Tadeusz Wrzaszczyk

Tadeusz Wrzaszczyk

Data i miejsce urodzenia	12 września 1932 Częstochowa
Data śmierci	1 czerwca 2002
Wiceprezes Rady Ministrów, przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
Okres	od 23 października 1975 do 24 sierpnia 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Mieczysław Jagielski
Następca	Henryk Kisiel
Minister przemysłu maszynowego
Okres	od 23 grudnia 1970 do 23 października 1975
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Janusz Hrynkiewicz
Następca	Aleksander Kopeć
Odznaczenia
Odebrane:

Tadeusz Włodzimierz Wrzaszczyk (ur. 12 września 1932 w Częstochowie, zm. 1 czerwca 2002) – polski inżynier i polityk. Minister przemysłu maszynowego (1970–1975), w latach 1975–1980 wiceprezes Rady Ministrów i przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, w 1980 członek Biura Politycznego KC PZPR; poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys

Syn Władysława i Longiny. Urodził się na częstochowskim Stradomiu. W 1948 ukończył gimnazjum ogólnokształcące Sienkiewicza i otrzymał świadectwo małej matury, a w 1950 zdał maturę. W 1956 ukończył studia na Wydziale Inżynierii i Produkcji Politechniki Warszawskiej, w latach 1954–1956 był konstruktorem w Zakładach Radiowych w Warszawie.

Od 1956 był związany z przemysłem samochodowym i należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1962–1965 był głównym inżynierem Fabryki Samochodów Osobowych. Od 23 grudnia 1970 do 23 października 1975 był ministrem przemysłu maszynowego w rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza oraz w rządzie Piotra Jaroszewicza. Następnie – do 24 sierpnia 1980 – był wicepremierem i ministrem-przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha.

Od 1971 do 1980 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1975–1980 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a w okresie od lutego do sierpnia 1980 członkiem BP KC PZPR. W latach 1976–1980 był posłem na Sejm PRL VII i VIII kadencji, lecz złożył mandat w grudniu 1980. We wrześniu 1980 wykluczony z PZPR, w czasie stanu wojennego internowany od grudnia 1981 do listopada 1982.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pozbawiony orderu w 1981)
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1970)
• Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego” (1972)
• Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976)
• Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 1974)

Bibliografia

• Leksykon Historii Polski z 1995
• „Trybuna Ludu”, 13–14 grudnia 1975, s. 2
• Nota biograficzna w Almanachu Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie
• Informacje w BIP IPN