Przejdź do zawartości

Mikołaj Kopernik

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kopernikologia)
Ten artykuł dotyczy Mikołaja Kopernika. Zobacz też: Kopernik – ujednoznacznienie.
Mikołaj Kopernik
Ilustracja
Portret z Sali Mieszczańskiej w Ratuszu Staromiejskim w Toruniu
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1473
Toruń

Data i miejsce śmierci

maj 1543[a]
Frombork

Przyczyna śmierci

udar mózgu

Miejsce spoczynku

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku

Zawód, zajęcie

prawnik, urzędnik, dyplomata, lekarz, astronom, matematyk, ekonomista, kartograf, filolog

Edukacja

Akademia Krakowska, Uniwersytet Boloński, Uniwersytet Padewski, Uniwersytet w Ferrarze

Rodzice

Mikołaj Kopernik i Barbara Watzenrode

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach
Hasło w Wikisłowniku
Mikołaj Kopernik
Kanonik
Ilustracja
Data urodzenia

19 lutego 1473

Data śmierci

maj 1543[a]

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku

Kanclerz kapituły warmińskiej
Okres sprawowania

1510–1513, 1524–1526, 1529

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Multimedia w Wikimedia Commons
Dom Mikołaja Kopernika w Toruniu

ⓘMikołaj Kopernik, łac. Nicolaus Copernicus[b], niem. Nikolaus Kopernikus (ur. 19 lutego 1473 w Toruniu, zm. w maju 1543[a] we Fromborku) – polski[c] polihistor pochodzenia niemieckiego; prawnik, urzędnik, dyplomata, lekarz[12] i niższy duchowny katolicki[d][12], doktor prawa kanonicznego, zajmujący się również astronomią i astrologią[13], matematyką, ekonomią, strategią wojskową[14][15][16], kartografią i filologią. Bywa też nazywany fizykiem i filozofem[17][18].

Kopernik jest najbardziej znany jako astronom – twórca heliocentrycznego[e] modelu Układu Słonecznego[2] i prawdopodobnie pierwszy heliocentryk w Europie od czasów starożytnej Grecji. Autor dzieła De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich)[f] przedstawiającego szczegółowo jego wizję Wszechświata. Prace Kopernika – inaczej niż wcześniejsze koncepcje Arystarcha z Samos – dokonały przełomu i wywołały jedną z najważniejszych rewolucji naukowych od czasów starożytnych, nazywaną przewrotem kopernikańskim[19]. Z tego powodu heliocentryzm bywa nazywany kopernikanizmem[20], a kosmologiczno-filozoficzny postulat odrzucenia wszelkiego geocentryzmu i antropocentryzmu – zasadą kopernikańską.

Pozostałe osiągnięcia uczonego to m.in. sformułowanie ilościowej teorii pieniądza i prawa Kopernika-Greshama w ekonomii. W geometrii płaskiej rozpowszechnił twierdzenie nazywane jego imieniem, choć nie jest jego pierwszym autorem. Kopernik był również tłumaczem bizantyjskiego pisarza Teofilakta Symokatty na język łaciński, autor łacińskiego poematu Septem Sidera (Siedem Gwiazd) oraz map Warmii i innych terenów Prus. Astronomiczne dzieło Kopernika wiązało się też z rewizją fizyki Arystotelesa, będącej częścią jego systemu filozoficznego. Tym sposobem toruński uczony otworzył drogę do nowożytnej metody naukowej i opartej na niej mechaniki klasycznej oraz teorii ciążenia Newtona.

Kopernik pełnił kilka funkcji administracyjnych i urzędów, jak:

Wybitnego torunianina uwieczniło nie tylko kilka wspomnianych terminów naukowych od jego nazwiska. Został też patronem dziesiątek szkół, co najmniej kilkunastu innych instytucji – głównie badawczych i oświatowych – oraz kilku nagród i czasopisma naukowego. Użyczył też nazwy lokalizacjom na Ziemi i w Kosmosie, taksonowi botanicznemu, pierwiastkowi chemicznemu (Cn), kilku statkom wodnym, pociągowi, samolotowi i teleskopowi kosmicznemu. Kopernika wielokrotnie upamiętniano przez sztukę – liczne obrazy, m.in. dzieło Matejki, co najmniej kilkadziesiąt pomników rozmieszczonych w kilkunastu krajach, wizerunki na banknotach, monetach i znaczkach pocztowych, serię opowiadań, co najmniej dwie powieści, dwa pełnometrażowe filmy fabularne, serial, musical oraz dwie inne kompozycje muzyczne. Kopernik i jego twórczość stały się tematem całej dziedziny badawczej zwanej kopernikologią.

Życiorys

Pochodzenie

 Osobny artykuł: Rodzina Mikołaja Kopernika.

Mikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 w Toruniu, przy ówczesnej ul. św. Anny (później ul. Kopernika nr 15[22], choć według niektórych badaczy jak np. Karol Górski istnieje pogląd, że był to dom nr 17)[23], w rodzinie kupca Mikołaja i Barbary pochodzącej z rodziny Watzenrodów (zm. po 1495 r.). Miał troje rodzeństwa: siostry Barbarę (ur. ok. 1469) oraz Katarzynę (ur. ok. 1471)[24] i brata Andrzeja (ur. ok. 1475)[25].

Ród Koperników pochodził przypuszczalnie ze śląskiej wsi Koperniki, położonej między Nysą i Prudnikiem[26][27] lub z samej Nysy[28]. W XIV wieku członkowie tej rodziny osiedlali się w miastach księstw śląskich (Ząbkowice, Nysa, Wrocław) i w Zgorzelcu, a następnie w dużych miastach Polski (Kraków – 1367, Lwów – 1439) i państwa zakonu krzyżackiego (Toruń – 1400)[26][29]. Ojciec astronoma Mikołaj Starszy wywodził się z krakowskiej linii rodziny, która została przyjęta do prawa miejskiego pod koniec XIV wieku. W źródłach jest po raz pierwszy poświadczony w 1448 r. jako krakowski kupiec, prowadzący handel miedzią (niem. Kupfer; można założyć, że osoby zajmujące się zawodowo miedzią zostały nazwane „Kopernikami”, przy czym przyrostek „-ik” ma charakter słowiański[28]) z Gdańskiem[26][30]. W czasie wojny trzynastoletniej, w sierpniu 1454 r., brał udział w negocjacjach finansowych pomiędzy kardynałem Zbigniewem Oleśnickim a miastami pruskimi[26]. Około 1458 r. przeniósł się do Torunia, gdzie ok. 1460 r. zawarł małżeństwo z Barbarą Watzenrode[30].

Rodzina Watzenrode pochodziła z Westfalii i osiedliła się w Toruniu w 1. poł. XIV wieku; nazwisko wiąże się z miejscowością Watzerath. Stanowiła część patrycjatu toruńskiego[28].

Kształcenie i młodość

Kształcenie początkowe

W 1480 r. Kopernikowie przeprowadzili się z domu przy ulicy św. Anny do kamienicy przy Rynku Staromiejskim 36 (tzw. Kamienica Pod Lwem lub Kamienica Lazurowa)[22]; niewykluczone, że przyszły astronom urodził się właśnie w tym budynku, który już wcześniej należał do rodziny[28]. Pomimo że nie zachowały się żadne teksty astronoma w języku polskim, bez wątpliwości znał on ten język na równi z niemieckim i łaciną[g][31].

Najprawdopodobniej Mikołaj Kopernik ukończył pierwsze nauki w szkole parafialnej przy kościele św. Janów w Toruniu[32]. Zdaniem niektórych historyków, takich jak Ludwik Birkenmajer, pod koniec XV wieku pobierał nauki we Włocławku[33]. Nauczycielem przyszłego astronoma, wówczas jeszcze młodzieńca, mógł być kanonik włocławski Mikołaj Wodka z Kwidzyna, doktor medycyny zajmujący się również astronomią i astrologią, jeden z domniemanych konstruktorów zegara słonecznego znajdującego się na katedrze włocławskiej[34]. Teoria ta jest jednak mało prawdopodobna, matka astronoma bowiem po śmierci męża w 1483 r. nie wyprowadziła się z Torunia[35].

Istnieje jeszcze hipoteza, że Mikołaj wraz z Andrzejem uczęszczali do szkoły Braci Wspólnego Życia w Chełmnie, jednak jest ona kwestionowana[34][36].

