od września 2009 do marca 2010, a następnie od września 2011 do grudnia 2013 prowadziła z Pawłem Krawczykiem autorską audycję radiową Tranzytem do niebytu na antenie Roxy FM[393][394][395].

Była narratorką audiobooka Filipinki, to my! o zespole muzycznym Filipinki, wyprodukowanego przez Radio Szczecin i emitowanego od 17 lutego 2014[349].

Od lipca 2017 sporadycznie zamieszcza satyryczne filmy w serwisie społecznościowym Instagram[396][397]. Za działalność na portalu została nominowana do Bestsellerów Empiku 2018 w kategorii wydarzenie roku[398].

Od 26 października do 3 grudnia 2019 odbyła serię spektakli Zmalowane wrota, łączących elementy stand-upu i inscenizowanych scen[399][400].

13 czerwca, 20 czerwca i 1 lipca 2020 poprowadziła Studio Ż – cykl trzech internetowych transmisji na żywo, zorganizowany przez festiwal Męskie Granie. Przeprowadzała w nim wywiady z innymi artystami[401][402].

Od 21 kwietnia 2024 prowadzi wraz z synem Mikołajem Krajewskim podcast Bliskoznaczni[403].

Wystąpiła w kampaniach reklamowych producenta napojów Coca-Cola (2018)[404], ING Banku Śląskiego (2019, 2021, 2022)[405][406][307], firmy spożywczej Alpro (2022–2023)[407][408], portalu internetowego Pracuj.pl (2023)[409], sklepu internetowego Zalando (2024)[410] i serwisu strumieniowego Max (2024)[336].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Nosowska z synem Mikołajem podczas wspólnego występu na Top of the Top Sopot Festivalu 2022

Podczas nauki w technikum była związana z Misiatym, wokalistą zespołu Szklane Pomarańcze, w którym też śpiewała[411]. W latach 90. była w związkach z wokalistą Dum Dum, Grzegorzem Porowskim, wokalistą i gitarzystą Kobranocki, Andrzejem Kraińskim[412], oraz perkusistą Adamem Krajewskim[413]. Z Krajewskim ma syna Mikołaja (ur. 22 maja 1996)[413], który jako Miki gościnnie rapował w kilku jej piosenkach i występuje z nią na koncertach[414][415]. W 2000 była zaręczona z aktorem Redbadem Klynstrą[416].

Od 2001 jest związana z muzykiem Pawłem Krawczykiem, gitarzystą Hey[417], za którego wyszła w listopadzie 2018 w Las Vegas[418].

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

[edytuj | edytuj kod]

Stylistyka i gatunki muzyczne

[edytuj | edytuj kod]

Marta Waszkiewicz z czasopisma „Zwierciadło” napisała, że Nosowska „bezkompromisowo bawi się różnymi gatunkami i testuje nowe rozwiązania, śmiało żonglując rockiem, elektroniką, punkiem, poezją śpiewaną, szeroko pojętą alternatywą oraz precyzyjnie natchnionym popem”[419]. Jej pierwsze solowe albumy reprezentowały głównie muzykę elektroniczną. Redaktor newonce.radio napisał: „Podczas gdy z Heyem trzymała się ambitnego, gitarowego popu, solowo zaczęła eksperymentować z muzyką elektroniczną, w której prywatnie się zasłuchiwała. Efektem były trzy bardzo dobre albumy, gdzie zapatrzenie w trip hop mieszało się z czytelnymi zapożyczeniami od ówczesnych hegemonów IDM-u”[420]. Pierwszy z nich, puk.puk (1996), był inspirowany głównie trip hopem[421][47][54]. Jacek Marczuk z portalu Porcys wskazał w nim podobieństwo brzmieniowe do Björk i Aphex Twinem, dodając: „Nikt w naszym kraju w latach 90. tak nie grał”[422]. Na drugim, Milena (1998), dominowały elementy trip hopu i drum and bassu[423][424]. Zdaniem Kamila Babacza z „Głosu Wielkopolski” trzeci album, Sushi (2000), łączył acid house, trance, electro, avant-pop, trip hop, italo disco i techno[424]. Bartek Chaciński z „Machiny” porównał go do brzmienia The Chemical Brothers i The Orb[425]. Album został zdominowany przez podkłady elektroniczne i zawierał niewiele słów, co Nosowska nazwała celowym zabiegiem artystycznym[425][426].

Według Karola Ludwikowskiego z portalu Spider’s Web na kolejnym solowym albumie, UniSexBlues (2007), „Nosowska odeszła od formuły stricte elektronicznej, a zaczęła uprawiać szeroko rozumianą muzykę alternatywną”[427]. Marceli Frączek z portalu Screenagers.pl wskazał w nim elementy rock and rolla, R&B, electro, techno i bluesa[428]. Następne wydawnictwo, Osiecka (2008), zostało nagrane z grupą dziewięciu muzyków, co w ocenie Bartka Kota z portalu Onet.pl „zbudowało niebywale bogaty brzmieniowo i różnorodny album”[429]. Krytycy wskazali w nim elementy jazzu i rocka[430][431]. Na albumie 8 (2011), opisywanym przez recenzentów jako minimalistyczny, dominowały dźwięki perkusji i fortepianu, ponadto wykorzystana została sekcja dęta i instrumenty smyczkowe. Krytycy wskazali w nim inspiracje muzyką filmową oraz twórczością Davida Bowiego, Radiohead, Steve’a Reicha i TV on the Radio[432][433][434][435].

Na kolejnym albumie, Baście (2018), powróciła do muzyki elektronicznej, inkorporując elementy electropopu, hip-hopu, ambientu i muzyki tanecznej[436][437][438][439][440]. Artur Rawicz z Codziennej Gazety Muzycznej zwrócił uwagę na „surowość i minimalizm muzyki”[436]. Rafał Samborski z portalu Interia napisał: „W większości numerów otrzymujemy tło, czy to w formie padów, czy prostego motywu syntetycznego, bas oraz bębny, a to wszystko najczęściej przełamywane jest w refrenie jakimś dodatkowym, bardziej melodyjnym motywem”[437]. Grzegorz Dusza z czasopisma „Audio” ocenił: „Nosowska czasem flirtowała z klubowymi rytmami, ale nigdy w tak dużym natężeniu. Fox przygotował dla niej minimalistyczne podkłady oparte na perkusyjnych bitach, basowym pulsie i syntezatorowych barwach”[438]. W ocenie Marcina Flinta z Codziennej Gazety Muzycznej na kolejnym albumie, Degrengoladzie (2023), dominuje „elektroniczny pop osadzony w jakimś rockowym dogmacie”[441]. Jarosław Szubrycht z „Gazety Wyborczej” napisał: „Fox nie chłoszcze słuchaczy jaskrawym, piekącym electro, więcej w tym ambientów, półcieni, posttriphopowych bohomazów. Z drugiej strony, kiedy potrzebny jest wyrazisty rytm, wystukują go żywe bębny, tu i ówdzie odzywają się też gitary”[314]. Paweł Waliński z Interii wskazał w nim elementy electropopu, synthwave’u, indie rocka i dance-punka[442].

Teksty

[edytuj | edytuj kod]

Od ładnych paru lat wysyłam dość czytelny komunikat, że w tych tekstach płeć jest mniej ważna niż uniwersalna, dotycząca w tym samym stopniu kobiet, co i mężczyzn, kondycja ludzka. W tym mieści się również cielesność. Choć oczywiście piszę z perspektywy kobiecej. Jasne, zdarzały mi się teksty, w których wyraźniej manifestowały się motywy kobiecej seksualności, zdaję sobie sprawę, że dziś, kiedy kobiety wychodzą na ulicę i protestują, te teksty mogłyby być odczytane doraźnie i społecznie, podczas gdy ja jestem o wiele bardziej «ezoteryczna» niż «polityczna».

Katarzyna Nosowska[443]

Dziennikarz muzyczny Bartek Chaciński napisał: „To (…) osoba, którą stać jako autorkę tekstów na bardzo wiele. Jest ironistką, niezmordowaną poszukiwaczką wewnętrznych rymów, badaczką dźwięczności polszczyzny”[444]. Kulturoznawca Mirosław Pęczak wyraził opinię, że głównym punktem skupienia jej tekstów jest „ekspresja wrażliwości artystycznej” i „autonomia intelektualno-wrażliwościowa”, a ich tematyka nie przedstawia tylko kobiecej perspektywy, zamiast tego przyjmując perspektywę uniwersalną płciowo, a niekiedy „wypowiada się jak facet”. Dodał także, że na przestrzeni lat konsekwentnie pisała we własny sposób, w odróżnieniu od głównego nurtu kobiecych tekstów, której kwintesencję stanowią „przesadna emfaza, udawany dramatyzm, a częściej jeszcze melodramatyczność rodem z Trędowatej”[445].

Inspiracje

[edytuj | edytuj kod]

Pośród inspiracji muzycznych wymieniła Nirvanę, Soundgarden, Björk, Tricky’ego, Portishead, The Notwist, Mogwai, Lali Punę, Arab Strap, Missy Elliott, Franka Zappę, Blondie, Lecha Janerkę i Marcina Świetlickiego[421][446][447][448]. Wyznała także, że maniery wokalne Kurta Cobaina, Chrisa Cornella i Eddiego Veddera stanowiły dla niej wzór do śpiewania na pierwszych albumach Hey[421][28]. W dziedzinie pisania tekstów inspiruje się Agnieszkę Osiecką, której twórczość nazwała swoim ideałem[449][173]. Imitowała jej styl podczas pisania słów na album Maryli Rodowicz Kochać (2005)[449][450].

Sukcesy i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Lista nagród i nominacji Katarzyny Nosowskiej.

Jej nagrania zostały certyfikowane przez Związek Producentów Audio-Video: jedno poczwórnie platynową płytą[c], 2 potrójnie platynową[d], 3 podwójnie platynową[e], 8 platynową[f] i 9 złotą[g][27]. Przekłada się to na co najmniej 1,79 miliona sprzedanych egzemplarzy albumów na terenie Polski[53]. 10 z nich (w tym 5 solowych) zajęło pierwsze miejsce cotygodniowego notowania najlepiej sprzedających się albumów w Polsce, OLiS (publikowanego od 2000[451])[452]. 26 wykonywanych przez nią utworów dotarło do szczytu Listy przebojów programu Trzeciego[453], a 21 do szczytu Szczecińskiej Listy Przebojów[454].

Jest laureatką 34 Fryderyków, nagród muzycznych przyznawanych przez Związek Producentów Audio-Video, co jest najwyższym wynikiem spośród wszystkich osób w historii plebiscytu. 16 z nich zdobyła z zespołem Hey[455][456]. Triumfowała trzykrotnie jako wokalistka roku (w 2006[137], 2008[164] i 2009[182]) oraz siedmiokrotnie jako autor roku (w 1997[57], 2001[90], 2006[137], 2007[146], 2008[164], 2010[193] i 2012[203]). Jest także laureatką między innymi dwóch Paszportów „Polityki”[35], Mateusza[215], Fenomenu „Przekroju”[162], trzech Bestsellerów Empiku[364][370][372], trzech nagród aktorskich na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[76][127][185] i Złotego Dzioba[156]. Była pięciokrotnie nominowana do Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego polskiego wykonawcy, w tym dwukrotnie solowo[154][328] i trzykrotnie z Hey[457][458][459]. Czterokrotnie zakwalifikowała się do koncertu Top na festiwalu TOPtrendy, w tym raz solowo[184] i trzykrotnie z Hey[460][461][462].

19 września 2011 otrzymała Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie muzyki za całokształt twórczości[463]. 18 stycznia 2022 wygrała Paszport „Polityki” w specjalnej kategorii kreator kultury[464]. Dodatkowo z zespołem Hey otrzymała honorowe nagrody za całokształt na Sopot Festivalu (1994)[465], TOPtrendy (2013)[466] i Polsat SuperHit Festiwalu (2015)[467].

W kwietniu 1994 wraz z pozostałymi członkami Hey otrzymała tytuł Honorowego Mieszkańca Miasta Szczecina[38]. W 2001 otrzymała tytuł Ambasadora Szczecina[468][469]. 4 czerwca 2013 została przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[470].

