5 Pułk Ułanów Zasławskich

5 Pułk Ułanów Zasławskich

Odznaka pamiątkowa 5 puł.
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1939 (1944)
Tradycje
Święto	23 września
Nadanie sztandaru	2 sierpnia 1919
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Stanisław Sochaczewski
Ostatni	ppłk Jerzy Edward Anders
Działania zbrojne
I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Nowogródkiem (18 IV 1919) bitwa pod Koszowatą (24 V 1920) bitwa pod Klekotowem (3 VIII 1920) bitwa pod Chodorowem (19 VIII–9 IX 1920) bitwa pod Knihyniczami (5 IX 1920) bitwa pod Zasławiem (23 IX 1920) II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa pod Kockiem (2–6 X 1939)
Organizacja
Dyslokacja	Bielawińce Mińsk Mazowiecki Ostrołęka
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	1 Brygada Jazdy VIII BJ (1921–1924) XII BK (1924–1937) Podlaska BK (1937–1939) BK „Plis” (1939)

5 Pułk Ułanów Zasławskich (5 puł) – oddział kawalerii polskich formacji wojskowych w Rosji i Wojska Polskiego II RP.

Pułk nawiązywał do tradycji 5 pułk ułanów utworzonego w 1830 i walczącego w powstaniu listopadowym. Do 1939 pułk stacjonował w garnizonie Ostrołęka. Natomiast kadra szwadronu zapasowego stacjonowała początkowo w Garwolinie.

Święto pułkowe – 23 września, w rocznicę szarży pod Zasławiem w 1920.

Formowanie

Pod koniec listopada 1917 z Polaków służących w dwóch rosyjskich dywizjach kawalerii (9. i kombinowanej), działających na froncie rumuńskim, w Besarabii, zorganizowany został „Polski Kawaleryjski Dywizjon przy 8-ej armii”. Dywizjon formował się we wsi Bielawińce na podstawie rozkazu Dowództwa 8 Armii wydanego 26 listopada 1917. Dowódcą i organizatorem oddziału został ppłk Stanisław Sochaczewski. Dywizjon został podporządkowany dowódcy II Korpusu Polskiego w Rosji. Do 14 grudnia 1917 zorganizowano trzy szwadrony liniowe, pluton łączności, pluton karabinów maszynowych, kolumnę taborową i trzydziałową baterię artylerii konnej.

1 stycznia 1918 do dywizjonu dotarła informacja o rozkazie Dowództwa 8 Armii w sprawie przeformowania dywizjonu w „pułk jazdy polskiej przy 8-ej armii”. 4 szwadron, wyłączony z rosyjskiej 7 Dywizji Kawalerii, formował się w Sorokach pod dowództwem por. Jerzego Kobylańskiego. 12 maja 1918, po bitwie pod Kaniowem, jednostka została rozformowana, a oficerowie osadzeni w Twierdzy Brzeskiej.

Sformowanie 5 pułku ułanów

13 listopada 1918 do Warszawy przybyli oficerowie pułku zwolnieni z niewoli niemieckiej. 14 listopada 1918, na podstawie rozkazu L. 15 szefa Sztabu Generalnego, podpułkownik Sochaczewski rozpoczął formowanie 5 pułku ułanów. Na miejsce postoju wyznaczono koszary w Mińsku Mazowieckim, w których stacjonował szwadron instrukcyjny Polskiej Siły Zbrojnej. W skład pułku włączono szwadron ułanów z Łukowa. Biuro werbunkowe pułku mieściło się w hotelu „Uniwersal” przy ulicy Marszałkowskiej 105 w Warszawie.