Studia w Krakowie

Dzięki protekcji Łukasza Watzenrodego w roku 1491 Andrzej i Mikołaj Kopernikowie rozpoczęli studia w Akademii Krakowskiej[37] (Mikołaj podpisał się Nicolaus Nicolai de Thuronia, co z łaciny oznacza: „Mikołaj, syn Mikołaja, z Torunia”)[38]. Czasy jego krakowskich studiów przypadły na okres świetności tzw. krakowskiej szkoły astronomiczno-matematycznej – wykładali tam m.in.: Marcin Król z Przemyśla, Marcin Bylica z Olkusza, Maciej z Miechowa, Jan z Głogowa czy Wawrzyniec Korwin[35]. Jednym z nauczycieli astronomii Kopernika był wówczas Wojciech z Brudzewa, który nie prowadził zajęć na uczelni, ale wykładał prywatnie poza Akademią[39]. Mikołaj studiował na jednym roku z Pawłem z Krosna, Piotrem Tomickim i Bernardem Wapowskim z Radochoniec, z którym przyjaźnił się do końca życia[35]. Studia ukończył w 1495 r., bez uzyskania żadnego tytułu, gdyż utrudniłoby to kontynuowanie nauki we Włoszech, dokąd wyjechał z bratem dzięki wsparciu finansowemu Łukasza Watzenrodego[40].

Święcenia niższe

Prawdopodobnie w okresie studiów w Krakowie otrzymał tzw. niższe święcenia, ponieważ już 26 sierpnia 1495 został kanonikiem warmińskim[41].

Wbrew powszechnej opinii nie był on jednak wyświęcony na kapłana, a założenie takie było wynikiem pomyłki XX-wiecznego kopernikologa, Lino Sighnolfiego[42]. Odnalazł on dokument, datowany na 20 października 1497, na którym widniał napis „Nicolaus Copernig, canonicus Vuermiensis (...), presbiter constitutus”, co się tłumaczy: „Mikołaj Kopernik, kanonik warmiński (...) stawiwszy się jako ksiądz”[42]. Powtórne badanie tego dokumentu wykazały jednak, że Sighnolfi błędnie odczytał napis, który brzmiał „Nicolaus Copernig, canonicus Vuermiensis (...), personaliter constitutus”, czyli „Mikołaj Kopernik, kanonik warmiński (...) stawił się osobiście”[42]. Innym powodem, dla którego należy wątpić w wyższe święcenia, był fakt, że kapłanom nie wolno było wówczas trudnić się medycyną[43].

Zdaniem większości kopernikologów astronom nie objął od razu kanonikatu (albo objął, ale wobec oporu kapituły warmińskiej – zrezygnował) i faktycznie odzyskał tytuł dopiero 20 października 1497[44].

Studia w Bolonii

Dzięki staraniom wuja Łukasza w 1496 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Bolonii, wpisując się w styczniu 1497 r. do albumu nacji niemieckiej bolońskiego Uniwersytetu Jurystów[45]. Uniwersyteckie nacje były luźnymi korporacjami, grupującymi studentów według bardzo ogólnych kryteriów geograficznych, a nie narodowych. Do nacji niemieckiej zaliczano wówczas m.in. Polaków, Czechów i Węgrów.

Przyjaciółmi Mikołaja z tamtego okresu byli m.in.: przyszły poeta Ermico Caiado i kanonik Erhard Truchsess. Wykładowcami przyszłego astronoma z zakresu prawa byli m.in. filozof Alessandro Achillini, latynista Antonio Urceo czy kanonista Antonio Burgos, choć tematy prawnicze niezbyt interesowały Kopernika[46]. Słuchał wykładów Pomponacjusza[47]. Nauczycielami, którzy wywarli na niego największy wpływ, byli: astronom Dominik Maria Novara, geograf Marek z Benewentu i malarz Francesco Francia[48]. Według Birkenmajera lektura dzieła Novary De motu octavae spherae wywarła wpływ na myśl kopernikańską[48].

20 października 1497 Kopernik pełnoprawnie objął kanonię warmińską, co zapewniło mu utrzymanie do końca życia (władzę sprawował poprzez Andrzeja Cletza i Krzysztofa Tapiaua)[48]. W 1500 r. odbył wraz z bratem Andrzejem Kopernikiem podróż do Rzymu, gdzie wygłosił kilka prywatnych wykładów[48]. Tam, w nocy z 5 na 6 listopada 1500, obserwował zaćmienie Księżyca[49].

Studia w Padwie

Przekład dzieła Teofilakta Symokatty, na okładce: herby Polski, Litwy, Krakowa

W 1501 r. Kopernik na krótko powrócił na Warmię, po czym 28 sierpnia 1501 uzyskał zgodę kapituły warmińskiej na rozpoczęcie kolejnych studiów medycznych na Uniwersytecie w Padwie, kontynuując studia prawnicze[49]. Wraz z bratem Andrzejem wkrótce udał się do Italii.

Wśród historyków istnieje spór, gdzie i kiedy Kopernik zaczął studia medyczne i czy skończył studia prawnicze jeszcze w Bolonii czy już w Padwie[12][50]. Dominuje pogląd, że Kopernik uzyskał w Bolonii magisterium sztuki, ale studiował tam także przez rok medycynę[50]. Po przyjeździe do Padwy wznowił studia medyczne, gdzie wykładowcami byli m.in.: Andrea Alpago, Gabriele Zerbi, Giovanni d’Aquila z Lanciano i Pietro Trapolin[50]. Wbrew treści epitafium na grobie Kopernika we Fromborku astronom nigdy nie uzyskał stopnia doktora medycyny[51]. Najprawdopodobniej uzyskał on stopień licencjata, który pozwalał mu na prowadzenie praktyki lekarskiej, co przemawia za twierdzeniem, że studiował medycynę przez rok w Bolonii i kontynuował studia w Padwie przez dwa lata[12][51][52]. W Padwie Kopernik studiował także filologię grecką, której uczył się od Niccolò Leonico Tomeo i pod jego wpływem zaczął tłumaczyć z greckiego na łacinę wiersze Teofilakta Symokatty[53]. Latem 1503 r. dobiegał koniec jego studiów i podjął się on obrony doktoratu z prawa kanonicznego na Uniwersytecie w Ferrarze – pomyślny egzamin doktorski odbył się 31 maja 1503[53].

Przed 10 stycznia 1503 Kopernik objął scholasterię wrocławską św. Krzyża[54].

Dalsza dorosłość

Pobyt w Lidzbarku Warmińskim

Zamek biskupów warmińskich w Lidzbarku Warmińskim, siedziba bpa Łukasza Watzenrodego

Mikołaj Kopernik powrócił do Polski pod koniec 1503 r. i w kilku następujących latach towarzyszył swojemu wujowi biskupowi warmińskiemu Łukaszowi Watzenrodemu[55]. Dopiero w 1507 r. astronom został na stałe skierowany do Lidzbarka Warmińskiego, by wspierać swojego wuja[56]. Brał udział prawie we wszystkich czynnościach dyplomatycznych i administracyjnych biskupa, uczestniczył m.in. w zjazdach stanów Prus Królewskich[57]. Najprawdopodobniej był obecny na koronacji Zygmunta I Starego w katedrze wawelskiej 7 stycznia 1507, natomiast w 1509 r. uczestniczył w sejmie krakowskim[58]. Ponieważ Kopernik był angażowany do niemal wszelkich spraw dyplomatycznych, sądowych i administracyjnych, nie pozostawało mu wiele czasu na sprawy naukowe[59]. Zajmował się on tam głównie czytaniem, bowiem Lidzbark posiadał dobrze wyposażoną bibliotekę[60]. W tym okresie Kopernik dokończył tłumaczenie Listów Symokatty i sporządził mapy Prus i Warmii[61].

Prawdopodobnie Łukasz Watzenrode chciał, by jeden z jego siostrzeńców objął po nim biskupstwo, jednak Andrzej w 1507 r. zachorował na trąd i wyjechał do Włoch na leczenie[56]. Wobec takich okoliczności biskup Watzenrode chciał przygotować Mikołaja do sakry, jednak astronom odmówił, wybierając karierę naukową[43]. Prawdopodobne jest, że brak chęci przyjęcia święceń kapłańskich przez Mikołaja Kopernika spowodował konflikt pomiędzy nim a wujem – na tyle ostry, że w pierwszej połowie 1510 r. astronom opuścił Lidzbark i przeniósł się do Fromborka[62]. Od 8 listopada 1510 do 8 listopada 1513 pełnił tam rolę kanclerza kapituły[63].

5 kwietnia 1512 uczestniczył w wyborze nowego biskupa warmińskiego Fabiana Luzjańskiego[64]. Król Zygmunt I Stary sprzeciwił się temu wyborowi i zaczął negocjować z kapitułą warmińską[64]. W wyniku negocjacji prowadzonych przez Jana Scultetiego ustalono, że król zaakceptuje Luzjańskiego, ale po jego śmierci kapituła ma przedłożyć królowi pełną listę kanoników, z których ten wybierze czterech faworytów[64]. Kopernik, wraz z 7 kanonikami, podpisał 7 grudnia 1512 tzw. układ w Piotrkowie, który gwarantował kapitule prawo wyboru biskupa spośród 4 faworytów królewskich, przy czym musieli oni pochodzić z Prus[64]. Następnie kanonicy złożyli przysięgę wierności królowi Polski[64]. Wśród kanoników formował się opór wobec ingerencji króla, a jednym z opozycjonistów był Andrzej Kopernik, który pomimo choroby w 1512 r. powrócił do kraju. Kapituła odmówiła mu przyznania kanonii, natomiast rok później Mikołaj zrzekł się funkcji kanclerza[65].