Dziedzictwo

[edytuj | edytuj kod]

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

Nosowska jest uznawana za jedną z najważniejszych postaci polskiej muzyki rozrywkowej[471][419][472][473][474] i najpopularniejszych przedstawicieli polskiej sceny rockowej[475][476]. W 2010 zajęła pierwsze miejsce w przygotowanym przez czasopismo „Machina” rankingu 50 najlepszych polskich wokalistek. Redaktorzy argumentowali, że „artystycznie matkuje co najmniej kilkudziesięciu polskim wokalistkom i niezliczonemu zastępowi tekściarzy obojga płci”[477]. Dziennikarz muzyczny Grzegorz Brzozowicz ocenił, że po dziesięciu latach kariery była najważniejszą postacią polskiej sceny rockowej, o randze porównywalnej do Boba Dylana czy Neila Younga w Stanach Zjednoczonych[471]. Dziennikarz Paweł Piotrowicz nazwał ją „artystką absolutnie wyjątkową, jedyną w swoim rodzaju” i napisał, że „osiągnęła w tym kraju sukces dostępny nielicznym”[478]. Marta Waszkiewicz z czasopisma „Zwierciadło” napisała: „W polskiej kulturze i zbiorowej wyobraźni Katarzyna Nosowska to postać wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju, która nigdy nikogo nie udaje”[419]. W 2022 Janusz Fogler, prezes Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, nazwał ją „jedną z najbardziej spełnionych obietnic własnej drogi artystycznej w polskiej kulturze ostatnich trzech dekad”[479].

Wraz z zespołem Hey należy do czołowych reprezentantów polskiej muzyki rozrywkowej lat 90.[480][481] Brzozowicz ocenił, że w połowie lat 90. była najpopularniejszą polską wokalistką, a jej sukces doprowadził do spopularyzowania rocka śpiewanego przez kobiety. Dodał: „To głównie dzięki Nosowskiej dziesiątki tysięcy dzieciaków w całej Polsce natychmiast utożsamiły się z Heyem. Ona była koleżanką z sąsiedztwa. Nie wdzięcząc się do słuchacza, śpiewała o bólu młodzieńczego istnienia”[471]. Piotrowicz napisał, że „każda dziewczyna chciała być jak niepozorna i śpiewająca egzystencjalne teksty Katarzyna Nosowska”[478]. Przemysław Dziubłowski z czasopisma „Ozon” ocenił, że jej sukces „zapoczątkował wielką falę kobiecego rocka. Wypłynęły na niej m.in. Edyta Bartosiewicz, Kasia Kowalska, Kayah i grupa O.N.A. z Agnieszką Chylińską”[482]. Dziennikarka Karolina Korwin Piotrowska wspominała: „Jej teksty były kronikarskim zapisem tego, jak myślały dziewczyny, które dorastały razem z nią”[483]. Napisany przez nią i wykonywany przez Hey utwór „Moja i twoja nadzieja” (1993) znalazł się w zestawieniach najważniejszych polskich przebojów[484][485][486][487].

Teksty piosenek

[edytuj | edytuj kod]

Zaczynała od rzeczy okropnych, ale już trzecia płyta [?] okazała się czystą poezją. To było dla mnie przełomowe doświadczenie, bo wywracało myślenie o tekście piosenki: okrutna prawda egzystencjalna, rzeczy odrażające zmysłowo i brutalnie odważny przekaz. Oczywiście Kora pierwsza przesunęła granice, jeśli chodzi o kobiecą ekspresję, ale to jednak Nosowska dokonała rewolucji. (…) to było dzikie, a przez to zupełnie nieseksowne. Zerwała z założeniem, że kobieta ma w piosence czarować i uwodzić.

Dorota Masłowska[488]

Reporter Jacek Antczak nazwał ją najlepszą polską autorką tekstów piosenek[489], zaś Robert Majewski z „Gazety Wyborczej” wymienił w „ekstraklasie tekściarzy”[490]. Dziennikarz portalu Gazeta.pl wyraził nadzieję na nominowanie jej do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, na wzór Boba Dylana (jej laureata w 2016)[491]. Pisarka i felietonistka Dorota Masłowska wyraziła opinię, że istnieją nieudane generatory piosenek mające imitować jej styl pisania[488]. Kulturoznawca Mirosław Pęczak ocenił, że wraz z innymi przedstawicielkami polskich autorek tekstów lat 90. przełamała „specyficzny stereotyp autorskiego tekstu kobiecego, którego bohaterka dokładnie odwzorowywała cechy przypisywane jej przez tak zwany tradycyjny męski punkt widzenia”[445]. Pisarka Olga Drenda wyraziła opinię, że przywiązanie Nosowskiej do tekstów i stosowana przez nią gra słowem wpłynęły na twórczość innych artystek, na przykład Brodki i Meli Koteluk[492].

Wielokrotnie była porównywana do poetki i autorki tekstów Agnieszki Osieckiej[493][482][489][494]. Antczak nazwał ją „rockową Osiecką”[489], zaś Bartek Chaciński z „Polityki” wyraził opinię, że Nosowską i Osiecką „można w tej chwili stawiać na tej samej półce, jeśli chodzi o ciężar gatunkowy piosenkowej poezji”[494].

W 2008 nakładem Wydawnictwa MG ukazała się książka Piosenka musi posiadać tekst: wokół twórczości Katarzyny Nosowskiej, praca zbiorowa pod opieką naukową literaturoznawczyni Izoldy Kiec, w której badacze akademiccy analizują wybrane teksty jej piosenek[495]. W 2019 wytwórnia Magic Records wydała album z utworami, do których napisała teksty, w ramach cyklu wydawniczego Poeci polskiej piosenki[277].

Wpływ na innych artystów

[edytuj | edytuj kod]

Nosowską pośród swoich inspiracji muzycznych lub idoli wymienili Kora[496], Krzysztof Zalewski[121][497], Daria Zawiałow[498], Natalia Nykiel[227], Bovska[499] i Gienek Loska[500]. Natalia Przybysz nazwała ją swoją ulubioną autorką tekstów w Polsce[501]. Taco Hemingway rapował w piosence „BXL” z minialbumu Wosk (2016): „Nie chcę być nowym Tupakiem, chcę być nową Nosowską”[502].

Dorobek artystyczny

[edytuj | edytuj kod]

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]
 Osobne artykuły: Dyskografia Katarzyny Nosowskiej i Lista utworów Katarzyny Nosowskiej.
 Zobacz też: Dyskografia Hey i Lista utworów Hey.

Książki

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Dodatkowe informacje
Źr.
2009 Niania Dorota serial telewizyjny; odcinek „Spotkanie klasowe” [373]
2018 Pitbull. Ostatni pies kobieta na posterunku film [379]
Druga szansa ona sama serial telewizyjny; odcinki „Zamęt” i „Muszę zacząć od nowa” [381]
2019 Pisarze. Serial na krótko — serial telewizyjny; scenariusz odcinka 3 [366]
2020 Maryjki pani Kaloria film [383]
Bóg internetów matka Kuby film [385]

Spektakle

[edytuj | edytuj kod]

