TKt3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
TKt3
Ilustracja
Lokomotywa parowa TKt3-16. Eksponat Skansenu w Chabówce.
Producent

różni

Lata budowy

1927-1943

Układ osi

1'D1'

Wymiary
Masa pustego parowozu

70 400 kg

Masa służbowa

88 500 kg

Długość

13 820 mm

Wysokość

4165 mm

Średnica kół napędnych

1400 mm

Średnica kół tocznych

850 mm

Napęd
Trakcja

parowa

Ciśnienie w kotle

16 at

Powierzchnia ogrzewalna kotła

117,7 m²

Powierzchnia przegrzewacza

47,0 m²

Powierzchnia rusztu

2,34 m²

Średnica cylindra

570 mm

Skok tłoka

660 mm

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

1022 KM (751 kW)

Maksymalna siła pociągowa

12 300 kG

Prędkość konstrukcyjna

70/80 km/h

TKt3tendrzak towarowy konstrukcji niemieckiej (znormalizowany typ BR86) wywodzący się w prostej linii od parowozów BR24 i BR64 produkowany w latach 1927-1933 przez różne zakłady niemieckie, a od 1939 również w krajach okupowanych (m.in. H.Cegielski w Poznaniu). Konstrukcja o małym (15 T) nacisku osi była przewidziana do obsługi pociągów na liniach drugorzędnych o słabszym torowisku i niewielkich odległościach pomiędzy stacjami. Dzięki małej średnicy kół był stosowany zarówno w ruchu manewrowym i towarowym oraz pasażerskim na obszarach górskich. Łącznie wyprodukowano 775 sztuk tego udanego parowozu, po II wojnie światowej PKP otrzymały 44 parowozy tej serii.

Zachowana lokomotywa TKt3-16 znajduje się w skansenie w Chabówce.

Niektóre właściwości trakcyjne[edytuj | edytuj kod]

Podana w tabeli siła pociągowa nie jest siłą maksymalną, ale siłą jaką ten parowóz osiąga przy prędkości ok. 13 km/h. Zarówno kocioł jak i silniki tej maszyny pozwalały wykorzystywać jej pełną siłę pociągową przyczepną. Zatem maksymalna siła pociągowa TKt3 przy rozruchu wynosi 15000 kG. Wykorzystując lepszy gatunek węgla parowóz mógł po torze poziomym ciągnąć składy o masie 865 ton z prędkością 70km/h. Na wzniesieniu 25‰ mógł ciągnąć pociąg o masie 135 ton z prędkością 50 km/h.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Fijałkowski i W. Kowalewski, 1959, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne
  • Jan Piwowoński, 1978, Parowozy kolei polskich, WKiŁ, Warszawa
  • Lokomotywy. Encyklopedia, David Ross (red.) i inni, Warszawa: Muza, 2005, ISBN 83-7319-700-1, OCLC 838801708.
  • Klaus Eckert, Torsten Berndt, 2007, 1000 lokomotyw, fk Jacek i Krzysztof Olesiejuk, Ożarów Mazowiecki, ISBN 83-7512-297-1