Obsada personalna pułku w 1920
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
Dowódca pułku	płk Mikołaj Koiszewski
	ppłk Stanisław Sochaczewski
Zastępca dowódcy pułku	mjr Konstanty Dzieduszycki
Adiutant pułku	ppor. Józef Stapf
Lekarz	ppor. podlek. Tadeusz Walkowski
Lekarz wet.	mjr lek. wet. Jan Józef Wróblewski
Lekarz wet.	ppor. wet. Wacław Henryk Duval
Dowódca I dywizjonu	ppłk Konstanty Obiedziński
	mjr Mieczysław Szemiot
Dowódca II dywizjonu	mjr Mieczysław Szemiot
	rtm. Edward Baranowicz
Dowódca 1 szwadronu	por. Franciszek Rodziewicz
Dowódca plutonu	ppor. Kazimierz Rudowski
Dowódca 2 szwadronu	por./rtm. Stanisław Udymowski (16 IX)
	por. Józef Krzemieniecki
Dowódca plutonu	pchor. Zygmunt Strubel
Dowódca 3 szwadronu	rtm. Władysław Doliński
	rtm. Leon Strzelecki
Dowódca plutonu	pchor./ppor. Tadeusz Nowiński
Dowódca plutonu	pchor./ppor. Bronisław Korpalski
Dowódca 4 szwadronu	por. Kazimierz Perro
	ppor. Jerzy Wacław Florkowski
Dowódca szwadronu km	por. Stefan Dukaj
Dowódca szwadronu technicznego	por. Mieczysław Lubiński
Oficer pułku	por. Franciszek Podhorski († 5 IX)
Oficer pułku	ppor. Płażyński
Oficer pułku	pchor. Witold Ertman
Oficer pułku	pchor. Tadeusz Grabowski
Oficer pułku	pchor. Andrzej Łoś
Oficer pułku	pchor. Leon Udymowski

Pułk w walce o granice

W kwietniu i maju 1920 pułk w składzie III Brygady Jazdy wziął udział w operacji zaczepnej Wojska Polskiego na Ukrainie.

24 maja 1920 maszerujące na pozycje wyjściowe 135 Brygada Strzelców i pułk kawalerii Kotowskiego z grupy Jakira napotkały pod Koszowatą polski 5 pułk ułanów, wspierany przez 2 baterię 3 dywizjonu artylerii konnej. Sowiecka piechota zaatakowała od czoła, a kawaleria próbowała oskrzydlić ułanów i zamknąć im drogę odwrotu. Walki trwały siedem godzin. 2 szwadron porucznika Stanisława Udymowskiego odparł wszystkie ataki, a w krytycznej sytuacji 3 szwadron porucznika Władysława Dolińskiego szarżą ocalił cofające się działa 2/3 dywizjonu artylerii konnej. Dopiero nocą szwadrony, razem z towarzyszącą im baterią, wycofały się. Do kolumny nie zdążył dołączyć 4 szwadron, który obsadzał wieś Stawiszcze. Szwadron ocalał dzięki pomocy Ukraińców, którzy przeprowadzili ułanów bezdrożami, omijając oddziały sowieckie.

W walkach odwrotowych uczestniczył we wszystkich kawaleryjskich bitwach polskiej 1 Dywizji Jazdy. Z jednostkami sowieckiej 1 Armii Konnej walczył pod Równem, Beresteczkiem i Brodami. W drugiej połowie sierpnia i we wrześniu pułk walczył w obronie Lwowa w składzie 1 Brygady Jazdy między innymi pod Przemyślanami, Bóbrką, Rohatynem i Chołojowem. W czasie pościgu w drugiej połowie września 1920 pułk wykonał szarżę pod Zasławiem, od której wziął swoją nazwę wyróżniającą.

Mapy walk pułku

• 
  w składzie II KP
• 
• 

Kawalerowie Virtuti Militari

Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918-1920
plut. Tomasz Bielecki nr 3338	ś.p. ppor. Kazimierz Bogucki	ułan Piotr Czuba
mjr Konstanty Dzieduszycki	plut. Stanisław Furmańczyk	ppor. Jerzy Florkowski
wachm. Franciszek Grzegorczyk	wachm. Lucjan Hamerszmidt	kpr. Julian Henel
plut. Stanisław Jakubowski nr 3197	kpr. Aleksander Jordański	ś.p. kpr. Kazimierz Karaś
plut. German Kempski nr 3334	ppor. Alfred Klausal	ppor. Bronisław Korpalski
plut. Jan Lelontko	wachm. Edmund Miterski	ś.p. Włodzimierz Młodzianowski
st. wachm. Marian Morawski	ppor. Tadeusz Nowiński	ś.p. por. Franciszek Podhorski
ś.p. wachm. Stanisław Pilch	plut. Stanisław Ratajczyk	por. Franciszek Rodziewicz
por. Józef Stapf	ppor. Zygmunt Strubel	rtm. Leon Strzelecki
plut. Władysław Sobieszczak	ppłk Stanisław Sochaczewski	st. ułan Bazyli Siwiński
ppor. Stanisław I Solecki	ś.p. ułan Mieczysław Olszamowski	ś.p. rtm. Władysław Turski
ś.p. rtm. Stanisław Udymowski	ś.p. st. ułan Stefan Walewski	wachm. Władysław Wągrocki
ś.p. plut. Bolesław Węsak	st. ułan Bolesław Zagórski nr 3379