Trasy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W sierpniu 1994 Izabelin Studio został zakupiony przez międzynarodowy koncern PolyGram, który utworzył w Polsce lokalny oddział, PolyGram Polska. W wyniku transakcji PolyGram Polska stał się automatycznie nową wytwórnią Hey[43][44].
  2. ↑ W listopadzie 1998 PolyGram został zakupiony przez kanadyjski koncern Seagram, który wcielił go do swojego przedsiębiorstwa muzycznego Universal Music Group. Spadkobiercą katalogu PolyGram Polska i nową wytwórnią Nosowskiej została Universal Music Polska[43].
  3. ↑ Fire.
  4. ↑ Ho! i MTV Unplugged.
  5. ↑ Osiecka, Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! i Męskie Granie 2019.
  6. ↑ Live!, ?, Echosystem, Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan, 8, Błysk, Basta oraz „Sobie i Wam”.
  7. ↑ puk.puk, Karma, Yugoton, Przystanek Woodstock, UniSexBlues, „Tramwaje i gwiazdy”, CDN, Poeci polskiej piosenki: Jeśli wiesz co chcę powiedzieć… i „Awejniak”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Estrada: Katarzyna Nosowska. Polityka, 2009-11-03. [dostęp 2023-06-08].
  2. ↑ Robert Rient: Kasia Nosowska: Śpiewająca dziewczyna. Zwierciadło, 2013-05-23. [dostęp 2023-06-08].
  3. ↑ Konrad Szczęsny: Tak wygląda mama Katarzyny Nosowskiej! Jest niezwykle stylowa. Viva!, 2022-08-30. [dostęp 2023-06-08].
  4. ↑ a b Jacek Cieślak: Ego strącone z tronu. Rzeczpospolita, 2009-10-31. [dostęp 2023-06-09].
  5. ↑ Robert Rient: Katarzyna Nosowska: A ja żem jej powiedziała!. Przekrój, 2018-04-30. [dostęp 2023-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)].
  6. ↑ Agnieszka Szlachta: Jubileusz szkoły, która pomaga dzieciom w Afryce. Radio Szczecin, 2011-10-07. [dostęp 2023-06-08].
  7. ↑ Karol Sowa: Znają się od dziecka. Zawsze się wspierają. Historia przyjaźni Agaty Kuleszy i Katarzyny Nosowskiej chwyta za serce.... Viva!, 2023-03-02. [dostęp 2023-06-08].
  8. ↑ a b Katarzyna Nosowska. Szkolne Obrachunki. „Filipinka”, 1999-09-01. [dostęp 2023-06-09]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  9. ↑ Paweł Przybyszewski. Hey tam na rybach!. „Wodomaniak”, 2005-11-01. [dostęp 2023-06-09]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  10. ↑ a b c Mikołaj Lizut: Kasia Nosowska. Bez gniewu. Gazeta Wyborcza, 2007-09-10. [dostęp 2023-06-09].
  11. ↑ a b Wojciech Staszewski: Katarzyna Nosowska. Wysokie Obcasy, 2002-04-12. [dostęp 2023-06-09].
  12. ↑ Oda do przyjaźni Joanny Prykowskiej, czyli od „Harry’ego” wszystko się zaczęło. Interia, 2022-01-21. [dostęp 2023-06-09].
  13. ↑ Katarzyna Nosowska. Nauczyła się myśleć o sobie. Interia, 2019-05-23. [dostęp 2023-06-09].
  14. ↑ a b c d Stefanowicz 1994 ↓, s. 37–41.
  15. ↑ a b c Paweł Gzyl. Jestem hipochondryczką. „Miasto Kobiet”, 2005-07-01. [dostęp 2023-06-09]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  16. ↑ Łucja Siennicka: Założyciel grupy Włochaty został skatowany i walczy o życie. Gest fana wzrusza do łez. Radio Zet, 2022-10-04. [dostęp 2023-06-09].
  17. ↑ a b Stefanowicz 1994 ↓, s. 10–11.
  18. ↑ Jacek Nizinkiewicz: Dni zespołu Hey są policzone – rozmowa z Katarzyną Nosowską. Przegląd, 2010-08-29. [dostęp 2023-06-09].
  19. ↑ Futurista. pidzamaporno.pl. [dostęp 2023-06-09].
  20. ↑ a b Aneta Dolega. Piotr Banach: Chciałbym znów grać z Kasią. „Magazyn Prestiż”, 2015. Szczecin: Wydawnictwo Prestiż. [dostęp 2023-06-09]. 
  21. ↑ a b c Historia: rok 1992. hey.pl. [dostęp 2022-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  22. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 11–14.
  23. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 14–18.
  24. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 76.
  25. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 23.
  26. ↑ Pozycje Hey na Liście Przebojów Programu Trzeciego:
  27. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Oficjalna lista wyróżnień. OLiS, Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2024-07-19]. Należy wyszukać odpowiedni tytuł.
  28. ↑ a b c d Wiesław Królikowski. Kilka piór do skrzydeł. „Teraz Rock”, 2003-11-01. [dostęp 2023-06-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  29. ↑ Dezerter – Dezerter. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-11].
  30. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 23–24.
  31. ↑ IMTM, czyli zespół inny niż wszystkie. Polskie Radio Program III, 2014-05-10. [dostęp 2023-06-11].
  32. ↑ IMTM – Enjoy!. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-11].
  33. ↑ Kobranocka – Niech popłyną łzy. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-11].
  34. ↑ a b c Stefanowicz 1994 ↓, s. 30–31.
  35. ↑ a b c d Laureaci i nominowani Paszportów Polityki- chronologicznie. Polityka, 2022-01-18. [dostęp 2023-06-11].
  36. ↑ Tymoteusz Kociński: 25 lat... Hey – „Ho”. Koncertomania, 2019-04-24. [dostęp 2022-11-27].
  37. ↑ Hey. Interia. [dostęp 2022-11-27].
  38. ↑ a b Historia: rok 1994. hey.pl. [dostęp 2022-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  39. ↑ Koncert HEY z 1994 roku po latach! Spotkanie wspominkowe w Gdyni. RMF24. [dostęp 2022-07-21].
  40. ↑ Nominowani i laureaci 1994. Fryderyki. [dostęp 2022-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-30)].
  41. ↑ a b Banach: Szarpałem się z Hey. Polskie Radio Program III, 2012-05-16. [dostęp 2023-06-11].
  42. ↑ Anita Bartosik. Coś zmarło, coś się rodzi, coś ze mną się dzieje. „Brum”, 1996-01-01. [dostęp 2023-06-18]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  43. ↑ a b O firmie. Universal Music Polska. [dostęp 2022-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-29)].
  44. ↑ a b Piotr Parysz: Hey. „W latach 90. spaliśmy z karaluchami”. interia.pl, 2021-11-27. [dostęp 2022-12-09].
  45. ↑ a b Historia: rok 1995. hey.pl. [dostęp 2022-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  46. ↑ Wojciech Staszewski. Pomarańcze w tornistrze. „Wysokie Obcasy”, 2002-04-08. [dostęp 2022-12-31]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  47. ↑ a b Anita Bartosik. Najwyższa forma tworzenia. „Brum”, 1996-05-01. [dostęp 2022-12-31]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  48. ↑ Ania Bąk. Hey ho! Buntować by się szło!. „XL”, 1999-06-01. [dostęp 2022-12-17]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  49. ↑ Danny Goldberg Lands At Mercury Records. MTV, 1995-10-23. [dostęp 2022-12-10]. (ang.).
  50. ↑ Nominowani i laureaci 1995. Fryderyki. [dostęp 2022-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-12)].
  51. ↑ puk.puk. nosowska.pl. [dostęp 2023-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)].
  52. ↑ a b puk.puk. Wirtualna Polska. [dostęp 2023-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-15)].
  53. ↑ a b c d e f g h i Regulaminy przyznawania wyróżnień:
  54. ↑ a b c Bartek Koziczyński. Czuję się wolna. „Tylko Rock”, 1998-04-01. [dostęp 2023-06-17]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  55. ↑ Kasia Nosowska. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2023-06-17].
  56. ↑ 2 sierpnia 1996. 30 ton – lista, lista przebojów. TVP2.
  57. ↑ a b Nominowani i laureaci 1996. Fryderyki. [dostęp 2022-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-17)].
  58. ↑ Flota zjednoczonych sił – Voo Voo. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-17].
  59. ↑ a b Historia. voovoo.pl. [dostęp 2023-06-17].
  60. ↑ Flota Zjednoczonych Sił – najlepsi śpiewają Voo Voo. Tele Magazyn. [dostęp 2023-06-17].
  61. ↑ Nim stanie się tak jak gdyby nigdy nic nie było. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2023-06-17].
  62. ↑ Historia: rok 1997. hey.pl. [dostęp 2022-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  63. ↑ Tomasz Słoń: „Moja i twoja nadzieja”: Hymn wielkiej powodzi w serialu Netflixa. Interia, 2022-10-13. [dostęp 2022-11-18].
  64. ↑ Milena. Wirtualna Polska. [dostęp 2023-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-15)].
  65. ↑ Goran Cziwotioff. Nie tylko o złośliwym dziennikarzu. „XL”, 1998-04-01. [dostęp 2023-06-17]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  66. ↑ a b Anita Bartosik. Skutki uboczne rachunku sumienia. „Brum”, 1998-03-01. [dostęp 2023-06-18]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  67. ↑ Nosowska* – Gdy Rozum Śpi. Discogs. [dostęp 2023-06-18]. (ang.).
  68. ↑ Nosowska* – Milena. Discogs. [dostęp 2023-06-18]. (ang.).
  69. ↑ Zoil. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  70. ↑ 29 marca 1998. 30 ton – lista, lista przebojów. TVP2.
  71. ↑ Oov Oov – Voo Voo. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-18].
  72. ↑ Kim więc jestem. patrycja.pl. [dostęp 2023-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-29)].
  73. ↑ Voo Voo – Wzgórze. Discogs. [dostęp 2023-06-18]. (ang.).
  74. ↑ Patrycja Kosiarkiewicz – A Nas To. Discogs. [dostęp 2023-06-18]. (ang.).
  75. ↑ Nominowani i laureaci 1998. Fryderyki. [dostęp 2022-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-14)].
  76. ↑ a b Historia: rok 1999. hey.pl. [dostęp 2022-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  77. ↑ Nominowani i laureaci 1999. Fryderyki. [dostęp 2022-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-14)].
  78. ↑ Dzień i Noc – Justyna Steczkowska. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  79. ↑ Tyle słońca. nataliakukulska.pl. [dostęp 2023-06-18].
  80. ↑ Tyle Słońca – różni wykonawcy. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  81. ↑ Maanam i goście. Przeżyj jeszcze raz legendarny koncert. Polskie Radio, 2018-10-16. [dostęp 2023-06-18].
  82. ↑ „Maanam i goście”: Rojek, Nosowska i Staszczyk na płycie upamiętniającej Korę. Onet.pl, 2018-09-26. [dostęp 2023-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-05)].
  83. ↑ Się ściemnia. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  84. ↑ Sushi – Katarzyna Nosowska. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  85. ↑ Katarzyna Nosowska świętuje 40. urodziny. Onet.pl, 2001-08-29. [dostęp 2023-06-18].
  86. ↑ Falstart festiwalu – Jarocin 2000. Interia, 2000-08-13. [dostęp 2023-06-18].
  87. ↑ a b Kasia Nosowska w trasie. Interia, 2000-10-12. [dostęp 2023-06-18].
  88. ↑ Lady Pank. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  89. ↑ Koncertówka 2 – drugi szczyt. pidzamaporno.pl. [dostęp 2023-06-25].
  90. ↑ a b Nominowani i laureaci 2000. Fryderyki. [dostęp 2022-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-15)].
  91. ↑ Ścianka – …only your bus doesn’t stop here e.p.. scianka.pl. [dostęp 2023-06-18].
  92. ↑ Yugoton: Nowa supergrupa. Interia, 2000-12-19. [dostęp 2023-06-18].