Pobyt w Olsztynie

Zamek Kapituły Warmińskiej w Olsztynie, zarządzany przez Kopernika jako administratora dóbr kapitulnych
Pieczęć administratora dóbr kapituły warmińskiej (XV/XVI w.)

Nowym kanclerzem kapituły został Tiedemann Giese, natomiast sam astronom w 1516 r. został administratorem dóbr kapituły i sprawował ten urząd do 1519 r., rezydując w Olsztynie[66]. Stąd w latach 1516–1521 zarządzał folwarkami kapituły w komornictwach olsztyńskim i melzackim. W latach 1516–1519 przeprowadził zakrojoną na szeroką skalę akcję kolonizacji opuszczonych łanów we wsiach będących w posiadaniu kapituły[67]. Świadectwem tego są sporządzone przez niego regesty Locationes mansorum desertorum[68].

Kiedy wybuchła wojna polsko-krzyżacka 1519–1521, 4 stycznia 1520 astronom, wraz z Janem Scultetim, został oddelegowany do negocjacji z wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego Albrechtem Hohenzollernem (bezskutecznych)[67]. Wkrótce potem, 21 stycznia, Frombork, w którym przebywał Kopernik, został napadnięty i spalony przez Krzyżaków[67]. Wobec opuszczenia Warmii przez większość członków kapituły na barkach Kopernika spoczęło zadanie obrony zamków warmińskich[69]. W 1520 r. został mianowany administratorem dóbr Olsztyna (rezydując na zamku w Olsztynie) i wysłał do Zygmunta Starego list z prośbą o wsparcie wojskowe, który jednak został przechwycony przez Krzyżaków[70]. Jednakże król inną drogą dowiedział się o zagrożeniu głównej twierdzy w południowej Warmii i w końcu listopada 1520 r. nadesłał posiłki – stu zbrojnych pod dowództwem Henryka Peryka z Janowic[71]. Kopernik zwracał się także o pomoc do Jana Scultetiego z Elbląga, którą uzyskał i dzięki temu udało się obronić miasto[72]. Można się często spotkać z informacją, jakoby Kopernik osobiście dowodził obroną twierdzy; w rzeczywistości funkcję tę pełnił Paweł Dołuski[73]. Albrecht Hohenzollern, przegrywając wojnę, został zmuszony do zawarcia czteroletniego rozejmu, 5 kwietnia 1521[72]. W tym samym roku Mikołaj przestał być administratorem dóbr kapituły i 20 sierpnia został komisarzem Warmii[74].

18 marca 1522 na Sejmie Stanów Pruskich w Grudziądzu Kopernik wystąpił z napisaną przez siebie mową Querela Capituli contra magistrum Albertum et eius ordinem super iniuriis irrogatis 1521 sub indutiis belli (Skarga kapituły na mistrza Albrechta i jego zakon z powodu krzywd wyrządzonych w 1521 r. podczas zawieszenia broni)[75]. Na początku 1523 r., zaraz po śmierci biskupa Fabiana Luzjańskiego, Kopernik został mianowany generalnym administratorem biskupstwa warmińskiego i sprawował tę funkcję przez 8 miesięcy[76]. 14 kwietnia 1523, spośród czterech kandydatów królewskich, kapituła wybrała nowym biskupem Maurycego Ferbera, natomiast Kopernik ponownie został kanclerzem kapituły na lata 1524–1525[77]. Po zakończeniu kadencji został oddelegowany jako poseł na sejmik warmiński, gdzie potępił reformację, a w 1529 r. po raz ostatni pełnił funkcję kanclerza kapituły warmińskiej[78].

Pobyt we Fromborku

Katedra we Fromborku. Siedziba kapituły warmińskiej, której kanonikiem był Kopernik przez 48 lat życia
Wieża Kopernika we Fromborku – widok z dziedzińca

Po powrocie do Fromborka Kopernik mógł spokojnie oddać się pracy naukowej. Według jego biografów żył bardzo skromnie, poniżej przeciętnej pozostałych kanoników[79]. Wśród kanoników była najliczniejsza grupa z Gdańska; z Torunia był tylko Kopernik i Snellenberg, a z Elbląga nie było nikogo[79]. Ponadto nikt nie podzielał astronomicznych zainteresowań Mikołaja, zatem musiał się on czuć samotnie[79]. Był za to ceniony jako ekonomista i lekarz[80]. W swoim księgozbiorze posiadał pozycje m.in. Valescusa z Taranty czy Arnolda de Villanovy[81].

Po śmierci biskupa warmińskiego Maurycego Ferbera, zgodnie ze zwyczajem, król przesłał cztery nazwiska do kapituły, aby spośród nich wybrać nowego ordynariusza[82]. Byli to:

  • Jan Dantyszek (niezatwierdzony koadiutor Ferbera),
  • Jan Timmermann (siostrzeniec Ferbera),
  • Achacy von der Trenck,
  • Mikołaj Kopernik[82].

Dantyszek został niemal natychmiast wybrany (z powodu choroby objął diecezję dopiero po roku), natomiast Tiedemann Giese został biskupem chełmińskim[82].

Po elekcji Dantyszka Kopernik poświęcił się obserwacjom nieba i zrzekł się scholasterii wrocławskiej[82]. Wkrótce potem biskup chciał rozprawić się ze swoimi antagonistami, wśród których był Aleksander Sculteti, bliski przyjaciel astronoma[83]. Dantyszek rzucił na niego podejrzenia o herezję i doprowadził do jego wygnania, co spowodowało jeszcze większe wyobcowanie Kopernika[83]. Chcąc załagodzić sytuację, biskup utrzymywał korespondencję z doktorem Mikołajem, wychwalając jego dzieło[84]. Pomimo chłodnych stosunków biskup konsekwentnie popierał teorie astronoma. Pierwszy rękopis dzieła Kopernika miał zostać oddany do druku w 1535 r. przez Bernarda Wapowskiego, lecz ten zmarł, a sam almanach zaginął[85].

Dzięki zabiegom Dantyszka, wieści o Koperniku i teorii heliocentrycznej dotarły do Wittenbergi i zainteresowały tamtejszego profesora matematyki Jerzego Retyka[86]. W 1539 r. Retyk przybył do Fromborka i przez kilka tygodni obserwował niebo i studiował teksty Kopernika[87]. Przez dwa następne lata Retyk był uczniem Kopernika, zarówno w zakresie astronomii, jak i trygonometrii (którą potem sam rozwinął w pracy De lateribus triangulorum)[88]. Pierwsze wydanie Narratio prima ukazało się w Gdańsku 16–31 marca 1540 r. w oficynie Rhodego[89][90]. W Bazylei w 1541 r. wyszło drukiem drugie wydanie Narratio prima, w której Retyk głosił zasady heliocentryzmu[88]. Wiosną tego roku zmęczony astronom pojechał do Królewca, aby uleczyć radcę księcia Albrechta, Georga von Kunheima[91]. Pod koniec 1541 r. Retyk powrócił do Wittenbergi, natomiast w połowie 1542 r. Kopernik wysłał dzieło De revolutionibus do druku w Norymberdze[92].

Śmierć i dziedzictwo

Aleksander Lesser, Śmierć Mikołaja Kopernika – grafika z XIX wieku

W grudniu 1542 r. astronom doznał udaru mózgu, w wyniku czego utracił mowę, a prawa strona jego ciała została sparaliżowana[93]. Przy chorym czuwali wówczas Fabian Emmerich oraz Jerzy Donner[94]. W czasie choroby 21 marca 1543 została wydana książka astronoma i według legendy dotarła ona do Kopernika w ostatnim dniu jego życia[94]. Astronom zmarł prawdopodobnie pomiędzy 7 a 21 maja 1543 we Fromborku, choć większość źródeł podaje datę 24 maja[a]. Jego kanonię objął Michał Loitz, wieżę – Achacy von Trenck, natomiast allodium – Leonard Niederhoff[94].

Swój bogaty księgozbiór przekazał w testamencie diecezji warmińskiej. Książki te wraz z archiwum biskupów warmińskich i księgozbiorem kapituły warmińskiej[h] w 1626 r. trafiły w ręce Szwedów, którzy splądrowali bibliotekę przy katedrze we Fromborku. Z polecenia Gustawa II Adolfa zbiory te trafiły do biblioteki Uniwersytetu w Uppsali, która zdobyła najsłynniejsze na świecie kopernikana. Ze szwedzkiego raportu Bibliotheca Copernicana z 1914 r. wynika, że spośród 46 tomów kopernikańskich z notatkami astronoma:

Zbiory te stały się obiektem polsko-szwedzkich projektów naukowych.

