Ganz-Mavag DVM 2-2
 |
Zasugerowano, aby zintegrować tę sekcję z artykułem SM40 .
|
| ||
 Lokomotywa spalinowa SM41-01 w Chabówce | ||
| Producent | Ganz-MÁVAG 
| |
| Lata budowy | 1961-1968[1] | |
| Układ osi | Bo'Bo' | |
| Wymiary | ||
| Masa służbowa | 62 t | |
| Długość | 11290 mm | |
| Szerokość | 3050 mm | |
| Wysokość | 4440 mm | |
| Średnica kół | 1040 mm | |
| Napęd | ||
| Trakcja | spalinowa | |
| Typ silników | XVI Jv 170/240 | |
| Parametry eksploatacyjne | ||
| Moc znamionowa | 440 kW (600 KM) | |
| Rodzaj przekładni | elektryczna | |
| Prędkość konstrukcyjna | 80 km/h | |
| System hamulca | ręczny śrubowy, Knorr | |
| Parametry użytkowe | ||
| Sterowanie wielokrotne | 
| |
| System ogrzewania | 
| |
| Rozstaw szyn | 1435mm | |
Portal  Transport szynowy
| ||
SM41 - manewrowa lokomotywa spalinowa produkcji węgierskiej. Spalinowozy tej serii były używane na PKP i na bocznicach przemysłowych od roku 1961[1]. Wyprodukowano 264 lokomotywy dla polskich kolei oraz ponad 100 spalinowozów dla zakładów przemysłowych. Lokomotywy tego typu różniły się od poprzedniego modelu, SM40, głównie uproszczonym sterowaniem elektropneumatycznym oraz dodanymi z boku pojazdu barierkami. Kolejne egzemplarze SM41 nieznacznie różniły się od siebie drobnymi ulepszeniami. Wewnętrzne opracowania PKP wykazywały, że na początku eksploatacji lokomotywy te wykazywały szereg usterek. Obie lokomotywy miały instalację elektryczną 24V zasilaną z akumulatorów zasadowych umieszczonych po obu stronach lokomotywy. Spalinowozy wykorzystywano w ruchu manewrowym[1]. Dodatkowo kursowały z lekkimi pociągami towarowymi i pasażerskimi[1]. Z charakterystyki lokomotywy jednoznacznie wynika jej uniwersalny charakter, jedynie brak własnego kotła ogrzewczego utrudniał zastosowanie jej zimą do prowadzenia pociągów pasażerskich.
Ostatnia lokomotywa SM41-111 została wycofana z eksploatacji w 2000 roku w lokomotywowni Grudziądz[1]. W 2010r. lokomotywa została zakupiona przez województwo kujawsko-pomorskie.[2] W ruchu manewrowym SM41 zostały zastąpione przez polską lokomotywę SM42.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Walentyna Rakiel-Czarnecka i inni, Zbiory Stacji Muzeum w Warszawie, [w:] Walentyna Rakiel-Czarnecka, Maria Fudała (red.), Dzieje Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, Warszawa: Stacja Muzeum, 2018, s. 101-140, ISBN 978-83-945830-7-1, OCLC 1150762347.
- ↑ Kujawsko-pomorskie wyremontuje SM41