Zamek w Kolędzianach
48°57′55″N 25°56′54″E/48,965278 25,948333
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Inwestor |
Wołodyjowscy |
| Pierwszy właściciel |
Wołodyjowscy |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°57′55″N 25°56′54″E/48,965278 25,948333
| |
Zamek w Kolędzianach – zamek wybudowany przez Wołodyjowskich na stromym brzegu rzeki Nieczława[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Według Geografii Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786[2] Kolędziany były miastem. Istniał tam stary zamek obronny – forteca, wybudowany jeszcze przez Wołodyjowskich. W pierwszej połowie XIX w. Kolędziany były własnością rodziny Albinowskich h. Jastrzębiec, którzy szerzej są znani dopiero od drugiej połowy XVIII w.
Pałac[edytuj | edytuj kod]
Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, późnoklasycystyczny, dwukondygnacyjny pałac[1] przez Kornela Horodyskiego - kolejnego właściciela pochodzącego z Wołynia, który dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został uszkodzony w czasie I wojny światowej[1]. Po śmierci Karola okoliczne dobra przypadły jego synowi Ludwikowi, który był ich ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia w pałacu prac renowacyjnych, z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał obiekt na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole oraz Dom Ludowy Towarzystwa Szkoły Ludowej. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód w 1945 roku po zakończeniu II wojny światowej i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 157-160, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Eweryst Andrzej hr. Kuropatnicki, Geografia Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786 r.