W 1629 r. Jan Brożek odnalazł i opublikował łaciński poemat Mikołaja Kopernika Septem sidera.

Życie prywatne

Mikołaj Kopernik był podejrzewany o konkubinat ze swoją gospodynią Anną Schilling[95]. Relacje mu współczesnych sugerują, że był jej bardzo oddany i że łączyła ich więcej niż przyjaźń[96]. Około 1 grudnia 1538 biskup warmiński Jan Dantyszek zwrócił się listownie do kanonika fromborskiego Feliksa Reicha, by ten w jego imieniu publicznie potępił Kopernika za związek z kobietą[97][98]. Z listu Reicha do biskupa, datowanego na 23 stycznia 1539, wynika, że kanonik wzbraniał się przed sprawianiem swojemu przyjacielowi problemów, zwłaszcza że utrzymywał, iż nie zauważył niewłaściwego zachowania obojga[98].

Dantyszek listownie kilka razy nakazywał Kopernikowi, aby usunął tę kobietę ze swojego domu, astronom jednak odwlekał tę decyzję, tłumacząc to trudnościami w znalezieniu dla niej nowego lokum[97]. Ostatecznie w styczniu 1539 r. Anna Schilling opuściła Frombork i wyjechała do Gdańska[97].

Wkład w rozwój nauki

Kopernikowska wizja Wszechświata w De revolutionibus orbium coelestium

Wśród najważniejszych osiągnięć Kopernika wymienia się:

Astronomia

Pierwsze wydanie epokowej pracy De revolutionibus orbium coelestium[99], dedykowanej papieżowi Pawłowi III[100], wydrukowane zostało w Norymberdze[i] w 1543 r. w nakładzie 400–500 egzemplarzy. Egzemplarz pierwszego wydania znajdował się w zbiorach Collegium Hosianum w Braniewie. W 1626 r. dzieło to wraz z innymi łupami trafiło do Szwecji. Jeden z egzemplarzy tego wydania znajduje się także w bibliotece Ossolineum we Wrocławiu[101][102].

Około 30 lat wcześniej Kopernik przedstawił główne założenia swej teorii w dziele Commentariolus (Mały komentarz), które było znane w rękopisie wielu astronomom, ale wydrukowane dopiero w XIX wieku.

Na apel Soboru Laterańskiego Kopernik w 1513 r. opracował i wysłał do Rzymu własny projekt reformy kalendarza. Wówczas też otrzymał od kapituły warmińskiej dom we Fromborku. W 1514 r. kupił na własność za 175 grzywien srebra basztę północno-zachodnią w obrębie wewnętrznych murów warowni fromborskiej. Na zapleczu swojego domu zbudował płytę obserwacyjną (pavimentum) i sporządził wzorowane na starożytnych instrumenty astronomiczne (kwadrant, triquetrum i sferę armilarną). We Fromborku przeprowadził około 30 zarejestrowanych obserwacji astronomicznych. Obserwował m.in. Marsa i Saturna, przeprowadził serię czterech obserwacji Słońca. Odkrył wówczas zmienność mimośrodu Ziemi i ruch apogeum słonecznego względem gwiazd stałych.

Ekonomia

W 1517 r. powstała nieoficjalnie pierwsza wersja traktatu monetarnego zidentyfikowana jako napisana przez Mikołaja Kopernika[103]. W 1519 r. napisał on drugą wersję traktatu monetarnego, różnie nazywaną, w zależności od tłumaczenia i przekładu, m.in. Traktatem o monetach. Na zjeździe stanów Prus Królewskich w Grudziądzu (rozpoczętym 17 marca 1522)[104], wygłosił publicznie traktat o monetach (21 marca). W swoim wystąpieniu zaapelował o unifikację systemu monetarnego, z jednoczesnym zachowaniem szeląga jako waluty[105]. Chciał jednak, aby ustalić stały stosunek szeląga do grosza (60 szelągów miało się równać 20 groszom)[105]. Kilka miesięcy później gdańska mennica rozpoczęła bić nową monetę, lecz wobec protestów szlachty król wstrzymał emisję[106].

Po hołdzie pruskim Prusy Zakonne straciły prawo do bicia własnej monety, a mennice większych miast zostały zamknięte[106]. W lipcu 1526 r. ustalono, że zostanie wprowadzona nowa, „lepsza” moneta z wizerunkiem króla[106]. Sprzeciwiał się temu książę Albrecht, jednak edykt królewski wydany 8 maja 1528 zarządził bicie nowej monety zgodnie z postulatami Kopernika (prawo Kopernika-Greshama)[107]. Myśl ekonomiczna, w dziedzinie nazwanej potem polityką pieniężną, została później jeszcze bardziej rozwinięta. W 1528 r. Kopernik ukończył dzieło tłumaczone jako Sposób bicia monety.

Medycyna

Mikołaj Kopernik był praktykującym lekarzem. Chociaż większość swojego życia ordynował typowe dla epoki, wieloskładnikowe leki (zawierające, m.in.: minerały, „róg jednorożca”, zioła i żywice), miał pewne osiągnięcia w zakresie medycyny prewencyjnej. W 1519 r. podczas epidemii nieokreślonej choroby zakaźnej na wybrzeżu, z jego inicjatywy wybudowano rurociąg, dzięki czemu ludność Warmii i Pomorza była zaopatrzona w świeżą wodę[12].

Odbiór

De revolutionibus orbium coelestium, 1543 r.

Luter i jego otoczenie

Teorię Kopernika skrytykował w jednej z prywatnych rozmów Marcin Luter, uważając, że „wywraca ona astronomię do góry nogami”[j]. Teorię krytykował również Filip Melanchton, który jednak w późniejszym okresie złagodził swoją opinię i bardziej przychylnie odnosił się do heliocentryzmu jako hipotezy matematycznej[108]. Kościoły ewangelickie nigdy nie wytworzyły mechanizmów prześladowania uczonych promujących heliocentryzm[109].

W kręgu uczonych związanym z Melanchtonem i Uniwersytetem w Wittenberdze rozpowszechniła się interpretacja teorii Kopernika, która odrzucała jej kosmologiczne założenia (wyjątkiem był tu Jerzy Joachim Retyk), jednak doceniała jej walory matematyczne, np. eliminację ekwantu. Członek tego kręgu, Erasmus Reinhold, profesor i w pewnym okresie rektor Uniwersytetu w Wittenberdze, entuzjastycznie oceniał matematyczny opis Kopernika i opierając się na nim, stworzył tablice astronomiczne zwane Tabulae prutenicae, których poprawność doprowadziła do szerszego zainteresowania teorią Kopernika.

Inni protestanci i niekatolicy

W XVI i XVII w. Kopernik miał rosnące grono zwolenników i sympatyków:

  • Tycho Brahe; duński astronom nazywał Kopernika drugim Ptolemeuszem, jednak odrzucał jego heliocentryzm, próbując połączyć elementy jego teorii z paradygmatem geocentrycznym.
  • Thomas Digges, angielski matematyk i astronom; był zwolennikiem heliocentryzmu i stał się jego pierwszym propagatorem w Anglii. Digges przetłumaczył kosmologiczną część De revolutionibus orbium coelestium i opublikował ją w roku 1576, dołączając do tego tekstu własną teorię nieskończonego Wszechświata, w którym nieruchome gwiazdy rozmieszczone są w różnych odległościach od Słońca[110].
  • Giordano Bruno, włoski filozof;
  • Michael Maestlin, niemiecki matematyk i astronom;
  • Johannes Kepler, uczeń Brahego i Maestlina; ten niemiecki astronom stworzył udoskonaloną teorię heliocentryczną, uwzględniającą m.in. eliptyczny kształt orbit[111][13].

Kościół katolicki

5 marca 1616 decyzją Świętego Oficjum De revolutionibus i wszystkie inne prace mówiące o ruchu Ziemi (jako realnym zjawisku, a nie tylko instrumentalnie traktowanej hipotezie), w tym dzieła Keplera, zostały umieszczone na Indeksie Ksiąg Zakazanych. Sprawę kontynuowano w 1633 r., po opublikowaniu przez Galileusza Dialogu o dwu najważniejszych układach świata, Ptolemeuszowym i Kopernikowym (1632). W dniu 22 czerwca 1633 włoski astronom został publicznie osądzony za głoszenie heretyckich poglądów, zmuszony do uznania swojej winy i skazany na areszt domowy. Dopełnieniem tego procesu była decyzja z 23 kwietnia 1634 o wciągnięciu Dialogu na Indeks. Dzieła kopernikowskie, traktujące heliocentryzm jako prawdę naukową, pozostały tam formalnie aż do 11 września 1822, kiedy to został anulowany zakaz ich wydawania, a praktycznie aż do 1835 r., gdy ukazała się nowa edycja Indeksu, w której już ich nie wymieniono[109].