  93. ↑ Yugoton – Yugoton. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  94. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 30.04.2001 – 06.05.2001. OLiS, 2001-05-14. [dostęp 2021-01-17].
  95. ↑ Yugoton – Yugoton. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-18].
  96. ↑ 20 lat temu ukazał się kultowy album „Yugoton”. Open.fm, 2021-03-05. [dostęp 2023-06-18].
  97. ↑ Rzadko widuję Cię z dziewczętami. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  98. ↑ 20 maja 2001. 30 ton – lista, lista przebojów. TVP2.
  99. ↑ Yugoton na żywo. Interia, 2001-09-25. [dostęp 2023-06-18].
  100. ↑ Thiele (2)* – Monogatari. Discogs. [dostęp 2023-06-18]. (ang.).
  101. ↑ Lubię, kiedy kobieta – Michał Żebrowski. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  102. ↑ Złe misie – Świetliki. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  103. ↑ T.Love. Polskie Radio. [dostęp 2023-06-22].
  104. ↑ Moje pieniądze – T.Love. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-22].
  105. ↑ [sic!] – Hey. Interia. [dostęp 2023-06-18].
  106. ↑ Nominowani i laureaci 2001. Fryderyki. [dostęp 2022-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)].
  107. ↑ Artur Rawicz: Hey w Palladium. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2012-02-12. [dostęp 2023-06-22].
  108. ↑ Archiwum Koncertów. dezerter.pl. [dostęp 2023-06-22].
  109. ↑ Nominowani i laureaci 2002. Fryderyki. [dostęp 2022-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)].
  110. ↑ Projekt SI 031 – różni wykonawcy. Interia. [dostęp 2023-06-22].
  111. ↑ Mietall Waluś świętuje w Mysłowicach. Wśród gości m.in. Katarzyna Nosowska, Zbigniew Hołdys i Titus. Interia, 2018-08-16. [dostęp 2023-06-22].
  112. ↑ Dagmara Leszkowicz: Renata Przemyk: Życie mnie bawi. Onet.pl, 2003-07-23. [dostęp 2023-06-22].
  113. ↑ Renata Przemyk. Onet.pl. [dostęp 2023-06-22].
  114. ↑ Kochana. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  115. ↑ Polskie wokalistki, polskie hity. Onet.pl, 2003-10-14. [dostęp 2023-06-22].
  116. ↑ Zielono mix – Nosowska. Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2023-06-22].
  117. ↑ „Ladies” na koncertach galowych. Onet.pl, 2003-11-03. [dostęp 2023-06-22].
  118. ↑ Historia: rok 2003. hey.pl. [dostęp 2022-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  119. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 24.11.2003 – 30.11.2003. OLiS, 2003-12-08. [dostęp 2022-12-17].
  120. ↑ Nominowani i laureaci 2003. Fryderyki. [dostęp 2022-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-15)].
  121. ↑ a b Jeszcze dużo muszę się nauczyć. Interia, 2004-03-19. [dostęp 2023-06-24].
  122. ↑ Pistolet – Krzysztof Zalewski. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  123. ↑ CHCEMY DOBRZE I SZCZERZE ZABRZMIEĆ – duety Krawczyka. Empik, 2016-11-16. [dostęp 2023-06-24].
  124. ↑ To, co w życiu ważna – Krzysztof Krawczyk. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  125. ↑ Tadeusz Bisewski. Mam totalny odjazd na słowa. „Pro Rock”, 2004-08-07. [dostęp 2023-06-24]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  126. ↑ Zapełnia się pole namiotowe Przystanku Woodstock. Onet.pl, 2004-07-28. [dostęp 2023-06-24].
  127. ↑ a b Zakończył się 13. Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film 2004. Onet.pl, 2004-10-10. [dostęp 2022-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-17)].
  128. ↑ Premiera piosenki „Prosta rzecz” 4 maja. Gazeta Wyborcza, 2005-05-03. [dostęp 2023-06-24].
  129. ↑ Rojek z Nosowską i Grabażem. Interia, 2005-04-29. [dostęp 2023-06-24].
  130. ↑ Toronto: Zakochana uczennica. Interia, 2005-06-09. [dostęp 2023-06-24].
  131. ↑ Miasto – Toronto. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  132. ↑ Lesław Dutkowski. Kompletnie bezkonfliktowo. „Onet”, 2005-12-13. [dostęp 2023-06-24]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  133. ↑ Kochać. marylarodowicz.pl. [dostęp 2023-06-24].
  134. ↑ Hey i „Echosystem”. Onet.pl, 2005-11-21. [dostęp 2023-06-24].
  135. ↑ Unhappy Songs – Silver Rocket. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  136. ↑ Silver Rocket – Unhappy Songs. Discogs. [dostęp 2023-06-24]. (ang.).
  137. ↑ a b c Nominowani i laureaci 2005. Fryderyki. [dostęp 2003-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-12)].
  138. ↑ Fryderyki 2005: Triumf Heya i Kasi Nosowskiej. Wirtualnemedia.pl, 2006-03-30. [dostęp 2023-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-11)].
  139. ↑ Maciej Petruczenko: Maryli Rodowicz bieg przez płotki i plotki. Na Gali Mistrzów Sportu nie mogło jej zabraknąć. Przegląd Sportowy, 2023-01-09. [dostęp 2023-06-24].
  140. ↑ Biografia: 2000–2009. marylarodowicz.pl. [dostęp 2023-06-24].
  141. ↑ Pocztówka do św. Mikołaja – Pocztówka do św. Mikołaja. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  142. ↑ Various – Pocztówka Do Świętego Mikołaja 2006. Discogs. [dostęp 2023-06-24]. (ang.).
  143. ↑ Jasne błękitne okna – Michał Żebrowski. Interia. [dostęp 2023-06-24].
  144. ↑ Kobieca piosenka Waglewskiego i Nosowskiej. Onet.pl, 2007-01-03. [dostęp 2023-06-24].
  145. ↑ Fryderyki 2006: coś się zmienia na lepsze?. Onet.pl, 2007-04-18. [dostęp 2023-06-24].
  146. ↑ a b Nominowani i laureaci 2006. Fryderyki. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)].
  147. ↑ Koedukacyjny blues Nosowskiej 28 maja. Onet.pl, 2007-05-16. [dostęp 2023-06-24].
  148. ↑ Paweł Piotrowicz: Zbilansowani. Onet.pl, 2007-12-28. [dostęp 2023-06-24].
  149. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 28.05.2007 – 03.06.2007. OLiS, 2007-06-11. [dostęp 2023-06-24].
  150. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 11.06.2007 – 17.06.2007. OLiS, 2007-06-25. [dostęp 2023-06-24].
  151. ↑ 26 września 2007 – Nosowska – „Karatetyka”. Polskie Radio Program III, 2007-09-26. [dostęp 2023-06-24].
  152. ↑ a b c Nosowska. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2023-06-24].
  153. ↑ Kasia Nosowska na Off Festival. Wprost, 2007-08-10. [dostęp 2023-06-24].
  154. ↑ a b Ogłoszono nominacje do nagród MTV. Onet.pl, 2007-09-24. [dostęp 2023-06-14].
  155. ↑ a b Nosowska: nowy singel i koncerty. Onet.pl, 2007-09-20. [dostęp 2023-06-24].
  156. ↑ a b Piotr Babicki: Radio Wawa przyznało Złote Dzioby. media2.pl, 2007-11-16. [dostęp 2023-06-16].
  157. ↑ Hey na jubileuszowej trasie koncertowej. Onet.pl, 2007-11-07. [dostęp 2023-06-24].
  158. ↑ Notowania OLiS z albumem MTV Unplugged na 1. miejscu:
    1. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 12.11.2007 – 18.11.2007. OLiS, 2007-11-26. [dostęp 2022-12-17].
    2. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 19.11.2007 – 25.11.2007. OLiS, 2007-12-03. [dostęp 2022-12-17].
    3. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 26.11.2007 – 02.12.2007. OLiS, 2007-12-10. [dostęp 2022-12-17].
    4. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 03.12.2007 – 09.12.2007. OLiS, 2007-12-17. [dostęp 2022-12-17].
    5. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 29.10.2012 – 04.11.2012. OLiS, 2012-12-12. [dostęp 2022-12-17].
  159. ↑ Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!. Interia, 2009-09-02. [dostęp 2022-11-28].
  160. ↑ Dziennikarze nagrali płytę. media2.pl, 2007-12-11. [dostęp 2023-06-24].
  161. ↑ a b Kolejna część trasy Nosowskiej. Onet.pl, 2008-02-05. [dostęp 2023-06-24].
  162. ↑ a b Historia: rok 2008. hey.pl. [dostęp 2022-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-23)].
  163. ↑ Kasia Nosowska na otwarciu 29. Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Onet.pl, 2008-04-05. [dostęp 2023-06-24].
  164. ↑ a b c Nominowani i laureaci 2008. Fryderyki. [dostęp 2022-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)].
  165. ↑ Fryderyki 2008: triumf Nosowskiej. Onet.pl, 2008-04-07. [dostęp 2023-06-24].
  166. ↑ Maryli Rodowicz jest cudnie. Onet.pl, 2008-04-15. [dostęp 2023-06-25].
  167. ↑ Reanimacja polskiej piosenki. Rzeczpospolita, 2008-06-15. [dostęp 2023-06-16].
  168. ↑ Znamy finalistów Superjedynek!. Interia, 2008-05-14. [dostęp 2023-06-16].
  169. ↑ Trójka ogłosiła nominacje do Mateuszy. Wirtualnemedia.pl, 2008-06-30. [dostęp 2023-06-16].
  170. ↑ Węgorzewo 2008: kolejni artyści. Onet.pl, 2008-03-12. [dostęp 2023-06-24].
  171. ↑ Grafik festiwalu Jarocin 2008. Onet.pl, 2008-07-14. [dostęp 2023-06-24].
  172. ↑ Nosowska zaśpiewa Osiecką. Interia, 2008-09-15. [dostęp 2023-06-25].
  173. ↑ a b Kasia Nosowska nagrała piosenki Osieckiej. Rzeczpospolita, 2008-11-14. [dostęp 2023-06-25].
  174. ↑ Nosowska już w tym miesiącu. Wirtualnemedia.pl, 2008-11-24. [dostęp 2023-06-25].
  175. ↑ Notowania OLiS z albumem Osiecka na 1. miejscu:
    1. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 01.12.2008 – 07.12.2008. OLiS, 2008-12-15. [dostęp 2023-06-25].
    2. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 08.12.2008 – 14.12.2008. OLiS, 2008-12-22. [dostęp 2023-06-25].
    3. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 15.12.2008 – 28.12.2008. OLiS, 2009-01-05. [dostęp 2023-06-25].
    4. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 29.12.2008 – 04.01.2009. OLiS, 2009-01-12. [dostęp 2023-06-25].
    5. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 12.01.2009 – 18.01.2009. OLiS, 2009-01-26. [dostęp 2023-06-25].
    6. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 19.01.2009 – 25.01.2009. OLiS, 2009-02-02. [dostęp 2023-06-25].
    7. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 26.01.2009 – 01.02.2009. OLiS, 2009-02-09. [dostęp 2023-06-25].
    8. Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 02.02.2009 – 08.02.2009. OLiS, 2009-02-16. [dostęp 2023-06-25].
  176. ↑ Złota płyta dla Kasi Nosowskiej za „Osiecką”. Onet.pl, 2008-12-02. [dostęp 2023-06-25].
  177. ↑ Płyta Kasi Nosowskiej „Osiecka” już platynowa. Onet.pl, 2008-12-15. [dostęp 2023-06-25].
  178. ↑ Podwójna platyna dla albumu Nosowskiej. Onet.pl, 2009-05-12. [dostęp 2023-06-25].
  179. ↑ 28 listopada 2008 – Nosowska – „Kto tam u Ciebie jest”. Polskie Radio Program III, 2008-11-28. [dostęp 2023-06-25].
  180. ↑ a b Nosowska z „Kokainą”. Interia, 2009-05-26. [dostęp 2023-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-19)].
  181. ↑ a b Nosowska koncertowo zaśpiewa Osiecką. dlaStudenta.pl, 2009-01-28. [dostęp 2023-06-25].
  182. ↑ a b Nominowani i laureaci 2009. Fryderyki. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-17)].
  183. ↑ Fryderyki 2009 rozdane. Wprost, 2009-04-20. [dostęp 2023-06-25].
  184. ↑ a b Dowiedz się, kto jest na topie!. Tele Magazyn, 2009-06-27. [dostęp 2023-06-14].
