Fablok/ZNTK Poznań WLs40/WLs50

WLs40/WLs50 (Ld1)
Wls50-2090 w parku ustrońskim
Producent	Fablok Chrzanów ZNTK Poznań
Lata budowy	1951-1975
Układ osi	B
Masa służbowa	7000 kg
Długość ze zderzakami	4380 mm
Szerokość	1440 mm
Wysokość	2200 mm
Rozstaw osi skrajnych	1000 mm
Średnica kół	550 mm
Zapas paliwa	136 l
Typ silnika spalinowego	S64L lub S324HL
Moc znamionowa	40-60* KM
Maksymalna siła pociągowa	1900 kG
Rodzaj przekładni	mechaniczna
Prędkość konstrukcyjna	17 km/h
Nacisk osi na szyny	3,5 t
System hamulca	ręczny dźwigniowy (początkowo śrubowy)
System ogrzewania	brak
* w zależności od typu silnika i jego regulacji
Portal Transport szynowy

Wnętrze kabiny maszynisty Wls40-100 (Poznań, Maltanka)

Lokomotywa 2WLs50 w muzeum w Szreniawie

WLs40 i WLs50 – (oznaczenie na PKP Ld1) – polskie wąskotorowe lokomotywy spalinowe na tor szerokości 600 mm, przeznaczone dla górnictwa, przemysłu i budownictwa.

Historia

Lokomotywa WLs40 została opracowana przez Biuro Techniczne Fabryki Lokomotyw w Chrzanowie 1950 w Fabloku w Chrzanowie, na bazie dokumentacji produkowanej tam przed wojną lokomotywy 1DK (będącej konstrukcją niemieckiej firmy Deutz), jako wersja lokomotywy WLs40 na tor o szerszym rozstawie. Napęd stanowił silnik wysokoprężny S64L o mocy nominalnej 40 KM (moc szczytowa wynosiła 44 KM), produkowany w Andrychowie, połączony z czterobiegową skrzynią, wywodzącą się z licencyjnej niemieckiej przekładni Deutz. Napęd na koła był przenoszony za pomocą ślepego wału z korbami Halla i wiązarów. Całkiem inne było nadwozie – dzięki większemu rozstawowi kół, lokomotywa była krótsza, lecz szersza i wyższa, z większą i wyżej położoną budką maszynisty. Prototyp i pierwsze lokomotywy zostały zbudowane w 1951 roku w Warszawskich Zakładach Budowy Urządzeń Przemysłowych, po czym seryjna produkcja została przeniesiona do ZNTK Poznań, gdzie w latach 1952-1960 zbudowano 883 egzemplarze. Od 1957 do 1975 produkowano ulepszoną wersję z ekonomiczniejszym i mocniejszym silnikiem S324HL o mocy 50 KM, oznaczoną WLs50. Zbudowano 1090 lokomotyw WLs50. Począwszy od lat 80. niektóre lokomotywy tych serii zaczęto modernizować. Powiększoną wersją pochodną były lokomotywy 2WLs40 i 2WLs50 na tor szerokości 750-785 mm.

Model 2WLs40 produkowano w latach 1954-1960, po czym zastąpiono go przez 2WLs50. Różnił się on ekonomiczniejszym i mocniejszym silnikiem S324HL o mocy 50 KM (analogicznie, jak w lokomotywie WLs50) i produkowany był w latach 1964-1975.

Lokomotywy produkowano w ZNTK Poznań, gdzie zbudowano 47 egzemplarzy 2WLs40 i 153 egzemplarze 2WLs50.^{[potrzebny przypis]} Podstawowym modelem była lokomotywa na tor szerokości 750 mm, lecz budowano je także na tor szerokości 785 mm zależnie od zamówień.

Użycie

Lokomotywy WLs40/50 używane były głównie na kolejach przemysłowych, w cegielniach, kopalniach, cukrowniach i innych zakładach, rzadziej na kolejach leśnych. Nieliczne (10 WLs40 i 10 WLs50) używane były przez PKP, gdzie otrzymały numery w serii Ld1, oznaczającej dwuosiowe lokomotywy z silnikiem Diesla i przekładnią mechaniczną. Niewielka ilość używana była przez Wojsko Polskie.

Oprócz użycia w Polsce, na eksport zbudowano 12 WLs40 (dla Korei Północnej) oraz 4 dla Hiszpanii. Kilka lokomotyw było zbudowanych na tor szerokości 900 mm (m.in. 6 pracujących na kolejce parkowej w WPKiW w Chorzowie). Numery fabryczne były nadawane na przemian z lokomotywami WLs40/50. Lokomotywy te używane były głównie na kolejach przemysłowych – przede wszystkim w kopalniach i cukrowniach. Na PKP nie były używane z powodu zbyt małej mocy.

Zobacz też

• Lista lokomotyw spalinowych eksploatowanych w Polsce
• Ls40

Bibliografia

• BogdanB. Pokropiński BogdanB., Lokomotywy spalinowe produkcji polskiej, Warszawa: WKiŁ, 2009, ISBN 978-83-206-1731-3, OCLC 751021126 .

Linki zewnętrzne

• Niepełna lista lokomotyw typu WLs40/50 eksploatowanych w Polsce (serwis Enkol.pl)