Według teologów katolickich teoria Kopernika nie była udowodniona w stopniu, który usuwałby wątpliwości natury naukowej i teologicznej. Najwybitniejsi filozofowie i astronomowie epoki: Justus Lipsius, Joseph Scaliger, Francis Bacon opowiadali się za systemem Ptolemeusza. W 1620 r. Kongregacja Indeksu Ksiąg Zakazanych uznała, że nowej teorii nie można podawać jako pewnik, zezwalając jednak na traktowanie jej jako hipotezy. Dopiero w wydaniu Indeksu przejrzanym przez Benedykta XIV z tekstu dekretów znika zapis zakazujący dzieł traktujących o heliocentryzmie, na samej liście pozostają jednak książki wpisane na tej podstawie[100].

Odnalezienie grobu i ponowny pogrzeb

Pierwsze epitafium Kopernika w katedrze fromborskiej

Poszukiwania przed XXI wiekiem

Domniemanym miejscem pochówku Kopernika była katedra we Fromborku, w której w 1580 r. biskup Marcin Kromer umieścił epitafium (na południowej ścianie, w pobliżu grobu św. Bartłomieja)[112]. Jednakże koncepcja ta została podana w wątpliwość za sprawą Melchiora Pyrnesiusa, który dwa lata później ufundował Kopernikowi epitafium w toruńskim kościele św. Janów[113]. W XVIII wieku epitafium Kromera zostało zniszczone i zastąpione nowym[113].

Grobu Mikołaja Kopernika poszukiwano kilkakrotnie, skupiając się na bardziej prawdopodobnym Fromborku[113]. Pierwsze takie prace podjęło Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk w 1802 r., kolejne przeprowadzono w 1909 r. i 1939 r.[114] Prawdopodobnie w czasie II wojny światowej poszukiwania prowadzili także Niemcy, którzy stwierdzili, że grób musi się znajdować niedaleko ołtarza znanego wtedy jako ołtarz św. Wacława (później: św. Krzyża)[114]. Wszystkie te próby zakończyły się niepowodzeniem.

Odnalezienie szczątków we Fromborku

Od 2004 r. podejmowane były próby odnalezienia grobu Kopernika w archikatedrze we Fromborku przez zespół prof. Jerzego Gąssowskiego oraz pracowników Instytutu Antropologii i Archeologii Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku[114]. Zespół opierał się na zmodyfikowanej przez olsztyńskiego historyka – dr. Jerzego Sikorskiego – teorii niemieckiego badacza dziejów Kopernika, Leopolda Prowego, który zwrócił uwagę, że do XVIII wieku obowiązywał zwyczaj oddawania kanonikom pod dożywotnią opiekę poszczególnych ołtarzy w katedrze, pod którymi spoczywali po śmierci[114]. Kopernik był kanonikiem fromborskiej katedry, z dokumentów pisanych wynikało, że jego pieczy powierzono drugi ołtarz w nawie południowej. W kalkulacjach Prowego ołtarz Kopernika miał być w nawie południowej przy drugim filarze od głównego wejścia.

W świetle studiów prof. Sikorskiego Prowy pomylił się i w niewłaściwy sposób liczył on kolejność ołtarzy: należało liczyć od strony prezbiterium. Dlatego pod tym ołtarzem prowadzone były wykopaliska w 2004 r[114]. Wtedy odkryto tam kilka grobów z różnych epok, ale w żadnym nie zidentyfikowano kości astronoma. Kontynuacja badań przy tym samym ołtarzu w 2005 r. doprowadziła do odnalezienia szkieletu, który mógł należeć do Kopernika, gdyż m.in. określono wiek zmarłego na 60–70 lat.

Potwierdzenie tożsamości

Trumna ze szczątkami Kopernika w bazylice katedralnej w Olsztynie
XXI-wieczny grób Kopernika w katedrze fromborskiej

Rysy twarzy

Przypuszczenie utwierdziła zgodność wyglądu twarzy, odtworzonej na podstawie znalezionej tam czaszki, z wyglądem twarzy astronoma, znanej z istniejących portretów. Rekonstrukcję twarzy na podstawie czaszki wykonał podinspektor mgr Dariusz Zajdel, ekspert z zakresu antroposkopii kryminalistycznej z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji w Warszawie[115]. Zespół profesora Gąssowskiego ogłosił wówczas odnalezienie grobu Kopernika z „97% pewnością”[115].

Na etapie prowadzonych badań antropometrycznych i dokumentacyjnych wykonano także trójwymiarowe (3D) skanowanie czaszki (wykonane przez antropologa mgra Sebastiana Tyszczuka i Pracownię Pomiaru Przestrzennego). Dokumentacja taka pozwoliła m.in. na wykonanie rekonstrukcji twarzy metodą plastyczną (Gierasimowa) w oparciu o model czaszki wykonany z tworzywa sztucznego w technice produkcji sterowanej numerycznie. Potwierdziła ona poprawność wcześniej wykonanej zmodyfikowanej rekonstrukcji graficznej. W nowej rekonstrukcji Kopernik ma jasne oczy[116].

Badania genetyczne

Potwierdzenie autentyczności odnalezionej czaszki początkowo zamierzano uzyskać dzięki zbadaniu DNA[116] biskupa warmińskiego i zarazem wuja astronoma Łukasza Watzenrodego lub innych jego krewnych, jednak miejsca ich pochówków są nieznane[115]. Ostatecznie pozytywna identyfikacja szczątków Kopernika stała się możliwa w 2008 r. dzięki należącej do astronoma księdze Stöfflera, którą po potopie Szwedzi zrabowali, a potem znalazła się w muzeum w Uppsali[117]. Materiał genetyczny pobrany z kilku włosów znalezionych w księdze w dwóch okazał się identyczny z materiałem genetycznym osoby, której szczątki odnaleziono w katedrze fromborskiej[116]. Syn Mikołaj odziedziczył po Barbarze Kopernik haplogrupę H[116].

Ponowny pochówek

19 lutego 2010, w 537. rocznicę narodzin astronoma, IUPAC nadała pierwiastkowi 112 nazwę kopernik (łac. copernicium)[118]. W tym samym dniu w bazylice katedralnej św. Janów w Toruniu odbyła się uroczysta msza, podczas której był wystawiony sarkofag z doczesnymi szczątkami Mikołaja Kopernika[119]. Następnie sarkofag został przewieziony do Olsztyna, gdzie do 16 marca wystawiony był na widok publiczny w bazylice konkatedralnej św. Jakuba, a następnie do 21 maja na Zamku Kapituły Warmińskiej. Stamtąd 21 maja sarkofag został przewieziony do Fromborka, gdzie 22 maja w bazylice katedralnej odbyła się ponowna ceremonia pogrzebowa Mikołaja Kopernika. W drodze do Fromborka kondukt z sarkofagiem Kopernika zatrzymał się w miastach z nim związanych – Dobrym Mieście, Lidzbarku Warmińskim, Ornecie, Pieniężnie i Braniewie[120].

Spór o narodowość Kopernika

Pomnik Mikołaja Kopernika w niemieckiej Walhalli, Donaustauf (Bawaria)

Narodowość Mikołaja Kopernika wywoływała spory między Polakami a Niemcami. Badacze reprezentujący obydwa narody starali się udowodnić, że Kopernik był ich rodakiem, na czym nierzadko cierpiała rzetelność naukowa. Niewątpliwie był on przedstawicielem ludności pogranicza; osobą niemieckojęzyczną, a równocześnie – pod względem politycznym – poddanym królów polskich[28].

Przejawem przekonania o polskich korzeniach Kopernika jest krótki wiersz autorstwa Jana Nepomucena Kamińskiego[121]

Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię,
Polskie go wydało plemię.