Pułk w okresie pokoju

Defilada pułku

Poczet sztandarowy pułku, Święto Żołnierza, rok 1933

Podlaska BK w 1938

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pułk pozostawał w Małopolsce Wschodniej. 26 maja 1921 pierwsze transporty kolejowe przywiozły pododdziały pułku do nowego garnizonu, do Ostrołęki. W tym czasie pułk wchodził w skład VIII Brygady Jazdy, a w latach 1924–1937 funkcjonował w składzie XII Brygady Kawalerii. Po reorganizacji kawalerii znalazł się w składzie Podlaskiej Brygady Kawalerii.

Koszary

Pułk został zakwaterowany w wojciechowickich porosyjskich koszarach, w czasach carskich zwanych Obozem Niżegorodzkim. Kompleks koszarowy mógł wtedy pomieścić 1527 ludzi i 888 koni. Jego część południowo-zachodnią zajmował wówczas 22 pułk piechoty, część południowo-wschodnią 6 pułk dragonów (?), a północną – 10 batalion saperów. Pododdziały 5 pułku ułanów zajęły zabudowania po południowej stronie szosy. W koszarach dominowały obiekty murowane. Część budynków była drewniana, a część drewniana z murowanymi klatkami schodowymi. Cerkiew prawosławną przekształcono w rzymskokatolicki wojskowy kościół parafialny pw. świętego Wojciecha Biskupa. 23 września 1938 na terenie koszar odsłonięto pomnik poległych.

Konie

W pułku dążono do tego, by większość koni była maści gniadej i kasztanowatej. Grupowano je w pododdziałach według następującego klucza: 1 szwadron – gniade i szarogniade, 2 szwadron – gniade, 3 szwadron – ciemniejsze kasztany, 4 szwadron – jasne kasztany, szwadron ciężkich karabinów maszynowych – konie wyrównane w ramach plutonów, pluton łączności – gniade, szpaki i kilka siwych, a pluton trębaczy – siwe.

Pułk w planie mobilizacyjnym „S”
Nazwa pododdziału	Miejsce mobilizacji	Termin
dowódca pułku z drużyną	Ostrołęka	alarm
pluton łączności
1÷4 szwadrony
szwadron karabinów maszynowych
szwadron kawalerii nr 48		8
szwadron kawalerii nr 121		9
pluton ckm nr 48		8
pluton ckm nr 121		9
uzupełnienie do czasu „W”		5
dowódca brygady nr 12		alarm
kolumna taborowa nr 161		6
kolumna taborowa nr 165		7
szwadron marszowy 1/5 puł.		18
pluton marszowy nr 1/48		30
pluton marszowy nr 1/121		30
szwadron zapasowy		alarm-15

Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939
Stanowisko	Stopień, imię i nazwisko
dowódca pułku	płk Stefan Chomicz
I zastępca dowódcy	ppłk Jerzy Edward Anders
adiutant	por. Zygmunt Antoni Sokołowski
naczelny lekarz medycyny	kpt. dr Michał Wyhinnyj
starszy lekarz weterynarii	mjr Czesław Wikiel
młodszy lekarz weterynarii	por Aleksander Sielicki
oficer placu Ostrołęka	rtm. adm. (kaw.) Tadeusz Laskowski
II zastępca dowódcy (kwatermistrz)	mjr Bronisław Korpalski
oficer mobilizacyjny	rtm. Julian Bąkowski
zastępca oficera mobilizacyjnego	por. Ludwik Aleksander Turasiewicz
oficer administracyjno-materiałowy	rtm. Janusz Jacyna-Onyszkiewicz
dowódca szwadronu gospodarczego	por. Zygmunt Antoni Sokołowski
oficer gospodarczy	kpt. int. Józef Franciszek Storożek
oficer żywnościowy	rtm. adm.(kaw.) Leon Udymowski
dowódca plutonu łączności	por. Aleksander Bonifacy Hryniewicz
dowódca plutonu kolarzy	por. Wacław Gottwald
dowódca plutonu ppanc.	por. Józef Władysław Wilowski
dowódca 1 szwadronu	por. Jerzy Jan Roszkowski
dowódca plutonu	por. Bronisław Sadlej
dowódca plutonu	ppor. Zasław Hubert Henryk Krzywobłocki
dowódca 2 szwadronu	rtm. Wiktor Jakubowski
dowódca plutonu	ppor. Marian Michniewicz
dowódca plutonu	ppor. Janusz Wacław Wolski
dowódca 3 szwadronu	rtm. Ryszard Szempliński
dowódca plutonu	por. Zbigniew Zielkiewicz
dowódca 4 szwadronu	rtm. Kazimierz Wachniewski
dowódca plutonu	ppor. Leszek Antoni Rozlau
dowódca szwadronu km	p.o. por. Franciszek Szabunia
dowódca szwadronu zapasowego	mjr Zygmunt Strubel
zastępca dowódcy	wakat
odkomenderowany	mjr Kazimierz Wyszosław Tomasik †1940 Charków
na kursie	por. Adam Józef Dąbrowski
	por. Wiesław Makowski
	por. Grzegorz Płodowski
w szpitalu	rtm. adm. (kaw.) Władysław Pawlikowski

Pułk w kampanii wrześniowej

W kampanii wrześniowej pułk walczył w składzie Podlaskiej Brygady Kawalerii. W nocy z 2 na 3 września oraz 4 września wziął udział w wypadach na teren Prus Wschodnich. Wykonywał rajd na Sokollen i Klarheim.
W kolejnych dniach walczył w obszarze pomiędzy Narwią a Bugiem. Tu utracił spójność organizacyjną, a 14 września dowódca Podlaskiej Brygady Kawalerii gen. bryg. Ludwik Kmicic-Skrzyński dokonał zmiany dowódcy pułku. Nowym dowódcą został dotychczasowy zastępca ppłk Jerzy Anders, który następnego dnia dokonał reorganizacji pozostałości pułku. Nowy dowódca pułku posiadał w dyspozycji 2 szwadron, szwadron ciężkich karabinów maszynowych i działek przeciwpancernych oraz pluton łączności i pluton taborów. Poza pułkiem, pod ogólnym dowództwem por. Jerzego Roszkowskiego, walczyły 1. i 4 szwadron. Szwadrony działały w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii jako wzmocnienie 1 pułku Ułanów Krechowieckich.
20 września pułk dołączył do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie", a jego 5 szwadronem stał się jego szwadron marszowy. Uzupełnienie pułku stanowili też żołnierze szwadronu marszowego 3 pułku strzelców konnych z Ośrodka Zapasowego Nowogródzkiej Brygady Kawalerii.
W bitwie pod Kockiem szwadrony pułku prowadziły działania na prawym skrzydle brygady, ubezpieczając działania Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie" od północnego zachodu, a dywizjon por. Roszkowskiego walczył w składzie Zgrupowania Kawalerii „Zaza". Tuż przed kapitulacją zgrupowania gen. Franciszka Kleeberga, 6 października, obie części pułku połączyły się. Pułk skapitulował w godzinach popołudniowych w Gułowie.

Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939
dowództwo
dowódca pułku	płk Stefan Chomicz
zastępca dowódcy	ppłk Jerzy Edward Anders
kwatermistrz	mjr Bronisław Korpalski
bez funkcji	mjr Zygmunt Strubel
adiutant	por. Zygmunt Antoni Sokołowski
oficer ordynansowy	ppor. rez. Jerzy Przywieczerski †20 VII 1942 KL Neuengamme
II oficer ordynansowy	por. Wacław Gottwald
oficer broni	ppor. rez. Andrzej Jeżewski
kierownik kancelarii	wachm. Lucjan Menżyński
lekarz medycyny	kpt. lek. dr Michał Wyhinnyj
lekarz weterynarii	por. lek. wet. Aleksander Sielicki
kapelan	ks. Czesław Łapiński
szwadron gospodarczy
dowódca szwadronu gospodarczego	por. rez. Aleksander Dzieduszycki
oficer żywnościowy	ppor. rez. Tadeusz Zawidzki
płatnik	kpt. int. Józef Franciszek Storożek
skarbnik	chor. Mieczysław Konowalski
szef szwadronu	wachm. Antoni Dygas
1 szwadron
dowódca 1 szwadronu	por. Jerzy Jan Roszkowski
dowódca I plutonu	ppor. Zasław Hubert Henryk Krzywobłocki (5 IX ranny)
dowódca II plutonu	chor. Jerzy Ulatowski
dowódca III plutonu	ppor. rez. Edward Sochaczewski
szef szwadronu	wachm. Stanisław Dziewirski
2 szwadron
dowódca 2 szwadronu	rtm. Zbigniew Piotrowski
dowódca I plutonu	por. rez. Wiktor Plater-Zyberk (9 IX ranny)
dowódca II plutonu	ppor. Marian Michniewicz
dowódca III plutonu	ppor. rez. Stefan Radomiński
szef szwadronu	wachm. Kazimierz Gwiazda
3 szwadron
dowódca 3 szwadronu	rtm. Ryszard Szempliński
dowódca I plutonu	por. Zbigniew Zielkiewicz
dowódca II plutonu	por. Wiesław Makowski (9 IX ranny)
dowódca III plutonu	ppor. rez. Kazimierz Rzewuski
szef szwadronu	wachm. Paweł Semeniuk
4 szwadron
dowódca 4 szwadronu	rtm. Kazimierz Wachniewski
dowódca I plutonu	por. rez. Tadeusz Mierzyński (5 X ranny)
dowódca II plutonu	por. rez. Karol Malanowicz †2 X 1939
dowódca III plutonu	ppor. Janusz Wolski
szef szwadronu	wachm. Władysław Wołosz
szwadron ckm
dowódca szwadronu ckm	por. Janusz Jacyna-Onyszkiewicz
dowódca I plutonu	por. Grzegorz Płodowski
dowódca II plutonu	por. rez. Leon Głowacki
dowódca III plutonu	ppor. rez. Tadeusz Sowiński
pododdziały specjalne
dowódca plutonu łączności	por. Aleksander Bonifacy Hryniewicz
dowódca plutonu przeciwpancernego	por. Józef Władysław Wilowski
dowódca plutonu kolarzy	ppor. rez. Czesław Ahrends

Mapy walk pułku w 1939

• 
• 
• 

Symbole pułkowe

Sztandar

Sztandar ufundowany został przez Koło Opieki 5 Pułku Ułanów i 3 sierpnia 1919 wręczył go pułkowi gen. Trzaska-Durski na placu Saskim w Warszawie. Płat sztandaru znajduje się obecnie w Arsenale oo. Paulinów w Częstochowie.

Odznaka pamiątkowa

Minister spraw wojskowych rozkazem L. 2666.21 B.P. z 7 maja 1923 zatwierdził odznakę pamiątkową 5 pułku ułanów. Odznaka o wymiarach 39x39 mm ma kształt równoramiennego krzyża, którego ramiona i środek tarczy pokryte są karmazynową emalią. Na środku krzyża godło wz. 1919, okolone srebrnym wieńcem laurowym. Od wieńca odchodzą cztery proporczyki karmazynowo - chabrowe z białym kątem. Na ramionach krzyża wpisano daty „1831” i „1917”. Odznaka oficerska - czteroczęściowa, wykonana w srebrze, emaliowana. Wykonawcą odznak był Wincenty Wabia-Wabiński z Warszawy.