  185. ↑ a b Wideoklip do utworu L.U.C feat. Ula Dudziak zwycięzcą Yach Film 2009. Onet.pl, 2009-10-05. [dostęp 2023-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  186. ↑ Artur Rawicz: Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2009-09-03. [dostęp 2023-06-25].
  187. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 26.10.2009 – 01.11.2009. OLiS, 2022-12-17. [dostęp 2022-12-26].
  188. ↑ Bartosz Chmielewski: Sidney Polak – „Cyfrowy styl życia”. Polskie Radio, 2009-04-28. [dostęp 2023-06-25].
  189. ↑ Michał Boroń: Pustki wypełnione poezją. Interia, 2009-11-17. [dostęp 2023-06-25].
  190. ↑ Kalambury – Pustki. Interia. [dostęp 2023-06-25].
  191. ↑ Ekshumacja 2 – T-raperzy znad Wisły. Interia. [dostęp 2023-06-25].
  192. ↑ Gaba Kulka, Kasia Nosowska, Nergal i Czesław Śpiewa. Wirtualnemedia.pl, 2010-03-29. [dostęp 2023-06-25].
  193. ↑ a b Nominowani i laureaci 2010. Fryderyki. [dostęp 2022-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-30)].
  194. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Fryderyki 2010 – ogłoszono zwycięzców. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2010-04-19. [dostęp 2023-06-25].
  195. ↑ Doda sprzedaje muzykę jeszcze przed premierą. Onet.pl, 2011-05-24. [dostęp 2023-06-25].
  196. ↑ Doda: „Sens” to piosenka pełna ukrytych symboli. Polskie Radio Program I, 2017-05-07. [dostęp 2023-06-25].
  197. ↑ Płyta tygodnia: Nosowska – „8”. Polskie Radio Program III, 2011-09-18. [dostęp 2022-12-18].
  198. ↑ Notowania OLiS z albumem 8 na 1. miejscu:
  199. ↑ „Nomada” – nowy singel Kasi Nosowskiej tylko w Trójce. Wirtualnemedia.pl, 2011-08-20. [dostęp 2023-06-25].
  200. ↑ Nosowska o naturze: nowy singiel z płyty „8”. Forbes, 2011-11-14. [dostęp 2023-06-25].
  201. ↑ Kolejny singiel Nosowskiej. Radio Złote Przeboje, 2012-02-02. [dostęp 2023-06-25].
  202. ↑ a b Nosowska – trasa promująca album 8. Magazyn Gitarzysta, 2011-09-27. [dostęp 2023-06-25].
  203. ↑ a b Nominowani i laureaci 2012. Fryderyki. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-16)].
  204. ↑ Fryderyki 2012 rozdane!. Onet.pl, 2012-04-27. [dostęp 2023-06-25].
  205. ↑ July Stars – June. Interia. [dostęp 2023-06-25].
  206. ↑ June (18) – July Stars. Discogs. [dostęp 2023-06-25]. (ang.).
  207. ↑ Katarzyna Nosowska nowy dyrektorem Męskiego Grania. Onet.pl, 2012-05-11. [dostęp 2023-06-25].
  208. ↑ Męskie granie trwa. Magazyn Gitarzysta, 2012-07-17. [dostęp 2023-06-25].
  209. ↑ Open’er 2012: Perfekcja M83, dygotanie Nosowskiej, rezerwa The Cardigans. Interia, 2012-07-07. [dostęp 2023-06-25].
  210. ↑ Jarocin 2012 wystartował. Interia, 2012-07-21. [dostęp 2023-06-25].
  211. ↑ Monika Stolarska: OFF Festival 2012: zdjęcia z pierwszego dnia. Onet.pl, 2012-08-04. [dostęp 2023-06-25].
  212. ↑ Radiowa Trójka organizuje uroczysty koncert z okazji jubileuszu 50-lecia. Wirtualnemedia.pl, 2012-10-23. [dostęp 2023-06-25].
  213. ↑ Rodzina Hey się rozrasta. Polskie Radio, 2012-11-02. [dostęp 2023-06-25].
  214. ↑ Płyty tygodnia: 10–16 grudnia. Polskie Radio Program III, 2012-12-10. [dostęp 2023-06-25].
  215. ↑ a b Katarzyna Nosowska i Tomasz Stańko laureatami Mateuszy 2012 (wideo). Polskie Radio, 2012-12-17. [dostęp 2023-06-16].
  216. ↑ Paweł Niestrój: HEY i Nosowska w Kayaxie. Wyspa.fm, 2013-01-28. [dostęp 2022-12-19].
  217. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Nosowska i O.S.T.R dyrektorami artystycznymi Męskiego Grania 2013. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2013-06-12. [dostęp 2023-06-25].
  218. ↑ Maciek Kancerek: Męskie Granie – znamy gwiazdy wszystkich koncertów. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2013-07-01. [dostęp 2023-06-25].
  219. ↑ Maciek Kancerek: Muzyczne interpretacje stolicy na Męskim Graniu 2013. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2013-08-20. [dostęp 2023-06-25].
  220. ↑ Maciek Kancerek: Męskie Granie 2013 – płyta już w przyszłym tygodniu. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2013-09-07. [dostęp 2023-06-25].
  221. ↑ Album „Męskie Granie 2013” już do kupienia. Polskie Radio Program III, 2013-09-09. [dostęp 2023-06-25].
  222. ↑ Nowa odsłona koncertów „Made in Polska”. Onet.pl, 2013-09-04. [dostęp 2022-12-19].
  223. ↑ a b Katarzyna Nosowska: trasa koncertowa „Nosowska.zip”. Onet.pl, 2013-09-26. [dostęp 2023-06-25].
  224. ↑ Olek Mika: Sara Brylewska „Skąd przyszłaś”: Siła współdziałania (recenzja). Interia, 2014-04-24. [dostęp 2020-06-04].
  225. ↑ Maciek Kancerek: Justyna Steczkowska – „Terra” (audio). Codzienna Gazeta Muzyczna, 2014-04-23. [dostęp 2023-06-25].
  226. ↑ Jesteś zwycięzcą! – piosenka z Gali Ekstraklasy. Ekstraklasa, 2014-06-03. [dostęp 2020-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-04)].
  227. ↑ a b Natalia Nykiel „Lupus Electro”: Finalistka „The Voice Of Poland” z płytą. Interia, 2014-09-24. [dostęp 2023-06-25].
  228. ↑ Natalia Nykiel jako „Pół dziewczyna”: Zobacz teledysk. Interia, 2016-11-23. [dostęp 2023-06-25].
  229. ↑ Męskie Granie 2014: premiera tegorocznego singla. Onet.pl, 2014-06-04. [dostęp 2023-06-25].
  230. ↑ Jarocin Festival 2014 – dzień 1: Kiedyś bezlitośnie przegoniony ze sceny, dziś wraca w chwale. Koncert „Grabaż 30", Dezerter, Anathema, Ania Rusowicz i inni [zdjęcia]. Onet.pl, 2014-07-19. [dostęp 2023-06-25].
  231. ↑ Tymon & The Transistors – Rock’n’Roll. Discogs. [dostęp 2019-12-01]. (ang.).
  232. ↑ Maciek Kancerek: Co łączy Fisza i Emade z Kasią Nosowską? Już wiadomo!. Dziennik.pl, 2015-09-23. [dostęp 2023-06-25].
  233. ↑ Fisz Emade Tworzywo feat. Kasia Nosowska „Wojna”. Polskie Radio Program III, 2015-11-03. [dostęp 2023-06-25].
  234. ↑ Wojna. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  235. ↑ W hołdzie Grzegorzowi Ciechowskiemu: Spotkanie z legendą. Interia, 2015-04-01. [dostęp 2023-07-09].
  236. ↑ Katarzyna Nosowska śpiewa „Sypnij Ziarnem Szczerych Słów”. Wirtualnemedia2.pl, 2015-01-12. [dostęp 2023-06-25].
  237. ↑ Utwór Katarzyny Nosowskiej wygrał w Konkursie Polskiej Piosenki Filmowej KamerTon 2015. Polskie Radio, 2015-11-29. [dostęp 2023-06-16].
  238. ↑ Maciek Kancerek: Impreza tygodnia: Red Bull Music Academy Weekender. Znamy program. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2015-04-01. [dostęp 2023-06-25].
  239. ↑ Paweł Piotrowicz: Orange Warsaw Festival 2015 – dzień 2.: dzień kobiet [ZDJĘCIA I RELACJA]. Onet.pl, 2015-06-14. [dostęp 2023-06-25].
  240. ↑ Wojciech Przylipiak: „Atramentowa” Stanisława Celińska płynie pod prąd. Dziennik.pl, 2015-06-08. [dostęp 2023-06-25].
  241. ↑ 1+1=0. Muzyczne działanie Marcina Zabrockiego. Polskie Radio Program IV, 2015-11-02. [dostęp 2023-06-25].
  242. ↑ Maciek Kancerek: Katarzyna Nosowska w nowym singlu Zabrockiego. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2015-11-14. [dostęp 2023-06-25].
  243. ↑ Premiera: HEY „Błysk”. Kayax, 2016-04-22. [dostęp 2022-12-19].
  244. ↑ Kaśka Paluch: Opole 2016: Elektryczne Gitary zaskakująco o „dobrej zmianie”, świetna Nosowska i klasyka [ZDJĘCIA I RELACJA]. Onet.pl, 2016-04-04. [dostęp 2023-06-25].
  245. ↑ Opole 2016. Scena Alternatywna była prawdziwym świętem muzyki [ZDJĘCIA]. Gazeta Wyborcza, 2016-06-07. [dostęp 2023-06-25].
  246. ↑ Posłuchaj zapowiedzi albumu „Duety” Krzysztofa Krawczyka. Onet.pl, 2016-10-17. [dostęp 2023-06-25].
  247. ↑ Krzysztof Krawczyk i Katarzyna Nosowska w duecie („Bezsenni”). Interia, 2017-01-17. [dostęp 2023-06-25].
  248. ↑ Katarzyna Nosowska wspomaga Miuosha w kawałku o bezsennej nocy. Zobacz TELEDYSK „Tramwaje i gwiazdy”. Gazeta.pl, 2017-02-23. [dostęp 2023-07-09].
  249. ↑ Męskie Granie 2017. Brodka, Organek i Rogucki nagrali teledysk do „Nieboskłonu”. Gazeta Wyborcza, 2017-06-02. [dostęp 2023-07-09].
  250. ↑ Męskie Granie: każda edycja miała swój hymn. Posłuchaj wszystkich singli. Onet.pl, 2000-06-30. [dostęp 2023-06-25].
  251. ↑ Agnieszka Kublik: TVP się zgodziła, ale Kayah i Nosowska jednak nie wystąpią w Opolu. „Na znak jedności z cenzurowanymi”. Gazeta Wyborcza, 2017-05-17. [dostęp 2023-07-09].
  252. ↑ Katarzyna Nosowska nagrała nową wersję piosenki „King” T.Love [WIDEO]. Gazeta Wyborcza, 2017-08-02. [dostęp 2023-07-09].
  253. ↑ Aleksandra Degórska: T.Love wyda album „T.Cover”. Jakie covery trafią na płytę?. Antyradio, 2018-10-22. [dostęp 2023-07-09].
  254. ↑ Maciej Koprowicz: Paulina Przybysz i Katarzyna Nosowska zaprezentowały teledysk do wspólnego utwór „Papadamy”. Antyradio, 2018-09-04. [dostęp 2023-07-09].
  255. ↑ Maciek Kancerek: Hey zawiesza działalność. Teraz Muzyka, 2017-10-12. [dostęp 2022-12-19].
  256. ↑ Karolina Grabińska: „CDN” dwupłytowy album na 25-lecie zespołu HEY. Wirtualna Polska, 2017-10-31. [dostęp 2022-12-19].
  257. ↑ Fayrant Tour zespołu Hey. Kayax, 2017-05-05. [dostęp 2022-12-19].
  258. ↑ Wojtek Ekonomiuk: „Fayrant Tour” – Hey dokłada kolejne koncerty. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2017-12-10. [dostęp 2022-12-19].
  259. ↑ Dariusz Kortko: Miuosh i Smolik w NOSPR. Beznadzieja i hejt, ale czasem przecież fajnie jest. Gazeta Wyborcza, 2018-02-11. [dostęp 2023-07-09].
  260. ↑ Mateusz Ryman: Wspólny album Miuosh / Smolik / NOSPR już dostępny. JazzSoul.pl, 2018-05-25. [dostęp 2022-12-19].
  261. ↑ Uroczysta Gala Jubileuszowa z okazji 100-lecia ZAiKS. Rzeczpospolita. [dostęp 2023-07-19].
  262. ↑ Lady Pank: płyta „LP1”. Goście na płycie – Nosowska, Janerka, Rojek i inni. Onet.pl, 2018-06-14. [dostęp 2023-07-09].
  263. ↑ Kasia Nosowska na Jarocin Festiwal 2018. Zobacz zdjęcia!. Interia, 2018-07-14. [dostęp 2023-07-09].
  264. ↑ Katarzyna Nosowska nagrała na nowo swój wielki przebój [WIDEO]. Gazeta Wyborcza, 2018-07-19. [dostęp 2023-07-09].
  265. ↑ Agnieszka Holland, Magdalena Cielecka, Janda... – kobiety zabrały głos podczas ostatniego koncertu Męskie Granie 2018! To już koniec tegorocznej trasy. Noizz.pl, 2018-08-26. [dostęp 2023-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-09)].
  266. ↑ Nosowska podała datę premiery nowej płyty. Polskie Radio Program IV, 2018-09-12. [dostęp 2023-07-09].
  267. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 12.10.2018 – 18.10.2018. OLiS, 2018-10-25. [dostęp 2023-06-25].
  268. ↑ Katarzyna Nosowska wypuściła nowy singiel. Oto „Ja pas!” [WIDEO]. Gazeta Wyborcza, 2018-04-26. [dostęp 2023-07-09].
  269. ↑ „Nagasaki”, czyli Nosowska w muzeum. Niezwykły nowy TELEDYSK wokalistki. Dziennik.pl, 2018-09-12. [dostęp 2023-07-09].
  270. ↑ a b Maciek Koprowicz: Nosowska zapowiedziała trzy dodatkowe koncerty trasy „Na tłusto”. Antyradio, 2018-07-11. [dostęp 2023-07-09].
  271. ↑ Nosowska i Korzyński ludźmi ze złotym uchem. TVP3 Łódź, 2018-10-25. [dostęp 2023-07-07].
  272. ↑ „Coraz bliżej Święta” w reklamie Coca-Coli śpiewa w tym roku Katarzyna Nosowska. Wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2023-07-09].