Upamiętnienie

Wybrane pomniki Mikołaja Kopernika w Polsce
Toruń, Rynek Staromiejski
Toruń, Katedra Świętych Janów
Toruń, Aula UMK
Kraków, Collegium Witkowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego
Kraków, Park Jordana
Kraków, Muzeum Narodowe
Kraków, Muzeum Narodowe
Wieliczka
Olsztyn, Ławeczka Mikołaja Kopernika
Olsztyn, skwer pod zamkiem
Lidzbark Warmiński
Frombork, pomnik z 1909 roku zniszczony przez komunistów w 1947 roku
Frombork, fragment pomnika z 1909 zachowany w Muzeum Mikołaja Kopernika
Frombork, pobliże katedry
Frombork, ławeczka Kopernika na rynku
Wrocław
Warszawa, pobliże Pałacu Staszica
Warszawa, Pałac Kultury i Nauki
Warszawa, fasada CAMK PAN
Poznań
Łódź
Bydgoszcz
Malbork
Piotrków Trybunalski
Grudziądz
Grudziądz
Włocławek
Iława
Orońsko
Chorzów
Krosno
Wybrane pomniki Mikołaja Kopernika poza Polską
Bolonia (Włochy)
Frankfurt nad Odrą (Niemcy)
Salzburg (Austria)
Strasburg (Francja)
Filadelfia (USA)
Obserwatorium Jodrell Bank pod Macclesfield (Wielka Brytania)
Chicago (USA)
Montreal (Kanada)
Bogota (Kolumbia)
Porto Alegre (Brazylia)
Buenos Aires (Argentyna)
Foshan (Chiny) – w towarzystwie Karla Marksa

Nazewnictwo

 Z tym tematem związana jest kategoria: Pojęcia nazwane od Mikołaja Kopernika.

Terminy naukowe

Nazwy instytucji naukowo-oświatowych

Nazwy innych instytucji

Nazwy nagród

Rycina z Kopernikiem trzymającym konwalię

Nazwy astronomiczne i topograficzne

Inne nazwy miejsc

Statki wodne

Inne urządzenia

Pozostałe

  • W latach 2001–2010 Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych wprowadziło na rynek markę „Copernicus”, w ramach której wydawano publikacje z zakresu kartografii użytkowej (mapy i atlasy samochodowe, plany miast, mapy i przewodniki turystyczne).

Sztuki wizualne

20-groszowy bilet zdawkowy z 1924 roku, przedstawiający pomnik Kopernika
 Z tym tematem związana jest kategoria: Mikołaj Kopernik w kulturze.

Banknoty

  • W 1924 roku Ministerstwo Skarbu wyemitowało bilet zdawkowy o nominale 20 groszy, przedstawiający pomnik Kopernika.
  • W 1965 roku Narodowy Bank Polski wyemitował banknot o nominale 1000 zł z wizerunkiem Mikołaja Kopernika, różniący się szatą graficzną od pozostałych ówcześnie używanych banknotów, pozostający w obiegu w latach 1966–1978[130].
  • Wizerunek Kopernika widniał na polskim banknocie o nominale 1000 zł, będącym w obiegu w latach 1975–1996[131].
  • W 2023 r. Narodowy Bank Polski z okazji 550-lecia urodzin Kopernika wydał upamiętniający go polimerowy banknot kolekcjonerski o nominale 20 złotych[132].

Monety

100-złotowa moneta z Mikołajem Kopernikiem z 1925 roku

Wizerunki pocztowe

  • 29 stycznia 2023 r. do obiegu wszedł znaczek pocztowy o wartości 3,90 zł, na którym przedstawiono portret Mikołaja Kopernika z Epitafium we Fromborku. Znaczek upamiętnia 550. rocznicę jego urodzin[138].
  • 16 lutego 2023 roku do obiegu weszła koperta pocztowa na której przedstawiono portret Mikołaja Kopernika autorstwa Teodora de Bry oraz fragment domu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autorem projektu jest Jarosław Ochendzan[139].
  • 27 lutego 2023 r. do obiegu wszedł znaczek pocztowy o wartości 8 zł, na którym przedstawiono wizerunek Mikołaja Kopernika z obrazu Jana Matejki. Znaczek upamiętnia 550. rocznicę jego urodzin. Autorem projektu jest Joanna Fleszar-Haspert[139].

Widowiska

Gry wideo

Inne dzieła wizualne

Astronom Kopernik, czyli rozmowa z Bogiem – obraz Jana Matejki z 1873 roku
Mikołaj Kopernik wśród innych astronomów świata – rycina autorstwa Jana Styfiego
Kopernika rzeźbili m.in. Bertel Thorvaldsen i Teodor Rygier. Oprócz pomników przedstawionych w tym artykule powstały też rzeźby umieszczone:

Inne sztuki

Literatura

  • W 1929 roku ukazała się powieść Kłos Panny Ludwika Hieronima Morstina[147].
  • W 1956 roku Jan Piasecki opublikował powieść Portret z konwalią – fabularyzowaną biografię Kopernika, kierowaną do młodzieży[148].
  • W tym samym roku Edward Ligocki opublikował serię opowiadań Gwiazdy nad Warmią – także mającą przybliżyć młodzieży postać Kopernika.
  • Rok 1971 przyniósł publikację powieści Leonarda Turkowskiego Ziemia i niebo.
  • W 1976 roku John Banville opublikował powieść Doctor Copernicus[149].
  • W 1977 roku Jerzy Cepik wydał powieść Rozedrzeć tajemnicę sfer. Opowieść biograficzna o Mikołaju Koperniku.
  • W 1980 roku Maria Dolińska opublikowała Salve sol [Witaj, Słońce]: powieść dla młodzieży – historię młodzieńczych latach Kopernika[148].
  • W 2008 roku ukazała się w Polsce powieść biograficzna Tajemnica Kopernika, w której autor, Jean-Pierre Luminet, bardzo swobodnie potraktował osobę Kopernika, w historię jego życia włożył fakty niepotwierdzone przez żadną naukową bibliografię[150].
  • W 2016 roku Wojciech Krzysztof Szalkiewicz, autor kilku książek o Koperniku, opublikował powieść Złoto Kopernika. Opowieść historyczno-sensacyjna z XVI i XXI wieku[151].
  • W roku 2021 Wojciech Wiercioch i Jolanta Szymska-Wiercioch opublikowali książkę Rewolucja niebieska. Powieść o Mikołaju Koperniku, a w roku 2022 – drugą część zatytułowaną Zakazane księgi. Powieść o Mikołaju Koperniku. Dyptyk ten nosi nazwę Księgi Mikołajowe[152][153].

Muzyka

Inne formy upamiętnienia

Zobacz też

 Wykaz literatury uzupełniającej: Mikołaj Kopernik.

Uwagi

  1. ↑ a b c d Dzienna data śmierci Kopernika nie jest pewna. Zazwyczaj jest wskazywany dzień 24 maja 1543[1][2][3][4], na podstawie informacji z 1654 r. opublikowanej przez Piotra Gassendiego[5]. Taką datę ustalił Szymon Starowolski (1588–1656), a podawali ją też XIX-wieczni historycy niemieccy Franz Hipler i Leopold Prowe[6]. W połowie XIX w. pojawiły się jednak wątpliwości co do poprawności tej daty. Z analizy dokumentów źródłowych wynika bowiem, że Kopernik zmarł pomiędzy 7 a 21 maja, nie później niż 21 maja rano[3][4][5][7][6][8][9].
  2. ↑ W wielu inskrypcjach nazwisko jest uzupełnione o informację o Toruniu, np. na karcie tytułowej De revolutionibus orbium coelestium zapisano Nicolai Copernici Torinensis (1543, zdjęcie). Z kolei na pomniku Kopernika w Toruniu (1853, zdjęcie) oraz na epitafium w katedrze fromborskiej (1735, zdjęcie) widnieje napis Nicolaus Copernicus Thorunensis.
  3. ↑ Określenia „polski astronom” używa m.in. Wielka Encyklopedia Powszechna PWN[10], jak również niektóre wydawnictwa w języku angielskim, np. Encyclopædia Britannica[1] i Cambridge Biographical Encyclopedia[11].
  4. ↑ Takie osoby nie są nazywane księżmi ani kapłanami.
  5. ↑ Niektórzy autorzy wolą nazywać jego system heliostatycznym, ponieważ orbity planet nie były w nim współśrodkowe ze Słońcem, za to było tam ono nieruchome. Por. Wróblewski 2019 ↓, s. 71; Stachel i Janssen 2004 ↓, s. 5.
  6. ↑ Właściwie De revolutionibus – o obrotach. Drugi człon tytułu został dodany pod wpływem zastrzeżeń wysuniętych przez cenzurę kościelną, aby nie podkreślać ruchu obrotowego Ziemi.
  7. ↑ Brak polskich tekstów wynikał najpewniej z faktu, że piśmiennictwo w języku polskim zaczęło upowszechniać się dopiero od połowy XVI wieku, za sprawą twórczości Mikołaja Reja. Do tego czasu wykształceni Polacy pisali po łacinie.
  8. ↑ Księgozbiór kapituły warmińskiej znajdujący się we Fromborku liczył przeszło 2 tysiące woluminów.
  9. ↑ Drugie wydanie ukazało się w Bazylei w 1566 r.
  10. ↑ Luter znał teorię Kopernika jedynie z pogłosek, przed jej opublikowaniem, nie posiadając rzetelnej wiedzy na jej temat. Liczni autorzy uważają, że była to polemika umotywowana religijnie, gdyż Luter, krytykując Kopernika, powoływał się na Księgę Jozuego 10,12, gdzie mowa o wstrzymaniu Słońca. Zdaniem Donalda H. Kobe polemika Lutra nie była jednak umotywowana czysto religijnie, ale wyrażała generalne przywiązanie do astronomii arystotelejsko-ptolemejskiej i opierała się również na argumentach „zdroworozsądkowych”. Jego zdaniem, ze względu na czysto prywatny charakter opinii Lutra, nie stanowiła ona przeszkody dla przyjęcia teorii Kopernika na uniwersytetach luterańskich. Za: Donald H. Kobe. Copernicus and Martin Luther: An encounter between science and religion. „American Journal of Physics”. 66, s. 190–196, 1998. American Association of Physics Teachers. DOI: 10.1119/1.18844. ISSN 0002-9505. (ang.). 

