Samhorodok (obwód winnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samhorodok
Самгородок
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

koziatyński

Wysokość

266 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


2085

Nr kierunkowy

+380 4342

Kod pocztowy

22163

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Samhorodok”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Samhorodok”
Ziemia49°31′50″N 28°50′30″E/49,530556 28,841667

Samhorodok (ukr. Самгородок, pol. hist. Samhorodek) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie koziatyńskim, nad Desną. W 2001 roku liczyła 2085 mieszkańców[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1627 roku było to prywatne miasto szlacheckie należące do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[2]. W dniu 5 czerwca 1920 miała tam miejsce bitwa Grupy Operacyjnej gen. Jana Sawickiego z 4, 11 i 14 Dywizją kawalerii 1 Armii Konnej S. Budionnego.

W marcu 1919 r. w mieście w pogromie wojsk ukraińskich zostały zamordowane cztery rodziny żydowskie[3].

Podczas okupacji hitlerowskiej, 16 maja 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 700 osób. 4 lipca 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy miasta. Sprawcami zbrodni były oddziały niemieckie, węgierskie oraz ukraińska policja[3].

Dwór[edytuj | edytuj kod]

Około 1870 roku Józef Rehbinder wzniósł w miejscowości dwór na miejscu starego dworu w stylu pałacu[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Samhorodok na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
  2. Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 67.
  3. a b Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1568.
  4. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 349-352, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]