Grzegorz XI

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz XI
Gregorius Undecimus
Pierre Roger de Beaufort
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1329
Maumont

Data i miejsce śmierci

27 marca 1378
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika św. Franciszki Rzymianki w Rzymie

Papież
Okres sprawowania

1370–1378

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

28 maja 1348

Prezbiterat

4 stycznia 1371

Nominacja biskupia

30 grudnia 1370

Sakra biskupia

5 stycznia 1371

Kreacja kardynalska

28 maja 1348
Klemens VI

Kościół tytularny

S. Maria Nuova

Pontyfikat

30 grudnia 1370

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 stycznia 1371

Miejscowość

Awinion

Miejsce

Pałac Apostolski w Awinionie

Konsekrator

Guillaume de la Sudrie OP

Grzegorz XI (łac. Gregorius XI, właśc. Pierre Roger de Beaufort; ur. w 1329 w Maumont koło Limoges, zm. 27 marca 1378 w Rzymie[1]) – papież w okresie od 30 grudnia 1370 do 27 marca 1378[2]. Ostatni z papieży „niewoli awiniońskiej[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Był synem Guillaume'a de Beauforta i Marie du Chambon, bratankiem papieża Klemensa VI[1]. W wieku 11 lat otrzymał godność kanonika w Paryżu, a jako 19-latek został, z nominacji stryja, kardynałem-diakonem S. Maria Nuova[1]. Studiował prawo w Perugii[1]. Sprawował funkcję archiprezbitera bazylik patriarchalnych Świętego Jana na Lateranie oraz Matki Bożej Większej, a od 5 listopada 1369 był protodiakonem Świętego Kolegium Kardynałów[3].

Wybór na papieża i pontyfikat[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Urbana V (1370), został jednogłośnie wybrany na dwudniowym konklawe w Awinionie na papieża; przyjął imię Grzegorza XI[1]. Kontynuując działania swojego poprzednika, który próbował zakończyć rezydencję papieży w Awinionie, 13 września 1376 papież opuścił swoją dotychczasową siedzibę za namową Katarzyny ze Sieny[2]. Było to możliwe głównie dzięki działaniom kardynała Egidio Albornoza we Włoszech[1]. Pomimo wielu przeciwności, jak choćby pustego skarbca i zagrożenia płynącego od rodu Viscontich, 17 stycznia 1377 papież dotarł do Rzymu[1]. Antyfrancuskie nastroje, wzmagane działaniami wojennymi (wojna z Florencją i Bolonią) legata papieskiego, kardynała Roberta z Genewy, zmusiły Grzegorza do opuszczenia Rzymu w maju 1377[1]. Wyjechał do Anagni, a ostatecznie mógł powrócić w listopadzie tegoż roku[1]. W marcu 1378 rozpoczęła się konferencja pokojowa, mająca zakończyć walki pomiędzy Państwem Kościelnym a zbuntowanymi miastami[1]. Grzegorz nie dożył jednak jej zakończenia – zmarł 27 marca i został pochowany w bazylice S. Maria Nuova w Rzymie[1] Był ostatnim Francuzem na tronie papieskim (nie licząc antypapieży obediencji awiniońskiej).

Jako papież podjął próbę reformy zakonu joannitów i dominikanów, ustanawiając urząd kardynała-protektora[1]. Zajmował się tępieniem herezji i poprosił o pomoc w tej misji, króla Francji Karola V[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 314-316. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 112-113. ISBN 83-7006-437-X.
  3. Roger De Beaufort, Pierre. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-03-08]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]