Przypisy

  1. ↑ a b Nicolaus Copernicus, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  2. ↑ a b Kopernik Mikołaj, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-28].
  3. ↑ a b Marian Biskup, Documenta Co ernicana. Urkunden, Ąkten und Nac richten Texte und Ubersetzungen be Arb. Von Andreas Kiihne Unter Mitarbeit von Stefan Kirschner (Nicolaus Co ernicus Gesamtausgabe, Bd. VI 2), Berlin 1996, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 46 (3), 2001, s. 149–162 [dostęp 2024-02-28].
  4. ↑ a b Teresa Borawska, Kopernikańskie badania olsztyńskiego środowiska naukowego. Instytucje i periodyki. Autorzy i problematyka. Formy kultu Kopernika, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, nr 2, 2009, s. 239–265 [dostęp 2024-02-28].
  5. ↑ a b Jerzy Sikorski, W sprawie datowania śmierci Mikołaja Kopernika, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, nr 3, 1973, s. 261–274 [dostęp 2024-02-28].
  6. ↑ a b Mikołaj Kopernik [online], Leksykon kultury warmii i mazur [dostęp 2024-02-28].
  7. ↑ Kokowski 2009 ↓, s. 39.
  8. ↑ Szorc 1974 ↓, s. 81.
  9. ↑ Alojzy Szorc, Kanonia warmińska Mikołaja Kopernika, „Przegląd Regionalny”, 10, 1994, s. 13–18.
  10. ↑ Tom 6, wyd. 1965.
  11. ↑ S. 232, 1994, ISBN 0-521-43421-1.
  12. ↑ a b c d e Agnieszka Banaś, „(...)Wyszedł z łona narodu polskiego Mikołaj Kopernik, który stargał zasłonę błędu i omamienia, naprowadził rozum ludzki na drogę prawdy” – w 550 rocznicę urodzin rozmodlonego kanonika, zakochanego w sferze niebieskiej astronoma i budzącego zaufanie warmińskiego lekarza, „Pharmacopola”, 3 (1), s. 32–41.
  13. ↑ a b Rabin 2015 ↓.
  14. ↑ Rok Kopernika. POLSA. [dostęp 2023-02-21].
  15. ↑ Rok Kopernika. Centrum Nauki Kopernik. [dostęp 2023-02-21].
  16. ↑ Jerzy Jakubowicz: Mikołaj Kopernik – astronom, lekarz, matematyk. Medicus, 05/2016. [dostęp 2023-02-21].
  17. ↑ Michał Kokowski, Zenon Roskal, Kopernik Mikołaj (Copernicus Nicolaus), [w:] Powszechna encyklopedia filozofii, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu [dostęp 2021-08-26].
  18. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Marek Sławiński, Mniej znana strona Mikołaja Kopernika. „Filozofia pozwoliła mu przetłumaczyć język świecących ciał”, serwis „Nauka śladami Kopernika”, strona tygodnika „Wprost”, wprost.pl, 12 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-07].
  19. ↑ Kokowski 2009 ↓, s. 55.
  20. ↑ Heller 2015 ↓, s. 207, 214.
  21. ↑ Teresa Borawska, Słownik biograficzny kapituły warmińskiej, Hosianum Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa, 1996, s. 123, ISSN 1425-302X.
  22. ↑ a b Kokowski 2009 ↓, s. 36.
  23. ↑ Górski 2012 ↓, s. 73.
  24. ↑ Górski 2012 ↓, s. 79.
  25. ↑ Krzysztof Mikulski: Mikołaj Kopernik: życie rodzinne. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. [dostęp 2024-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  26. ↑ a b c d Jerzy Dobrzycki, Leszek Hajdukiewicz, Mikołaj Kopernik, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XIV, Wrocław-Warszawa-Kraków: Polska Akademia Nauk, 1968–1969, s. 3–4.
  27. ↑ Górski 2012 ↓, s. 51.
  28. ↑ a b c d e Krzysztof Mikulski, W kręgu hanzeatyckich migracji, czyli pochodzenie Mikołaja Kopernika, „Studia Maritima”, 27/II, 2014, ISSN 0137-3587.
  29. ↑ Górski 2012 ↓, s. 52.
  30. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 55.
  31. ↑ Górski 2012 ↓, s. 63.
  32. ↑ Górski 2012 ↓, s. 80.
  33. ↑ Górski 2012 ↓, s. 78.
  34. ↑ a b Małłek 2010 ↓.
  35. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 100–104.
  36. ↑ Górski 2012 ↓, s. 82.
  37. ↑ Górski 2012 ↓, s. 91.
  38. ↑ Górski 2012 ↓, s. 99.
  39. ↑ Górski 2012 ↓, s. 100–103.
  40. ↑ Górski 2012 ↓, s. 105.
  41. ↑ Kokowski 2009 ↓, s. 101.
  42. ↑ a b c Kokowski 2009 ↓, przyp. 335, s. 369.
  43. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 147.
  44. ↑ Kokowski 2009 ↓, przyp. 336, s. 370.
  45. ↑ Górski 2012 ↓, s. 109.
  46. ↑ Górski 2012 ↓, s. 110.
  47. ↑ Filozofia okresu Odrodzenia. W: Historia filozofii. Pod redakcją G. F. Aleksandrowa, B. E. Bychowskiego, M.B. Mitina, Pawła Judina. Tłum. z rosyjskiego Aleksander Neyman, Roman Korab-Żebryk, Bogdan Kupis. T. 2: Filozofia XV-XVIII w. Warszawa: Książka i Wiedza, 1961, s. 70. (pol.).
  48. ↑ a b c d Górski 2012 ↓, s. 112.
  49. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 113.
  50. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 113–115.
  51. ↑ a b Kokowski 2009 ↓, przyp. 253, s. 341.
  52. ↑ Górski 2012 ↓, s. 116.
  53. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 118.
  54. ↑ Górski 2012 ↓, s. 273.
  55. ↑ Górski 2012 ↓, s. 145.
  56. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 146.
  57. ↑ Górski 2012 ↓, s. 159.
  58. ↑ Górski 2012 ↓, s. 161.
  59. ↑ Górski 2012 ↓, s. 162.
  60. ↑ Górski 2012 ↓, s. 163.
  61. ↑ Górski 2012 ↓, s. 165.
  62. ↑ Górski 2012 ↓, s. 148.
  63. ↑ Górski 2012 ↓, s. 148, 177.
  64. ↑ a b c d e Górski 2012 ↓, s. 175.
  65. ↑ Górski 2012 ↓, s. 179.
  66. ↑ Górski 2012 ↓, s. 180.
  67. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 183.
  68. ↑ Górski 2012 ↓, s. 182.
  69. ↑ Górski 2012 ↓, s. 184.
  70. ↑ Górski 2012 ↓, s. 185.
  71. ↑ Szorc 1974 ↓, s. 34–35.
  72. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 187.
  73. ↑ Wróblewski 2019 ↓, s. 71.
  74. ↑ Górski 2012 ↓, s. 188.
  75. ↑ Górski 2012 ↓, s. 189.
  76. ↑ Górski 2012 ↓, s. 190.
  77. ↑ Górski 2012 ↓, s. 191.
  78. ↑ Górski 2012 ↓, s. 193.
  79. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 223–225.
  80. ↑ Górski 2012 ↓, s. 226.
  81. ↑ Górski 2012 ↓, s. 227.
  82. ↑ a b c d Górski 2012 ↓, s. 236.
  83. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 238.
  84. ↑ Górski 2012 ↓, s. 239.
  85. ↑ Górski 2012 ↓, s. 240.
  86. ↑ Górski 2012 ↓, s. 243.
  87. ↑ Górski 2012 ↓, s. 244.
  88. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 245.
  89. ↑ Retyk 2015 ↓, s. 20.
  90. ↑ Górski 2012 ↓, s. 275.
  91. ↑ Górski 2012 ↓, s. 247.
  92. ↑ Górski 2012 ↓, s. 249.
  93. ↑ Górski 2012 ↓, s. 250.
  94. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 251.
  95. ↑ Grzybowski 1972 ↓, s. 263.
  96. ↑ Grzybowski 1972 ↓, s. 264.
  97. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 237.
  98. ↑ a b Kokowski 2009 ↓, s. 368.
  99. ↑ Mikołaj Kopernik, Nicolai Copernici Torinensis De revolvtionibvs orbium coelestium libri VI [...], polona.pl, Nürnberg, 1543 [dostęp 2018-03-05].
