Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Adam Radomyski |
| Ostatni |
ppłk Feliks Kopeć |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Dowództwo Korpusu Ochrony Pogranicza |
Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP – stanowisko służbowe w dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza.
Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP został powołany rozkazem L.dz. 3349/Tj./Og.Org. z 9 grudnia 1929 w celu zunifikowania systemu organizacyjno-szkoleniowego oddziałów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza i wojska, a tym samym przygotowania ich do realizacji zadań przewidzianych na wypadek „R” - wojny z ZSRR[1]. 23 grudnia 1929 na stanowisko inspektora został wyznaczony major Adam Radomyski, dotychczasowy zastępca dowódcy 15 pułku Ułanów Poznańskich[2].
Inspektorowi podporządkowano, wyłącznie pod względem wyszkolenia, dwanaście z dwudziestu istniejących szwadronów kawalerii, a mianowicie:
- szwadron kawalerii KOP „Budsław”,
- szwadron kawalerii KOP „Iwieniec”,
- szwadron kawalerii KOP „Łużki”,
- szwadron kawalerii KOP „Podświle”,
- szwadron kawalerii KOP „Krasne”,
- szwadron kawalerii KOP „Stołpce”,
- szwadron kawalerii KOP „Kleck”,
- szwadron kawalerii KOP „Hancewicze”,
- szwadron kawalerii KOP „Bystrzyce”,
- szwadron kawalerii KOP „Druja”,
- szwadron kawalerii KOP „Olkieniki”,
- szwadron kawalerii KOP „Nowe Święciany”[1].
W 1932 powołano Inspektora Środkowej Grupy Szwadronów KOP i dokonano zmian w dotychczasowym podziale szwadronów pomiędzy inspektorami grup szwadronów KOP (północnej i południowej). Od tego Inspektorowi Północnej Grupy Szwadronów KOP podlegały, pod względem wyszkolenia:
- szwadron kawalerii KOP „Budsław”,
- szwadron kawalerii KOP „Łużki”,
- szwadron kawalerii KOP „Podświle”,
- szwadron kawalerii KOP „Krasne”,
- szwadron kawalerii KOP „Druja”,
- szwadron kawalerii KOP „Olkieniki”,
- szwadron kawalerii KOP „Nowe Święciany”[3].
11 kwietnia 1933 podpułkownik Adam Radomyski został przeniesiony z KOP na stanowisko rejonowego inspektora koni w Gródku Jagiellońskim, a jego miejsce zajął podpułkownik Bohdan Stachlewski, dotychczasowy Inspektor Południowej Grupy Szwadronów KOP[4].
31 sierpnia 1935 podpułkownik Bohdan Stachlewski otrzymał przeniesienie do Komendy Straży Granicznej w Warszawie na stanowisko II zastępcy komendanta[5].
W 1938 podpułkownika Władysława Mączewskiego na stanowisku inspektora zastąpił podpułkownik Feliks Kopeć.
Skład osobowy Inspektora Północnej Grupy Szwadronów KOP był jednostką funkcjonującą wyłącznie w czasie pokoju. Podczas mobilizacji był likwidowany[6].
23 marca 1939 „Druja”, „Łużki”, „Podświle”, „Budsław” zostały zmobilizowane, a trzy dni później przetransportowane w rejon Wielunia i włączone w skład ćwiczebnego pułku kawalerii KOP. Dowódcą pułku został podpułkownik Feliks Kopeć[7][8].
W skład ćwiczebnego pułku kawalerii KOP nie został wcielony Szwadron Kawalerii KOP „Olkieniki”, ponieważ był jednostką mobilizującą szwadron kawalerii dywizyjnej nr 44 dla 33 Dywizji Piechoty[9]. W czerwcu 1939 zdecydowano, że Szwadron Kawalerii KOP „Nowe Święciany” będzie mobilizował szwadron kawalerii dywizyjnej dla 35 Dywizji Piechoty[10].
Na granicy z ZSRR pozostał Szwadron Kawalerii KOP „Krasne”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 154.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 407.
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 96.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 117.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 930.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXVIII-CXXIX.
- ↑ Wróblewski 1975 ↓, s. 27, 30-31.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 240.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX, 922.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny. Cz. I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r.. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Jan Wróblewski: Armia „Łódź” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.