Przejdź do zawartości

Droga wojewódzka nr 811

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
GP811
Początek drogi

Sarnaki
52°18′53″N 22°53′22″E/52,314740 22,889390

Koniec drogi

Biała Podlaska
52°03′08″N 23°07′12″E/52,052330 23,120040

Długość

38[1] km

Województwa

lubelskie,
mazowieckie

Droga wojewódzka nr 811 (DW811) – droga wojewódzka klasy GP łącząca Białą Podlaską z Sarnakami oraz, za pośrednictwem drogi krajowej nr 19, z Białymstokiem. Jej długość wynosi 38 km[1].

Historia numeracji

[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
? b.d. SannikiKonstantynówBiała Podlaska 1921 – 1952 Zygmunt Jaworski, Alojzy Świkla, Mapa samochodowa Polski (stan dróg) na rok 1939/40, Tadeusz Musiał, 1939. brak danych o numeracji
? droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”) 1952 – lata 70.
  1. nieznana numeracja
  2. kategoria na podstawie materiałów źródłowych
  3. w atlasie z 1958 r. nie ma odcinka Komarno – Cicibór
192 droga państwowa lata 70.
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. trzecie, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1975.
  • Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 87. ISBN 83-7000-017-7.
W atlasie z 1979 roku występuje nieścisłość: na mapie drogę nr 192 poprowadzono przez Łosice i Międzyrzec Podlaski, na planie dróg przelotowych Białej Podlaskiej numer jest przypisany do trasy Biała Podlaska – Konstantynów – Sanniki. Błąd ten wyeliminowano w wydaniu z 1980 r.
? droga drugorzędna lata 70. – 1986
  1. nieznana numeracja
  2. kategoria na podstawie materiałów źródłowych
811

• droga krajowa (14 II 1986 – 31 XII 1998)
• droga wojewódzka (od 1 I 1999)

od 14 II 1986 ograniczenia dla ruchu ciężkiego

Dopuszczalny nacisk na oś

[edytuj | edytuj kod]

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony[2], z wyjątkiem miejsc oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.

[edytuj | edytuj kod]

We wcześniejszych latach na całej długości drogi dozwolony był ruch pojazdów o nacisku na pojedynczą oś do 8 ton[3]. Do 2010 roku dopuszczalny był ruch ciężki o nacisku na pojedynczą oś do 10 ton[4].

Miejscowości leżące przy trasie DW811

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polska 2020/2021: mapa samochodowa 1:700 000, Grupa PWN, 2020, ISBN 978-83-65808-36-3.
  2. Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
  3. Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej
    do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:

    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.

    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią
    sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

  4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t (Dz.U. z 2010 r. nr 138, poz. 933).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]