  273. ↑ „Joystick” – nowy singiel Nosowskiej. Polskie Radio Program IV, 2007-09-10. [dostęp 2023-07-09].
  274. ↑ a b Nosowska i Miuosh prezentują klip do wspólnego utworu. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2019-01-28. [dostęp 2023-07-09].
  275. ↑ Nominowani i laureaci 2019. Fryderyki. [dostęp 2022-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-17)].
  276. ↑ Sabina Obajtek: Fryderyki 2019: Poznaliśmy zwycięzców!. RMF FM, 2019-03-10. [dostęp 2023-07-09].
  277. ↑ a b Poeci Polskiej Piosenki / Nosowska – Jeśli wiesz co chcę powiedzieć.... Telewizja Polska, 2019-03-08. [dostęp 2023-07-09].
  278. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 14.06.2019 – 20.06.2019. OLiS, 2019-06-27. [dostęp 2023-07-09].
  279. ↑ Męskie Granie 2019. Nosowska, Igo, Organek, Zalewski – posłuchaj nowego nagrania „Sobie i Wam”. Dziennik.pl, 2019-05-30. [dostęp 2023-07-09].
  280. ↑ Airplay – Top – Archiwum: 10.08. – 16.08.2019. Związek Producentów Audio-Video. [dostęp 2019-08-20].
  281. ↑ Najpopularniejsze albumy i single 2019 roku. Związek Producentów Audio-Video, 2020-01-27. [dostęp 2023-07-09].
  282. ↑ Sobie i wam. Archiwum Listy Przebojów Trójki. [dostęp 2020-06-11].
  283. ↑ Sobie i wam – Męskie Granie Orkiestra 2019. RMF FM. [dostęp 2019-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-28)].
  284. ↑ Męskie Granie 2019 – poznaliśmy line-up koncertów tegorocznej edycji. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2019-06-05. [dostęp 2023-07-09].
  285. ↑ Przemysław Kokot: Pat Jacob: „Całkiem nowy człowiek” już w przedsprzedaży. Wyspa.fm, 2019-05-30. [dostęp 2023-07-09].
  286. ↑ Nosowska i „Wieje”. Płyta „Janerka na basy i głosy” – hołd dla Lecha Janerki. Interia, 2019-05-06. [dostęp 2023-07-09].
  287. ↑ Różni wykonawcy – „Janerka na basy i głosy” (recenzja). Codzienna Gazeta Muzyczna, 2019-07-31. [dostęp 2023-07-09].
  288. ↑ Nominowani i laureaci 2020. Fryderyki. [dostęp 2022-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-17)].
  289. ↑ Męskie Granie 2019 – znamy datę premiery płyty!. Polskie Radio Program III, 2019-10-31. [dostęp 2023-07-09].
  290. ↑ Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 15.11.2019 – 21.11.2019. OLiS, 2019-11-28. [dostęp 2023-07-09].
  291. ↑ Roksana Pertek: Nowy utwór od Męskie Granie 2019 – „Sing sing” (Zalewski, Nosowska, Igo). Muzykoholicy, 2020-03-02. [dostęp 2022-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)].
  292. ↑ Acid Drinkers i „Ladies and Gentleman on Acid”. Kiedy premiera płyty?. Interia, 2019-11-18. [dostęp 2023-07-09].
  293. ↑ 70 muzyków, 60 godzin montażu wideo i 12 godzin montażu dźwięku – imponujący klip Miuosha. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2020-04-21. [dostęp 2023-07-09].
  294. ↑ Katarzyna Nosowska: „Jak nie zwariować w pandemii? Nie polecam ucieczki w używki”. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2020-05-10. [dostęp 2023-07-09].
  295. ↑ Marta Korycka: Męskie Granie 2020. Nosowska nie tylko z Matą, ale i synem, a co potem? Najlepsze momenty koncertu z Żywca. Gazeta.pl, 2020-08-09. [dostęp 2023-07-09].
  296. ↑ Michał Grzybowski: Voo Voo i Katarzyna Nosowska w utworze Marka Grechuty i Anawy [WIDEO]. Teraz Muzyka, 2020-10-16. [dostęp 2023-07-09].
  297. ↑ Nosowska w nowym singlu Miuosha. Zobacz klip wyreżyserowany przez Ralpha Kaminskiego. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2021-01-24. [dostęp 2023-07-09].
  298. ↑ Bestsellery Empiku: Rapowi artyści zwyciężają w kategoriach odkrycie i wydarzenie roku. Nosowska z nagrodą w kategorii Literatura Piękna. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2021-02-10. [dostęp 2023-07-09].
  299. ↑ Muchy z nowym singlem i teledyskiem. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2021-06-18. [dostęp 2023-07-09].
  300. ↑ „Psy miłości”, czyli nowy singiel od zespołu Muchy. Dziennik.pl, 2021-11-16. [dostęp 2023-07-09].
  301. ↑ Hey wraca na scenę po ponad trzech latach. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2021-05-20. [dostęp 2022-12-19].
  302. ↑ Hey wystąpił na scenie po czteroletniej przerwie. Radio Złote Przeboje, 2021-07-19. [dostęp 2022-12-19].
  303. ↑ Paweł Piotrowicz: Po to wolność. Po jubileuszowym koncercie TVN24 na zakończenie Top Of The Top Sopot Festival 2021 [RELACJA]. Onet.pl, 2021-08-21. [dostęp 2023-07-09].
  304. ↑ Piotr Parzysz: Oda do przyjaźni Joanny Prykowskiej, czyli od „Harry’ego” wszystko się zaczęło. Interia, 2022-01-21. [dostęp 2022-12-29].
  305. ↑ Michał Grzybowski: Anieli, czyli Joanna Prykowska i Paweł Krawczyk w nowej odsłonie. Utwór z Nosowską! [WIDEO]. Teraz Muzyka, 2022-01-21. [dostęp 2022-12-30].
  306. ↑ „Blask” debiutancka płyta duetu Anieli – muzyków z przeszłością. Polskie Radio Czwórka, 2022-09-10. [dostęp 2022-12-30].
  307. ↑ a b Katarzyna Nosowska nagrała z ING utwór „Wystarczy”. Wirtualnemedia.pl, 2023-02-07. [dostęp 2023-07-09].
  308. ↑ Bartosz Sąder: Pomieszanie z poplątaniem. Za nami trzeci dzień Top of the Top Sopot Festival [RELACJA, ZDJĘCIA]. Onet.pl, 2022-08-18. [dostęp 2023-07-09].
  309. ↑ Nosowska przerabia Zakopower na 20-lecie Kayaxu. „Boso” z udziałem Sebastiana Karpiel-Bułecki. Interia, 2022-10-07. [dostęp 2022-10-08].
  310. ↑ Już jest – album „Kayax XX Rework”. Zobacz podsumowanie całorocznego świętowania urodzin Kayaxu!. Kayax, 2022-12-15. [dostęp 2023-07-09].
  311. ↑ Tomasz Makowiecki powraca z numerem „Nie ma nas” i zapowiada nową płytę. Polskie Radio Program IV, 2022-09-21. [dostęp 2023-07-09].
  312. ↑ Dawid Podsiadło ujawnia tracklistę płyty „Lata dwudzieste”. Gościnnie sanah oraz Katarzyna Nosowska. Interia, 2022-10-18. [dostęp 2023-07-09].
  313. ↑ „Wielkie oczy”: Zespół Zakopower nagrał utwór z Kasią Nosowską [WIDEO]. Radio Złote Przeboje, 2022-12-12. [dostęp 2023-07-09].
  314. ↑ a b Jarek Szubrycht: Apokalipsa według św. Katarzyny. Nosowska się żegna. Gazeta Wyborcza, 2023-05-19. [dostęp 2023-07-09].
  315. ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy. OLiS. [dostęp 2023-06-01]. Należy wybrać tydzień 19.05.2023–25.05.2023.
  316. ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy fizycznie. OLiS. [dostęp 2023-06-02]. Należy wybrać tydzień 19.05.2023–25.05.2023.
  317. ↑ Nominowani i laureaci 2024. Fryderyki. [dostęp 2024-02-23].
  318. ↑ Nosowska powraca z piosenką „Larum”. Open.fm, 2022-11-08. [dostęp 2023-05-07].
  319. ↑ Robert Filipowski: Nosowska i Natalia Szroeder w nowym singlu promującym film „Rój” [WIDEO]. Teraz Muzyka, 2023-03-24. [dostęp 2023-05-07].
  320. ↑ Michał Grzybowski: Nosowska opublikowała singiel zwiastujący jej solowy album „Degrengolada” [WIDEO]. Teraz Muzyka, 2023-04-14. [dostęp 2023-07-09].
  321. ↑ Dominika Pawłowska: Katarzyna Nosowska z drugim singlem z nowej płyty! Jak brzmi „Runo”?. Eska Rock, 2023-05-05. [dostęp 2023-07-09].
  322. ↑ Adrianna Kot: Katarzyna Nosowska o nowym albumie: „«Piękna degrengolada» może być przypominajką…”. Radio Złote Przeboje, 2023-05-19. [dostęp 2023-07-09].
  323. ↑ Jarocin Festiwal 2023: drugi dzień. „Tu się nie poguje do grzecznych dziewczynek” [RELACJA]. Interia, 2023-07-16. [dostęp 2023-09-04].
  324. ↑ Tak dobrze jeszcze nie było, czyli trzeci dzień Top of the Top Sopot Festival [ZDJĘCIA, RELACJA]. Onet.pl, 2023-08-23. [dostęp 2023-09-04].
  325. ↑ Kamil Kacperski: Żywiec Męskie Granie 2023 prezentuje tegoroczny line-up. Zagrają Brodka, Daria Zawiałow, Ralph Kaminski, Zalewski. Wirtualnemedia.pl, 2023-04-27. [dostęp 2023-05-10].
  326. ↑ Męskie Granie wystartowało. Za nami pierwsze koncerty w Szczecinie. Onet.pl, 2023-06-18. [dostęp 2023-09-04].
  327. ↑ Michał Grzybowski: Nosowska nagrała utwór z Błażejem Królem. Posłuchaj kawałka „Neodym” [WIDEO]. Teraz Muzyka, 2023-10-04. [dostęp 2023-10-04].
  328. ↑ a b Michał Boroń: Doda, Nosowska czy sanah? MTV EMA 2023: Znamy nominacje. Taylor Swift faworytką. Interia, 2023-10-04. [dostęp 2023-10-04].
  329. ↑ Hey ogłasza drugi „Kosmiczny koncert” w Katowicach. Część fanów nie kryje rozczarowania. Interia, 2023-04-06. [dostęp 2023-04-07].
  330. ↑ Robert Filipowski: Hey „oszołomiony” po koncercie w Spodku. Dziś drugi występ [SETLISTA, WIDEO]. Teraz Muzyka, 2023-10-15. [dostęp 2023-10-21].
  331. ↑ a b Robert Filipowski: Nosowska zapowiedziała trasę koncertową [DATY, BILETY]. Teraz Muzyka, 2023-07-04. [dostęp 2023-07-05].
  332. ↑ „Widzimy się wieczorem” – wiosenna kontynuacja trasy Nosowskiej. Kayax, 2024-02-08. [dostęp 2024-02-10].
  333. ↑ a b Nosowska ponownie łączy siły z Ostrym. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2023-09-15. [dostęp 2023-09-23].
  334. ↑ a b BEKSIŃSKI.LIVE 2024 – znamy pierwsze szczegóły przyszłorocznej odsłony wydarzenia. Rzeczpospolita, 2023-11-30. [dostęp 2023-12-03].
  335. ↑ Dominika Pawłowska: Projekt BEKSIŃSKI.LIVE 2024 odwiedzi trzy kolejne miasta! Projekt cieszy się wielką popularnością!. Eska Rock, 2024-04-10. [dostęp 2024-06-02].
  336. ↑ a b Gabriela Keklak: Katarzyna Nosowska nagrała piosenkę dla Max. Fani: Przykro patrzeć. Wprost, 2024-06-10. [dostęp 2024-06-10].
  337. ↑ Weronika Figiel: Top of the Top Sopot Festival. Dzień drugi. Wiemy, kto zdobył Bursztynowego Słowika [RELACJA]. Interia, 2024-08-20. [dostęp 2024-08-21].
  338. ↑ Dominika Pawłowska: Męskie Granie 2024 zakończyło się! Za nami największy w historii trasy finał. Eska Rock, 2024-08-25. [dostęp 2024-09-02].
  339. ↑ Dominika Pawłowska: „Kasia i Błażej” witają wszystkich. Album wyjątkowego duetu jest już dostępny!. Eska Rock, 2024-09-20. [dostęp 2024-09-20].
  340. ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy. OLiS. [dostęp 2024-10-03]. Należy wybrać tydzień 20.09.2024–26.09.2024.
  341. ↑ OLiS – oficjalna lista sprzedaży: Albumy fizycznie. OLiS. [dostęp 2024-10-03]. Należy wybrać tydzień 20.09.2024–26.09.2024.
  342. ↑ Piotr Kozłowski: „Można”. Nosowska i Król wydadzą wspólny album „Kasia i Błażej”. Dziennik.pl, 2024-07-03. [dostęp 2024-08-24].
  343. ↑ Dominika Soćko: Nosowska i Król wydali nowy singiel. „Wanna” to idealny podkład muzyczny pod końcówkę lata. Zwierciadło, 2024-08-23. [dostęp 2024-08-24].
  344. ↑ Izabela Piechocka: Nowy utwór duetu Nosowska/Król już w sieci. Teraz Muzyka, 2024-09-19. [dostęp 2024-09-20].
  345. ↑ Notowanie 11 z 19.07.24. Polskie Radio Program III. [dostęp 2024-07-21].
  346. ↑ Notowanie #142. Radio 357. [dostęp 2024-07-14].
  347. ↑ Powódź w Polsce: Artyści dla poszkodowanych. Powstała nowa wersja utworu „Moja i Twoja Nadzieja”. Rzeczpospolita, 2024-09-27. [dostęp 2024-09-30].
  348. ↑ a b Michał Boroń: Nosowska i Król razem. „Pęknięcie na skorupie się powiększyło”. Interia, 2024-07-04. [dostęp 2024-07-05].
