Zamek Sieniawskich w Międzybożu
|
||
_DSC_1062.JPG) Cerkiew Świętego Mikołaja i ruiny pałacu. Widok z Wieży Rycerskiej. |
||
| Państwo |  Ukraina |
|
| Miejscowość | Międzyboż | |
| Ukończenie budowy | 1366 r. | |
| Ważniejsze przebudowy | XVI w. | |
| Zniszczono | 1914-18, 1939-45 | |
| Pierwszy właściciel | Koriatowiczowie | |
| Kolejni właściciele | Mikołaj Sieniawski, Rafał Sieniawski, Czartoryscy, ks. Adam Czartoryski | |
|
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
 Zamek Sieniawskich w Międzybożu
|
||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Zamek Sieniawskich w Międzybożu
|
||
 49°26′19″N 27°24′10″E/49,438611 27,402778 |
||
Zamek Sieniawskich w Międzybożu – obronny zamek wznieśli Koriatowicze, którzy okoliczne dobra w 1366 r. dostali od króla Polski Kazimierza Wielkiego[1].
Spis treści
Historia[edytuj]
Murowaną warownię wybudowano w miejscu grodu zbudowanego z drewna, który został spalony w XII w. przez wojska tatarskie, ponieważ wtedy gród był niejednokrotnie atakowany przez Tatarów. Mikołaj Sieniawski, wielki hetman koronny i wojewoda ruski w 1539 r. otrzymał warownię od króla Polski Zygmunta I Starego. W 1672 r. Międzyboż znalazł się pod panowaniem Turcji do 1699 r.[2] Stał się rezydencją baszów tureckich i przez nich został odrestaurowany[2] w stylu wschodnim[3]. Od września 1790 r. do lipca 1791 r. stacjonował tu Tadeusz Kościuszko[3]. W czasach Czartoryskich w zamku istniała szkoła powiatowa. Ks. Adam Czartoryski był gorliwym zwolennik szerzenia oświaty wśród swych poddanych, darował zamek na szkołę, która została otwarta 10 października 1814 r. w obecności licznie zgromadzonej szlachty[3]. Po powstaniu listopadowym władze carskie zamknęły szkołę i zabrały Czartoryskim zamek, który przeznaczono dla carskiego wojska[1]. Rezydowali w nim carowie Rosji: Mikołaj I Romanow i Aleksander II Romanow podczas manewrów wojsk stacjonujących na Podolu[3].
Później jego mury mieściły szkołę powiatową, w której nauki pobierał Leonard Sowiński. Napisał on:
 |
Architektura[edytuj]
Z inicjatywy Mikołaj Sieniawskiego nastąpiła rozbudowa starego zamku, której celem było polepszenie walorów obronnych przez wzniesienie ogromnych murów z cegły i kamienia. Wzniesiono również: mało reprezentacyjny pałac, wybudowany w stylu renesansowym, 3 wieże wspomagające obronę na murach, a 4 baszty chroniły wschodni róg zamku[1]. Wielka basteja była w kształcie czworoliścia. W latach 1581-86 Rafał Sieniawski, kasztelan kamieniecki, wybudował w zamku kaplicę, w której posługa parafialna odbywała się do 1632 r. W XVIII w. kaplicę przerobiono na cerkiew i bogato ozdobiono w stylu bizantyjskim[3]. Zamek znacznie zniszczony w czasie I i II wojny światowej. Do czasów współczesnych zachowały się resztki baszt i murów[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Międzybóż. [dostęp 23.8.13].
- ↑ a b Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo podolskie, T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 250-255.
- ↑ a b c d e Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VI. Warszawa: 1880–1902, s. 365-70.
- ↑ Michał Rolle, Z minionych stuleci, Lwów 1908
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Międzyboż w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom VI (Malczyce – Netreba) z 1885 r.
- Zamek Sieniawskich w Międzybożu
- Kamera na żywo zamku Sieniawskich w Międzybożu
