Mięsień zginacz krótki kciuka
Mięsień zginacz krótki kciuka (łac. musculus flexor pollicis brevis) – w anatomii człowieka mięsień kłębu, położony przyśrodkowo i częściowo przykryty przez mięsień odwodziciel krótki kciuka. W części proksymalnej rozpoczyna się dwiema głowami: powierzchowną i głęboką. Głowa powierzchowna przyczep ma na troczku zginaczy; głowa głęboka rozpoczyna się w obrębie bruzdy nadgarstka, więzadeł kości główkowatej, kości czworobocznej większej, kości czworobocznej mniejszej i podstawy II kości śródręcza. W dalszym przebiegu obie głowy zbiegają się, obejmują trzeszczkę promieniową i łokciową i kończą się przyczepem na podstawie paliczka bliższego kciuka[1][2].
Unaczyniony jest przez gałąź dłoniową powierzchowną od tętnicy promieniowej, a unerwiony przez nerw pośrodkowy (głowa powierzchowna) i gałąź głęboką nerwu łokciowego (głowa głęboka)[1].
Jego funkcją jest zginanie kciuka w stawie śródręczno-paliczkowym, a także odwodzenie lub przywodzenie i przeciwstawianie kciuka (w zależności od jego położenia) w stawie nadgarstkowo-śródręcznym[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 839, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 334–335, ISBN 978-83-66548-14-5.