  349. ↑ a b Jarosław Gowin, Sylwia Polachowska: Nosowska, Raczek i Filipinki w Radiu Szczecin. W poniedziałek premiera audiobooka [WIDEO, ZDJĘCIA]. Radio Szczecin, 2014-02-12. [dostęp 2023-07-11].
  350. ↑ Katarzyna Nosowska. Ta cała afera z jedzeniem. „Filipinka”, 1998-10-01. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  351. ↑ Katarzyna Nosowska. Pojednanie ze świnką. „Filipinka”, 2002-06-01. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  352. ↑ Ania Porzeczka Porzuczek. Wywiad z Kasią. „Peryskop”, 2004-04-01. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  353. ↑ Wydawnictwo Muza Press wypuściło na rynek „Muzę – Magazyn muzyczny”. Media i Marketing Polska, 2003-04-28. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
  354. ↑ Trwa zamieszanie w miesięczniku „Sukces”. Wirtualnemedia.pl, 2006-03-31. [dostęp 2023-07-11].
  355. ↑ NEWSNosowska ponownie felietonistką “Zwierciadła”: Krótki film o szczęściu. przeambitni.pl, 2016-04-15. [dostęp 2023-07-11].
  356. ↑ Katarzyna Nosowska. Gryząc piórko. „Zwierciadło”. 10 (2052), s. 16–17, październik 2017. 
  357. ↑ Jest trzeci numer „Gazety Magnetofonowej”. Onet.pl, 2016-03-16. [dostęp 2023-07-11].
  358. ↑ „Gazeta Magnetofonowa” – drugi numer w sprzedaży. „My też jesteśmy DIY”. Onet.pl, 2016-03-18. [dostęp 2023-07-11].
  359. ↑ Krzysztof Kowalewicz. Kasia o dzieciństwie, zespole HEY i solowych dokonaniach. „Codzienna Gazeta Muzyczna”, 2000-10-25. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  360. ↑ a b c Paweł Dunin-Wąsowicz. Niefajna Kaśka. „Machina”, 2000-06-01. [dostęp 2023-07-11]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  361. ↑ Katarzyna Rachańska, Michał Dolny: Wywiad z Katarzyną Nosowską. Trojmiasto.pl, 2005-01-25. [dostęp 2023-07-11].
  362. ↑ a b Robert Filipowski: Katarzyna Nosowska wyda książkę. Teraz Muzyka, 2018-04-14. [dostęp 2023-07-14].
  363. ↑ Aleksandra Żelazińska: Ale żeś powiedziała!. Polityka, 2018-06-05. [dostęp 2023-07-14].
  364. ↑ a b Bestsellery Empiku 2018 – rok Dawida i Katarzyny. Empik, 2019-02-14. [dostęp 2023-07-14].
  365. ↑ Mróz, Nosowska i „Harry Potter” rządzą na polskim rynku audiobooków. Wirtualnemedia.pl, 2019-01-10. [dostęp 2023-07-14].
  366. ↑ a b Cielecka i Stuhr w nowym serialu Canal+. Autorami scenariusza Nosowska, Varga, Żulczyk i Masłowska. Dziennik.pl, 2019-06-01. [dostęp 2023-07-15].
  367. ↑ a b Katarzyna Nosowska wydaje książkę „Powrót z Bambuko”. Wirtualnemedia.pl, 2020-08-10. [dostęp 2023-07-14].
  368. ↑ Do latryny wrzucono mnie w dzieciństwie. To tam wytresowano mnie do posłuszeństwa [NOSOWSKA]. Gazeta Wyborcza, 2023-07-14. [dostęp 2023-07-14].
  369. ↑ Jerzy Doroszkiewicz: Katarzyna Nosowska – Powrót z Bambuko. Nowe felietony 2020. Kurier Poranny, 2020-09-18. [dostęp 2023-07-14].
  370. ↑ a b Bestsellery Empiku 2020 rozdane! Sprawdź kto dostał nagrodę. Empik, 2021-02-09. [dostęp 2023-07-14].
  371. ↑ a b Ruszyła przedsprzedaż nowej książki Katarzyny Nosowskiej „Nie mylić z miłością”. Polskie Radio Opole, 2023-10-04. [dostęp 2023-10-04].
  372. ↑ a b Adam Rzeźniczak: Oto zwycięzcy Bestsellerów Empiku 2023. Kto zgarnął prestiżową nagrodę?. Radio Zet, 2024-02-13. [dostęp 2024-02-13].
  373. ↑ a b Chylińska i Nosowska w „Niani”. Interia, 2009-03-05. [dostęp 2023-07-14].
  374. ↑ a b Katarzyna Nosowska w sztuce Elfriede Jelinek. Nowy spektakl Mai Kleczewskiej. Wprost, 2014-01-31. [dostęp 2023-07-14].
  375. ↑ Rozpoczął się 35. Przegląd Piosenki Aktorskiej. Onet.pl, 2014-03-21. [dostęp 2023-07-14].
  376. ↑ Mateusz Węgrzyn: Oddają i nie zapominają. Dwutygodnik, 2014-05. [dostęp 2023-07-14].
  377. ↑ Bydgoszcz. Dziś premiera „Cieni. Eurydyka mówi:” w Polskim. e-teatr.pl, 2014-03-26. [dostęp 2023-07-14].
  378. ↑ Katarzyna Nosowska w Imce. Na żywo. Wprost, 2014-09-17. [dostęp 2023-07-14].
  379. ↑ a b Katarzyna Nosowska w „Pitbull. Ostatni pies” podbija internet [WIDEO]. Gazeta Wyborcza, 2018-04-01. [dostęp 2023-07-14].
  380. ↑ „Pitbull: Ostatni pies”: plejada gwiazd na uroczystej premierze. Onet.pl, 2018-03-13. [dostęp 2023-07-14].
  381. ↑ a b Katarzyna Nosowska wystąpi w „Drugiej szansie”. Onet.pl, 2018-01-25. [dostęp 2023-07-14].
  382. ↑ „Druga szansa” odcinek 5. sezon 5. Katarzyna Nosowska opowiada o swoim udziale w serialu TVN! [WIDEO+ZDJĘCIA]. Tele Magazyn, 2018-04-09. [dostęp 2023-07-14].
  383. ↑ a b Dawid Dróżdż: Menopauza – wyzwalający czas w życiu. Polska czarna komedia o 50-letniej dziewicy na prestiżowym festiwalu. Gazeta Wyborcza, 2020-08-27. [dostęp 2023-07-14].
  384. ↑ Beata Dżon-Ozimek: Luz jest słowem kluczem. Przegląd, 2021-03-01. [dostęp 2023-07-14].
  385. ↑ a b Rafał Skwarek: “Bóg Internetów” – przemilczane cudo 45. FPFF [RECENZJA]. Filmawka, 2020-12-29. [dostęp 2023-07-14].
  386. ↑ Akademia Fonograficzna. fryderyki.pl. [dostęp 2024-10-12].
  387. ↑ Kasia Nosowska, Cezik i Radzimir Dębski pomogą jurorom „X Factor”. Wirtualnemedia.pl, 2013-03-27. [dostęp 2023-07-14].
  388. ↑ Kuba Wojewódzki: Nieautoryzowana autobiografia. Wielka Litera, 2018, s. 330. ISBN 978-83-8032-288-2.
  389. ↑ „SuperSTARcie” – nowe muzyczne show TVP2. Wirtualnemedia.pl, 2014-09-09. [dostęp 2023-07-14].
  390. ↑ „Superstarcie”: Katarzyna Zielińska za Marcina Borsa. Zmiana jurora podniesie oglądalność?. Interia, 2014-10-10. [dostęp 2023-07-14].
  391. ↑ Kto umie śpiewać? Oceni Kasia Nosowska. Każdy może się zgłosić. Gazeta Wyborcza, 2014-08-26. [dostęp 2023-07-14].
  392. ↑ Sonia Mrzygłocka: Najlepsza trójka wykonawców na Festiwalu Młodych Talentów. W finale wystąpią Georgia, Palma i Rajka. Gazeta Wyborcza, 2014-08-26. [dostęp 2023-07-14].
  393. ↑ Nosowska i Kora z autorskim programami w Radiu Roxy. Wirtualnemedia.pl, 2009-09-02. [dostęp 2023-07-14].
  394. ↑ Łukasz Szewczyk: Katarzyna Nosowska wraca do Radia Roxy. media2.pl, 2011-09-23. [dostęp 2023-07-14].
  395. ↑ Roxy FM bez audycji Grabaża, Nosowskiej i Peszek. Czas na Kubę Wojewódzkiego?. Wirtualnemedia.pl, 2013-12-27. [dostęp 2023-07-14].
  396. ↑ Rafał Gdak: Instagram Nosowskiej jest zabawniejszy niż większość polskich kabaretów. Spider’s Web, 2017-08-28. [dostęp 2023-07-14].
  397. ↑ Katarzyna Nosowska – artystka, która ostatnio podbija Instagram, kończy 46 lat! EKSKLUZYWNE VIDEO!. Viva!, 2017-08-30. [dostęp 2023-07-14].
  398. ↑ Czego słuchają Polacy? Znamy nominacje do Bestsellerów Empiku 2018!. Empik, 2019-01-08. [dostęp 2023-07-14].
  399. ↑ a b Katarzyna Nosowska rusza w specjalną trasę „Zmalowane wrota”. Interia, 2019-05-29. [dostęp 2023-07-14].
  400. ↑ Zofia Fabjanowska-Micyk: Katarzyna Nosowska: „Ilekolwiek mi zostało, te lata mam zamiar spędzić tak, jak chcę”. Zwierciadło, 2020-10-09. [dostęp 2023-07-14].
  401. ↑ Męskie Granie rusza ze Studiem Ż. Kasia Nosowska na żywo przepyta wyjątkowych gości. Gazeta.pl, 2020-06-13. [dostęp 2023-07-31].
  402. ↑ Studio Ż. Daria Zawiałow, Igo i Król dopiero się rozkręcają. Co szykują na sierpień?. Gazeta.pl, 2020-07-01. [dostęp 2023-07-31].
  403. ↑ Dominika Pawłowska: Katarzyna Nosowska i Mikołaj Krajewski prezentują wspólny podcast! Pierwszy odcinek już jest! To nie jedyny nowy projekt artystki!. Eska Rock, 2024-04-22. [dostęp 2024-04-22].
  404. ↑ „Coraz bliżej Święta” w reklamie Coca-Coli śpiewa w tym roku Katarzyna Nosowska. Wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2023-07-14].
  405. ↑ Katarzyna Nosowska „Dobrym Głosem dla firm” w akcji ING Banku Śląskiego. Wirtualnemedia.pl, 2019-07-14. [dostęp 2023-07-14].
  406. ↑ Katarzyna Nosowska „Dobrym głosem dla firm” w kampanii ING. Wirtualnemedia.pl, 2021-04-07. [dostęp 2023-07-14].
  407. ↑ Katarzyna Nosowska ambasadorką Alpro. Wirtualnemedia.pl, 2022-05-17. [dostęp 2023-07-14].
  408. ↑ Katarzyna Nosowska parodiuje Caroline Derpienski w reklamie Alpro. Wirtualnemedia.pl, 2023-07-10. [dostęp 2023-07-14].
  409. ↑ Katarzyna Nosowska w kampanii Pracuj.pl. Wirtualnemedia.pl, 2023-01-03. [dostęp 2023-07-14].
  410. ↑ Katarzyna Nosowska z dystansem do mody w nowej kampanii Zalando. Vogue Polska, 2024-05-14. [dostęp 2024-06-02].
  411. ↑ Stefanowicz 1994 ↓, s. 39–40.
  412. ↑ Kuba Wojewódzki: Nieautoryzowana autobiografia. Wielka Litera, 2018, s. 246. ISBN 978-83-8032-288-2.
  413. ↑ a b Karol Sowa: Zarówno ich związek, jak i rozstanie owiane było wielką tajemnicą. Sekrety miłości Katarzyny Nosowskiej i Adama Krajewskiego. Viva!, 2023-05-23. [dostęp 2023-07-15].
  414. ↑ Kim jest syn Kasi Nosowskiej? Mikołaj Krajewski wystąpił z mamą na sopockiej scenie i podbił nasze serca swoim słodkim postem! [CRUSH ALERT]. Glamour, 2002-08-19. [dostęp 2023-07-15].
  415. ↑ Izabela Dorf: „Jestem w szoku”. Czym Kasię Nosowską zaskoczył jej syn?. Dzień dobry TVN, 2023-06-08. [dostęp 2023-07-15].
  416. ↑ Redbad Klynstra był zaręczony z Katarzyną Nosowską. Dlaczego im nie wyszło?. Interia, 2023-07-15. [dostęp 2023-07-15].
  417. ↑ Paweł Kołakowski: Mężczyźni u jej boku zawsze byli obecni, ale jej relacje z ukochanymi były trudne. Kto skradł serce Katarzyny Nosowskiej?. Plejada.pl, 2021-08-29. [dostęp 2023-07-15].
  418. ↑ Konrad Szczęsny: Katarzyna Nosowska po raz pierwszy skomentowała swój ślub!. Viva!, 2018-11-29. [dostęp 2023-07-15].
  419. ↑ a b c Marta Waszkiewicz: Katarzyna Nosowska świętuje dziś urodziny. Tak zmieniała na się na przestrzeni lat. Zwierciadło, 2023-08-30. [dostęp 2023-09-23].
  420. ↑ Nosowska, Artur Rojek i Fisz to artyści, których lubią miliony słuchaczy. Jak to się stało?. newonce.radio, 2021-02-16. [dostęp 2023-09-23].
  421. ↑ a b c Grzesiek Kszczotek. Trzy punkty. „Teraz Rock”, 2001-09-01. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  422. ↑ Najlepsze polskie płyty XX wieku. Porcys, 2014-11-11. [dostęp 2023-09-23].
  423. ↑ 20 najlepszych utworów Hey i Nosowskiej. Porcys, 2013-06-26. [dostęp 2023-09-23].
  424. ↑ a b Kamil Babacz: Nosowska.zip w Eskulapie! Sięgnie też po starsze utwory. Głos Wielkopolski, 2013-11-15. [dostęp 2023-09-23].
  425. ↑ a b Bartek Chaciński: Nosowska – „Sushi”. Onet.pl, 2000-06-12. [dostęp 2023-09-23].
  426. ↑ Wojtek Belke. O Sushi. „Wirtualna Polska”, 2000-06-2101. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  427. ↑ Karol Ludwikowski: A ja to zrobię lepiej!, czyli o wokalistach którzy bez swoich zespołów też sobie radę dawali. Spider’s Web, 2013-07-30. [dostęp 2023-09-23].
  428. ↑ Marceli Frączek: Nosowska – UniSexBlues. Screenagers.pl, 2007-07-05. [dostęp 2023-09-23].
  429. ↑ Bartek Kot: NOSOWSKA – „Osiecka”. Onet.pl, 2008-12-09. [dostęp 2023-09-23].
  430. ↑ Michał Michalak: Melancholijna pokora Nosowskiej. Interia, 2009-01-02. [dostęp 2023-09-23].