  100. ↑ a b Krynicki 1914 ↓, s. 516.
  101. ↑ Stare druki - Biblioteka Ossolineum [online], biblioteka.ossolineum.pl [dostęp 2024-08-10].
  102. ↑ Rok Kopernika w Ossolineum [online], ossolineum.pl [dostęp 2024-08-10].
  103. ↑ Koźliński 2006 ↓, s. 133–156.
  104. ↑ Biskup i Janosz-Biskupowa 1993 ↓, s. 205.
  105. ↑ a b Górski 2012 ↓, s. 203.
  106. ↑ a b c Górski 2012 ↓, s. 204.
  107. ↑ Górski 2012 ↓, s. 206.
  108. ↑ Donald H. Kobe: Luther and Science. leaderu.com. [dostęp 2015-03-11]. (ang.).
  109. ↑ a b Michał Kokowski: Recepcja odkrycia w Europie – poglądy Kościoła i innych uczonych na teorię heliocentryczną. [w:] Rewolucja kopernikańska [on-line]. copernicus.torun.pl. [dostęp 2015-09-19].
  110. ↑ Stephen Johnston: THOMAS DIGGES: Gentleman and mathematician. [w:] Making mathematical practice: gentlemen, practitioners and artisans in Elizabethan England [on-line]. 1994. [dostęp 2017-08-21]. (ang.).
  111. ↑ Westman 1975 ↓, s. 164–193.
  112. ↑ Kokowski 2009 ↓, s. 40.
  113. ↑ a b c Kokowski 2009 ↓, s. 41.
  114. ↑ a b c d e Kokowski 2009 ↓, s. 42.
  115. ↑ a b c Kokowski 2009 ↓, s. 43.
  116. ↑ a b c d Wiesław Bogdanowicz i inni, Genetic identification of putative remains of the famous astronomer Nicolaus Copernicus, „Proceedings of the National Academy of Sciences”, 106 (30), 2009, s. 12279–12282, DOI: 10.1073/pnas.0901848106, ISSN 0027-8424, PMID: 19584252.
  117. ↑ Kokowski 2009 ↓, s. 44.
  118. ↑ PTCh 2010 ↓, s. 210.
  119. ↑ p i inni, Drugi pogrzeb Mikołaja Kopernika [online], tvp.info, 22 maja 2010 [dostęp 2024-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-25].
  120. ↑ Drugi pogrzeb Kopernika. Rzeczpospolita. [dostęp 2014-07-16].
  121. ↑ Andrzej Krajewski. Mikołaj Kopernik. „POLITYKA – Pomocnik Historyczny”. Polacy i Niemcy – Tysiąc lat sąsiedztwa, s. 43, 2018. ISSN 2391-7717. 
  122. ↑ Kopernikologia, Słownik Języka Polskiego PWN, sjp.pwn.pl [dostęp 2021-08-22].
  123. ↑ Nowy Słownik Ortograficzny PWN, red. Edward Polański, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13678-2, s. 316.
  124. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Dom Kopernika, agdm.pl [dostęp 2024-04-30].
  125. ↑ copernicus.eu [dostęp 2021-08-08].
  126. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Stowarzyszenie Instytut Copernicanum, copernicanum.pl [dostęp 2023-05-19].
  127. ↑ Regulamin przyznawania Medalu im. M. Kopernika Polskiej Akademii Nauk, instytucja.pan.pl [dostęp 2021-08-08].
  128. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać 50 Years Ago, NASA’s Copernicus Set the Bar for Space Astronomy (ang.), nasa.gov, 19 sierpnia 2022 [dostęp 2023-05-19].
  129. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać IC 5124 Kopernik, koleo.pl [dostęp 2023-06-02].
  130. ↑ Mikołaj Kopernik. BanknotyPolskie.pl. [dostęp 2018-01-31].
  131. ↑ To już 20 lat. Pamiętasz jeszcze stare banknoty?. Business Insider. [dostęp 2018-01-31].
  132. ↑ a b Banknot polimerowy i srebrna moneta z okazji 550. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika. nbp.pl, 8 lutego 2023. [dostęp 2024-05-16].
  133. ↑ Monety i banknoty kopernikowskie. frombork.art.pl. [dostęp 2021-08-31].
  134. ↑ 5 DM Münze „500. Geburtstag von Nikolaus Kopernikus“, muenzen.eu [dostęp 2021-08-09].
  135. ↑ Janusz Parchimowicz: Katalog monet polskich obiegowych i kolekcjonerskich od 1916. Szczecin: Nefryt, 1995, s. 86. ISBN 83-902670-1-2.
  136. ↑ Ekonomista Kopernik na monetach kolekcjonerskich NBP. Narodowy Bank Polski. [dostęp 2018-01-31]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2017-11-03)].
  137. ↑ Nowa strona narodowa obiegowych monet euro (2023/C 204/11). eur-lex.europa.eu, 2023-06-12. [dostęp 2024-01-15].
  138. ↑ 550. rocznica urodzin Mikołaja Kopernika, „Filatelista” (nr 3), 2023, s. 170.
  139. ↑ a b c Marek Jedziniak, Nowości polskie, „Filatelista” (nr 4), 2023, s. 231–234.
  140. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Kopernik – musical, muzeumkopernika.pl [dostęp 2023-06-06].
  141. ↑ Mikołaj Kopernik tylko na PS3 [online], www.ppe.pl, 2 listopada 2010 [dostęp 2024-04-24].
  142. ↑ Spisek Kopernika pierwszym DLC do Assassin’s Creed: Brotherhood! [online], www.gram.pl, 2 listopada 2010 [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  143. ↑ Kopernik w pierwszym DLC do Assassin’s Creed: Brotherhood | GRYOnline.pl [online], GRY-Online.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  144. ↑ Polish events – Europa Universalis 4 Wiki [online], eu4.paradoxwikis.com [dostęp 2024-04-24].
  145. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Pomnik Mikołaja Kopernika, pau.krakow.pl [dostęp 2023-06-01].
  146. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Agata Rola-Bruni, RZYM: O pomniku Mikołaja Kopernika i jego autorze T.O.Sosnowskim, polacchiinitalia.it, 13 lutego 2023 [dostęp 2023-06-01].
  147. ↑ Kłos Panny: powieść / Ludwik Hieronim Morstin [online], Katalogi BN [dostęp 2023-09-15] (pol.).
  148. ↑ a b Wioletta Szałajko (oprac.), Mikołaj Kopernik (1473-1543) – zestawienie bibliograficzne w wyborze za lata 1856–2020 [online], Podkarpackie Biblioteki Pedagogiczne, 1 lutego 2023 [dostęp 2023-09-15] (pol.).
  149. ↑ Doctor Copernicus – John Banville, john-banville.com [dostęp 2021-08-09].
  150. ↑ Wojciech Wiercioch, Między prawdą a zmyśleniem, urojeniem i konfabulacją, czyli ohyda polityki historycznej [online], Wiercioch.blogspot.com, 15 września 2023 [dostęp 2023-09-15] (pol.).
  151. ↑ Krzysztof Kozłowski, Złoto Kopernika [online], Gość.pl, 5 marca 2016 [dostęp 2023-09-14] (pol.).
  152. ↑ Zakazane księgi. Powieść o Mikołaju Koperniku [online], Wydawnictwo MG [dostęp 2023-09-15] (pol.).
  153. ↑ Rewolucja niebieska. Powieść o Mikołaju Koperniku [online], Wydawnictwo MG [dostęp 2023-09-15] (pol.).
  154. ↑ M.P. z 2021 r. poz. 1120.
  155. ↑ Kamila Kornacka, 2023 będzie wyjątkowy nie tylko dla Fromborka [ROZMOWA] [online], 4 maja 2021.
  156. ↑ Senat ustanowił 2023 Rokiem Mikołaja Kopernika [online], dzieje.pl, 16 listopada 2022.
  157. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Zobacz „Wielki Test o Koperniku” w TVP1 i sprawdź swoją wiedzę, rozrywka.tvp.pl, 31 maja 2023 [dostęp 2023-06-01].

Bibliografia

Książki

Czasopisma

Linki zewnętrzne

Polskojęzyczne
Anglojęzyczne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikołaj_Kopernik&oldid=75234117”