Zamek w Bucniowie
49°28′42″N 25°33′58″E/49,478333 25,566111| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono |
XIX w. |
| Kolejni właściciele |
Gabriel Silnicki |
| Obecny właściciel |
Serwatowscy |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°28′42″N 25°33′58″E/49,478333 25,566111
| |
Zamek w Bucniowie – zamek wybudowany w XVII w. w Bucniowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Bucniów stanowił królewszczyznę będącą w połowie XVII w. w posiadaniu Gabriela Silnickiego herbu Jelita, kasztelana czerniechowskiego, później kamienieckiego[1]. Instrukcja nadana od wojska z Koła Generalnego pod Bracławiem datowana na 1 listopada 1671 r. wspomina by ze względu na zasługi wojenne, przebytą niewolę bisurmańską i koszty wyłożone ma umocnienie Bucniowa wyznaczono komisję w celu ustalenia sumy i kosztów poniesionych na fortyfikacje zamku w dobrach księcia[1].
Do połowy XIX w. z zamku ocalały trzy czworoboczne baszty, wysokie na kondygnację. Jedna nich miała sklepione piwnice. Dwie baszty na początku XIX w. złączono parterowym skrzydłem, zwieńczonym dachem dwuspadowym. Ostatni właściciele bucniowskiego pałacu – Serwatowscy, zostali w kwietniu 1940 zesłani do Kazachstanu, a pałacowe kolekcje zaginęły. Dziś już nie ma żadnego widocznego śladu po pałacu ani po wcześniejszym zamku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 254.
- ↑ Historia zamku (j. ukr.) na stronie http://zamki-kreposti.com.ua
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, s. 23—24. ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bucniów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 254.