  431. ↑ Grzegorz Chojnowski: Nosowska śpiewa Osiecką (recenzja). Radio Wrocław, 2008-12-20. [dostęp 2023-09-23].
  432. ↑ Michał Michalak: Fascynująca studnia dźwięków i słów. Interia, 2023-10-04. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-11)].
  433. ↑ Marek Fall: NOSOWSKA – „8”. Onet.pl, 2011-09-22. [dostęp 2023-09-23].
  434. ↑ Ewa Serzysko: Bicie serca przed zaśnięciem. Nosowska – „8”. Kultura Liberalna, 2011-10-04. [dostęp 2023-09-23].
  435. ↑ Adam Mańkowski: Nosowska, Katarzyna – 8. ArtRock.pl, 2011-09-26. [dostęp 2023-09-23].
  436. ↑ a b Maciek Kancerek: Nosowska – „Basta”. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2018-11-02. [dostęp 2023-09-23].
  437. ↑ a b Rafał Samborski: Recenzja Nosowska „Basta”: Mówiła mi matka, że nic się nie zmienia. Interia, 2018-10-18. [dostęp 2023-09-23].
  438. ↑ a b Grzegorz Dusza: Kasia Nosowska: Basta. Audio. [dostęp 2023-09-23].
  439. ↑ Marcin Cichoński: „Brudne burki z podwórek będą gwałcić chihuahuy”. Nowa płyta Nosowskiej. My nie mówimy „Basta” [RECENZJA]. Gazeta.pl, 2018-10-10. [dostęp 2023-09-23].
  440. ↑ Bartek Chaciński: Katarzyna Nosowska o swojej najnowszej hiphopowej płycie „Basta”. Polityka, 2018-10-16. [dostęp 2023-09-23].
  441. ↑ Marcin Flint: Zmieszanie bez wstrząśnięcia. Recenzujemy nową Nosowską. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2023-06-08. [dostęp 2023-06-14].
  442. ↑ Paweł Waliński: Nosowska „Degrengolada”: Gra na własnym boisku [RECENZJA]. Interia, 2023-05-29. [dostęp 2023-05-29].
  443. ↑ Mirosław Pęczak: Katarzyna Nosowska: Nie da się odtworzyć młodości. Polityka, 2017-10-24. [dostęp 2023-09-23].
  444. ↑ Bartek Chaciński. Echosystem. „Przekrój”, 2005-11-23. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  445. ↑ a b Mirosław Pęczak: Panie mają głos. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, 2023-04-23. [dostęp 2023-09-23].
  446. ↑ Agnieszka Dorotkiewicz, Anna Dziewit. Smutek jest bardziej. „Lampa”, 2005-11-01. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  447. ↑ Mariusz Krystek. Gaduła lubiąca samotność. „Kurier Ostrowski”, 2004-07-04. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  448. ↑ Marcin Kącki. Może gram elektro-polo. „Gazeta Poznańska”, 2000-08-14. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  449. ↑ a b Michał Raińczuk. Nikt mnie już nie poznaje. „Arte”, 2006-01-01. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  450. ↑ Maryla Rodowicz: Adam Sztaba zostawił mnie dla Edyty Górniak. Polskie Radio Program I, 2013-07-02. [dostęp 2023-09-23].
  451. ↑ Dziesięć lat polskiej listy przebojów Olis. Rzeczpospolita, 2010-10-24. [dostęp 2023-09-29].
  452. ↑ Albumy z pierwszymi miejscami na OLiS:
    1. Yugoton: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 30.04.2001 – 06.05.2001. OLiS, 2001-05-14. [dostęp 2023-09-29].
    2. Music Music: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 17.11.2003 – 23.11.2003. OLiS, 2003-12-01. [dostęp 2023-09-29].
    3. UniSexBlues: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 28.05.2007 – 03.06.2007. OLiS, 2007-06-11. [dostęp 2023-09-29].
    4. MTV Unplugged: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 12.11.2007 – 18.11.2007. OLiS, 2007-11-26. [dostęp 2023-09-29].
    5. Osiecka: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 01.12.2008 – 07.12.2008. OLiS, 2008-12-15. [dostęp 2023-09-29].
    6. Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 26.10.2009 – 01.11.2009. OLiS, 2009-11-09. [dostęp 2023-09-29].
    7. 8: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 19.09.2011 – 25.09.2011. OLiS, 2011-10-03. [dostęp 2023-09-29].
    8. Basta: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 12.10.2018 – 18.10.2018. OLiS, 2018-10-25. [dostęp 2023-09-29].
    9. Męskie Granie 2019: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 15.11.2019 – 21.11.2019. OLiS, 2019-11-28. [dostęp 2023-09-29].
    10. Poeci polskiej piosenki: Jeśli wiesz co chcę powiedzieć…: Oficjalna lista sprzedaży – sprzedaż w okresie 14.06.2019 – 20.06.2019. OLiS, 2019-06-27. [dostęp 2023-09-29].
  453. ↑ Utwory z pierwszymi miejscami na Liście Przebojów Programu Trzeciego:
  454. ↑ Utwory z pierwszymi miejscami na Szczecińskiej Liście Przebojów:
  455. ↑ Nosowska jest rekordzistką Fryderyków, ale jest kategoria, którą można nazywać nazwiskiem zwycięzcy. Gazeta.pl, 2021-08-05. [dostęp 2023-06-17].
  456. ↑ Katarzyna Nosowska od dziecka miała barwne życie. Interia, 2019-08-30. [dostęp 2022-12-26].
  457. ↑ Doda czy Blog 27?. Wirtualnemedia.pl, 2006-09-20. [dostęp 2022-12-17].
  458. ↑ MTV Europe Music Awards: ogłoszono polskie nominacje. Wirtualnemedia.pl, 2008-09-10. [dostęp 2022-12-19].
  459. ↑ Łukasz Szewczyk: Chylińska, Hey i Afromental nominowani do MTV EMA 2010. media2.pl, 2010-10-24. [dostęp 2022-12-19].
  460. ↑ Festiwal TOPtrendy 2006 rozpoczyna się w Sopocie. Onet.pl, 2006-07-14. [dostęp 2022-12-17].
  461. ↑ Patryk Pallus: TOPtrendy 2010 w hali sprowadzonej z Wenecji. Wirtualnemedia.pl, 2010-05-11. [dostęp 2022-12-17].
  462. ↑ Łukasz Mantiuk: Top Trendy 2013 – Tryumf Artura Andrusa, Eneja i Sebastiana Riedela i jego zespołu. All About Music, 2013-06-09. [dostęp 2022-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-19)].
  463. ↑ Doroczne Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2011-09-20. [dostęp 2023-06-16].
  464. ↑ Katarzyna Nosowska z tytułem Kreatora Kultury. Polityka, 2022-01-18. [dostęp 2023-07-15].
  465. ↑ Hey. Cyfrowa Biblioteka Piosenki Polskiej. [dostęp 2022-11-27].
  466. ↑ Hey gra już od 20 lat – jubileusz na festiwalu TOPtrendy 2013, ZDJĘCIA!. Dziennik.pl, 2013-06-08. [dostęp 2022-12-21].
  467. ↑ Polsat SuperHit Festiwal 2015: Dawid Podsiadło oraz Donatan i Cleo triumfują pierwszego dnia. interia.pl, 2015-05-30. [dostęp 2022-12-21].
  468. ↑ Katrzyna Nosowska. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2023-07-31].
  469. ↑ Szczecińska Aleja Gwiazd?. Kurier Szczeciński, 2023-08-02. [dostęp 2023-07-31].
  470. ↑ Lista odznaczonych w dniu Święta Wolności. prezydent.pl, 2013-06-04. [dostęp 2023-07-15].
  471. ↑ a b c Grzegorz Brzozowicz: Czerwono między udami. Wprost, 2003-11-30. [dostęp 2023-09-23].
  472. ↑ Katarzyna Nosowska obchodzi 50. urodziny. Wszystkie oblicza artystki. TVN24, 2021-08-30. [dostęp 2023-09-23].
  473. ↑ Królowa paradoksów. Jubileusz Katarzyny Nosowskiej. Polskie Radio, 2021-08-30. [dostęp 2023-09-23].
  474. ↑ Katarzyna Nosowska świętuje 40.!. Dziennik.pl, 2011-08-31. [dostęp 2023-09-23].
  475. ↑ Maciej Sienkiewicz: Katarzyna Nosowska. Culture.pl. [dostęp 2023-09-23].
  476. ↑ Mieszko Piętka: Katarzyna Nosowska kończy 50 lat. Interia, 2021-08-30. [dostęp 2023-09-23].
  477. ↑ Ranking „Machiny”: 50 Najlepszych Polskich Wokalistek. Onet.pl, 2010-05-30. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)].
  478. ↑ a b W czułej relacji z życiem. Kasia Nosowska kończy 50 lat!. Onet.pl, 2021-08-29. [dostęp 2022-12-26].
  479. ↑ Marta Waszkiewicz: Katarzyna Nosowska z nagrodą Kreatora Kultury. „Chciałabym zainspirować wszystkich do skorzystania z ciszy”. Zwierciadło, 2022-01-18. [dostęp 2023-09-23].
  480. ↑ Bartosz Sąder: Cudowne lata 90. Złoty czas polskiej muzyki rozrywkowej. Onet.pl, 2018-07-19. [dostęp 2023-09-23].
  481. ↑ Muzyka lat 90.: jakie były największe hity tej dekady?. Open.fm, 2020-07-14. [dostęp 2023-09-23].
  482. ↑ a b Przemysław Dziubłowski. Kaśka od kołyski. „Ozon”, 2005-11-17. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  483. ↑ Karolina Korwin Piotrowska. Zawalczyć o siebie, cały świat. „Sukces”, 2005-12-01. [dostęp 2023-09-23]. [zarchiwizowane z adresu 2010-11-23]. 
  484. ↑ Bartosz Sąder: Zjednoczeni w obliczu tragedii. Historia piosenki „Moja i twoja nadzieja”. Onet.pl, 2022-10-05. [dostęp 2022-12-26].
  485. ↑ Filip Łobodziński, Robert Ziębiński: Dwanaście piosenek, które zmieniły Polskę. Newsweek Polska, 2009-04-18. [dostęp 2022-12-26].
  486. ↑ Oto największy przebój lat 90.!. Interia, 2012-03-24. [dostęp 2022-12-27].
  487. ↑ Piosenki na 100-lecie: Hey „Moja i twoja nadzieja”. Polskie Radio Czwórka, 2018-04-12. [dostęp 2022-12-26].
  488. ↑ a b Dorota Masłowska, Filip Łobodziński, Paweł Sołtys, Katarzyna Trzeciak, Michał Sowiński: „Dzień” bez „cień”. Tygodnik Powszechny, 2018-09-17. [dostęp 2023-09-23].
  489. ↑ a b c Jacek Antczak: Jaka róża, taki tekst, czyli o najlepszych i najgorszych piosenkach. Gazeta Wrocławska, 2012-04-05. [dostęp 2023-09-23].
  490. ↑ Robert Majewski: Od Fogga i Niemena, przez Kazika, Piersi i Big Cyca po Peję. 440 stron anegdot, historii, wypowiedzi. Gazeta Wyborcza, 2022-10-09. [dostęp 2023-09-23].
  491. ↑ Kto jest najlepszym tekściarzem Męskiego Grania? Wystarczy popatrzeć na komentarze pod piosenkami. Gazeta.pl, 2020-07-01. [dostęp 2023-09-23].
  492. ↑ Olga Drenda: Schematy: Niezawodna droga Katarzyny Nosowskiej. Dwutygodnik, 2016-01. [dostęp 2023-09-23].
  493. ↑ W tym samym rzędzie. Rzeczpospolita, 2009-04-10. [dostęp 2023-09-23].
  494. ↑ a b Bartek Chaciński: Kto piorunom ostrzy groty?. Polityka, 2011-09-23. [dostęp 2023-09-23].
  495. ↑ Nosowska, Katarzyna. Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki. [dostęp 2023-09-23].
  496. ↑ Kamil Sipowicz: Kora, Kora. A planety szaleją. Agora, 2011, s. 77. ISBN 978-83-268-0638-4.
  497. ↑ Inspiracje Krzysztofa Zalewskiego. Aktivist, 2016-11-28. [dostęp 2023-09-23].
  498. ↑ Dominika Pawłowska: Daria Zawiałow wskazuje swoje muzyczne idolki. Inspirują ją ikony polskiego rocka!. Eska Rock, 2023-07-28. [dostęp 2023-09-23].
  499. ↑ Mirosław Pęczak: Bovska dla „Polityki”: Nie tylko chłopaki mają prawo sobie pochuliganić. Polityka, 2023-03-10. [dostęp 2023-09-23].
  500. ↑ Tomek Kowalewicz: Polskie Nagrania: Wszyscy jesteśmy jurorami. Radio Centrum, 2013-04-21. [dostęp 2023-09-23].
  501. ↑ Daniel Kiełbasa: Natalia Przybysz: Nosowska powiedziała mi, że jestem głupia (wywiad). Interia, 2014-12-04. [dostęp 2023-09-23].
  502. ↑ Wojtek Ekonomiuk: Taco Hemingway – „Wosk”. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2016-07-27. [dostęp 2023-09-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Katarzyna Nosowska
Albumy studyjne
Albumy w ramach supergrup
Kompilacje
Single
Jako główny wykonawca
Jako część supergrup
Jako gość
Pozostała twórczość muzyczna
Książki
Hey
Albumy studyjne
Minialbumy
Albumy koncertowe
Kompilacje
Remix albumy
Albumy wideo
Single
Listy
Kultura muzyczna Szczecina
Kompozytorzy
Do końca XVIII w.
XIX w., 1 połowa XX w.
Współcześni
Dyrygenci
Budowniczowie
instrumentów muzycznych
Instytucje i festiwale muzyczne
Muzyka popularna
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Katarzyna_Nosowska&oldid=74971327”