Barwy

Proporczyk	Opis
	1924 – proporczyk z białym kątem posiadał skrzydła w barwach karmazynowej i niebieskiej
	1928 – proporczyk z białym kątem posiadał skrzydła w barwach wiśniowej i chabrowej
	proporczyk dowództwa w 1939
	proporczyk 1 szwadronu w 1939
	proporczyk 2 szwadronu w 1939
	proporczyk 3 szwadronu w 1939
	proporczyk 4 szwadronu w 1939
	proporczyk 5 szwadronu ckm w 1939
	proporczyk plutonu łączności w 1939
Inne	Opis
	Na czapce rogatywce – otok wiśniowy
	Szasery ciemnogranatowe, lampasy wiśniowe, wypustka wiśniowa
	„Łapka” (do 1921) – karmazynowa

Żurawiejki

Kto zegarki w polu zbiera? To jest piąty pułk Hallera Wycierają wszystkie kąty To ułanów jest pułk piąty W krwawej szarży pod Zasławiem Pułk zasłużył się Warszawie

Krwawo podły wróg odczuje Gdy Zasławczyk nań szarżuje Tępi chamów jak cholera Pułk ułanów od Hallera A kto hadów poniewiera To jest piąty pułk Hallera

Zasławscy ułani

Dowódcy pułku

• ppłk/płk Stanisław Sochaczewski (1917-1920)
• ppłk tyt. płk kaw. Spirydion Koiszewski (1920 - 15 I 1925 → cz.p.o. dowódcy 25 puł)
• ppłk / płk kaw. Anatol Jezierski (15 I 1925 - VI 1935)
• ppłk / płk kaw. Stefan Chomicz (4 VII 1935 - 14 IX 1939)
• ppłk kaw. Jerzy Edward Anders (od 14 IX 1939)

Dowódcy pułku AK

• mjr Aleksander Bednarczyk ps. „Adam” (1944-1945)

Zastępcy dowódcy pułku

• ppłk kaw. Konstanty Obidziński (22 V 1922 - 20 XI 1924 → dowódca 6 psk)
• mjr / ppłk kaw. Edward Baranowicz (1924 - III 1929 → rejonowy inspektor koni w Rzeszowie)
• ppłk dypl. kaw. Ludwik Schweizer (VII 1929 – I 1932 → dowódca 4 puł)
• mjr / ppłk kaw. Jerzy Gliński (III 1932 – XI 1935 → dowódca 4 bpanc)
• ppłk kaw. Kazimierz Busler (1936 - 1938)
• ppłk kaw. Jerzy Edward Anders (od 1938 do 14 IX 1939 → dowódca pułku)
• mjr kaw. Zygmunt Strubel (od 14 IX 1939)
• mjr kaw. Bronisław Korpalski (do IX 1939) (II zastępca)

Żołnierze 5 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Muzeum Katyńskie.

Nazwisko i imię	stopień	zawód	miejsce pracy przed mobilizacją	zamordowany
Certowicz Jan	ppłk lek. w st. sp.	żołnierz zawodowy		Katyń
Janicki Marian	porucznik rezerwy	mierniczy I klasy		Katyń
Serwatowicz Tadeusz	porucznik rezerwy	rolnik	PZUW	Charków

Upamiętnienie

• 
  Pamiątkowe tablice i krzyż poświęcony 5 p.uł. w Wojciechowicach

Bibliografia

• Bój pod Zasławiem 23 września 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo – Wydawniczy, 1925, seria: Studja Taktyczne z Historji Wojen Polskich 1918 – 21, Tom VI.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Krzysztof Filipow, Bohdan Wróblewski: Odznaki pamiątkowe Wojska Polskiego 1921–1939. Kawaleria. Warszawa: Feniks edytion, 1992. ISBN 83-900217-3-0.
• Tadeusz Kruszewski, 5 Pułk Ułanów Zasławskich w walkach o niepodległość, "Zeszyty Naukowe OTN", z. 3, 1989, s. 33-40.
• Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 5 pułk ułanów. T. 16. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.
• Lesław Kukawski: Historia pułku. W: 5 Pułk Ułanów Zasławskich. Krzysztof Mijakowski (red.). T. 7. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2012, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-267-7.
• Tadeusz Nowiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku ułanów zasławskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
• Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
• Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918–1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918–1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
• Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914–1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
• Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
• Jerzy Wojciechowski: Kawaleria w planie mobilizacyjnym „S”. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010. ISBN 978-83-62046-24-9.
• Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Pruszków: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.
• Zdzisław Żygulski (jun.), Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.